12 χτυπήματα με κατσαβίδι: Γυναικοκτονία ή αφορμή για true crime περιεχόμενο;

12 χτυπήματα με κατσαβίδι: Γυναικοκτονία ή περιεχόμενο;  Facebook Twitter
Έχω άραγε διαβάσει για τόσες γυναικοκτονίες, έχω φρικάρει με τόσες νεκρές ώστε να έχει παρέλθει το σημείο της προσωπικής μου ικανότητας πένθους σε τέτοιο βαθμό που να στρέφομαι σ’ έναν κανιβαλιστικό καταναλωτισμό για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου; Φωτ.: Βασίλης Ρεμπάπης/Eurokinissi
0


Η ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ
σήμερα στην Αλεξανδρούπουλη, με τις λεπτομέρειες που έρχονται στην επιφάνεια −χλωρίνη, 12 χτυπήματα, ηλικία− την καθιστά ιδανική υπόθεση για true crime podcast

Και το ότι αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη με έκανε να αναρωτηθώ το εξής: έχει παρέλθει το σημείο του βιώνειν την πραγματικότητα κι έχουμε φτάσει σε μια συνθήκη στην οποία το συμβαίνον είναι δυνάμει περιεχόμενο;

Έχω και δεύτερη σκέψη. Έχω άραγε διαβάσει για τόσες γυναικοκτονίες, έχω φρικάρει με τόσες νεκρές ώστε να έχει παρέλθει το σημείο της προσωπικής μου ικανότητας πένθους σε τέτοιο βαθμό που να στρέφομαι σ’ έναν κανιβαλιστικό καταναλωτισμό για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου; 

Δεν διάβασα καμία απολύτως λεπτομέρεια για την υπόθεση απόπειρας βιασμού και δολοφονίας της 11χρονης Βασιλικής, ό,τι ξέρω το είδα από τίτλους ειδήσεων. Δεν πάτησα στα άρθρα για τη γυναικοκτονία στην Κύπρο, που μας ενημέρωναν ότι ένας άντρας δολοφόνησε μια γυναίκα πετώντας την απ’ το μπαλκόνι. Δεν διάβασα την παραμικρή λεπτομέρεια για την υπόθεση στην Ιταλία, όπου ο δράστης παρέδωσε το πτώμα της γυναίκας στο πορτ-μπαγκάζ. Δεν άντεχα άλλο, δεν αντέχω, δεν θέλω. 

Διαπιστώνω ότι κάτι ακόμη που κάνει το true crime είναι ότι μετατρέπει το έγκλημα σε σενάριο. Μου φαίνεται ότι το περιεχόμενο δεν είναι πια ένα αποτέλεσμα, αυτό που συμβαίνει με απόσταση από το γεγονός, αλλά στοιχείο διαμορφωτικό για την κρίση του γεγονότος. Φυσικά όχι για όλες. Αλλά αν είναι έτσι για μένα, θα είναι σίγουρα και για άλλες. 

Αν κάθε ένα απ’ αυτά τα εγκλήματα δεν ήταν στην επικαιρότητα και βρίσκονταν στα podcasts που ακούω στο Spotify, θα τα άκουγα ενώ μαγείρευα, έγραφα, έτρεχα. Στον ελεύθερό μου χρόνο. Πνευματικά και συναισθηματικά αποσυνδεδεμένη. Καταναλώτρια. Όχι άνθρωπος. Τουλάχιστον, όχι άνθρωπος με κάποια ευαισθησία. 

Για την ηθική του true crime έχουν γραφτεί πολλά. Ο βασικότερος προβληματισμός είναι το πόσο υποτιμητικό είναι μια δολοφονία να μετατρέπεται από content creators σε περιεχόμενο που φέρνει έσοδα. Σε περιεχόμενο που, ακολουθώντας τους κανόνες του ίντερνετ, χρειάζεται ένα «μπαμ» εξώφυλλο, έναν πιασάρικο τίτλο, ένα προσεκτικό storytelling. Η ιστορία ενός θύματος γίνεται θέαμα, όσο πιο φρικτός ο φόνος τόσο περισσότερα τα κλικ, τόσες περισσότερες αφορμές για ένα hook που θα τραβήξει την προσοχή του κοινού. Η συναίνεση της οικογένειας σπανίως ζητείται και κανείς ποτέ δεν αναφέρει τη δευτερογενή θυματοποίηση των οικείων του θύματος, οι οποίοι βλέπουν το γεγονός που τους διέλυσε ανεβασμένο σε YouTube και Spotify, να δέχεται σχολιασμό από όλο τον κόσμο. 

Διαπιστώνω ότι κάτι ακόμη που κάνει το true crime είναι ότι μετατρέπει το έγκλημα σε σενάριο. Μου φαίνεται ότι το περιεχόμενο δεν είναι πια ένα αποτέλεσμα, αυτό που συμβαίνει με απόσταση από το γεγονός, αλλά στοιχείο διαμορφωτικό για την κρίση του γεγονότος. Φυσικά όχι για όλες. Αλλά αν είναι έτσι για μένα, θα είναι σίγουρα και για άλλες. 

Σίγουρα είναι έτσι για τους content creators. Όταν έγινε η γυναικοκτονία της Gabby Petito, ήμουν έτοιμη να το προσέξω. Τη μέρα που ανακοινώθηκε ότι δολοφόνος ήταν ο φίλος της Brian Laundrie, τα podcasts που παρακολουθώ έβγαλαν επεισόδια 20-60 λεπτών. Είναι αδύνατον να μην είχαν προγυριστεί. Χρειάζεται σενάριο, έρευνα, στούντιο, ηχοληψία, editing, μουσική ενορχήστρωση, συμφωνία για sponsoring. 

Και επανέρχομαι: τι μας καθιστά το να έχουμε δημιουργήσει ζήτηση για ένα περιεχόμενο που ωθεί δημιουργούς να περιμένουν πάνω απ’ τον υπολογιστή πότε θα ανακοινωθεί μια σύλληψη ή καταδικαστική απόφαση για να πατήσουν «δημοσίευση»; 

To πένθος του σήμερα είναι το περιεχόμενο του αύριο. 

Kαι αυτό είναι χυδαίο. Και αληθές. 






 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ