Γιατί δεν μιλάει κανείς για το προσφυγικό πια;

prosfygiko Facebook Twitter
Γιατί, άραγε, αυτή η ξαφνική σιωπή, σαν να έχει λυθεί το θέμα ή σαν να μην έχουμε πια τίποτα να πούμε γι’ αυτό; Φωτο: EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
0

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ της παρασημοφόρησης του Ιάσονα Αποστολόπουλου έφερε στο φως ένα θέμα για το οποίο είχαμε καιρό να ακούσουμε, το προσφυγικό.

Θυμάστε μια περίοδο που όλα τα κανάλια το είχαν πρώτη είδηση, τα ρεπορτάζ το ένα μετά το άλλο, ανταποκριτές στη Λέσβο, στη Χίο, στη Βόρεια Ελλάδα; Και μετά… το απόλυτο τίποτα. 

Γιατί, άραγε, αυτή η ξαφνική σιωπή, σαν να έχει λυθεί το θέμα ή σαν να μην έχουμε πια τίποτα να πούμε γι’ αυτό; Κι όμως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο είχαμε 4.172 αφίξεις από θάλασσα ή στεριά, εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά, και, το κυριότερο, 102 ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους ή να αγνοούνται το 2020.

Φυσικά, η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτό που συναντήσαμε πριν από μερικά χρόνια, αφού, σύμφωνα με τις σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις, οι άνθρωποι που παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά έχουν μειωθεί κατά 77% και συνολικά στη χώρα κατά 45%, οι διαδικασίες ασύλου έχουν βελτιωθεί και προσεγγίζουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, οι επαναπατρισμοί –συμφωνείς ή διαφωνείς, και αν εξαιρέσεις τα προβλήματα που παρουσιάζονται από την Τουρκία‒ έχουν μπει σε έναν δρόμο. Αλλά δεν παύει να υπάρχει το πρόβλημα. 

Ούτε ο αριθμός των αφίξεων είναι μικρός για να αγνοηθεί ή για να μας επιτρέπεται να αδιαφορούμε, ούτε ο αριθμός εκείνων που χάνονται ή αγνοούνται, ούτε η κατάσταση διαμονής αυτών των ανθρώπων στους χώρους φιλοξενίας έχει αλλάξει σημαντικά, παρά την οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. 

Ούτε ο αριθμός των αφίξεων είναι μικρός για να αγνοηθεί ή για να μας επιτρέπεται να αδιαφορούμε, ούτε ο αριθμός εκείνων που χάνονται ή αγνοούνται ‒για την ακρίβεια, και ένας άνθρωπος να αγνοείται ή να χάνεται στη χώρα μας θα έπρεπε να μας απασχολεί, ακόμη και αν είναι… λουόμενος‒, ούτε η κατάσταση διαμονής αυτών των ανθρώπων στους χώρους φιλοξενίας έχει αλλάξει σημαντικά, παρά την οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. 

Για παράδειγμα, διαβάζοντας τις ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας, δηλώσεις αξιόπιστων ΜΚΟ αλλά και ακούγοντας τις προσωπικές μαρτυρίες φίλων που σέβομαι και ασχολούνται με το θέμα, μετά τη φωτιά στη Μόρια 7.000 άνθρωποι συνεχίζουν να μένουν στο νέο κέντρο φιλοξενίας στο Καρά Τεπέ, σε χώρο σχεδιασμένο να χωράει ούτε τους μισούς, χωρίς να υπάρχει σύνδεση με το υδρευτικό δίκτυο, το νερό μεταφέρεται με φορτηγά, λίγες ντουζιέρες (αν θυμάμαι καλά τριάντα έξι) εξυπηρετούν όλον αυτόν τον κόσμο ‒άνδρες και γυναίκες(!)‒, η προσωπική υγιεινή γίνεται με… κουβάδες και ελλιπή ηλεκτροδότηση ή θέρμανση, ελλείψεις που ειδικά τη χειμερινή περίοδο κάνουν τη ζωή ανυπόφορη και, δυστυχώς, η εγκληματικότητα είναι ακόμα υψηλή, κυρίως απέναντι σε γυναίκες και παιδιά.  

Ειλικρινά, και χωρίς να έχω απολύτως καμία αντιπολιτευτική διάθεση, αναρωτιέμαι πού επενδύονται αυτά τα κεφάλαια που προορίζονται ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό, πώς κατανέμονται, γιατί δεν μαθαίνουμε πια τι γίνεται στα κέντρα, γιατί δεν βλέπουμε φωτογραφίες και ρεπορτάζ και γιατί δεν ενδιαφέρεται πια κανένας να μάθει.

Θέλουμε ή δεν θέλουμε, έχουμε στην ευθύνη μας αυτήν τη στιγμή περίπου 50.000 ανθρώπους που μας «χτύπησαν» την πόρτα και αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους επειδή τους έδιωξε είτε ο πόλεμος, είτε ένα δικτατορικό και αυταρχικό καθεστώς, είτε η φτώχεια. Πέρασαν πολλά μέχρι να έρθουν εδώ, αλλά τα κατάφεραν. Η δική μας δουλειά είναι, μέχρι να βρεθεί τρόπος να φτάσουν εκεί που θέλουν να φτάσουν, να τους φιλοξενήσουμε με ασφάλεια, σεβόμενοι τα δικαιώματά τους και τηρώντας τον νόμο. 

Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι δεν υπάρχει ζεστή πολιτική βούληση. 

Εγώ θα υποθέσω με καλή πίστη ότι θέληση υπάρχει, το κενό όμως ανάμεσα στη θέληση και την εφαρμογή του νόμου είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει τη διαχειριστική ικανότητα από το χάος.

Γράφει ο καθηγητής Δημήτρης Χριστόπουλος στο βιβλίο του «Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση» (εκδόσεις Πόλις): «… το παρόν βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους πιστεύουν ότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι ζητήματα τα οποία η ελληνική κοινωνία ‒είτε της αρέσει είτε όχι‒ θα πρέπει να μάθει να ζει, χωρίς εξωραϊσμούς ή δαιμονοποιήσεις. Από αυτήν την άποψη θέλει πρωτίστως να υπηρετήσει την αρετή της επίγνωσης ως μοναδικής προϋπόθεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο».

Διαβάστε το.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

refugees

Ελλάδα / Επαναπροωθήσεις προσφύγων: Ένα διαρκές ανθρωπιστικό έγκλημα

Το φαινόμενο των βίαιων επαναπροωθήσεων και των παράνομων απελάσεων δεν είναι καινούργιο, όμως οι πιο πρόσφατες καταγγελίες αποκαλύπτουν την έξαρση που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χειμώνας στο Καρά Τεπέ

Αποστολή: Θοδωρής Αντωνόπουλος / Χειμώνας στο Καρά Τεπέ

Ένα μικρό οδοιπορικό στο προσφυγικό camp του Καρά Τεπέ στη Λέσβο σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, λόγω της πανδημίας, του χειμώνα, κυρίως όμως λόγω της άτεγκτης στάσης του κράτους απέναντι στις προσφυγικές ροές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ