«H ανάπτυξη δεν θα εξασφαλίσει τη δημοκρατία στην Τουρκία»

Ο Daron Acemoglu, καθηγητής οικονομικών στο MIT, εξηγεί σε άρθρο του στους New York Times γιατί  η γενική αισιοδοξία που επικρατούσε τα τελευταία χρόνια  στις πρωτεύουσες της Δύσης, ειδικά στην Ουάσινγκτον, για την δημοκρατία στην Τουρκία χάρη στα άλματα που έκανε η κυβέρνηση Ερντογάν στην οικονομία, υπήρχε για λάθος λόγο.

Η Τουρκία, αναφέρει ο καθηγητής, αναπτύσσεται με γοργούς και σταθερούς ρυθμούς τα τελευταία 11 χρόνια. Άρα με τη λογική ότι η δημοκρατία ακολουθεί την ευημερία μια χώρας, η οικονομική επιτυχία του Ερντογάν θα φέρει και το τέλος του απολυταρχικού στιλ  διακυβέρνησης. Αυτό όμως, δεν είναι δεδομένο, αφού η θεωρία αυτή, δεν έχει αποδειχθεί από χώρες που αν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται, δεν έχουν δείξει την τάση για περισσότερο εκδημοκρατισμό.

Ακόμα και πριν τις διαμαρτυρίες, η ιδέα ότι η Τουρκία -που λειτουργούσε ως μοντέλο για τις χώρες της Μέσης Ανατολής- είχε τροχιοδρομηθεί ώστε να γίνει μια ώριμη δημοκρατία,  είχε χάσει αρκετούς υποστηρικτές της.

Και τα Τουρκικά μίντια παραμένουν δειλά και υποταγμένα, τόσο πολύ που δεν μετέδωσαν και πολλά για το πώς μια μικρή διαμαρτυρία για ένα πάρκο, κατέληξε σε μαζικό κίνημα εξεγέρσεων προς την απολυταρχική φύση της κυβέρνησης Ερντογάν.

Ακόμα και έτσι όμως, αυτό που ξεκίνησε ως μικρή διαμαρτυρία, μπορεί να καθορίσει το μέλλον της δημοκρατίας στην Τουρκία, για δύο λόγους.

Πρώτα γιατί η δημοκρατία δεν φαίνεται μόνο από τις εκλογές. Η δημοκρατία στη Βρετανία ήρθε μετά από διαμαρτυρίες στους δρόμους τον 19ο αιώνα, που οδήγησαν στη δημιουργία του Εργατικού Κόμματος. Ίσως λοιπόν αυτές οι διαμαρτυρίες να οδηγήσουν στην ενηλικίωση της δημοκρατίας στη χώρα.

Και μετά, γιατί υπάρχει πια μια σημαντική πιθανότητα ότι αυτές οι διαμαρτυρίες και τα όποια πολιτικά κινήματα γεννήσουν, να ξεπεράσουν τα βαθιά ριζωμένα στρατόπεδα των τελευταίων δύο δεκαετιών, αφήνοντας περισσότερες επιλογές ψήφου στους πολίτες.