Η δημοσιογραφία των εκβιασμών 

Η δημοσιογραφία των εκβιασμών  Facebook Twitter
Κανένας εκβιαστής δεν αφήνει εύκολα ίχνη, αποδείξεις και ντοκουμέντα, εκτός και αν κάνει ένα μοιραίο λάθος. Φωτ.: Getty Image/Ideal Image
0


Η ΒΟΥΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ
 Ζέττα Μακρή κατήγγειλε ότι ένας δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης Μέσων την εκβίαζε προκειμένου να μη γράφει/αναφέρει επικριτικά σχόλια εναντίον της από τα μέσα ενημέρωσης στα οποία εργάζεται ή έχει στην ιδιοκτησία του. Η κ. Μακρή ανέφερε τον εκβιασμό στην αστυνομία, η αστυνομία προσημείωσε 5.000 ευρώ τα οποία έδωσε η βουλευτής στον δημοσιογράφο, και λίγο μετά την παράδοση των χρημάτων εκείνος συνελήφθη. Αρχικά, όπως κατήγγειλε η κ. Μακρή, της είχε ζητήσει 15.000 ευρώ, τελικά δέχθηκε 10.000 ευρώ και σε δόσεις. Ο δημοσιογράφος οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη και σίγουρα έχει μεγάλο δικαστικό δρόμο μπροστά του. Μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια: ο δημοσιογράφος είναι ένας από τους βραβευμένους του χώρου, τον περασμένο Απρίλιο τιμήθηκε από την υπηρεσία Silver Alert της οργάνωσης Γραμμή Ζωής για «την αφοσίωσή του στους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας και το ήθος του»! Σίγουρα ο σουρεαλισμός περισσεύει στη χώρα. 

Δεν γνωρίζω αν είναι αθώος ή ένοχος, θα αποδειχτεί αυτό δικαστικά, αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσοι δημοσιογράφοι κινούνται στη σχετικά μικρή κοινωνία του Βόλου –από όπου και η καταγωγή του συγκεκριμένου δημοσιογράφου− δεν εντυπωσιάστηκαν από αυτή την ιστορία, γνώριζαν και, από ό,τι έλεγαν, δεν τους προκάλεσε καμία έκπληξη η εξέλιξή της. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν κανένας στοιχειωδώς υποψιασμένος δημοσιογράφος σε όλη τη χώρα δεν έπεσε από τα σύννεφα, για να επικαλεστούμε τη γνωστή φράση-κλισέ. Σχεδόν όλοι γνωρίζουν, για την ακρίβεια όλοι γνωρίζουμε, ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι οι οποίοι επιδιώκουν τον παράνομο πλουτισμό με διαφόρου τύπου εκβιασμούς. Είναι ένα «κοινό μυστικό», το οποίο παραμένει μυστικό για τους παροικούντες τη δημοσιογραφική Ιερουσαλήμ εκτός των άλλων και επειδή είναι δύσκολο να αποδειχτεί. Κανένας εκβιαστής δεν αφήνει εύκολα ίχνη, αποδείξεις και ντοκουμέντα, εκτός και αν κάνει ένα μοιραίο λάθος.

Υπάρχουν δημοσιογράφοι-εκβιαστές που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «ψιλικατζήδες», με την έννοια ότι τα προϊόντα των εκβιασμών τους είναι μικρά σχετικά ποσά, αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν πολύ μεγαλύτερες οικονομικές φιλοδοξίες και συνήθως τα καταφέρνουν, αποκτώντας τεράστιες περιουσίες.

Το συγκεκριμένο συμβάν, ανεξάρτητα από την πορεία που θα έχει, αναδεικνύει μια δυσώδη πλευρά της δημοσιογραφίας, η οποία είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία της, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Στο βιβλίο «Χρήμα» ο Εμίλ Ζολά περιγράφει κάποιες ιστορίες με δημοσιογράφους της εποχής οι οποίοι συναλλάσσονται οικονομικά με τραπεζίτες, χρηματιστές και πολιτικούς, από τους οποίους ζητάνε χρήματα για να μην αποκαλύψουν στοιχεία εναντίον τους ή για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Όλα αυτά συμβαίνουν το ιδιαίτερα μακρινό 1891! 

Τέτοιου είδους φαινόμενα δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από τη δική μας χώρα, παρότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που αποκαλύπτονται οι δημοσιογράφοι οι οποίοι λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Πώς, άλλωστε, να αποδειχτεί ότι ένας πρωτοσέλιδος τίτλος που απειλεί συγκεκριμένο πρόσωπο με αποκαλύψεις αποτελεί μέσο εκβιασμού και απειλή προς αυτόν στον οποίο απευθύνεται; Πώς να καταλάβεις ότι ένα υμνητικό σχόλιο για έναν πολιτικό ή έναν επιχειρηματία κρύβει σκοπιμότητες τέτοιου είδους; Όταν μάλιστα ο εκβιαζόμενος υποκύπτει και οι σχετικές απειλές εξαφανίζονται και δεν έχουν καμία συνέχεια οι όποιες αποκαλύψεις; Μπορεί ακόμα να συμβεί το εξής: ένας δημοσιογράφος να φύγει από τη ζωή και να εκπλαγούμε από το μέγεθος της περιουσίας που είχε αποκτήσει κάνοντας αυτήν τη δουλειά, αλλά να είναι σχεδόν αδύνατον να αποδείξουμε ότι αυτό οφείλεται σε εκβιασμούς που έκανε. Κι ας το θεωρούμε δεδομένο. 

Υπάρχουν δημοσιογράφοι-εκβιαστές που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «ψιλικατζήδες», με την έννοια ότι τα προϊόντα των εκβιασμών τους είναι μικρά σχετικά ποσά, αλλά υπάρχουν και αυτοί που έχουν πολύ μεγαλύτερες οικονομικές φιλοδοξίες και συνήθως τα καταφέρνουν, αποκτώντας τεράστιες περιουσίες. Μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις εκβιαστών δημοσιογράφων που αποκαλύφθηκαν και καταδικάστηκαν αμετάκλητα είναι αυτή του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, ιδιοκτήτη εφημερίδων και τηλεοπτικού σταθμού, ο οποίος εκβίαζε οικονομικά ισχυρούς παράγοντες της χώρας. Το 2016 σχηματίστηκε μια μεγάλη δικογραφία με ονόματα δημοσιογράφων που κατείχαν ειδησεογραφικές ιστοσελίδες οι οποίοι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εκβίαζαν πολιτικούς −και όχι μόνο− για να τους καλύπτουν, να παίρνουν κρατική διαφήμιση κ.ο.κ. Δεν μάθαμε ποτέ ποια ήταν η δικαστική τύχη τους, όπως συμβαίνει συνήθως. 

Αν το πρόβλημα είχε λύση, αυτή θα έπρεπε να αναζητηθεί στον ίδιο τον κλάδο των δημοσιογράφων. Οι ίδιοι οφείλουν να καταγγέλλουν και να αποκαλύπτουν τέτοια φαινόμενα, οι ίδιες οι δημοσιογραφικές ενώσεις να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, για την προστασία του ίδιου του επαγγέλματος. Σε μια ανακοίνωσή της η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας διευκρίνισε ότι ο καταγγελλόμενος για εκβιασμό δεν είναι μέλος της∙ ενδιαφέρον, αλλά δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Θα μπορούσε και να είναι και μέλος της. Προτάσεις και πρωτοβουλίες για περιορισμό του φαινομένου χρειάζονται… 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ