Είδα τον Διονύση κάποτε

Είδα τον Διονύση κάποτε Facebook Twitter
Ο Σαββόπουλος ήταν «ροκ», έτσι δεν είναι;
0


«ΑΧ ΔΙΟΝΥΣΗ, μ’ έκανες και τραγουδάω ποπ», βλέπουμε την Σωτηρία Μπέλλου να λέει στον Σαββόπουλο μόλις έχουν βγει από την ηχογράφηση του «Ζεϊμπέκικου» (κοινώς «Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια») για τα «Δέκα χρόνια κομμάτια», ενός κομματιού τέτοιας μεγαλειώδους ισχύος που ακόμα και η τοποθέτησή του προσφάτως σε διαφήμιση μπύρας δεν μπορεί να σε κάνει να το αντιληφθείς ούτε καν «τεχνικά» απλώς ως ένα ποπ τραγούδι, δηλαδή ως ένα, εξέχον έστω, προϊόν μαζικής κουλτούρας. Πόσο μάλλον όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος το 1975, στην αιχμή της πρώιμης μεταπολίτευσης, με τις ελευθερίες, τις ελπίδες αλλά και τις προκαταλήψεις της.

Ο Σαββόπουλος άλλωστε ήταν «ροκ», έτσι δεν είναι; Για την Σωτηρία Μπέλλου όμως ήταν «ποπ» και μπορεί επίσης να υποθέσει κανείς την αρχική αμηχανία της όταν κλήθηκε να ερμηνεύσει – και να μετουσιώσει – στίχους όπως «ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε τις βασικές σου τις αρχές». Αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός του τραγουδιού εμφανίζεται παραπάνω από πρόθυμος να αποδεχτεί τις «ποπ» ιδιότητες και καταβολές της δουλειάς του και τις «δημιουργικές ιδέες» που έχει αντλήσει από αυτές. «Η ποπ υπήρξε η μόνη μουσική κτηνώδους καταναλώσεως», τον βλέπουμε να λέει στην κάμερα, «η οποία κατάφερε ακριβώς να ξεπεράσει αυτόν τον καταναλωτικό της χαρακτήρα και να μπει στις ανώτερες σφαίρες της λαϊκής μουσικής, κάτι δηλαδή αναγεννησιακό για την εποχή μας».

Στο «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» το οποίο εδώ και λίγες μέρες υπάρχει διαθέσιμο στο Ertflix, αναδεικνύεται πλήρως φορμαρισμένη και ώριμη η προσωπικότητα και η αντίληψή του σε όλο το ιδιοσυγκρασιακό τους μεγαλείο.

Όλα αυτά συμβαίνουν πριν από μισό αιώνα στο αριστουργηματικής έμπνευσης (από κάθε άποψη) και «χαμένο» μέχρι πρόσφατα 50λεπτο φιλμ που είχε κάνει για την τηλεόραση ο 32χρονος τότε Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο μεγάλο κοινό τον 31χρονο Διονύση Σαββόπουλο, ο οποίος ήδη είχε ένα σπουδαίο έργο πίσω του αλλά όχι ακόμα ακριβώς μια κατοχυρωμένη δημόσια εικόνα.

Και στο «Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος» το οποίο εδώ και λίγες μέρες υπάρχει διαθέσιμο στο Ertflix, αναδεικνύεται πλήρως φορμαρισμένη και ώριμη η προσωπικότητα και η αντίληψή του σε όλο το ιδιοσυγκρασιακό τους μεγαλείο. Αρκετά από τα υπέροχα σπαράγματα που συνθέτουν αυτό το φιλμ-θησαυρό έχουν αποσπασματικά εμφανιστεί κατά καιρούς σε ποικίλες περιστάσεις και πλατφόρμες, λειτουργούν όμως πιο αποτελεσματικά ενταγμένα στην ελεύθερη ροή αυτού του υποδειγματικού πορτρέτου (και απόκοσμου ντοκουμέντου μιας μακρινής εποχής και μιας ακόμα πιο μακρινής Αθήνας). Και οι τίτλοι που παιγνιωδώς εμφανίζονται σποραδικά μοιάζουν να πιστοποιούν την αίσθηση αυτή.

Όπως η σκηνή που ξεκινάει με τον τίτλο «στη ΔΑΝΑΗ παραθαλάσσιο μπαράκι που επισκέπτομαι ξανά» και στη συνέχεια βλέπουμε τον Σαββόπουλο να τραγουδά με την κιθάρα του στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου το «Ας ερχόσουν για λίγο». Σε άλλες σκηνές τον βλέπουμε έξω από το παλιό ΜΙΝΙΟΝ, στα πέριξ της Ομόνοιας να ερμηνεύει το «Δημοσθένους λέξις», στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς, στο φοιτητικό σχεδόν διαμέρισμά του, φορώντας σε κάποιες περιπτώσεις την μάσκα-ομοίωμα που του είχε φιλοτεχνήσει ο Αλέξης Κυριτσόπουλος.

Βλέπουμε επίσης αληθινά θρυλικές μορφές όπως τον Αλέκο Πατσιφά της Lyra –  o οποίος θυμάται τον εικοσάχρονο Σαββόπουλο να εμφανίζεται από το πουθενά στο γραφείο του και να του λέει «είμαι μουσικός και θέλω να βρω τον εργοδότη που θα με εκμεταλλευτεί καταλλήλως» – και την ακαταμάχητη Δόμνα Σαμίου να τραγουδά με τον Σαββόπουλο «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, ποτέ δεν λένε την αλήθεια…».

Η ταινία περιλαμβάνει και κάποια φιλμάκια υψηλής αισθητικής και σπινθηροβόλου πνεύματος που είχαν γυριστεί λίγα χρόνια πριν και προβάλλονταν στις εμφανίσεις του Σαββόπουλου στο Κύτταρο και στο Rodeo, σαν πρώιμα βίντεο κλιπ – όπως η «εικονογράφηση» του «Είδα την Άννα κάποτε» με την μορφή της Υβόννης Μαλτέζου και τις ζωγραφιές του Ν.Γ. Πεντζίκη. Εκτός από σπάνια ντοκουμέντα, μοιάζουν με πολύτιμα κειμήλια μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής, όπως και ολόκληρο αυτό το φιλμ που το ύφος, η χαλαρή δομή και η σύντομη σχετικά διάρκειά του σε προτρέπουν να το επισκέπτεσαι όσο συχνά και για όση ώρα έχεις διάθεση.

Χαίρω Πολύ, Σαββόπουλος | Διαθέσιμο στο ERTFLIX

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ