ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ, έστω και διστακτικά, έστω και υποχρεωτικά, έστω και για τα μάτια του κόσμου, η Ελλάδα μετακινήθηκε ένα βήμα από τη θέση που κατείχε μέχρι χθες ως «βασιλικότερη του βασιλέως» (του Ισραήλ δηλαδή) σε σχέση με τη «σύγκρουση» στη Γάζα, και συνυπέγραψε την κοινή δήλωση 29 Δυτικών χωρών (από την Αυστρία ως την Αυστραλία και από την Ιαπωνία ως τον Καναδά) οι οποίες ζητούν τον άμεσο τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, καταδικάζοντας τη σταδιακή και ανεπαρκή παροχή βοήθειας και την απάνθρωπη δολοφονία αμάχων, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, και (παρα)καλώντας το Ισραήλ να συμμορφωθεί με το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο. «Είναι τρομακτικό ότι πάνω από 800 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί ενώ αναζητούσαν βοήθεια», σημειώνει η δήλωση.
Προχθές, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), μετά από δραματική έκκληση απεσταλμένου του στη Γάζα, εξέδωσε μακροσκελή ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι «χωρίς άμεση παρέμβαση, οι τελευταίοι εναπομείναντες δημοσιογράφοι του AFP στη Γάζα μπορεί να πεθάνουν… Από τότε που ιδρύθηκε το AFP τον Αύγουστο του 1944 έχουμε χάσει δημοσιογράφους σε συγκρούσεις, είχαμε τραυματίες και αιχμαλώτους στις τάξεις μας, αλλά κανείς μας δεν θυμάται να έχει δει δημοσιογράφο να πεθαίνει της πείνας».
Με κίνδυνο να γίνει κανείς κουραστικός, θα πρέπει να τονιστεί ξανά ότι αυτές οι αηδίες περί «αντισημιτισμού» δεν είναι μόνο γελοίες και ύπουλες και κακόβουλες, είναι επίσης βαθιά διαβρωτικές και επικίνδυνες και έχουν οδηγήσει σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς (για τη Δύση) λογοκρισίας.
Παρ' όλα αυτά, οι εγχώριοι «βασιλικότεροι του βασιλέως» παραμένουν αγέρωχα πιστοί στο δόγμα τους. Η Γάζα δεν υπάρχει (και σε λίγο αυτό θα είναι απολύτως κυριολεκτικό). Η γενοκτονία που συντελείται με τόση αποτελεσματικότητα μπροστά στα μάτια της «διεθνούς κοινότητας» και ήδη έχει κλονίσει ανεπανόρθωτα κάθε ιδέα περί διεθνούς δικαίου δεν συμβαίνει. Και όσοι κραυγάζουν το αντίθετο, είναι αντισημίτες, ρατσιστές, τρομοκράτες, μπαχαλάκηδες. Που όχι μόνο διεξάγουν ανελέητα «πογκρόμ» (ναι, γράφτηκε κι αυτό, και μάλιστα κατά κόρον, για την υποδοχή που επιφυλάχθηκε στο ισραηλινό κρουαζιερόπλοιο στη Σύρο), αλλά εκθέτουν και ανεπανόρθωτα τη χώρα μας, υπονομεύοντας τη βαριά βιομηχανία της και στερώντας από τους ντόπιους πολύτιμο συνάλλαγμα (λες και δεν είναι πασίγνωστο το πόσο «σφιχτοί» είναι συνήθως οι τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια κατά τις επιδρομές τους στα λιμάνια).
Ένα κρουαζιερόπλοιο έχασε μια στάση, προκαλώντας εκνευρισμό σε κάποιους επιβάτες του οι οποίοι ανέμισαν τις σημαίες του Ισραήλ που είχαν εύκαιρες (γιατί πώς να χαλαρώσεις στις διακοπές χωρίς να κουβαλάς και μια σημαία της χώρας σου;), στολίζοντας και με διάφορα κοσμητικά τους διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί για να εμποδίσουν τον κατάπλου της πλωτής πολυκατοικίας. Κι αυτό το παρουσιάζουν κάποιοι ως «ρατσιστικό πογκρόμ», καλώντας μας συγχρόνως να αναλογιστούμε την «ανυπολόγιστη ζημιά» στο εθνικό μας κεφάλαιο. Καλώντας μας να νιώσουμε τύψεις και ενοχές γι’ αυτή την αποτελεσματική δράση, γι’ αυτό το μικρό θαύμα της ανθρώπινης αλληλεγγύης (αλλά και της κοινής λογικής) που συνέβη στη Σύρο. Καλώντας μας να στενοχωρηθούμε για ένα κρουαζιερόπλοιο! Που αν συμφωνούν σε κάτι οι εννιά (αν όχι οι δέκα) στους δέκα Έλληνες είναι η αντανακλαστική αντιπάθειά τους γι' αυτά τα υπερθυρεοειδικά μέσα μαζικού τουρισμού.
Με κίνδυνο να γίνει κανείς κουραστικός, θα πρέπει να τονιστεί ξανά ότι αυτές οι αηδίες περί «αντισημιτισμού» δεν είναι μόνο γελοίες και ύπουλες και κακόβουλες, είναι επίσης βαθιά διαβρωτικές και επικίνδυνες και έχουν οδηγήσει σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς (για τη Δύση) λογοκρισίας. Τα παραδείγματα είναι άπειρα και εκκωφαντικά (όπως η πρόσφατη περίπτωση ενός κειμένου του δημοσιογράφου Πέτρου Παπακωνσταντίνου, με ιστορική αναφορά στην Ιντιφάντα, γραμμένο πριν από είκοσι χρόνια, το οποίο αποσύρθηκε από το βιβλίο της Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄ Γυμνασίου). Μόλις χθες αποκαλύφθηκε στην «Guardian» ότι ακυρώθηκε η έκδοση ενός ειδικού τεύχους του Harvard Educational Review, περιοδικού του διάσημου πανεπιστημιακού ιδρύματος που ήταν να κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες με θέμα την Παλαιστίνη.
Το καλοκαίρι του 2024 κάθε έννοια εκπαίδευσης στη Γάζα είχε ήδη αποδεκατιστεί. Τα σχολεία είχαν κλείσει –τα περισσότερα είχαν μετατραπεί σε καταφύγια– και τα δώδεκα πανεπιστήμια της Λωρίδας είχαν καταστραφεί μερικώς ή ολικώς. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το περιοδικό του Χάρβαρντ αποφάσισε να αφιερώσει ένα ειδικό τεύχος στην «εκπαίδευση και την Παλαιστίνη», απευθύνοντας πρόσκληση για υποβολή προτάσεων από πανεπιστημιακούς σε όλο τον κόσμο. Τα άρθρα είχαν γραφτεί, συγκεντρωθεί και επιμεληθεί, και το τεύχος επρόκειτο να κυκλοφορήσει τον περασμένο μήνα, αλλά στις 9 Ιουνίου ο Εκδοτικός Εκπαιδευτικός Όμιλος του Χάρβαρντ ακύρωσε αιφνιδιαστικά την έκδοσή του.
