Άννα Ροκόφυλλου: «Η κοινωνική και προοδευτική πολιτική δεν είναι προνομιακός χώρος της αριστεράς»

Άννα Ροκόφυλλου: «Η κοινωνική και προοδευτική πολιτική δεν είναι προνομιακός χώρος της Αριστεράς» Facebook Twitter
Ως γυναίκα, μητέρα, επαγγελματίας δικηγόρος, αλλά και μετά από 30 και πλέον χρόνια μαχητικό στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ξέρω καλά τι αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς οι γυναίκες.
0



Η ΑΝΝΑ ΡΟΚΟΦΥΛΛΟΥ, 
υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Αθήνας, μιλάει στη LiFO για όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που θα προβληματίσουν τον ψηφοφόρο όταν θα βρεθεί μπροστά στην κάλπη, αλλά και για τη δική της πολιτική διαδρομή, στην οποία είναι διακριτή η ενασχόλησή της με πολιτικές κατά της έμφυλης βίας και των διακρίσεων. 

Υποστηρίζει ότι για να σπάσει ο κύκλος των ανισοτήτων και της βίας πρέπει «να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες» και εξηγεί ότι την τετραετία που πέρασε «έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα για την ισότητα των φύλων στην πράξη».

Η κ. Ροκόφυλλου εμπιστεύεται το πολιτικό κριτήριο της νέας γενιάς και θεωρεί ότι «κατακτούμε σιγά σιγά τη συνειδητή ψήφο», περνώντας «το μήνυμα ότι δεν είναι όλοι ίδιοι». Η υποψήφια βουλευτής στην Α' Αθήνας υποστηρίζει ακόμη ότι «η κοινωνική και προοδευτική πολιτική δεν είναι προνομιακός χώρος της αριστεράς», αλλά «θέμα βούλησης, αντίληψης και –εν τέλει– ικανότητας», τονίζοντας ότι «το δίλημμα αυτών των εκλογών είναι μόνο ένα: πάμε μπροστά με σταθερότητα ή πίσω με ακυβερνησία».

Για να σπάσουμε τον κύκλο των ανισοτήτων και της βίας πρέπει να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες, ώστε να μπορέσουν οι ίδιες να επιβάλλουν τους εαυτούς τους. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πολύ σημαντικά βήματα για την ισότητα των φύλων στην πράξη. Χάρη στις μεταρρυθμίσεις στον εργασιακό και κοινωνικό χώρο, η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις 12 χώρες παγκοσμίως με πλήρως κατοχυρωμένη νομική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

— Έχετε ασχοληθεί συστηματικά με τις πολιτικές ισότητας, αντιμετώπισης διακρίσεων και έμφυλης βίας. Πώς θα χρησιμοποιήσετε αυτή την εμπειρία σας και σε ποιον από αυτούς τους τομείς θα δώσετε προτεραιότητα εφόσον εκλεγείτε;
Ως γυναίκα, μητέρα, επαγγελματίας δικηγόρος, αλλά και μετά από 30 και πλέον χρόνια μαχητικό στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ξέρω καλά τι αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς οι γυναίκες.

Ήμουν η πρώτη αντιδήμαρχος Πολιτικών Ισότητας, Αντιμετώπισης Διακρίσεων και Έμφυλης Βίας του Δήμου Αθηναίων, μιας πρωτοπόρου αντιδημαρχίας που συμβάλλει με το έργο της στην πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και στην προστασία των θυμάτων βίας και κακοποίησης, από όπου παραιτήθηκα για να θέσω υποψηφιότητα στην Α' Αθηνών. Γνωρίζω λοιπόν άριστα τις συνθήκες αλλά και τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν.

Το γενικό πλαίσιο είναι αυτονόητο: τα ζητήματα αυτά δεν είναι αυτόνομα. Είναι μέρος του κύκλου των γενικότερων έμφυλων ανισοτήτων, που ξεκινούν από τη στερεοτυπική κουλτούρα για τη θέση και τον ρόλο των γυναικών στην κοινωνία, και αφού διαπεράσουν οριζόντια τομείς όπως η οικογένεια, η εργασία, οι αμοιβές, η υγεία, η ασφάλεια, καταλήγουν στον χειρισμό, στην εξάρτηση, στην υποτίμηση, στο ξύλο, ακόμη και στις δολοφονίες.

Για να σπάσουμε τον κύκλο των ανισοτήτων και της βίας πρέπει να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες ώστε να μπορέσουν οι ίδιες να επιβάλλουν τους εαυτούς τους. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πολύ σημαντικά βήματα για την ισότητα των φύλων στην πράξη. Χάρη στις μεταρρυθμίσεις στον εργασιακό και κοινωνικό χώρο, η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις 12 χώρες παγκοσμίως με πλήρως κατοχυρωμένη νομική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Έχουμε, επομένως, ένα πολύτιμο θεσμικό πλαίσιο. Είναι η ώρα να το εφαρμόσουμε σε κάθε τομέα της πολιτικής. Επικεντρωνόμαστε, λοιπόν, στον τομέα της ενίσχυσης των γυναικών στη δουλειά, με καλές αμοιβές σε ασφαλείς εργασιακούς χώρους, με ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική ζωή και την εργασία, με χώρους φύλαξης των παιδιών τους, με προώθηση της ίσης κατανομής του χρόνου ανατροφής των παιδιών από τους δύο γονείς και με προστασία της υγείας των γυναικών κυρίως μέσω της πρόληψης.

— Γύρω από τα μεγάλα κόμματα φαίνεται ότι δεν δημιουργούνται δυναμικές πλειοψηφίες, ειδικά όσον αφορά τις νεανικές ηλικίες. Ποιο είναι το μήνυμά σας  προς τους νέους ανθρώπους; Γιατί να σας ψηφίσουν;
Ξέρετε, φύσει αισιόδοξη, είμαι από εκείνους που βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Διαβάζω κι εγώ περισπούδαστες αναλύσεις, αλλά δεν πιστεύω ότι η σημερινή νέα γενιά είναι απολιτίκ. Το βλέπω από τον γιο μου, τους φίλους του αλλά και από τους νέους ανθρώπους με τους οποίους έρχομαι καθημερινά σε επαφή. Ούτε πιστεύω ότι δεν έχουν κρίση για να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος, την αλήθεια από το ψέμα, το αύριο από το χθες.

Δεν λέω ότι δεν επικρατεί οριζόντια στην κοινωνία ένα κλίμα δυσπιστίας, που ίσως οδηγήσει σε αυξημένη αποχή. Αλλά νομίζω ότι κατακτούμε σιγά σιγά τη συνειδητή ψήφο και περνάμε το μήνυμα ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Θέλουμε τους νέους στις κάλπες και ας ψηφίσουν ό,τι νομίζουν, αλλά νομίζω θα κάνουν τη μεγάλη έκπληξη, αποδεικνύοντας πως και με τη δική τους ψήφο θα καθορίσουν το μέλλον τους.

Είμαι βέβαιη ότι πάνω από την κάλπη θα θυμηθούν το πρώτο ένσημο, τη νέα στεγαστική πολιτική «Σπίτι μου» για τη στέγαση νέων και νέων οικογενειών με χαμηλότοκα έως και άτοκα στεγαστικά δάνεια και τα χαμηλά ενοίκια με τη θέσπιση του θεσμού της κοινωνικής αντιπαροχής. 

Θα θυμηθούν την τριπλή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 780 ευρώ από 650 ευρώ που τον άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα νέα προγράμματα κατάρτισης σε ψηφιακές και πράσινες δεξιότητες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποίησε κάθε πόρο, εθνικό ή ευρωπαϊκό, επενδύει στη νέα γενιά, γι' αυτό και τη θέλει μαζί της. Και με την ανανέωση των ψηφοδελτίων της σε όλη την Ελλάδα έδωσε φωνή και ρόλο σε εκατοντάδες νέους να πουν τη δική τους ιστορία και να υποδείξουν τη δική τους πρόταση.

Άννα Ροκόφυλλου: «Η κοινωνική και προοδευτική πολιτική δεν είναι προνομιακός χώρος της Αριστεράς» Facebook Twitter
Ανήκω στον προοδευτικό-εκσυγχρονιστικό χώρο. Και σήμερα δεν υπάρχει πιο προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

— Γιατί αποφασίσατε να συστρατευτείτε με τη ΝΔ, ενώ προέρχεστε από τον χώρο της κεντροαριστεράς;
Γιατί είμαι συνεπής στις αρχές και στις αξίες μου. Ανήκω στον προοδευτικό-εκσυγχρονιστικό χώρο. Και σήμερα δεν υπάρχει πιο προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί, τι σημαίνει να είσαι προοδευτικός; Να θέλεις να πηγαίνει η χώρα σου μπροστά, να βελτιώνει τις κοινωνικές παροχές, να εκσυγχρονίζει το κράτος, να είναι δίπλα στον πολίτη, να ενισχύει τις πολιτικές υγείας, να διασφαλίζει την εθνική άμυνα, να ενισχύει τη διεθνή φωνή και το κύρος της χώρας, να ακολουθεί αναπτυξιακές πολιτικές που με τη σειρά τους δημιουργούν περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Και όλα αυτά με συναινέσεις, με διάλογο, με ευρυχωρία ιδεολογική.

Πείτε μου εσείς κάποιο από όλα τα άλλα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο σας το οποίο να έχει δώσει τέτοια εχέγγυα! Έτσι, η τιμητική πρόταση που μου έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είμαι υποψήφια στην Α' Αθήνας με βρήκε σαν έτοιμη από καιρό.

— Εάν βάλουμε στη ζυγαριά τα αρνητικά και τα θετικά της κυβερνητικής τετραετίας, γιατί πιστεύετε ότι η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ της Νέας Δημοκρατίας;
Γιατί οι πολίτες χόρτασαν από λόγια, από ανέξοδες ακοστολόγητες υποσχέσεις και από πειραματισμούς που λίγο έλειψε να μας στείλουν δεκαετίες πίσω. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη νοικοκύρεψε, συμμάζεψε τα οικονομικά της πατρίδας μας, άσκησε ουσιαστική κοινωνική πολιτική και μάλιστα σε εξαιρετικά δύσκολες και πρωτοφανείς κρίσεις, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η κοινωνική και προοδευτική πολιτική δεν είναι προνομιακός χώρος της αριστεράς και των κατ' επίφαση προοδευτικών κομμάτων, αλλά θέμα βούλησης, αντίληψης και –εν τέλει– ικανότητας.

Προφανώς και υπήρξαν παραλείψεις, λάθη, αστοχίες. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε με θάρρος μπροστά, ανέλαβε τις ευθύνες, έδρασε άμεσα και καταλυτικά και συνέχισε. Βρείτε μου έναν πολιτικό που να ζήτησε συγγνώμη τις τελευταίες δεκαετίες. Μη νομίζετε ότι αυτά τα παραβλέπει ο κόσμος.

— Η χώρα οδεύει σε εκλογές μετά από δύο συνεχόμενες κρίσεις, υγειονομική και ενεργειακή. Υπό αυτό το πρίσμα, διαφοροποιείται το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών; Και ποιο είναι αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι η πατρίδα μας –μετά τη δεκαετή οικονομική κρίση– πέρασε πρωτόγνωρες καταστάσεις: τη μεταναστευτική κρίση με τον υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας στα σύνορα, την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία που οδήγησε στον εισαγόμενο πληθωρισμό και την ακρίβεια. Κρίσεις που τρόμαξαν τον κόσμο ολόκληρο. Και όλες τις αντιμετώπισε με επιτυχία, με σχέδιο, με τόλμη. Η Ελλάδα όχι μόνο άντεξε αλλά ενισχύθηκε.

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει παγκοσμίως άλλη χώρα που στη δίνη των κρίσεων επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα, σφράγισε τα σύνορά της, πέτυχε διπλάσια και ενίοτε τριπλάσια του μέσου όρου της Ευρώπης ανάπτυξη και ύστερα από 11 συνεχόμενες αναβαθμίσεις είναι πια έτοιμη να κάνει το τελικό βήμα και να ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα. Σε ό,τι αφορά την ενέργεια, η Ελλάδα είναι από τις χώρες της Ε.Ε. που έχουν στηρίξει περισσότερο τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μέσω διαφόρων σχημάτων, χωρίς να επιβαρύνει το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, αφού το μεγαλύτερο μέρος αυτής της στήριξης ήταν δημοσιονομικά ουδέτερο, γιατί στηρίχθηκε σε φορολόγηση των υπερκερδών των παραγωγών ενέργειας.

Το δίλημμα αυτών των εκλογών είναι μόνο ένα: πάμε μπροστά με σταθερότητα ή πίσω με ακυβερνησία.

Ας συγκριθούμε: από τη μια ένα συγκεκριμένο όραμα για την πατρίδα που θέλουμε, με ένα πλήρες πρόγραμμα να το υπηρετεί και με μια αποδεδειγμένα πετυχημένη και υποδειγματική οικονομική και κοινωνική πολιτική. Από την άλλη πολιτικοί ακροβατισμοί, παλινωδίες, μισόλογα για ασαφείς κυβερνητικές συνεργασίες, απροσδιόριστου ύψους οικονομικό πρόγραμμα με κύρια πηγή εσόδων τα λεφτόδεντρα. Δεν είναι τυχαίο που ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται την πρόταση Μητσοτάκη να κοστολογηθούν τα προγράμματα των κομμάτων από έναν ανεξάρτητο φορέα. Γιατί τότε θα πέσουν οι μάσκες και θα φανεί ολοκάθαρα ποιοι θέλουν να υφαρπάξουν την ψήφο του πολίτη με ψεύτικες υποσχέσεις.

Δεν υπάρχει σύγκριση. Δεν υπάρχει πίσω. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θέλουμε να ζήσουμε σε μια χώρα με αξιοπρέπεια και εθνική αυτοπεποίθηση. Και ξέρουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει με πολιτική σταθερότητα και οικονομική συνέπεια. Και αυτό το διασφαλίζει μόνο η αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Culture / Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Η Άννα Ροκοφύλλου, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, κάνει έναν απολογισμό των δύο πρώτων ετών της θητείας της και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το Φεστιβάλ Κολωνού (6-28/9) με το οποίο ο πολιτισμός γίνεται διαθέσιμος σε κάθε δημότη.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ