Η επιστροφή του Τσίπρα ως προϊόν πολιτικού μάρκετινγκ

 Η επιστροφή του Τσίπρα ως προϊόν πολιτικού μάρκετινγκ Facebook Twitter
Πώς μπορεί να πείσει όμως ότι δεν θα επαναλάβει τα ίδια λάθη, όταν ακόμα και τώρα αρνείται να τα παραδεχθεί;
0

ME TH ΝΕΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ του σε εκδήλωση του ινστιτούτου του ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να παρουσιάσει μια ανανεωμένη εικόνα ενός πιο ώριμου πολιτικού, την οποία προσπαθεί να χτίσει στο πλαίσιο της στρατηγικής του πολιτικού μάρκετινγκ που ακολουθεί, βάσει και των συμβουλών που δέχθηκε από διεθνείς εταιρείες επικοινωνίας μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τη συντριπτική ήττα των εκλογών του 2023. 

Περιμένοντας την κατάλληλη χρονική στιγμή και προσδοκώντας άλλη μία πολιτική ευκαιρία, ο Αλέξης Τσίπρας εργάζεται, εδώ και έναν χρόνο σχεδόν, για να αποστασιοποιηθεί από το αρνητικό παρελθόν και να διευρύνει την απήχησή του, αναδιαμορφώνοντας το δημόσιο προφίλ του.Τους τελευταίους μήνες επιχειρεί να δημιουργήσει μια εικόνα ενός πολιτικού πιο μετριοπαθούς, πιο ώριμου, πιο διαβασμένου και πιο σοσιαλδημοκράτη. Με την τελευταία ομιλία του επιχείρησε να πλασάρει ένα πατριωτικό προφίλ, πιθανόν λαμβάνοντας υπόψη του τις δημοσκοπήσεις και τις πολιτικές τάσεις. 

Αυτή την περίοδο υπάρχουν αρκετοί συστημικοί παράγοντες που θα έβλεπαν θετικά μια επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, στο ίδιο το κυβερνητικό στρατόπεδο υπάρχουν αρκετοί (όχι όλοι) που θεωρούν ότι η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα είναι η μόνη λύση για να συσπειρωθεί ξανά η ΝΔ και να επιστρέψουν μερικοί από τους χαμένους ψηφοφόρους, τουλάχιστον αυτό το 5% που κυνηγάει για τις επόμενες εκλογές. 

Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία διαφορετική πολιτική πρόταση να παρουσιάσει, πέρα απ’ όσες υπάρχουν ήδη και κυκλοφορούν. Μιλάει για ένα «όραμα» που αδυνατεί να περιγράψει και περιορίζεται για άλλη μια φορά απλώς στο «να φύγουν οι άλλοι για να (ξανά)έρθουμε εμείς»

Από την άλλη, η ξαφνική και μεγάλη άνοδος της δημοτικότητας της Ζωής Κωνσταντοπούλου τρόμαξε αρκετούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες που φοβήθηκαν μήπως καλύψει εκείνη το υπαρκτό κενό στην αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα προωθείται από συγκεκριμένους συστημικούς παίκτες, όχι τυχαία, το «μήπως να ξαναδοκιμάζαμε με τον Τσίπρα», τον οποίο θεωρούν συνεννοήσιμο.
 

Και, φυσικά, στον ΣΥΡΙΖΑ και στη Νέα Αριστερά, πολλοί που βλέπουν καθαρά πλέον τον κίνδυνο να μην ξαναβρεθούν στα έδρανα της Βουλής, υποστηρίζουν μια επιστροφή Τσίπρα προκειμένου να επιτευχθεί κάποια συσπείρωση δυνάμεων που έχουν διασκορπιστεί και η οποία ίσως εξασφαλίσει την πολιτική επιβίωσή τους. 

Ήταν όμως ένας αλλαγμένος και πιο ώριμος Τσίπρας αυτός που είδαμε στην τελευταία ομιλία του; Είχε κάτι καινούργιο να προτείνει; Πέρα από κάποιες ευχές και γενικόλογες προτάσεις, η ομιλία του ήταν αρκετά ξύλινη και γεμάτη κοινοτοπίες, μιλώντας έτσι γενικά για «ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες» και για έναν «νέο πατριωτισμό στην Ελλάδα που θα συναντηθεί με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον κόσμο, γιατί θα συγκροτείται στη βάση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και του ουμανισμού». Φράσεις που ουσιαστικά δεν λένε τίποτα και θα μπορούσε να τις πει κάθε συστημικός πολιτικός, χωρίς να διαφωνεί κανένας. 

Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καμία διαφορετική πολιτική πρόταση να παρουσιάσει, πέρα απ’ όσες υπάρχουν ήδη και κυκλοφορούν. Μιλάει για ένα «όραμα» που αδυνατεί να περιγράψει και περιορίζεται για άλλη μια φορά απλώς στο «να φύγουν οι άλλοι για να (ξανά)έρθουμε εμείς». Και φυσικά δεν υπάρχει όχι απλώς καμία εγγύηση αλλά ούτε καν ένδειξη ότι αυτήν τη φορά θα μπορούσε να είναι αλλιώς ή ότι έχει διδαχθεί από τα λάθη του. 

Πώς μπορεί να πείσει όμως ότι δεν θα επαναλάβει τα ίδια λάθη, όταν ακόμα και τώρα αρνείται να τα παραδεχθεί; Τα μόνα ίσως που εμμέσως έχει παραδεχτεί είναι οι χειρισμοί του στην υπόθεση της Novartis και των τηλεοπτικών αδειών, αλλά κι αυτό έμοιαζε περισσότερο με διαπιστευτήρια σε ένα σύστημα του οποίου θέλει να κερδίσει την εμπιστοσύνη, παρά με απολογία στον κόσμο που ένιωσε προδομένος από τις πολιτικές που ακολούθησε όταν είχε την εξουσία. 

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έγινε λίγες μόλις ημέρες μετά την απόφαση του εφετείου για το Μάτι, για το οποίο δεν ζήτησε ποτέ μια πραγματική συγγνώμη. Μίλησε για συγκάλυψη στα Τέμπη, ενώ και στο Μάτι αποδεδειγμένα επιχειρήθηκε συγκάλυψη και πολλοί απ’ όσους είχαν ευθύνη δεν λογοδότησαν ποτέ. 

Επιμένει να παρουσιάζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ως δική του πρωτοβουλία ειρήνης, όταν όλοι γνωρίζουν ότι ήταν απαίτηση του ΝΑΤΟ και δεχόταν πιέσεις από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Επιμένει να αποκαλεί ακροδεξιούς εθνικιστές όσους διαφωνούσαν με τη συμφωνία αυτή και ταυτόχρονα προσπαθεί να εμφανιστεί ως νέος Ανδρέας Παπανδρέου, αν και τις θέσεις του στα εθνικά και ειδικά στο θέμα της Μακεδονίας τις θεωρεί επίσης εθνικιστικές. 

Το μόνο καινούργιο στοιχείο στην τελευταία εμφάνισή του ήταν, παρ’ όλα αυτά, η έντονη ρητορική περί πατριωτισμού, παρότι ο Τσίπρας ήταν ο μόνος «μνημονιακός» πρωθυπουργός που υποχώρησε στις πιέσεις των δανειστών για τη δημιουργία του Υπερταμείου και την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια. Το Υπερταμείο το είχαν αρνηθεί και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς και ο Λουκάς Παπαδήμος. 

Ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να κατηγορεί με ευκολία ως ακροδεξιούς πολλούς πολιτικούς ακόμα και με πιο μετριοπαθείς θέσεις από εκείνους που επέλεξε το 2015 ως κυβερνητικούς εταίρους και αυτή δεν είναι η μόνη αντίφαση του. Επίσης, έχει καταγγείλει πολλές φορές την κυβέρνηση Μητσοτάκη για pushback, ενώ πριν από λίγο καιρό το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε τη χώρα μας για πρώτη φορά και η καταδίκη αφορούσε pushback που έγινε την περίοδο που ήταν εκείνος πρωθυπουργός. Αλλά για την υπόθεση αυτή δεν βρήκε να πει ούτε μία κουβέντα, παρότι πρόκειται για την πρώτη επίσημη καταδίκη. 

Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να επιστρέψει ως προϊόν πολιτικού μάρκετινγκ, μιλώντας για ένα όραμα που δεν έχει και δεν μπορεί καν να περιγράψει. Παρουσιάζεται ως μεταμελημένος, χωρίς να παραδέχεται τα λάθη του και χωρίς να έχει μία συγγνώμη προς εκείνους που τους την οφείλει. 

«Παραμέρισε» πριν από δύο χρόνια, μετά την οδυνηρή τρίτη ήττα του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν κατάλαβε ότι η καθοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αναστρέψιμη. Άφησε τους υπόλοιπους να διαχειριστούν έναν σχεδόν διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα ναρκοθέτησε τη διαδικασία της διαδοχής του, συμβάλλοντας στην επιτάχυνση της πορείας προς το 5%, αλλά μένοντας έξω από το κάδρο της απόδοσης ευθυνών. Εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει δυσαρέσκεια και κριτική, αλλά αυτή δεν βγαίνει προς τα έξω, καθώς όσοι έχουν απομείνει θέλουν να επιβιώσουν πολιτικά και ελπίζουν ότι αυτό τουλάχιστον ο Τσίπρας ίσως μπορεί ακόμα να τους το προσφέρει. Η επιστροφή του ως ενός άλλου πολιτικού με πιο διευρυμένη απήχηση από αυτή που είχε δεν στηρίζεται σε καμία ρεαλιστική εκτίμηση. Στην Ελλάδα, άλλωστε, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι άνω των 50 ετών, άρα θυμούνται καλά πώς κυβέρνησε το διάστημα 2015-2019 και, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν φαίνεται να νοσταλγούν την περίοδο αυτή. 

 
Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
H εξέγερση της «κανονικότητας»

Οπτική Γωνία / H εξέγερση της «κανονικότητας»

Μια τάση που θέλει να προσελκύσει μετριοπαθή ακροατήρια, αντλώντας από μια ψευδή εκδοχή της Ιστορίας, η οποία θέλει τον δυτικό πολιτισμό να υποφέρει ή να παρακμάζει γιατί τάχα έπεσε θύμα του ανθρωπισμού του.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
EPEJERGAS HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οπτική Γωνία / HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οι κρίσιμοι σταθμοί μιας δύσκολης πορείας που ξεκίνησε το 1981, οπότε πιστοποιήθηκαν τα πρώτα κρούσματα HIV, μέχρι σήμερα, που στόχος πια είναι η πλήρης ύφεση της νόσου, με ορίζοντα την επίτευξη της ίασης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Επιστρατεύοντας το ύστατο μέσο πίεσης, ο Πάνος Ρούτσι ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη και άδεια για να ξεθάψει το παιδί που έχασε στο μοιραίο τρένο, ώστε να ταυτοποιηθεί και να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα drones μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Οπτική Γωνία / Από τα drones μέχρι το AI: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Πώς η στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προκλήσεις για την ασφάλεια; Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν πιο διχασμένες από ποτέ; Και πού οφείλεται η άνοδος της πολιτικής βίας; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιδράσεις στην Πάρο για την τουριστική επένδυση στις Κολυμπήθρες ή Συλλογή υπογραφών κατά της στρατηγικής επένδυσης στην Πάρο

Ρεπορτάζ / Στις Κολυμπήθρες της Πάρου θα χτιστεί ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Γιατί;

Η τοπική κοινωνία αντιδρά στην κατασκευή μεγάλου τουριστικού συγκροτήματος, προειδοποιώντας για αλλοίωση του τοπίου και επιβάρυνση των ήδη πιεσμένων υποδομών του νησιού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ρεπορτάζ / Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ενώ τα πορίσματα της Πυροσβεστικής δεν εντοπίζουν στοιχεία εμπρησμού, δύο φοιτητές εξακολουθούν να κρατούνται προσωρινά για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πατρών, με την υπόθεση να ξυπνά μνήμες από παλαιότερες δικαστικές πλάνες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ