Δείξε μου πού πονάς

Ο Άγιος Βασίλης ήρθε με τις πατερίτσες Facebook Twitter
Αν ποτέ χτυπήσεις δεν θα ρωτήσω τι και πώς, θα έρθω σαν νοσοκόμα του Ταραντίνο και θα σου φέρω παυσίπονα και φιλιά. Δείξε μου πού πονάς. Μάκια. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ,
κοιτούσα συνέχεια το κινητό μου. Δεν έστειλες. Δεν ήρθες. Το inbox μου γεμάτο ευχές. Επαγγελματικές: «Καλή χρονιά, αγαπητή Ερωφίλη, εύχομαι υγεία, έρωτες και λεφτά». Καγκούρικες: «Kalh xronia kvl m». Καλιαρντές: «Με το καλό να μας μπει ο νέος χρόνος φιλενάδα». Και καμιά από σένα.

Η Σουσού, ξαπλωμένη στην κόκκινη φλοκάτη, ακόνιζε τα νύχια της για το πρώτο θήραμα του 2025 όσο εγώ έστριβα, κάπνιζα και μαγείρευα, λερώνοντας το διαμέρισμα που καθάριζα επί ώρες.

Στα οικογενειακά τραπέζια δεν βρέθηκε καμία θέση για μένα και για σένα. Ούτε στα φιλικά. Όλα μας θέλουν μακριά. Σε αναζήτησα χρησιμοποιώντας όλα τα αθέμιτα μέσα που διαθέτει η τεχνολογία και η μεταφυσική. Τα queer events της πόλης μού φάνηκαν εντελώς ετεροκανονικά. Θα προτιμούσα ένα τρίωρο μαζί σου σ’ ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Ακύρωσα προσκλήσεις και εξόδους. Προσπάθησα να γράψω ένα diss, αλλά μου βγήκε πολιτικά ορθό και ξενέρωσα. Κατέληξα να σκιτσάρω τη γάτα μου μέχρι να περάσουν οι ώρες και να το πάρω απόφαση ότι όσο κι αν λερώσω τα χέρια μου με κάρβουνο, δεν θα έρθεις.

Οι μέρες πέρασαν και οι ευχές ξεθώριασαν. Ευτυχώς, έχω καλούς φίλους, και αγγέλους και διαβόλους. Τους μάζεψα, λοιπόν, και πήγαμε να χτυπηθούμε στο live της Τάμτα στο Smut με σκοπό να αποβάλουμε ό,τι τοξικό υπόλοιπο απέμεινε από το 2024. Έβγαλα από την ντουλάπα το πιο αιρετικό μου ρούχο, τη στολή της Χίμαιρας. Κι ούτε που φανταζόμουν πως θα σε βρω κρυμμένο εκεί μέσα, στα σκοτεινά στενά του πρώην υποβαθμισμένου κέντρου της Αθήνας.

Ο ηλεκτρισμός ανεβαίνει σε επικίνδυνα επίπεδα κι εγώ, μούσκεμα στη βότκα και εντελώς αφύλακτη, έτοιμη για ηλεκτροπληξία, μπροστά στα εικοσάχρονα που λίγο πριν χαιρετηθήκαμε και φιληθήκαμε. «Μου έχεις κάνει τεστ», μου λένε. Ο Μ. με κρατάει από το χέρι μέχρι να εντοπίσουμε τον ody και να τον ρωτήσω για ποιο άτομο γράφτηκε το «Copy». Δεν μου είπε.

Η μεταφυσική όμως έκανε τη δουλειά της. Βρέθηκες δίπλα μου ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι και ανάμεσα σε τόσο άγνωστο κόσμο, ένιωσα ότι ήσουν το μόνο οικείο σώμα. Η μόνη γνώριμη μυρωδιά. Εσύ, ένας «Άγιος Βασίλης» ντυμένος στα λευκά, στηρίζεσαι στις πατερίτσες σου κι εγώ μετράω αντίστροφα. 10, 9, 8, 7… Μαζί σου ξωτικά, νεράιδες γοργόνες και άλλα αναδυόμενα πλάσματα του σκότους κινούνται, σχηματίζοντας έναν «στρατό» που μας φυλάει. Η πρωθιέρεια Τάμτα, μασκοφόρα και ετοιμοπόλεμη, επιβλέπει τα πάντα και δίνει το στίγμα της βραδιάς. Απόψε θα πέσουν οι μάσκες και θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.

Ο ηλεκτρισμός ανεβαίνει σε επικίνδυνα επίπεδα κι εγώ, μούσκεμα στη βότκα και εντελώς αφύλακτη, έτοιμη για ηλεκτροπληξία, μπροστά στα εικοσάχρονα που λίγο πριν χαιρετηθήκαμε και φιληθήκαμε. «Μου έχεις κάνει τεστ», μου λένε. Ο Μ. με κρατάει από το χέρι μέχρι να εντοπίσουμε τον ody και να τον ρωτήσω για ποιο άτομο γράφτηκε το «Copy». Δεν μου είπε.

Βγήκα στο πεζοδρόμιο ζαλισμένη. Πήγα στην γκαρνταρόμπα και ζήτησα το παλτό μου. Μετάνιωσα. Γύρισα πίσω τρέχοντας. Πάλι εσύ δίπλα μου, αυτήν τη φορά «Άγιος Βασίλης» στα μαύρα. Σου ψιθύρισα «μη με κάνεις άλλο να σε θέλω». Και δεν έβγαλα τα μαύρα γυαλιά μου για να μη σε κάψω. Κρατούσες έναν φαλλικό σωλήνα, εκτοξεύοντας αέρα προς το κοινό, και άνοιξα το στόμα μου για να εισπνεύσω οξυγόνο. Κάπως έτσι ήταν το πρώτο μας φιλί όσο η Τάμτα τραγουδούσε – «ανάκατα τα μαλλιά μου, ανάκατα θ’ ανεμίζουν στον αέρα»*. Ανάκατα συναισθήματα, ανάκατα φύλα, ανάκατα κορμιά για όλα τα διψασμένα πλάσματα.

Η «mother» Τάμτα διαθέτει όλες τις υπερδυνάμεις της συγκεντρωμένες, τα talent show years, τα mainstream pop years και στην dark pop era της σβήνει τα κεριά στην τούρτα κι εξομολογείται πως είναι η πρώτη φορά που γιορτάζει τα γενέθλιά της. Και κάπως έτσι εξηγούνται όλα.

Φτιάχνουμε τις δικές μας Πρωτοχρονιές, τα δικά μας γενέθλια, τα δικά μας δράματα και τις δικές μας ταυτότητες. Κι επουλώνουμε τα δικά μας τραύματα, γιορτάζοντας κάτω από κόκκινα φώτα. Η Αθήνα ξέρει και θα οδηγήσει στα ίχνη μας τους επόμενους. Λένε ότι οι «πατερίτσες» μας είναι το πρώτο πράγμα που πετάμε και δεν με νοιάζει αν έχεις ήδη αποφασίσει ότι θα τις πετάξεις. Γιατί ξέρω ότι οι «πατερίτσες» μας είναι και το πρώτο πράγμα που ψάχνουμε όταν πονάμε.

Αν ποτέ χτυπήσεις δεν θα ρωτήσω τι και πώς, θα έρθω σαν νοσοκόμα του Ταραντίνο και θα σου φέρω παυσίπονα και φιλιά. Δείξε μου πού πονάς. Μάκια.

*Τάμτα - «Anakata» (μουσική: Αναστάσιος Τσόδρας, στίχοι: Αναστάσιος Τσόδρας, ody icon, παραγωγή: Teo.x3)

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ