Γιατί δεν μιλάει κανείς για το προσφυγικό πια;

prosfygiko Facebook Twitter
Γιατί, άραγε, αυτή η ξαφνική σιωπή, σαν να έχει λυθεί το θέμα ή σαν να μην έχουμε πια τίποτα να πούμε γι’ αυτό; Φωτο: EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
0

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ της παρασημοφόρησης του Ιάσονα Αποστολόπουλου έφερε στο φως ένα θέμα για το οποίο είχαμε καιρό να ακούσουμε, το προσφυγικό.

Θυμάστε μια περίοδο που όλα τα κανάλια το είχαν πρώτη είδηση, τα ρεπορτάζ το ένα μετά το άλλο, ανταποκριτές στη Λέσβο, στη Χίο, στη Βόρεια Ελλάδα; Και μετά… το απόλυτο τίποτα. 

Γιατί, άραγε, αυτή η ξαφνική σιωπή, σαν να έχει λυθεί το θέμα ή σαν να μην έχουμε πια τίποτα να πούμε γι’ αυτό; Κι όμως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο είχαμε 4.172 αφίξεις από θάλασσα ή στεριά, εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά, και, το κυριότερο, 102 ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους ή να αγνοούνται το 2020.

Φυσικά, η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτό που συναντήσαμε πριν από μερικά χρόνια, αφού, σύμφωνα με τις σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις, οι άνθρωποι που παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά έχουν μειωθεί κατά 77% και συνολικά στη χώρα κατά 45%, οι διαδικασίες ασύλου έχουν βελτιωθεί και προσεγγίζουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, οι επαναπατρισμοί –συμφωνείς ή διαφωνείς, και αν εξαιρέσεις τα προβλήματα που παρουσιάζονται από την Τουρκία‒ έχουν μπει σε έναν δρόμο. Αλλά δεν παύει να υπάρχει το πρόβλημα. 

Ούτε ο αριθμός των αφίξεων είναι μικρός για να αγνοηθεί ή για να μας επιτρέπεται να αδιαφορούμε, ούτε ο αριθμός εκείνων που χάνονται ή αγνοούνται, ούτε η κατάσταση διαμονής αυτών των ανθρώπων στους χώρους φιλοξενίας έχει αλλάξει σημαντικά, παρά την οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. 

Ούτε ο αριθμός των αφίξεων είναι μικρός για να αγνοηθεί ή για να μας επιτρέπεται να αδιαφορούμε, ούτε ο αριθμός εκείνων που χάνονται ή αγνοούνται ‒για την ακρίβεια, και ένας άνθρωπος να αγνοείται ή να χάνεται στη χώρα μας θα έπρεπε να μας απασχολεί, ακόμη και αν είναι… λουόμενος‒, ούτε η κατάσταση διαμονής αυτών των ανθρώπων στους χώρους φιλοξενίας έχει αλλάξει σημαντικά, παρά την οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. 

Για παράδειγμα, διαβάζοντας τις ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας, δηλώσεις αξιόπιστων ΜΚΟ αλλά και ακούγοντας τις προσωπικές μαρτυρίες φίλων που σέβομαι και ασχολούνται με το θέμα, μετά τη φωτιά στη Μόρια 7.000 άνθρωποι συνεχίζουν να μένουν στο νέο κέντρο φιλοξενίας στο Καρά Τεπέ, σε χώρο σχεδιασμένο να χωράει ούτε τους μισούς, χωρίς να υπάρχει σύνδεση με το υδρευτικό δίκτυο, το νερό μεταφέρεται με φορτηγά, λίγες ντουζιέρες (αν θυμάμαι καλά τριάντα έξι) εξυπηρετούν όλον αυτόν τον κόσμο ‒άνδρες και γυναίκες(!)‒, η προσωπική υγιεινή γίνεται με… κουβάδες και ελλιπή ηλεκτροδότηση ή θέρμανση, ελλείψεις που ειδικά τη χειμερινή περίοδο κάνουν τη ζωή ανυπόφορη και, δυστυχώς, η εγκληματικότητα είναι ακόμα υψηλή, κυρίως απέναντι σε γυναίκες και παιδιά.  

Ειλικρινά, και χωρίς να έχω απολύτως καμία αντιπολιτευτική διάθεση, αναρωτιέμαι πού επενδύονται αυτά τα κεφάλαια που προορίζονται ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό, πώς κατανέμονται, γιατί δεν μαθαίνουμε πια τι γίνεται στα κέντρα, γιατί δεν βλέπουμε φωτογραφίες και ρεπορτάζ και γιατί δεν ενδιαφέρεται πια κανένας να μάθει.

Θέλουμε ή δεν θέλουμε, έχουμε στην ευθύνη μας αυτήν τη στιγμή περίπου 50.000 ανθρώπους που μας «χτύπησαν» την πόρτα και αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους επειδή τους έδιωξε είτε ο πόλεμος, είτε ένα δικτατορικό και αυταρχικό καθεστώς, είτε η φτώχεια. Πέρασαν πολλά μέχρι να έρθουν εδώ, αλλά τα κατάφεραν. Η δική μας δουλειά είναι, μέχρι να βρεθεί τρόπος να φτάσουν εκεί που θέλουν να φτάσουν, να τους φιλοξενήσουμε με ασφάλεια, σεβόμενοι τα δικαιώματά τους και τηρώντας τον νόμο. 

Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι δεν υπάρχει ζεστή πολιτική βούληση. 

Εγώ θα υποθέσω με καλή πίστη ότι θέληση υπάρχει, το κενό όμως ανάμεσα στη θέληση και την εφαρμογή του νόμου είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει τη διαχειριστική ικανότητα από το χάος.

Γράφει ο καθηγητής Δημήτρης Χριστόπουλος στο βιβλίο του «Αν το προσφυγικό ήταν πρόβλημα, θα είχε λύση» (εκδόσεις Πόλις): «… το παρόν βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να προσφέρει επιχειρήματα σε όσους πιστεύουν ότι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό είναι ζητήματα τα οποία η ελληνική κοινωνία ‒είτε της αρέσει είτε όχι‒ θα πρέπει να μάθει να ζει, χωρίς εξωραϊσμούς ή δαιμονοποιήσεις. Από αυτήν την άποψη θέλει πρωτίστως να υπηρετήσει την αρετή της επίγνωσης ως μοναδικής προϋπόθεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο».

Διαβάστε το.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

refugees

Ελλάδα / Επαναπροωθήσεις προσφύγων: Ένα διαρκές ανθρωπιστικό έγκλημα

Το φαινόμενο των βίαιων επαναπροωθήσεων και των παράνομων απελάσεων δεν είναι καινούργιο, όμως οι πιο πρόσφατες καταγγελίες αποκαλύπτουν την έξαρση που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χειμώνας στο Καρά Τεπέ

Αποστολή: Θοδωρής Αντωνόπουλος / Χειμώνας στο Καρά Τεπέ

Ένα μικρό οδοιπορικό στο προσφυγικό camp του Καρά Τεπέ στη Λέσβο σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, λόγω της πανδημίας, του χειμώνα, κυρίως όμως λόγω της άτεγκτης στάσης του κράτους απέναντι στις προσφυγικές ροές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ