Ο Τσιτσιπάς και η μοναξιά του ατομικού σπορ

Ο Τσιτσιπάς και η μοναξιά του ατομικού σπορ Facebook Twitter
Η Κυριακή σημαδεύτηκε από την ηρωική και πολύ πικρή (ό,τι και να λέμε) ήττα του Έλληνα τενίστα στο Παρίσι. Φωτ.: GETTY
0

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΧΑΘΗΚΑΝ το συννεφιασμένο ΠΣΚ σε βουνά, παραλίες και απομονωμένους προορισμούς, μακριά από οθόνες και αλλεπάλληλες αθλητικές μεταδόσεις ασυνήθιστης κρισιμότητας που παγίδεψαν εμάς τους υπόλοιπους σε μια διαρκή υπερδιέγερση και σε μια σχιζοειδή εναλλαγή έντονων και αλληλοσυγκρουόμενων συναισθημάτων.

Πριν κοπάσουν οι απόηχοι από τον δραματικό αποκλεισμό της Σάκκαρη, ήρθε την Παρασκευή η θριαμβευτική πρόκριση του Τσιτσιπά στον τελικό του Ρολάν Γκαρός, ενώ την επόμενη μέρα συνέβη το τραγικό (αλλά ευτυχώς όχι αμετάκλητο) περιστατικό με τον Έρικσεν στο Euro όταν η υφήλιος είδε έναν ποδοσφαιριστή να πέφτει σαν κομμένο δέντρο, και να σωριάζεται αναίσθητος και άψυχος στο χορτάρι, για να ακολουθήσουν σκηνές απίστευτης αγωνίας, φόρτισης και υπέρβασης μέχρι να διαδοθούν τα ανακουφιστικά νέα. 

Η Κυριακή σημαδεύτηκε από την ηρωική και πολύ πικρή (ό,τι και να λέμε) ήττα του Έλληνα τενίστα στο Παρίσι ενώ αργότερα το ίδιο βράδυ ο έτερος σύγχρονος διεθνής σούπερ σταρ από τα μέρη μας (ξεχνάμε εύκολα ότι μέχρι και πολύ πρόσφατα δεν υπήρχε ποτέ κανένας), ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ήταν, ως συνήθως, ο πρωταγωνιστής της νίκης των Μιλγουόκι Μπακς που έφεραν στα ίσια τους ημιτελικούς της Ανατολής στα playoffs του NBA.

Μιλάμε για πλήρη συναισθηματική εξάντληση. Τουλάχιστον, με όλα αυτά, δεν υπήρξε χρόνος για την ομφαλοσκόπηση και εσωστρέφεια που σέρνει συνήθως η «Κυριακίλα» όταν απλώνεται στην πόλη μετά το σούρουπο. 

Θυμήθηκα μια ατάκα του αείμνηστου Αμερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο οποίος είχε γράψει τόνους κειμένων γύρω από το τένις: «Σας προκαλώ να προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς μπορεί να είναι το να βρίσκεσαι ανάμεσα στους εκατό καλύτερους στον κόσμο σε κάτι. Σε οτιδήποτε». Ο Τσιτσιπάς είναι σαφώς στην πεντάδα κι ακόμα πιο πάνω.

Η πιο ισχυρή εικόνα αυτού του τριημέρου μεγάλων προσδοκιών και αναπάντεχων δραμάτων ήταν βεβαίως εκείνη με τον προστατευτικό κλοιό που δημιούργησαν με δάκρυα στα μάτια και κάπου μεταξύ απόγνωσης και ελπίδας, οι συμπαίκτες του γύρω από τον Έρικσεν για να τον προστατεύσουν από το αδιάκριτο, αδηφάγο και κανιβαλικό βλέμμα της κάμερας, των μέσων, των θεατών, όλων μας.

Την ξανασκέφτηκα αυτήν την πολυδιάστατη εικόνα που μεταξύ άλλων λειτουργεί και ως σύμβολο ομαδικής αλληλεγγύης, την Κυριακή το βράδυ όταν μέρος της ντόπιας «δημοκρατίας του διαδικτύου» είχε αρχίσει ήδη να ξερνά σαρκασμό, χαιρεκακία και αγνή, αμόλυντη σκατοψυχία εις βάρος του Τσιτσιπά. Οι πρωταθλητές των ατομικών αθλημάτων, ειδικά του τένις που απαιτεί πολύωρο και αλύπητο performance, είναι διαρκώς εκτεθειμένοι και δεν μπορούν να κρυφτούν μέσα σε κάποια ομάδα. 

Θυμήθηκα μια ατάκα του αείμνηστου Αμερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ο οποίος είχε γράψει τόνους κειμένων γύρω από το τένις: «Σας προκαλώ να προσπαθήσετε να φανταστείτε πώς μπορεί να είναι το να βρίσκεσαι ανάμεσα στους εκατό καλύτερους στον κόσμο σε κάτι. Σε οτιδήποτε». Ο Τσιτσιπάς είναι σαφώς στην πεντάδα κι ακόμα πιο πάνω. Ναι αλλά, σου λέει ο άλλος, είναι κακομαθημένος, τα σπάει στο Ντουμπάι, γράφει κουλαμάρες στα σόσιαλ, θέλει να μας φέρει τα Harrods ενώ ο λαός πεινάει, μπλα μπλα μπλα… 

Σε ένα άλλο κομμάτι που είχε γράψει πριν από δεκαπέντε χρόνια για (ή με αφορμή) τον αγαπημένο του Φέντερερ, ο Γουάλας, ο οποίος πίστευε ότι με (κιν)αισθητικούς όρους το τένις είναι το πιο ισχυρό από τα δημοφιλή αθλήματα, εν μέρει επειδή δεν είναι ομαδικό, κάνει λόγο για την ιδιαίτερη «ομορφιά» που διακρίνει τα σπορ στο κορυφαίο ανταγωνιστικό επίπεδο:  

Δεν είναι η ομορφιά ο στόχος των ανταγωνιστικών αθλημάτων, τα σπορ όμως στο υψηλό τους επίπεδο αποτελούν ένα πρωταρχικό πεδίο έκφρασης του ανθρώπινου κάλλους. Και μιλάμε εδώ για μια ομορφιά πολύ συγκεκριμένου τύπου. Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε κινητική ομορφιά. Η ισχύ και η έλξη που ασκεί είναι οικουμενικές. Σπανίως έχει να κάνει με το σεξ ή με τις πολιτισμικές νόρμες. Στην πραγματικότητα αφορά την συμφιλίωση των ανθρώπων με το γεγονός ότι έχουν ένα σώμα με δυνατότητες συγχρόνως περιορισμένες και άπειρες. Βεβαίως, ειδικά στα σπορ όπου αγωνίζονται άνδρες, σπανίως γίνεται λόγος για την ομορφιά ή για την χάρη ή και για το σώμα ακόμη. Οι άντρες διακηρύττουν την αγάπη ή το πάθος τους για τα σπορ, αυτή η αγάπη όμως πρέπει πάντα να εκφράζεται σύμφωνα με την σημειωτική του πολέμου: αποκλεισμός, προέλαση, ιεραρχία, στρατηγική, ανάλυση, στολές, εμβλήματα, συγκρούσεις, ιαχές. Για λόγους που ακόμα δεν έχουν γίνει απολύτως κατανοητοί, οι περισσότεροι από μας [τους φιλάθλους], νιώθουμε πιο ασφαλείς με τους κώδικες του πολέμου παρά με αυτούς της αγάπης.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ