Έχουν ιδεολογία οι χούλιγκαν;

HOOLIGANS Facebook Twitter
Η χουλιγκάνικη συμπεριφορά και κουλτούρα δεν μπορεί παρά να είναι αντι-κοινωνική, απάνθρωπη και εν δυνάμει φονική. Επομένως, η συνάφειά της με νεοναζιστικές ή νεοφασιστικές ιδέες είναι βαθιά και οργανική. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0



ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ
 μπροστά σε πράξεις ακραίας και φονικής βίας που διαπράττονται μέσα σε μια ομαδική κατάσταση, σε μια συλλογική δράση, πέφτουμε πάνω σε ένα δίλημμα: τι είναι αυτό που εκδηλώνεται εδώ; Είναι η ψυχική διαταραχή κάποιων ατόμων, η αιώνια λογική του ‘όχλου’ που ψάχνει απλώς λεία, το αποτέλεσμα ενός (οποιουδήποτε) φανατισμού που πάει στα άκρα; Να, για παράδειγμα, αυτή η οργανωμένη επιδρομή των Κροατών χούλιγκαν ήταν μια ακόμα (στη νιοστή) έκφραση του σκληρού, πολυεθνικού χουλιγκανισμού ή είχε μια επιπλέον ιδεολογική διάσταση, έναν ξεκάθαρο νεοναζιστικό χαρακτήρα;

Από χρόνια δυσκολεύομαι να αποδεχτώ δυο θέσεις που έχουν, ωστόσο, πολλούς υποστηρικτές στη χώρα. Η πρώτη θέση, ας την πούμε φιλελεύθερη, δεν θεωρεί σημαντικό το ρόλο της ιδεολογίας ή έστω των ιδεών σε φαινόμενα ακραίας βίας, χουλιγκανισμού, ακόμα και στην τρομοκρατία. Τι ιδεολογία έχουν οι ληστές, οι φονιάδες, οι βάνδαλοι, λένε. Πρόκειται απλώς για «αρρωστάκια» του φανατισμού ή διαταραγμένες και αντικοινωνικές περσόνες που δανείζονται ό,τι ιδέα τους είναι πρόσφορη για να εκδηλώσουν την επιθετικότητά τους.

Η χουλιγκάνικη χορογραφία μπορεί να είναι συγχρόνως αλήτικη ή μηδενιστική «φάση» και ένας νεοναζιστικός ακτιβισμός. Όπως μπορεί να εκφράζει συγχρόνως και αστοιχείωτους μεθυσμένους ταραξίες και έναν λόγο με σαφή ιδεολογική προέλευση. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο.

Η δεύτερη ιδέα, ας την πούμε αριστερή/ προοδευτική (αφού εκεί έχει το κυρίως κοινό της), είναι πολύ πρόθυμη να αναγνωρίσει τον ρόλο της ιδεολογίας και της πολιτικής παντού: στη δολοφονία μιας γυναίκας από τον άντρα της, σε μια επιδρομή χούλιγκαν, σε μια τρομοκρατική ενέργεια. Εδώ δεν υπάρχουν πια τρελά άτομα, αλήτικες φάσεις ή διαταραγμένοι μηδενιστές παρά διαφορετικοί ιδεολογικοί λόγοι που εκφράζονται με ποικίλους και συχνά ασυνείδητους τρόπους στην καθημερινότητα. 

Οι μεν παραγνωρίζουν αν δεν διακωμωδούν το ρόλο των ιδεών, ιδίως όταν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα του ‘ιδεολόγου’ που έχει γνώσεις και επαρκή συνείδηση. Οι άλλοι έχουν τη τάση να δίνουν σημασία (υπερβολική συχνά) στην ιδεολογία απομονώνοντας όμως μόνο την ακροδεξιά και τον νεοφασισμό ως μοναδικά αίτια της ανθρωποκτόνου εξτρεμιστικής βίας.

Για παράδειγμα, σε σχέση με τις δολοφονίες που διαπράττουν νέοι στην Ευρώπη που έχουν ασπαστεί έναν ριζοσπαστικό Ισλαμισμό, πολλοί στην Αριστερά γίνονται με τη σειρά τους φιλελεύθεροι μιλώντας απλώς για ριζοσπαστικοποιημένο μηδενισμό ο οποίος δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των νέων αυτών (ριζοσπαστικό Ισλάμ) παρά μόνο με οικεία κοινωνικά αδιέξοδα, προσωπικές εμπειρίες φτώχειας και καταπίεσης κλπ. Ενώ δηλαδή για την περίπτωση των νεοναζί χούλιγκαν τονίζεται -και σωστά- ο ρόλος της ιδεολογίας, στην περίπτωση ενός νέου τζιχαντιστή επιλέγεται συχνά το αντίθετο: η αποπολιτικοποίηση και μια γενική κοινωνιολογική διάγνωση γύρω από τις αιτίες που «δημιούργησαν» τον δράστη.

Παρά την περίπλοκη και πολυσυζητημένη (εύλογα) φύση αυτών των ζητημάτων, μπορούμε όμως να συμφωνήσουμε σε δυο υποθέσεις.

Πρώτον ότι η ιδεολογία μετράει στη δράση ακόμα και των πιο «αμόρφωτων» ή άσχετων με μια βιβλιακή κουλτούρα ατόμων. Ανεξάρτητα από το ψυχικό υπόστρωμα ή τις διαθέσεις κάποιου που μπορεί να τον ελκύει γενικά η βία (και ψάχνει τρόπους να εκτονώσει τη συγκεκριμένη ενόρμηση), οι νεοναζιστικές, ακροδεξιές ιδέες, επειδή έχουν στο κέντρο τους την ανισότητα και την ιεραρχική επιβολή είναι αυτοδύναμοι συντελεστές φονικής ακρότητας. Ο χουλιγκανισμός εδώ και δεκαετίες, με λίγες εξαιρέσεις, είναι κατά βάση ακροδεξιός, ρατσιστικός, αντιφεμινιστικός, μιλιταριστικός κλπ. Το ότι υπάρχουν αναρχικοί ή ακροαριστεροί βίαιοι οπαδοί και τυχόν συμμετοχή τους στις αντίστοιχες συγκρούσεις δεν είναι της ίδιας βαρύτητας. Βασικός στόχος των αναρχικών ή ακροαριστερών οπαδών ομάδων είναι κυρίως η Αστυνομία και όχι ο οποιοσδήποτε ανώνυμος οπαδός της αντίπαλης ομάδας. Το γήπεδο «επενδύεται» με άλλα λόγια ως αρένα για τη σύγκρουση με το Κράτος-Σύστημα και όχι ως τερέν μιας μαχητικής εθνικιστικής και ρατσιστικής ταυτότητας όπως στις περιπτώσεις που μας απασχολούν.

Δεύτερον, το ότι η ακροδεξιά, εθνικιστική/ ρατσιστική διάσταση είναι κυρίαρχη στον εν γένει χουλιγκανισμό και σε κάποιες ομάδες ιδιαιτέρως και με ιστορικό βάθος (όπως σε αυτή των συγκεκριμένων Κροατών) δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καταλάβουμε ό,τι συνέβη στη Νέα Φιλαδέλφεια σαν ένα επιπλέον επεισόδιο στην πάλη μεταξύ φασισμού και αντιφασισμού. Έτσι και η αναζήτηση αντιφασιστικών οπαδικών φανατισμών ως εναλλακτικής στους χουλιγκανισμους δεν έχει σοβαρές πιθανότητες και είναι και αφελής. Η χουλιγκάνικη συμπεριφορά και κουλτούρα δεν μπορεί παρά να είναι αντι-κοινωνική, απάνθρωπη και εν δυνάμει φονική. Επομένως, η συνάφειά της με νεοναζιστικές ή νεοφασιστικές ιδέες είναι βαθιά και οργανική. Τα άτομα που προσελκύει μπορεί φυσικά να αλλάξουν και να βρουν κάποιο άλλο ιδεολογικό πλαίσιο για να επενδύσουν τη δράση τους. Αυτή καθαυτή όμως η πρακτική και τα συναισθήματα που κινητοποιεί τείνουν προς το ακραίο μίσος του άλλου και αυτό το μίσος συνδέεται στενά με διάθεση επιβολής, ταπείνωσης και εκδικητικό μένος.

Προφανώς, ίχνη αυτών των διαθέσεων και των παθών υπάρχουν σε όλες τις ιδεολογίες, μεταμφιεσμένα ή πιο απροκάλυπτα. Ωστόσο, στους νεοναζιστικούς και ακρο-εθνικιστικούς χώρους έχουν κεντρική θέση και τον πρώτο λόγο. Η χουλιγκάνικη χορογραφία μπορεί να είναι συγχρόνως αλήτικη ή μηδενιστική «φάση» και ένας νεοναζιστικός ακτιβισμός. Όπως μπορεί να εκφράζει συγχρόνως και αστοιχείωτους μεθυσμένους ταραξίες και έναν λόγο με σαφή ιδεολογική προέλευση. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Όταν μιλάμε για εστίες μαχητικού και οργανωμένου χουλιγκανισμού η βασική ιδεολογία είναι μια εθνο-ρατσιστική λατρεία της ιεραρχίας. Οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτό, μπορεί να μην αρθρώνουν πειστικά ή ικανοποιητικά μια πεποίθηση όμως στην περίπτωσή τους η ιδέα εγγράφεται στις πράξεις τους, τα λόγια μπορεί να είναι πέντε συνθήματα, το κήρυγμα να είναι ένα ποστ ή ένα πανό. Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τι κάνουν τελικά όλοι αυτοί οι αστυνομικοί;»

Οπτική Γωνία / «Τι κάνουν τελικά όλοι αυτοί οι αστυνομικοί;»

Η αιματηρή επίθεση χούλιγκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια μας υπενθυμίζει πως δεν αρκούν οι πολυδιαφημιζόμενες προσλήψεις των αστυνομικών όταν δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα, λογοδοσία και ασφάλεια.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
«Ήμουν τυχερός που επέζησα»: Όταν ο εφιάλτης με τους Κροάτες χούλιγκαν είχε επαναληφθεί στο Παγκράτι

Μαρτυρία / «Ήμουν τυχερός που επέζησα»: Όταν ο εφιάλτης με τους Κροάτες χούλιγκαν είχε επαναληφθεί στο Παγκράτι

Μια μαρτυρία του Ανδρέα Χασιώτη για τα γεγονότα της 16ης Σεπτεμβρίου του 2010, όταν έπεσε θύμα άγριου ξυλοδαρμού από ένα μάτσο χούλιγκαν της Hajduk Split.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ