Γιατί κάποιοι δεν βλέπουν το εμβόλιο ως προνόμιο αλλά ως απειλή;

στεργίου Facebook Twitter
Η διαμόρφωση και ισχυροποίηση ταυτοτήτων στα τοξικά κοινωνικά δίκτυα ‒υπέρ/κατά, «ορθολογιστής»/«ανορθολογικός»‒ δεν άφησε πολλά περιθώρια για γόνιμο διάλογο με ανθρώπους που απλώς φοβήθηκαν το εμβόλιο.
0

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ κείμενο για τα εμβόλια, γιατί οι ιοί, η αντιμετώπισή τους και τα εμβόλια δεν είναι το επιστημονικό μου πεδίο. Αν μάλιστα κρίνω απ’ τη χαοτική πολυπλοκότητα του επιστημονικού πεδίου με το οποίο είμαι εξοικειωμένη, ντρέπομαι και μόνο στην ιδέα της εκφοράς γνώμης για άλλα πεδία. Κάποιος που δεν είναι μέσα στην έρευνα ή δεν έχει τις δεξιότητες να αντιλαμβάνεται τη στάθμη της ιατρικής επιστήμης δεν μπορεί να συζητά για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων.

Υπάρχουν άλλα πράγματα, όμως, που μπορούμε (και μάλλον πρέπει) να συζητήσουμε. Είναι σημαντικό να ερευνηθεί ο λόγος που μια μερίδα του πληθυσμού δεν βλέπει το εμβόλιο ως το προνόμιο που είναι αλλά ως απειλή. Πιστεύω ότι είναι λάθος να φανταζόμαστε αυτή την ομάδα ως κάτι ομοιογενές.

Σίγουρα υπάρχουν οι σκληροπυρηνικοί αρνητές της επιστήμης. Σίγουρα υπάρχουν αυτοί που με αφορμή την πανδημία βγαίνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου με τις σημαίες της χώρας τους, με θρησκευτικά σύμβολα και γκροτέσκ πανό να διαδηλώσουν την ανυπακοή τους. Όμως πιστεύω ότι κάποιοι απλώς διστάζουν να εμβολιαστούν και ότι υποτιμώντας τους, αποκαλώντας τους «ψεκ» και «αντιβάξ», δεν κερδίζουμε απολύτως τίποτα.

Δυστυχώς, οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να πείσουν αυτούς τους ανθρώπους. Οι αντιφατικές γνώμες και ίσως η υπερβολική πληροφόρηση για ένα εξειδικευμένο θέμα με το οποίο ο μη ειδικός δικαιολογημένα παθαίνει σύγχυση θα έπαιξαν τον ρόλο τους.

Η ιδέα εδώ και πάνω από έναν χρόνο φαίνεται να είναι πως, οk, νέοι είμαστε, θα το βρούμε. Κάποιοι δεν θα το βρουν. Δεν θα βρουν δουλειά που να πληρώνει καλά. Δεν θα πάρουν εύκολα πίσω την ψυχική τους ισορροπία. Δεν θα βγάλουν τα σπασμένα. Και το να ζει κανείς μέσα σε μια κοινωνία σημαίνει να σκέφτεται κι αυτές τις συνέπειες προς τους άλλους, όταν περήφανα απέχει απ’ τα εμβόλια.

Η διαμόρφωση και ισχυροποίηση ταυτοτήτων στα τοξικά κοινωνικά δίκτυα ‒υπέρ/κατά, «ορθολογιστής»/«ανορθολογικός»‒ δεν άφησε πολλά περιθώρια για γόνιμο διάλογο με ανθρώπους που απλώς φοβήθηκαν το εμβόλιο χωρίς να έχουν ολόκληρη ιδεολογία γύρω απ’ αυτό. Δημιουργήθηκαν απ’ τη μια οπαδοί της επιστήμης (αντιφατικό, ξέρω) και, απ’ την άλλη, «αρνητές».

Σίγουρα έπαιξαν τον ρόλο τους και τα μέσα ενημέρωσης. Υπερτόνισαν τραγικές ιστορίες με τις ελάχιστες παρενέργειες του εμβολιασμού, ενώ ταυτόχρονα, με την καθημερινή καταγραφή των θανάτων, μας συνήθισαν στο να βλέπουμε τις απώλειες λόγω Covid-19 ως άλλη μια τιμή που ανεβοκατεβαίνει.

Παράλληλα, όσα λάθη κι αν έκαναν οι διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης, σίγουρα οργάνωσαν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο πρόσβασης στα εμβόλια. Η κριτική προς τις ενέργειές τους σε άλλα πεδία (βία και καταστολή, γελοίοι περιορισμοί θεμελιωδών ελευθεριών μας, όπως η αποστολή μηνύματος) είναι άσχετη με τον εμβολιασμό.

Σίγουρα, η συζήτηση για την καταπάτηση θεμελιωδών ελευθεριών μας με αφορμή την πανδημία και η επιτήρηση από κράτη και ιδιώτες που μας επιβλήθηκε και τη συνηθίσαμε είναι κρίσιμα ζητήματα.

Τι γίνεται με τις υπερβολικά συγκεκριμένες πληροφορίες εντοπισμού που βάζουμε στα υποχρεωτικά έγγραφα για τα ταξίδια; Τι γίνεται με την ιατρική πληροφόρηση που συλλέγεται τώρα; Δεν πρέπει να αφεθούν αυτές οι συζητήσεις αποκλειστικά σε όσους αντιλαμβάνονται ως ελευθερία την αυτοβλάβη ή καλλιεργούν βολικά μια γνησίως αντικοινωνική αντίληψη των ορίων της αυτονομίας τους.

Νιώθω κάπως περίεργα κάθε φορά που σκέφτομαι ότι υπάρχουν μεγαλύτεροι που δεν εμβολιάζονται, τη στιγμή που οι κατασυκοφαντημένοι νέοι κλειστήκαμε μέσα, χάσαμε κυριολεκτικά έναν χρόνο απ’ τη ζωή μας και καταχρεωθήκαμε συλλογικά. Η οικονομική ζωή επλήγη για χιλιοστή φορά και η ψυχική μας υγεία έγινε κουρέλι.

Η ιδέα εδώ και πάνω από έναν χρόνο φαίνεται να είναι πως, οk, νέοι είμαστε, θα το βρούμε. Κάποιοι δεν θα το βρουν. Δεν θα βρουν δουλειά που να πληρώνει καλά. Δεν θα πάρουν εύκολα πίσω την ψυχική τους ισορροπία. Δεν θα βγάλουν τα σπασμένα. Και το να ζει κανείς μέσα σε μια κοινωνία σημαίνει να σκέφτεται κι αυτές τις συνέπειες προς τους άλλους, όταν περήφανα απέχει απ’ τα εμβόλια.

Ίσως σήμερα να είναι το εμβόλιο και αύριο κάτι άλλο. Η άρνηση ή, πιο σωστά, η περιφρόνηση της επιστήμης έχει γοητεύσει κατά καιρούς πολλών ειδών αντιδραστικούς. Και πάντα κόστιζε στις κοινωνίες η καθυστέρηση διάχυσης των επιστημονικών γνώσεων προς μεγάλο αριθμό ατόμων.

Γι’ αυτό είναι ευκαιρία να απαιτήσουμε καλύτερη δημόσια εκπαίδευση και εξοικείωση του γενικού πληθυσμού με την επιστήμη εδώ και τώρα. Θεμελιώδεις γνώσεις για όλους, ώστε να μπορούν να συλλογίζονται και να χρησιμοποιούν το ίντερνετ δημιουργικά.

Η κοινωνία πρέπει να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται, τουλάχιστον με εκλαϊκευμένο τρόπο, κορυφαία επιστημονικά ευρήματα. Ένα επιτυχημένο κράτος θα επένδυε σ’ αυτό. Εμείς, όμως, ικετεύουμε τους ιεράρχες να βγάλουν καμιά ανακοίνωση ότι ο ιός όντως σκοτώνει και το εμβόλιο είναι καλό, επιβεβαιώνοντας έτσι μια εξουσία επί της κοινής μας ζωής που δεν θα ’πρεπε να έχουν.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ