ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΑΛΗΣΤΟΥ μνήμης lockdown –και υπήρξαν αρκετά, αν είμαστε ειλικρινείς, ειδικά αν δεν είχε κανείς ένα τσούρμο παιδιά πάνω από το κεφάλι του επί 24ώρου βάσεως– ήταν η ευκαιρία που άδραξαν πολλοί («ή τώρα ή ποτέ!») να διαβάσουν ή να δουν εκείνο το βιβλίο, την ταινία ή τη σειρά που όλοι και όλα τους υποδείκνυαν ότι είναι αξεπέραστο αριστούργημα, αλλά δεν είχαν βρει ως τότε τον χρόνο να το κάνουν. Τότε ήταν που τόσος κόσμος είδε (ή ξαναείδε) την «κορυφαία δραματική τηλεοπτική σειρά όλων των εποχών» (συμφωνώ απολύτως, διατηρώ τα εισαγωγικά για λόγους στοιχειώδους αντικειμενικότητας). Και τώρα, 25 χρόνια μετά από την πρεμιέρα της σειράς που άλλαξε τον ρου της τηλεοπτικής ιστορίας και διαμόρφωσε το τοπίο της σύγχρονης μυθοπλασίας στη «μικρή» οθόνη, έχουν την ευκαιρία να το κάνουν και οι υπόλοιποι – με αφορμή αυτό το ντοκιμαντέρ του HBO που είναι διαθέσιμο από προχθές και έχει τίτλο «Wise Guy: David Chase and the Sopranos».
Οι «Sopranos» είναι γεμάτοι από τα όνειρα –αλλόκοτα και σκοτεινά συχνά– αλλά και τις οδυνηρές πραγματικότητες της προσωπικής ζωής του δημιουργού τους, όπως μαθαίνουμε από αυτό το συναρπαστικό όσο και συγκινητικό ντοκιμαντέρ.
Όπως δηλώνει και ο τίτλος, πρόκειται εξίσου για την ιστορία της σειράς –όσο μπορεί να είναι εφικτό αυτό στα 150 λεπτά που διαρκούν τα δύο μέρη του ντοκιμαντέρ, για μια σειρά που διήρκεσε για έξι, επτά ουσιαστικά, μεγαλειώδεις κύκλους και υπήρξε επεισοδιακή τόσο εντός όσο και εκτός γυρισμάτων– αλλά και για την ιστορία του δημιουργού της. Ο Ντέιβιντ Τσέις ήταν ήδη παλιά καραβάνα στα τηλεοπτικά πράγματα ως σεναριογράφος όταν του δόθηκε η ευκαιρία από το HBO –που ήδη είχε αρχίσει να χτίζει την εικόνα της «πρεστίζ» τηλεόρασης με σειρές όπως το «Sex and the City» και το «Oz»– να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Και οι «Sopranos» είναι γεμάτοι από τα όνειρα –αλλόκοτα και σκοτεινά συχνά– αλλά και τις οδυνηρές πραγματικότητες της προσωπικής ζωής του δημιουργού τους, όπως μαθαίνουμε από αυτό το συναρπαστικό όσο και συγκινητικό ντοκιμαντέρ.
Είναι πολλές οι στιγμές που η ταινία λειτουργεί ως δημόσια ψυχοθεραπεία του δημιουργού της σειράς (και όχι μόνο επειδή μιλάει στο ντοκιμαντέρ από την ίδια πολυθρόνα και από το ίδιο σκηνικό που ο Τόνι Σοπράνο μιλούσε στην ψυχοθεραπεύτριά του), ο οποίος βάσισε κατά 100%, όπως λέει, την τρομακτική προσωπικότητα της Λίβια Σοπράνο στη δική του μητέρα, ενώ, όπως επίσης παραδέχεται, όσο προχωρούσε η σειρά ένιωθε να «συγχωνεύεται» ανησυχητικά ο χαρακτήρας του με εκείνον του κεντρικού (αντι-)ήρωα. Κάτι που σχεδόν σίγουρα συνέβη, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συντελεστών της σειράς, στον πρωταγωνιστή της σειράς, τον Τζέιμς Γκαντολφίνι, ο οποίος αναπόφευκτα δεσπόζει σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ εν τη απουσία του.
Ως γνωστόν, ο πληθωρικός (σε ταλέντο, χάρισμα, δυνάμεις και αδυναμίες) Γκαντολφίνι πέθανε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς στα 51 του, το 2013 στη Ρώμη, έξι χρόνια μετά το φινάλε της σειράς που τον έκανε διάσημο ανά την υφήλιο, αλλά αυτό δεν σόκαρε τους οικείους και τους συνεργάτες του, που γνώριζαν τα θέματα που είχε με το ποτό, τις ουσίες και το φαγητό – θέματα που είχαν προκαλέσει ουκ ολίγες αναταράξεις στα γυρίσματα της σειράς. Η διεύθυνση του ΗΒΟ είχε φτάσει στο σημείο να τον χρεώνει 100.000 δολάρια για κάθε ημέρα που δεν εμφανιζόταν στο γύρισμα, ενώ όταν οι δικοί του και οι συνεργάτες του επιχείρησαν να παρέμβουν, εκείνος είπε στον διευθυντή του HBO, στο σπίτι του οποίου έγινε η «παρέμβαση», να τον απολύσει και να πάει να γαμηθεί. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και ο Γκαντολφίνι παρέμεινε φυσικά στη σειρά μέχρι το αινιγματικό και αιωνίως αμφιλεγόμενο φινάλε της, στοιχείο που αναπαρίσταται με τον πιο καλόγουστο τρόπο και στο φινάλε αυτού του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ.
Wise Guy David Chase and The Sopranos | Official Trailer | HBO
