To αυτόνομο πριγκιπάτο της Μυκόνου

μύκονος Facebook Twitter
Δεν είδα να τηρείται κανένα απολύτως μέτρο, ούτε και τα μέτρα που έχουν ληφθεί από την αρχή της πανδημίας, για παράδειγμα οι αποστάσεις των τραπεζιών, ούτε η χρήση της μάσκας από τους εργαζομένους.
0

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ στην Ελλάδα όπου όλα επιτρέπονται. Ένα μέρος που έχει τους δικούς του νόμους, τη δική του αυτοοργάνωση, τον δικό του «στρατό», δεν μπορεί να αστυνομευθεί εύκολα και αν αστυνομευθεί, δεν έγινε και τίποτα, αφού μικρή σημασία δίνουν οι τοπικοί άρχοντες σε κανόνες, ποινές και πρόστιμα. Ένα κράτος εν κράτει: το αυτόνομο κρατίδιο της Μυκόνου.

Μόλις γύρισα από το πρώτο Σαββατοκύριακο των τοπικών απαγορεύσεων στη Μύκονο και το κείμενό μου έχει λίγο χαρακτήρα ρεπορτάζ, αφού αυτά που διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια λίγο ως πολύ αποσιωπώνται. Σαν να υπάρχει μια άτυπη ομερτά, από φόβο μην ενοχλήσει κάποιος την κότα με τα χρυσά αυγά. What happens in Mykonos, stays in Mykonos, όπως ακριβώς βλέπουμε στις μαφιόζικες ταινίες για το Λας Βέγκας ή διαβάζουμε σε μυθιστορήματα για τους νονούς της Σικελίας.

Είναι γνωστές, βέβαια, οι προσπάθειες των εποπτικών αρχών να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια, την ασυδοσία, να αντιμετωπίσουν την παρανομία, τα ναρκωτικά, να μειώσουν τον υψηλό αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων, αλλά πέφτουν στο κενό. Τίποτα δεν αγγίζει το Principauté.

Πελάτες που θα νοσήσουν στη Μύκονο αυτό το καλοκαίρι θα είναι οι πρώτοι που θα δυσφημίσουν το νησί του χρόνου, αν υποθέσουμε ότι είναι στους επιζήσαντες και στις επιζήσασες, αλλιώς θα φροντίσει η κυβέρνηση της χώρας τους να το πράξει, οπότε το κόστος για τον πολύπαθο τουρισμό θα είναι χειρότερο.

Προσπάθησα, λοιπόν, να καταλάβω, με αφορμή την έξαρση των κρουσμάτων στο νησί, γιατί αντιδρούν οι τοπικοί επιχειρηματίες του νησιού στα προσωρινά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, αφού πρώτα οι ίδιοι θα έπρεπε να θέλουν να διαφυλάξουν την υγεία των εργαζομένων και των πελατών τους και, βέβαια, τη φήμη του νησιού.

Γιατί ο ιός δεν κάνει διακρίσεις σε πλούσιους ή φτωχούς πελάτες. Πελάτες που θα νοσήσουν στη Μύκονο αυτό το καλοκαίρι θα είναι οι πρώτοι που θα δυσφημίσουν το νησί του χρόνου, αν υποθέσουμε ότι είναι στους επιζήσαντες και στις επιζήσασες, αλλιώς θα φροντίσει η κυβέρνηση της χώρας τους να το πράξει, οπότε το κόστος για τον πολύπαθο τουρισμό θα είναι χειρότερο.

Αντίθετα, δεν είδα να τηρείται κανένα απολύτως μέτρο, ούτε και τα μέτρα που έχουν ληφθεί από την αρχή της πανδημίας, για παράδειγμα οι αποστάσεις των τραπεζιών ‒έφαγα κολλημένη στο τραπέζι ενός νεαρού ζευγαριού από την Ιταλία, γίναμε και φίλοι μάλιστα, ήπια όρθια σε μπαρ με μια παρέα νεαρών Βραζιλιάνων δίπλα μου, ξάπλωσα σε παραλία ασφυκτικά γεμάτη, δίπλα σε έναν άλλον άνθρωπο, σαν να ήμασταν ζευγάρι (δυστυχώς, αν και προσπάθησα, δεν έμαθα το όνομα και την εθνικότητά του)‒ ούτε η χρήση της μάσκας από τους εργαζομένους.

Δεν είδα επίσης, πλην ελαχίστων μαγαζιών υγειονομικού ενδιαφέροντος, την ειδική σήμανση που διαχωρίζει τα μαγαζιά που υποδέχονται αμιγώς εμβολιασμένους από τους μεικτούς χώρους. Μάλιστα, μερικοί είχαν και τις δύο σημάνσεις και όποιους πιάσουμε, βρε αδερφέ. 

Και βέβαια φουλ face-control, αλλά μόνο για να διαχωρίζουμε αυτούς που έχουν μεγάλη τσέπη από τους άλλους. Κατά τα άλλα, «είναι δύσκολο» να ελεγχθούν οι πελάτες που είναι εμβολιασμένοι από τους ανεμβολίαστους. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε, αφού ούτε οι ίδιοι εργαζόμενοι/-ες τους δεν είναι εμβολιασμένοι/-ες. Τα πρώτα στατιστικά δείχνουν ότι το 45% των κρουσμάτων προέρχεται από το προσωπικό τους.

Θα περίμενα, επομένως, να δω τις τοπικές ομάδες συμφερόντων να συσπειρώνονται για να εξετάσουν τι πήγε λάθος, να βρουν τρόπους λειτουργικούς και βιώσιμους, και για την τοπική κοινωνία, που δεν τους φταίει σε τίποτα ‒πήγαν οι Μυκονιάτες και οι Μυκονιάτισσες και εμβολιάστηκαν οι άνθρωποι‒, αλλά και για τις επιχειρήσεις τους.

Και αφού δεν έχουν κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά, διαμαρτύρονται. Είναι οι ίδιοι επιχειρηματίες που επιβαρύνουν και το υγειονομικό και το φορολογικό σύστημα, αλλά και εμένα που κάνω όλα τα παραπάνω στη δική μου επιχείρηση! Δηλαδή, με λίγα λόγια, τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου!

Φυσικά, δεν είναι όλοι και όλες οι επιχειρηματίες του νησιού το ίδιο. Είδα και τίμιους επαγγελματίες, που και τα μέτρα τηρούν ευλαβικά και τις αποδείξεις τους κόβουν, και πουλάνε το μπουκαλάκι το νερό ακόμη πενήντα λεπτά, όταν όλοι οι άλλοι το έχουν ενάμιση και δύο και τρία ευρώ. Δυστυχώς, όμως, είναι η μειοψηφία.

Και ενώ για μία τουλάχιστον φορά, αυτήν που υπάρχει μια μεγάλη, παγκόσμια υγειονομική κρίση, γίνεται προσπάθεια να αυστηροποιηθούν οι έλεγχοι στο νησί και να μπει μια τάξη, το θέμα γίνεται πολιτικό και η αντιπολίτευση, σχεδόν σύσσωμη, παίρνει τη θέση του… κεφαλαίου, που θεωρητικά πολεμά, και συντάσσεται και «ξεπλένει» τους βαρόνους της Μυκόνου, αφού αυτοί είναι που κατά κύριο λόγο ευθύνονται για την αύξηση των κρουσμάτων.

Λυπάμαι ειλικρινά και τιμώ τους χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες του νησιού, τους μικροεπιχειρηματίες, τους μεροκαματιάρηδες που μοιράζουν αναψυκτικά στις παραλίες και ιδρώνουν για να βγάλουν τα έξοδα του χειμώνα και όλους εκείνους και εκείνες που δυσκολεύονται, αλλά τηρούν τα μέτρα, αλλά, για να σωθεί η φετινή σεζόν, πλέον δεν υπάρχει άλλος ασφαλής δρόμος. Και αυτόν αναγκαστικά χρειάζεται να τον ακολουθήσουν όλοι.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM