Δεν υπάρχει τίποτα αθώο στην κουβέντα για τα «αγέννητα παιδιά»

Δεν υπάρχει τίποτα αθώο στην κουβέντα για τα «αγέννητα παιδιά» Facebook Twitter
Η κουβέντα για τα «αγέννητα παιδιά» μόνο αθώα δεν είναι, στοχοποιεί ξεκάθαρα την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, ανοίγοντας και πάλι τον δημόσιο διάλογο για τις εκτρώσεις.
0

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ με τα βίντεο της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής που προοριζόταν για τα γυμνάσια. Πρόκειται για ατόφιο καλτ θέαμα: μια ιδιοκτήτρια κέντρου ξένων γλωσσών μιλάει με τσιτάτα αγίων ανάμεσα από διαφάνειες που δείχνουν αμφορείς και πολύχρωμα γράμματα.

Η βασική θεωρία είναι πως το παιδί ξεκινά τη ζωή του στο μυαλό της γυναίκας, πριν καν γίνει η σύλληψη, οι δε σκέψεις της πρέπει να είναι συνέχεια αγνές και καθαρές. H ζωή και η ευτυχία του παιδιού, καθώς και η μελλοντική του υγεία, ακόμα και δεκαετίες αργότερα, εξαρτώνται από την εγκυμοσύνη της μητέρας του. Επίσης, αν η μητέρα θέλει κορίτσι, αλλά γεννήσει αγόρι, το παιδί θα βγει γκέι γιατί η νοητική της κατάσταση δίνει στο αγοράκι «χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας».

Όλα αυτά τα δυστοπικά, που θυμίζουν λογύδριο της Σερίνα Τζόι από το Handmaid’s Τale της Μάργκαρετ Άτγουντ και τα απαγγέλλει μια κυρία με φόντο μια φορτωμένη βιβλιοθήκη και έναν πίνακα που παραπέμπει σε ξενώνα στη Θεσσαλία τη δεκαετία του ’80, θα μπορούσαν να είναι έως και διασκεδαστικά.

Το πιο αστείο απ’ όλα είναι πως ζούμε σε μια χώρα που κόπτεται για το δημογραφικό, αλλά δεν παρέχει θεσμική στήριξη ή κίνητρα σε εγκυμονούσες, παιδιά ή μητέρες, με τη σπάνια εξαίρεση κάποιου επιδόματος.

Δεν είναι όμως. Αντίθετα, αποτελούν κομμάτι ενός βαθιά θλιβερού παζλ. Τον Ιούλιο του 2019 η Ιερά Σύνοδος καθιέρωσε την ημέρα «του αγέννητου παιδιού», θέλοντας να δηλώσει την αντίθεσή της στις εκτρώσεις. Μερικούς μήνες μετά, τον Ιανουάριο του 2020, το μετρό γέμισε με αφίσες του Πανελλήνιου Συνδέσμου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού που έδειχναν έμβρυα τα οποία φώναζαν σπαρακτικά «Αφήστε με να ζήσω».

Τον Ιούλιο του 2021 είχαμε το περίφημο συνέδριο γονιμότητας, όπου παπάδες και γιατροί ανέλαβαν να εξηγήσουν στις γυναίκες πως μετά τα σαράντα είναι δύσκολο να κάνεις παιδί. Και τώρα αυτά τα βίντεο, προορισμένα για τα ελληνικά γυμνάσια.

Δεν με καθησυχάζει ιδιαίτερα το ότι ήταν μία από τις χίλιες επιλογές που εγκρίθηκαν από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (IEΠ), ούτε ότι αποτελούσαν ύλη φτιαγμένη για να διδαχτεί εκτός των σχολικών ωρών, ούτε ότι πέρασαν «κατά λάθος», όπως ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΙΕΠ Γιάννης Αντωνίου. Κατά λάθος ή όχι, κάποιος τα έφτιαξε και κάποιος τα ενέκρινε ως κατάλληλα για παιδιά γυμνασίου.

Η κουβέντα για τα «αγέννητα παιδιά» μόνο αθώα δεν είναι, στοχοποιεί ξεκάθαρα την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, ανοίγοντας και πάλι τον δημόσιο διάλογο για τις εκτρώσεις. Όλα αυτά σε μια ήδη ζοφερή επικαιρότητα για τις γυναίκες στην Ελλάδα, με γυναικοκτονίες και βιασμούς σε πρώτο πλάνο, και το δικαίωμα στην έκτρωση να είναι υπό αμφισβήτηση σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου.

(Σε περίπτωση που θέλει να διαπιστώσει κανείς τι συμβαίνει όταν οι γυναίκες σταματούν να έχουν δικαίωμα στο σώμα τους, φτάνει να ρίξει μια ματιά σε αυτά που συμβαίνουν στην Πολωνία, όπου οι γυναίκες δεν έχουν καν δικαίωμα στην ιατρική έκτρωση και πεθαίνουν στα νοσοκομεία).

Το πιο αστείο απ’ όλα είναι πως ζούμε σε μια χώρα που κόπτεται για το δημογραφικό, αλλά δεν παρέχει θεσμική στήριξη ή κίνητρα σε εγκυμονούσες, παιδιά ή μητέρες, με τη σπάνια εξαίρεση κάποιου επιδόματος. Μόλις τώρα, με πάρα πολλά χρόνια καθυστέρηση, ξεκινήσαμε να συζητάμε ως κοινωνία για την αναδοχή ή την αποϊδρυματοποίηση των παιδιών. Έχουμε ανύπαρκτη οικογενειακή πολιτική. Αλλά, φυσικά, είναι πολύ πιο απλό και βολικό να μιλάμε για τα «αγέννητα παιδιά». Κι όταν γεννηθούν; Ε, τότε, «έχει ο Θεός».

«Είναι βολικό να υπερασπίζεσαι τα “αγέννητα παιδιά”», έγραψε o Ντέιβ Μπάρνχαρτ, ένας μεθοδιστής πάστορας το 2018, όταν μπήκαν ακόμα περισσότεροι περιορισμοί στις εκτρώσεις στην Πολιτεία του Τέξας. «Δεν έχουν απαιτήσεις. Δεν προκαλούν ηθικά διλήμματα, σε αντίθεση με τους φυλακισμένους, τους τοξικομανείς ή τους φτωχούς[...]. Σε αντίθεση με τα ορφανά παιδιά, δεν χρειάζονται χρήματα, εκπαίδευση ή φροντίδα. Σε αντίθεση με τους πρόσφυγες, δεν κουβαλούν φυλετικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά μπαγκάζια. Σας επιτρέπουν να αισθάνεστε καλά με τον εαυτό σας χωρίς να προσπαθήσετε ιδιαίτερα, χωρίς να πρέπει να δημιουργήσετε ή να διατηρήσετε το οτιδήποτε, και όταν γεννηθούν μπορείτε να τα ξεχάσετε, γιατί, φυσικά, παύουν να είναι αγέννητα».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ