Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια

OG-BR693_201808_M_20180827172055.gif
0

«Κοιμήσου τώρα που μπορείς». Δεν υπήρχε φράση που να με δαιμόνιζε περισσότερο στoν τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης, όταν ένιωθα σαν φώκια που ξεβράστηκε στα ρηχά (το τηλεοπτικό ρεπορτάζ θα έλεγε «Η μικρή Αγγελική, όπως την έχουν ονομάσει οι ντόπιοι, έχει ξετρελάνει τους λουόμενους με τα παιχνίδια της»).

Στον 9ο μήνα κοιμόμουν σχεδόν ακούνητη σαν νεκρή γιατί δεν μπορούσα να γυρίσω δεξιά ή αριστερά και σηκωνόμουν ανά δίωρο για να πάω τουαλέτα ενώ το μωρό –σφηνωμένο πια– μου έριχνε κλωτσιές στα πλευρά. Σίγουρα πάντως δεν μάζευα ύπνο για το μέλλον σαν κάποια μαγική καμήλα. 

Ανακάλυψα τον ύπνο στην εφηβεία μου. Στα 15 περίπου κατάλαβα πως μπορούσα να κοιμηθώ σχεδόν πριν το μάγουλό μου αγγίξει το μαξιλάρι, παντού, κι όση ώρα ήθελα. Ο ύπνος ήταν κάτι σαν καταφύγιο από την κανονική ζωή.Τα Σαββατοκύριακα έκλεινα τα μάτια μου και ξυπνούσα σχεδόν μαγικά 12 ωρες μετά – αν νύσταζα κοιμόμουν 2-3 ώρες ακόμα.

Την πρώτη φορά που επέστρεψα από ένα ταξίδι στην Αμερική κοιμήθηκα 21 ώρες συνεχόμενα. Με ξύπνησε η μητέρα μου «για να μην πάθει τίποτα η καρδιά μου». Μέχρι πρόσφατα ο υπνος ήταν για μένα μια παρηγορητική απόλαυση. Σκέφτομαι εδώ και χρόνια να γράψω ένα βιβλίο στο οποίο η κεντρική ηρωίδα πάσχει από ναρκοληψία.

Δεν θυμάμαι να έχω φτάσει πιο κοντά στο ντελίριο από τους πρώτους μήνες ζωής του γιου μου. Τα μωρά για τις πρώτες 40 μέρες της ζωής τους δεν αναγνωρίζουν μέρα και νύχτα – κοιμούνται μικρά διαστήματα μερικών ωρών κι όταν δεν κοιμούνται θηλάζουν.

Δεν θυμάμαι να έχω φτάσει πιο κοντά στο ντελίριο από τους πρώτους μήνες ζωής του γιου μου. Τα μωρά για τις πρώτες 40 μέρες της ζωής τους δεν αναγνωρίζουν μέρα και νύχτα – κοιμούνται μικρά διαστήματα μερικών ωρών κι όταν δεν κοιμούνται θηλάζουν.

Ο γιος μου γατζωνόταν πάνω μου σαν το κοάλα για ώρες ολόκληρες. Τον έβαζα ακροπατώντας στο λίκνο και έπεφτα εξουθενωμένη για 1 ή 2 ώρες στο κρεβάτι – κάθε μισάωρο άνοιγα τα μάτια μου και κοιτούσα να δω αν αναπνέει.

Ένιωθα την κούραση βαθιά στα κόκαλα μου ως το μεδούλι και κοιμόμουν έναν ύπνο νεκρό, σαν μαύρο κώμα. Ξυπνούσα και δεν ήξερα αν ήταν πρωί η βράδυ, το μυαλό μου έμοιαζε να επιπλέει μέσα σε ομίχλη. Η μέρα μου θύμιζε μυθιστόρημα του μαγικού ρεαλισμού, είχα σχεδόν παραισθήσεις από την αϋπνία.

Κανείς δεν σου λέει πως όταν κάνεις παιδί αποχαιρετάς για πολλά χρόνια τον ύπνο σου («Για πόσα χρόνια πιστεύεις ότι σταματάς να κοιμάσαι όταν κάνεις παιδί;», ρώτησα την καλύτερή μου φίλη με ένα μήνυμα πρόσφατα.

Προς τιμήν της δεν προσπάθησε να με παρηγορήσει ότι σύντομα θα κοιμηθώ. «Πέντε», μου απάντησε λακωνικά). Σίγουρα τα πράγματα φτιάχνουν πολύ μετά τον πρώτο χρόνο, αλλά τα παιδάκια ξυπνούν χαράματα, αρρωσταίνουν, ξυπνάνε μέσα στη νύχτα έτοιμα να κάνουν πατίνι και να γλεντήσουν τη ζωή. 

Είχα διαβάσει για ένα πείραμα που έκανε ενας μαθητής το 1964 στην Καλιφόρνια: ο Ρόντνεϊ Γκάρτνερ κατάφερε να μείνει ξύπνιος για 11 ημέρες και 25 λεπτά. Μετά το τέλος του πειράματος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, ενώ ήταν ξύπνιος, κάποια μέρη του εγκεφάλου του έμοιαζαν να κοιμούνται.

\Κάπως έτσι είναι η ζωή με ένα μικρό παιδάκι – κάποιες μέρες μερικά μέρη του εγκεφάλου μου κοιμούνται ενώ εγώ γράφω, στέλνω μέιλ, πλένω πιάτα.

Πριν από μια βδομάδα με έπιασε το στομάχι μου – κοιμήθηκα ελάχιστα όλη νύχτα. Ο γιος μου, που ειναι 2 χρονών, με βρήκε στον καναπέ του σαλονιού στις 6:15 το πρωί. Του έβαλα να δει παιδικά στην τηλεόραση για να περάσει λίγο η ώρα και να συνέλθω. Λαγοκοιμόμουν δίπλα του. Στην αρχή δεν τον ένοιαζε, αλλά μετά γύρισε, έβαλε τα χέρια του στα τσίνορά μου και μου είπε «Να ανοίξει τώρα τα μάτια της η μανούλα».

Θυμήθηκα αμυδρά τα πρωινά των γονιών μου. Το σχολείο μου ήταν μακριά κι έτσι με ξυπνούσαν στις 7:00 και με πήγαιναν με αυτοκίνητο στην πιο κοντινή στάση του λεωφορείου. Η μητέρα μου οδηγούσε με άγριο βλέμμα στο σκοτάδι την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε πίσω από τα πεύκα. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ