Το πρόβλημα με τις ειδήσεις

Το πρόβλημα με τις ειδήσεις Facebook Twitter
4 στους 10 Αμερικανούς προσπαθούν να αποφεύγουν τις ειδήσεις γενικώς, καθώς, όπως δηλώνουν, τις θεωρούν μονότονες, αρνητικές, αποκαρδιωτικές, αφερέγγυες, πολωτικές, μεροληπτικές, εξαρτημένες από αθέμιτες πολιτικές ή επιχειρηματικές επιρροές.
0

ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ τριγμούς, σοκ ή εκπλήξεις η εξαιρετικά χαμηλή εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ελλάδα προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση για την Ενημέρωση στο Διαδίκτυο (Digital News Report) του Ινστιτούτου Reuters (του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης) για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας. Μόνο το 27% του δείγματος δήλωσε πως εμπιστεύεται «τις περισσότερες φορές τις περισσότερες ειδήσεις».

Κι αλλού όμως, αν εξαιρέσει κανείς τις Φινλανδίες, τις Νορβηγίες και τις Ολλανδίες αυτού του κόσμου, φαίνεται να επικρατεί ένα αντίστοιχο μοτίβο κόπωσης και καχυποψίας, έστω και με όχι τόσο βαρύ –και όπως και να το κάνουμε, ενοχοποιητικό για το mainstream μιντιακό σύστημα της χώρας μας– ποσοστό. 

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, 4 στους 10 Αμερικανούς προσπαθούν να αποφεύγουν τις ειδήσεις γενικώς, καθώς, όπως δηλώνουν, τις θεωρούν μονότονες, αρνητικές, αποκαρδιωτικές, αφερέγγυες, πολωτικές, μεροληπτικές, εξαρτημένες από αθέμιτες πολιτικές ή επιχειρηματικές επιρροές.

Με αφορμή τα στοιχεία αυτά, η Αμερικανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας Amanda Ripley έγραψε ένα σχετικό άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες στην Ουάσινγκτον Ποστ με τίτλο «Σταμάτησα να διαβάζω τις ειδήσεις. Είμαι εγώ το πρόβλημα – ή το προϊόν;» (I stopped reading the news. Is the problem me – or the product?). 

Είμαστε «αναλογικά πλάσματα σ’ έναν ψηφιακό κόσμο» και δεν είμαστε εξοπλισμένοι να δεχόμαστε τόνους ειδήσεων που φέρνουν την καταστροφή, επιτείνουν τη σύγχυση και δεν αναζητούν καμία λύση.

Παρότι μια ζωή φανατική της ενημέρωσης (και λόγω ιδιότητας), έφτασε, όπως γράφει, μια μέρα που «μετά την πρωινή περιδιάβαση στα μέσα είχα ήδη εξαντληθεί και ακόμα δεν είχε αρχίσει η μέρα… Μέχρι και σε ψυχοθεραπεύτρια πήγα, η οποία μου είπε απλά να σταματήσω να καταναλώνω βουλιμικά την ειδησεογραφία. Μα αυτό έμοιαζε με αμάρτημα. Δεν είναι σημαντικό να είμαστε ενημερωμένοι;».

Πέρα, πάντως, από όλες τις παραπάνω αιτίες και άλλες, όπως το επιχειρηματικό μοντέλο που επικρατεί με τη δικτατορία του αλγόριθμου και την τυραννία των «κλικ» που απογειώνονται (υποτίθεται) στα δυσοίωνα και αρνητικά δημοσιεύματα, η ίδια καταλήγει ότι ένας σημαντικός παράγοντας της έντονης δυσανεξίας της –αυτής, μιας δημοσιογράφου!– στον καταιγισμό των ειδήσεων μπορεί να είναι καθαρά οργανικός.

Είμαστε «αναλογικά πλάσματα σ’ έναν ψηφιακό κόσμο» και δεν είμαστε εξοπλισμένοι να δεχόμαστε τόνους ειδήσεων που φέρνουν την καταστροφή, επιτείνουν τη σύγχυση και δεν αναζητούν καμία λύση.

Και πουθενά ίσως δεν είναι αυτό τόσο ορατό όσο στην αγρίως δυστοπική κάλυψη του καυτού και κρίσιμου ζητήματος της κλιματικής αλλαγής. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη του οργανισμού Media Matters for America που αναφέρεται στο άρθρο, ούτε στο ένα τρίτο των μυριάδων ενημερωτικών εκπομπών που έγιναν με θέμα το κλίμα μέσα στο 2021 στην Αμερική δεν συζητήθηκαν πιθανές λύσεις.

Δεν παραλείπει πάντως να σημειώσει η Αμάντα Ρίπλεϊ στο άρθρο της ότι δεν είναι χρήσιμο και δεν στέκει να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όλα τα ειδησεογραφικά μέσα, καθώς αποτελούν μια αχανή συνομοταξία η οποία περιλαμβάνει «σκληρά εργαζόμενους ρεπόρτερ, αφοσιωμένους επιμελητές ύλης, εξαίρετους αρθρογράφους, όπως επίσης ξεδιάντροπους προπαγανδιστές, χρήσιμους ηλίθιους, διαπλεκόμενους "entrepreneurs"… Και πολλοί δημοσιογράφοι, νιώθοντας ίσως ματαιωμένοι από μια αίσθηση ανικανότητας που τους προκαλεί το σύγχρονο ειδησεογραφικό σύστημα, αντιδρούν σπασμωδικά υψώνοντας τη φωνή και τους τόνους. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να διώχνουν κι άλλον κόσμο μακριά από τις επικεφαλίδες των ειδήσεων».






 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ