Τα απίδια του σάκου

Τέλος σεζόν. Η στήλη θα επανέλθει στο πρώτο τεύχος του Σεπτέμβρη. Οπότε, λογικά, θα έπρεπε να βγάλει σήμερα ορισμένα συμπεράσματα. Εξόχως θρηνητικά για τον παλιό κόσμο που δύει • Υπάρχει πολύς κοπετός και πολλά μνημόσυνα για όσα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στα ελληνικά media. Λογικόν. Τα περισσότερα γράφονται από ανθρώπους που χάνουν (ή θα χάσουν) τη δουλειά τους. Κι αυτό είναι σκληρό και άθλιο - και προσθέτει στη μεγάλη ελληνική κατάθλιψη • Ωστόσο, η κατάρρευση είναι δίκαιη και σημάδι υγείας. Διότι τα ελληνικά media, χρόνια τώρα, δεκαετίες τώρα, έχουν γιγαντωθεί πάνω σε μια νόσο. Είναι ένα προϊόν συναλλαγής με το Κράτος και τους πολλούς πλοκάμους του, με πρόσχημα την Ενημέρωση - κι είναι μια αμαρτωλή μπίζνα που κινήθηκε συστηματικά στο ημίφως των νόμων, στο μισοσκόταδο της ηθικής και στα μεγάλα λόγια μικρών ανθρώπων • Δεν ξέρει κανείς ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις αυτής της κυβέρνησης, η οποία παλινωδεί στο θέμα των μέσων, αλλάζοντας εντολοδόχους σαν τα πουκάμισα. Σχεδόν κανένας γόρδιος δεσμός δεν έχει λυθεί -στις ΕΡΤ, τις συχνότητες, στα μεγάλα ζητήματα του κλάδου. Το μόνο που έγινε (εξ ανάγκης) είναι ο περιορισμός της κρατικής διαφήμισης, η οποία είχε εκθρέψει στο παρελθόν τερατώδη συγκροτήματα και φαιδρούς Πολίτες Κέιν • Για πρώτη φορά, ο Τύπος παύει να φαίνεται ιδανικός ως Δούρειος Ίππος. Η διαπλοκή δυσκολεύεται - αφενός τα κρατικά κονδύλια καταπίπτουν, αφετέρου οι εφημερίδες μπαίνουν αγρίως μέσα. Ο κόσμος τις εγκαταλείπει, η δημοσιογραφία τις έχει εγκαταλείψει προ πολλού. Οι τελευταίοι επιχειρηματίες που (για λόγους «μυστηριώδεις») δέχονται να ποντάρουν σε ψωραλέα άλογα ανακαλύπτουν αργά ή γρήγορα ότι το σπορ είναι πανάκριβο, ακόμα κι αν θες μέσω αυτού ν’ αποσπάσεις από αλλού το βλέμμα των εισαγγελέων • Οπότε, ο πάνδημος μαρασμός άθλιων μέσων, άθλιων καναλιών και άθλιων εντύπων, αν δεν υπήρχαν στη μέση τόσοι απολυμένοι, δεν θα ‘πρεπε να λυπεί το πανελλήνιο αλλά να το γεμίζει χαρά. Μια άρρωστη εποχή δύει • Όπως πολύ σωστά είχε  ανοίξει τη συζήτηση ο Βασίλης Κουφόπουλος σ’ ένα περσινό του guest edito στη LifO: «Από το τσουνάμι που έρχεται, με την ανεργία στον κλάδο των δημοσιογράφων να φτάνει το 50% και τις μειώσεις των αποδοχών έως και το 50%, είναι φανερό πως όλα όσα γνωρίζαμε στα media θ’ αλλάξουν. Το ερώτημα είναι ποιοι θα επιβιώσουν» • Θα επιβιώσουν οι καλύτεροι; Οι ηθικότεροι; Δεν είναι σίγουρο. Αν δει κανείς ότι έκλεισε η «Γαλέρα», αλλά επιστρέφει ο Ανδρουλιδάκης (ένα από τα πιο βεβαρυμένα πρόσωπα των ελληνικών media), προαναγγέλλοντας την έκδοση ημερήσιου πολιτικού φύλλου, τότε μπορεί κανείς να υποθέσει ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά και πάντα τα μεγάλα συμφέροντα θα βρίσκουν τους βολικούς τους frontmen • Τίποτα, όμως, δεν θα φτάσει ξανά την εικόνα του παλιού πάρτι, της παλιάς παραλυσίας. Τον πακτωλό του δημόσιου χρήματος μέσω του οποίου πλούτισαν αγράμματοι πίθηκοι που δήλωναν εκδότες • Κι ίσως από τα νέα μέσα αναφανούν νέα πρόσωπα. Μέχρι να τα πλησιάσει κι αυτά ο πειρασμός και να δούμε πόσα απίδια παίρνει ο σάκος τους