Είδα τον Διονύση κάποτε

Είδα τον Διονύση κάποτε Facebook Twitter
Ο Σαββόπουλος ήταν «ροκ», έτσι δεν είναι;
0


«ΑΧ ΔΙΟΝΥΣΗ, μ’ έκανες και τραγουδάω ποπ», βλέπουμε την Σωτηρία Μπέλλου να λέει στον Σαββόπουλο μόλις έχουν βγει από την ηχογράφηση του «Ζεϊμπέκικου» (κοινώς «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια») για τα «Δέκα χρόνια κομμάτια», ενός κομματιού τέτοιας μεγαλειώδους ισχύος που ακόμα και η τοποθέτησή του προσφάτως σε διαφήμιση μπύρας δεν μπορεί να σε κάνει να το αντιληφθείς ούτε καν «τεχνικά» απλώς ως ένα ποπ τραγούδι, δηλαδή ως ένα, εξέχον έστω, προϊόν μαζικής κουλτούρας. Πόσο μάλλον όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος το 1975, στην αιχμή της πρώιμης μεταπολίτευσης, με τις ελευθερίες, τις ελπίδες αλλά και τις προκαταλήψεις της.

Ο Σαββόπουλος άλλωστε ήταν «ροκ», έτσι δεν είναι; Για την Σωτηρία Μπέλλου όμως ήταν «ποπ» και μπορεί επίσης να υποθέσει κανείς την αρχική αμηχανία της όταν κλήθηκε να ερμηνεύσει – και να μετουσιώσει – στίχους όπως «ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε τις βασικές σου τις αρχές». Αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός του τραγουδιού εμφανίζεται παραπάνω από πρόθυμος να αποδεχτεί τις «ποπ» ιδιότητες και καταβολές της δουλειάς του και τις «δημιουργικές ιδέες» που έχει αντλήσει από αυτές. «Η ποπ υπήρξε η μόνη μουσική κτηνώδους καταναλώσεως», τον βλέπουμε να λέει στην κάμερα, «η οποία κατάφερε ακριβώς να ξεπεράσει αυτόν τον καταναλωτικό της χαρακτήρα και να μπει στις ανώτερες σφαίρες της λαϊκής μουσικής, κάτι δηλαδή αναγεννησιακό για την εποχή μας».

Στο «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» το οποίο εδώ και λίγες μέρες υπάρχει διαθέσιμο στο Ertflix, αναδεικνύεται πλήρως φορμαρισμένη και ώριμη η προσωπικότητα και η αντίληψή του σε όλο το ιδιοσυγκρασιακό τους μεγαλείο.

Όλα αυτά συμβαίνουν πριν από μισό αιώνα στο αριστουργηματικής έμπνευσης (από κάθε άποψη) και «χαμένο» μέχρι πρόσφατα 50λεπτο φιλμ που είχε κάνει για την τηλεόραση ο 32χρονος τότε Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο μεγάλο κοινό τον 31χρονο Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος ήδη είχε ένα σπουδαίο έργο πίσω του αλλά όχι ακόμα ακριβώς μια κατοχυρωμένη δημόσια εικόνα.

Και στο «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» το οποίο εδώ και λίγες μέρες υπάρχει διαθέσιμο στο Ertflix, αναδεικνύεται πλήρως φορμαρισμένη και ώριμη η προσωπικότητα και η αντίληψή του σε όλο το ιδιοσυγκρασιακό τους μεγαλείο. Αρκετά από τα υπέροχα σπαράγματα που συνθέτουν αυτό το φιλμ-θησαυρό έχουν αποσπασματικά εμφανιστεί κατά καιρούς σε ποικίλες περιστάσεις και πλατφόρμες, λειτουργούν όμως πιο αποτελεσματικά ενταγμένα στην ελεύθερη ροή αυτού του υποδειγματικού πορτρέτου (και απόκοσμου ντοκουμέντου μιας μακρινής εποχής και μιας ακόμα πιο μακρινής Αθήνας). Και οι τίτλοι που παιγνιωδώς εμφανίζονται σποραδικά μοιάζουν να πιστοποιούν την αίσθηση αυτή.

Όπως η σκηνή που ξεκινάει με τον τίτλο «στη ΔΑΝΑΗ παραθαλάσσιο μπαράκι που επισκέπτομαι ξανά» και στη συνέχεια βλέπουμε τον Σαββόπουλο να τραγουδά με την κιθάρα του στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου το «Ας ερχόσουν για λίγο». Σε άλλες σκηνές τον βλέπουμε έξω από το παλιό ΜΙΝΙΟΝ, στα πέριξ της Ομόνοιας να ερμηνεύει το «Δημοσθένους λέξις», στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς, στο φοιτητικό σχεδόν διαμέρισμά του, φορώντας σε κάποιες περιπτώσεις την μάσκα-ομοίωμα που του είχε φιλοτεχνήσει ο Αλέξης Κυριτσόπουλος.

Βλέπουμε επίσης αληθινά θρυλικές μορφές όπως τον Αλέκο Πατσιφά της Lyra –  o οποίος θυμάται τον εικοσάχρονο Σαββόπουλο να εμφανίζεται από το πουθενά στο γραφείο του και να του λέει «είμαι μουσικός και θέλω να βρω τον εργοδότη που θα με εκμεταλλευτεί καταλλήλως» – και την ακαταμάχητη Δόμνα Σαμίου να τραγουδά με τον Σαββόπουλο «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, ποτέ δεν λένε την αλήθεια…».

Η ταινία περιλαμβάνει και κάποια φιλμάκια υψηλής αισθητικής και σπινθηροβόλου πνεύματος που είχαν γυριστεί λίγα χρόνια πριν και προβάλλονταν στις εμφανίσεις του Σαββόπουλου στο Κύτταρο και στο Rodeo, σαν πρώιμα βίντεο κλιπ – όπως η «εικονογράφηση» του «Είδα την Άννα κάποτε» με την μορφή της Υβόννης Μαλτέζου και τις ζωγραφιές του Ν.Γ. Πεντζίκη. Εκτός από σπάνια ντοκουμέντα, μοιάζουν με πολύτιμα κειμήλια μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής, όπως και ολόκληρο αυτό το φιλμ που το ύφος, η χαλαρή δομή και η σύντομη σχετικά διάρκειά του σε προτρέπουν να το επισκέπτεσαι όσο συχνά και για όση ώρα έχεις διάθεση.

Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος | Διαθέσιμο στο ERTFLIX

Daily
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η παραβολή του ασώτου 

Daily / Η παραβολή του ασώτου 

Μια δεκαετία μετά το ενδεχόμενο Grexit, το «μαύρο πρόβατο» επιστρέφει ως λευκός κύκνος, εμφανίζεται ως υπόδειγμα δημοσιονομικής σύνεσης και κερδίζει επάξια μια περίοπτη θέση στην ευρωπαϊκή ελίτ. Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
100 χρόνια New Yorker: Το ντοκιμαντέρ του Netflix για το περίφημο περιοδικό

Daily / 100 χρόνια «New Yorker»: Το ντοκιμαντέρ του Netflix για το περίφημο περιοδικό

Ζει και βασιλεύει ο ιστορικός τίτλος, φαινομενικά άτρωτος στη φθορά και στα τερτίπια του χρόνου αλλά και στα απανωτά πλήγματα που έχουν γονατίσει τούτο τον αιώνα τα μέσα, και ειδικά τα έντυπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Daily / Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Η μυθική σειρά οκτώ (συν ένα) επεισοδίων που διασχίζει ολόκληρη την εξωπραγματική διαδρομή του πιο σημαντικού και πιο λατρεμένου συγκρότημα στην ιστορία, επέστρεψε στο Disney + σε νέα, αποκατεστημένη εκδοχή με πεντακάθαρη εικόνα και κρυστάλλινο ήχο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η ακροδεξιά θεριεύει κι ας μην δηλώνει κανείς ακροδεξιός

Daily / Η ακροδεξιά θεριεύει κι ας μην δηλώνει κανείς ακροδεξιός

Η νέα έρευνα του Σημείου για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς επικυρώνει αυτό που πλέον διαπιστώνει κανείς καθημερινά, εντός και εκτός διαδικτύου, στο δρόμο, στις συναναστροφές, στην ατμόσφαιρα
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το “Train Dreams” του Netflix είναι ένα κομψοτέχνημα και μία από τις ταινίες της χρονιάς

Daily / Το “Train Dreams” του Netflix είναι ένα κομψοτέχνημα και μία από τις ταινίες της χρονιάς

Κάπου ανάμεσα σε ελεγεία και σε ύμνο, η ταινία που προσγειώθηκε προ μερικών ημερών στην πλατφόρμα, είναι ένα λεπτό, ατμοσφαιρικό και συγκινητικό δράμα με αξέχαστες εικόνες και εξαιρετικές ερμηνείες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κακό υπάρχει παντού αλλά κυρίως στους πλούσιους, λευκούς άνδρες 

Daily / Το κακό υπάρχει παντού, αλλά κυρίως στους πλούσιους, λευκούς άνδρες 

Μέσα στην πληθώρα δραματικών θρίλερ «πολυτελείας» που έχουν κατακλύσει εσχάτως το τοπίο των σειρών, το «Beast in me» («Το τέρας μέσα μου») του Netflix είναι μία από τις καλύτερες προτάσεις. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ