12 χτυπήματα με κατσαβίδι: Γυναικοκτονία ή αφορμή για true crime περιεχόμενο;

12 χτυπήματα με κατσαβίδι: Γυναικοκτονία ή περιεχόμενο;  Facebook Twitter
Έχω άραγε διαβάσει για τόσες γυναικοκτονίες, έχω φρικάρει με τόσες νεκρές ώστε να έχει παρέλθει το σημείο της προσωπικής μου ικανότητας πένθους σε τέτοιο βαθμό που να στρέφομαι σ’ έναν κανιβαλιστικό καταναλωτισμό για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου; Φωτ.: Βασίλης Ρεμπάπης/Eurokinissi
0


Η ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ
σήμερα στην Αλεξανδρούπουλη, με τις λεπτομέρειες που έρχονται στην επιφάνεια −χλωρίνη, 12 χτυπήματα, ηλικία− την καθιστά ιδανική υπόθεση για true crime podcast

Και το ότι αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη με έκανε να αναρωτηθώ το εξής: έχει παρέλθει το σημείο του βιώνειν την πραγματικότητα κι έχουμε φτάσει σε μια συνθήκη στην οποία το συμβαίνον είναι δυνάμει περιεχόμενο;

Έχω και δεύτερη σκέψη. Έχω άραγε διαβάσει για τόσες γυναικοκτονίες, έχω φρικάρει με τόσες νεκρές ώστε να έχει παρέλθει το σημείο της προσωπικής μου ικανότητας πένθους σε τέτοιο βαθμό που να στρέφομαι σ’ έναν κανιβαλιστικό καταναλωτισμό για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου; 

Δεν διάβασα καμία απολύτως λεπτομέρεια για την υπόθεση απόπειρας βιασμού και δολοφονίας της 11χρονης Βασιλικής, ό,τι ξέρω το είδα από τίτλους ειδήσεων. Δεν πάτησα στα άρθρα για τη γυναικοκτονία στην Κύπρο, που μας ενημέρωναν ότι ένας άντρας δολοφόνησε μια γυναίκα πετώντας την απ’ το μπαλκόνι. Δεν διάβασα την παραμικρή λεπτομέρεια για την υπόθεση στην Ιταλία, όπου ο δράστης παρέδωσε το πτώμα της γυναίκας στο πορτ-μπαγκάζ. Δεν άντεχα άλλο, δεν αντέχω, δεν θέλω. 

Διαπιστώνω ότι κάτι ακόμη που κάνει το true crime είναι ότι μετατρέπει το έγκλημα σε σενάριο. Μου φαίνεται ότι το περιεχόμενο δεν είναι πια ένα αποτέλεσμα, αυτό που συμβαίνει με απόσταση από το γεγονός, αλλά στοιχείο διαμορφωτικό για την κρίση του γεγονότος. Φυσικά όχι για όλες. Αλλά αν είναι έτσι για μένα, θα είναι σίγουρα και για άλλες. 

Αν κάθε ένα απ’ αυτά τα εγκλήματα δεν ήταν στην επικαιρότητα και βρίσκονταν στα podcasts που ακούω στο Spotify, θα τα άκουγα ενώ μαγείρευα, έγραφα, έτρεχα. Στον ελεύθερό μου χρόνο. Πνευματικά και συναισθηματικά αποσυνδεδεμένη. Καταναλώτρια. Όχι άνθρωπος. Τουλάχιστον, όχι άνθρωπος με κάποια ευαισθησία. 

Για την ηθική του true crime έχουν γραφτεί πολλά. Ο βασικότερος προβληματισμός είναι το πόσο υποτιμητικό είναι μια δολοφονία να μετατρέπεται από content creators σε περιεχόμενο που φέρνει έσοδα. Σε περιεχόμενο που, ακολουθώντας τους κανόνες του ίντερνετ, χρειάζεται ένα «μπαμ» εξώφυλλο, έναν πιασάρικο τίτλο, ένα προσεκτικό storytelling. Η ιστορία ενός θύματος γίνεται θέαμα, όσο πιο φρικτός ο φόνος τόσο περισσότερα τα κλικ, τόσες περισσότερες αφορμές για ένα hook που θα τραβήξει την προσοχή του κοινού. Η συναίνεση της οικογένειας σπανίως ζητείται και κανείς ποτέ δεν αναφέρει τη δευτερογενή θυματοποίηση των οικείων του θύματος, οι οποίοι βλέπουν το γεγονός που τους διέλυσε ανεβασμένο σε YouTube και Spotify, να δέχεται σχολιασμό από όλο τον κόσμο. 

Διαπιστώνω ότι κάτι ακόμη που κάνει το true crime είναι ότι μετατρέπει το έγκλημα σε σενάριο. Μου φαίνεται ότι το περιεχόμενο δεν είναι πια ένα αποτέλεσμα, αυτό που συμβαίνει με απόσταση από το γεγονός, αλλά στοιχείο διαμορφωτικό για την κρίση του γεγονότος. Φυσικά όχι για όλες. Αλλά αν είναι έτσι για μένα, θα είναι σίγουρα και για άλλες. 

Σίγουρα είναι έτσι για τους content creators. Όταν έγινε η γυναικοκτονία της Gabby Petito, ήμουν έτοιμη να το προσέξω. Τη μέρα που ανακοινώθηκε ότι δολοφόνος ήταν ο φίλος της Brian Laundrie, τα podcasts που παρακολουθώ έβγαλαν επεισόδια 20-60 λεπτών. Είναι αδύνατον να μην είχαν προγυριστεί. Χρειάζεται σενάριο, έρευνα, στούντιο, ηχοληψία, editing, μουσική ενορχήστρωση, συμφωνία για sponsoring. 

Και επανέρχομαι: τι μας καθιστά το να έχουμε δημιουργήσει ζήτηση για ένα περιεχόμενο που ωθεί δημιουργούς να περιμένουν πάνω απ’ τον υπολογιστή πότε θα ανακοινωθεί μια σύλληψη ή καταδικαστική απόφαση για να πατήσουν «δημοσίευση»; 

To πένθος του σήμερα είναι το περιεχόμενο του αύριο. 

Kαι αυτό είναι χυδαίο. Και αληθές. 






 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ