ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΜΕΤΑ τον ναζιστικό (φαινομενικά τουλάχιστον) χαιρετισμό του τότε ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη στον αγώνα με τη Βέροια τον Μάρτιο του 2013 (αμέσως μετά θα έλεγε ότι δεν είχε ιδέα ότι θα «ερμηνευτεί» έτσι το τεντωμένο του χέρι προς την εξέδρα και όσοι γνώριζαν τον ίδιον και τη συγκλονιστική αφέλεια και άγνοια που τον διέκρινε, συμφώνησαν) ήρθε προχθές το βράδυ το υψωμένο χέρι ενός άλλου παίκτη της ομάδας για να μεταφέρει έναν εντελώς αντίθετο, και πολύ πιο ισχυρό, συμβολισμό
Η ΑΕΚ ξεκίνησε τον αγώνα με τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ υπό τη σκιά μιας τραγωδίας και χωρίς ούτε έναν Έλληνα παίκτη στην αρχική της σύνθεση, στοιχείο πάντα θλιβερό και δυσοίωνο που αφαιρεί από κάθε ομάδα τον όποιο τοπικό χαρακτήρα της και την κάνει να μοιάζει με μισθοφορικό θίασο.
Στο τέλος όμως ήταν ο Κώστας Γαλανόπουλος αυτός που πέτυχε το νικητήριο τέρμα και το πανηγύρισε με υψωμένη τη γροθιά του στην οποία κρατούσε σφιχτά το πένθιμο περιβραχιόνιο που φορούσαν οι παίκτες της ομάδας στη μνήμη του δολοφονημένου οπαδού.
«Η υψωμένη μας γροθιά θα σας αγγίζει πάντα», έγραψε στο instagram του ο ποδοσφαιριστής κάτω από την φωτογραφία που τον δείχνει να υψώνει το μαύρο περιβραχιόνιο προς τον ουρανό (ή προς τους νεοναζί ultras της Ντινάμο Ζάγκρεμπ).
Ασχέτως του χάους (ιδεολογικού και μη) που επικρατεί στις παραφυάδες του οργανωμένου οπαδισμού και των απανταχού “ultras” –όποιος συμμετέχει σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών και σε «ραντεβού θανάτου» δεν δικαιούται να επικαλείται ιδεολογικό άλλοθι– τέτοιες συμβολικές χειρονομίες που διασπείρονται μέσω της εικόνας σε εκατομμύρια αποδέκτες μπορούν να έχουν ανεκτίμητη αξία σε μια εποχή που ο φασισμός τριγυρνά αμολητός και με αφρούς στο στόμα ανά την Ευρώπη.
«Η υψωμένη μας γροθιά θα σας αγγίζει πάντα», έγραψε στο instagram του ο ποδοσφαιριστής κάτω από την φωτογραφία που τον δείχνει να υψώνει το μαύρο περιβραχιόνιο προς τον ουρανό (ή προς τους νεοναζί ultras της Ντινάμο Ζάγκρεμπ). Λίγη σημασία έχει αν είχε στο μυαλό του ή όχι τον στίχο «Η υψωμένη σας γροθιά θα μας αγγίζει πάντα» από το κομμάτι «Γέννημα θρέμμα» του ράπερ Εθισμός, που αναφέρεται στη Μάγδα Φύσσα. Η ισχύς του συμβολισμού είναι ξεκάθαρη όσο και υπερβατική. Δεν επιτεύχθηκε προφανώς κάποιο θανάσιμο πλήγμα στον φασισμό με την χειρονομία του Γαλανόπουλου, καμιά φορά όμως η συμβολική τάξη μπορεί να διαμορφώσει την ίδια την πραγματικότητα.
Μια μέρα μετά ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να βάλει κι αυτός (ξανά) «το μαχαίρι στο κόκκαλο» ανακοίνωσε τα ίδια αφηρημένα και ανεφάρμοστα ημίμετρα που έχουμε ακούσει τόσες φορές στο παρελθόν σε ποικίλες βερσιόν, όλες τους προσβλητικές για τη νοημοσύνη ενός μέσου φιλάθλου-οπαδού. Στο χθεσινό έργο, τον πλαισίωναν οι ολιγάρχες των μεγάλων ΠΑΕ αλλά και ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν ο οποίος είχε έρθει για το Σούπερ Καπ ανάμεσα στη Μάντσεστερ Σίτι και τη Σεβίλη που διεξήχθη στο γήπεδο του Ολυμπιακού, αλλά λόγω των δραματικών περιστάσεων είπε κι αυτός τα κοινότοπά του περί της χουλιγκανικής βίας ως «καρκίνο του ποδοσφαίρου».
Πολύ πιο σαφής και εύστοχος υπήρξε στις σχετικές δηλώσεις του ο κορυφαίος (και ο πιο ακριβοπληρωμένος) εν ενεργεία προπονητής στον κόσμο, Πεπ Γκουαρντιόλα λίγο πριν από το ματς στο Καραϊσκάκη: «Δεν είναι πρόβλημα του ποδοσφαίρου, είναι κοινωνικό. Ο ρατσισμός είναι παντού, η βία είναι παντού. Γιατί; Γιατί η διαφορά του πλούσιου με τον φτωχό είναι πολύ μεγάλη. Δεν υπάρχει η μεσαία τάξη για να ισορροπήσει την κατάσταση. … Όσα συνέβησαν στην Ελλάδα, συμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Είναι θέμα κουλτούρας, παιδείας. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αμείβονται καλύτερα, όσοι εργάζονται στον τομέα της υγείας πρέπει να πληρώνονται καλύτερα, αλλά τελικά όσοι είναι στην εξουσία, κλέβουν τα πάντα κι έτσι δυσκολεύει η κατάσταση».
