Ένα θεατρικό έργο βασισμένο στη δίκη των ανδρών που νάρκωσαν και βίασαν τη Ζιζέλ Πελικό παρουσιάζεται αυτή την εβδομάδα στην πόλη της Αβινιόν.
Η τρίωρη παράσταση «Η Δίκη Πελικό: Αφιέρωμα στη Ζιζέλ», δημιουργήθηκε από τον Μίλο Ράου, τον Ελβετό σκηνοθέτη και θεατρικό συγγραφέα που έχει αναγνωριστεί για τις θεατρικές ερμηνείες του σε δικαστικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της δίκης των Pussy Riot στη Μόσχα και της δίκης του Νικολάε Τσαουσέσκου.
Το έργο έχει την υποστήριξη των δικηγόρων της Πελικό και φεμινιστικών ομάδων.
Ο Ράου, σε δηλώσεις του, ανέφερε ότι ένιωσε την ανάγκη να μετατρέψει τη δίκη σε θεατρικό έργο. «Το να μην είχαμε κάνει τίποτα, θα ήταν σαν να μην μιλούσαμε για τη Γάζα ή την Ουκρανία, θα ήταν μια σιωπή που είναι συνένοχη».
Ο σκηνοθέτης είπε ότι το έργο για την υπόθεση Πελικό αφορούσε την εξέταση της κουλτούρας του βιασμού, την υποβάθμιση του βιασμού και την πατριαρχία σε όλες τις μορφές της. «Μέσα από τη δίκη Πελικό, δικαζόμαστε εμείς οι ίδιοι και η κοινωνία μας» θέλησε να επισημάνει.
Η Ζιζέλ Πελικό παραιτήθηκε από το δικαίωμά της στην ανωνυμία για να εξασφαλίσει μια δημόσια δίκη του πρώην συζύγου της, Ντομινίκ, ο οποίος την νάρκωνε μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της και καλούσε δεκάδες άνδρες μέσω διαδικτυακό φόρουμ για να την κακοποιήσουν σεξουαλικά, για σχεδόν μια δεκαετία από το 2011. Ο Ντομινίκ Πελικό καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης τον Δεκέμβριο και εκδόθηκαν ετυμηγορίες ενοχής για όλους τους 51 κατηγορούμενους άνδρες.
Η Ζιζέλ Πελικό, η οποία είχε δηλώσει στο δικαστήριο ότι ήθελε «όλη η κοινωνία να είναι μάρτυρας» και «η ντροπή πρέπει να αλλάξει πλευρά», τιμήθηκε αυτή την εβδομάδα με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, την κορυφαία διάκριση στη Γαλλία, σε αναγνώριση της αποφασιστικότητάς της να αποκαλύψει και να αλλάξει αυτό που αποκάλεσε «ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία που υποβαθμίζει τον βιασμό».
Ο Ράου δήλωσε ότι η απόφαση της Πελικό να επιλέξει μια δημόσια δίκη αντί να διεξαχθεί η υπόθεση κεκλεισμένων των θυρών είχε ουσιαστικά ανοίξει την αίθουσα του δικαστηρίου σαν θέατρο. «Έτσι, σκεφτήκαμε ότι ίσως θα έπρεπε τώρα να μετατρέψουμε το θέατρο σε αίθουσα δικαστηρίου», είπε.
Η παράσταση αποτελείται από σκηνοθετημένες αναγνώσεις αποσπασμάτων από τη δίκη, αστυνομικά αρχεία, κοινωνικά σχόλια και ψυχιατρικές εκθέσεις. Εξετάζει τους 51 καταδικασμένους και το ερώτημα πώς αυτοί οι άνδρες, συμπεριλαμβανομένων ενός νοσοκόμου, ενός στρατιώτη, ενός δημοσιογράφου, ενός σωφρονιστικού καταστήματος και οδηγών delivery, ηλικίας από 26 έως 74 ετών, μπόρεσαν να πάνε στο σπίτι της Πελικότ για να τη βιάσουν.
Περισσότεροι από 50 ερμηνευτές θα διαβάσουν αποσπάσματα από τη δίκη ενώ μεταξύ αυτών που θα βρεθούν στην σκηνή, θα είναι ένας ψυχίατρος εμπειρογνώμονας από την υπόθεση και άτομα που ήταν παρόντες στη δίκη.
Ο Ράου είπε ότι ήταν σημαντικό να ανέβει το θεατρικό έργο στην Αβινιόν, όπου έγινε η δίκη και όπου πλήθη συγκεντρώνονταν καθημερινά έξω από το δικαστήριο για να επευφημήσουν τη Ζιζέλ Πελικό.
Ο σκηνοθέτης δήλωσε πως είχε αποφασίσει να δημιουργήσει το έργο ενώ ετοίμαζε ένα άλλο έργο, το La Lettre, για το φεστιβάλ της Αβινιόν. Έχοντας χειριστεί άλλες μεγάλες δίκες στην σκηνή, ανέφερε ότι θα ήταν ένα «είδος παράλογης σιωπής» να μην ασχοληθεί και με την υπόθεση Πελικό.
«Στον γερμανόφωνο κόσμο, η Αβινιόν δεν φημίζεται για το θεατρικό φεστιβάλ, αλλά για τη δίκη Πελικό. Ακολουθήσαμε τη γραμμή της δίκης και τα ερωτήματα που έθεσε στην κοινωνία, στα μέσα ενημέρωσης και στο μυαλό των ανθρώπων».
«Η παράσταση θα ανέβει σε ένα υπαίθριο μοναστήρι του 14ου αιώνα, με θέσεις για 500 άτομα, στο πλαίσιο του φημισμένου θεατρικού φεστιβάλ της πόλης αλλά, με τεράστιο τοπικό ενδιαφέρον» εξήγησε ο Ράου, επισημαίνοντας ότι θα μεταδοθεί επίσης, ζωντανά σε κινηματογράφους στην Αβινιόν, καθώς και στο διαδίκτυο.
Δημοσιογράφοι και ερευνητές έδωσαν πρόθυμα στον Ράου χιλιάδες σελίδες από τα σημειωματάριά τους για τη δίκη. «Ήταν σαφές σε όλους ότι έπρεπε να το κάνουμε αυτό, ιδιαίτερα εδώ στην Αβινιόν και ιδιαίτερα τώρα», είπε.
Η παράσταση εξετάζει την αντεξέταση των κατηγορουμένων ανδρών καθώς και την αρχική τους ανάκριση από την αστυνομία.
«Βλέπουμε πραγματικά από ποια κουλτούρα προέρχονται, το πατριαρχικό σύστημα, την αδελφότητα και την κουλτούρα του βιασμού που το παράγει αυτό. Υπήρξε μια στιγμή αυξανόμενης ευαισθητοποίησης σε αυτήν την πόλη, αλλά και σε αυτήν τη χώρα και στον πολιτισμό στο σύνολό της, για την κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και του πώς έχουν αναπτυχθεί υπό ένα καθεστώς καπιταλισμού, ένα καθεστώς διαδικτυακής πορνογραφίας, πατριαρχίας και κατάχρησης ναρκωτικών».
Μια πρώτη παράσταση- διάρκειας επτά ωρών- ανέβηκε στο φεστιβάλ της Βιέννης τον περασμένο μήνα. Το έργο θα ταξιδέψει και σε άλλες πόλεις, όπως η Λισαβόνα, το Βελιγράδι και η Βαρσοβία.
Με πληροφορίες από Guardian
