Ανταπόκριση από το Λονδίνο, μία μέρα μετά τις εκλογές

"Θα διώξω τα σύννεφα, θα γίνω αστέρι", ιδού ένας ελληνικός στίχος που θα μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά των Λονδρέζων οι οποίοι αδυνατούν να καταλάβουν τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας: ένα αστέρι περιμένουν να φανεί στον γκρίζο ουρανό, ένα αστέρι που θα μπορέσει να φωτίσει μια καθημερινότητα που μαστίζεται από τρομοκρατικά χτυπήματα, το Brexit και την κρίση. Αλλά οι Βρετανοί ως γνωστόν δεν χάνουν ποτέ το χιούμορ τους, ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας όπως μαρτυρά το αβέβαιο εκλογικό αποτέλεσμα: στο ραδιόφωνο κάποιοι βάζουν τραγούδια με γνωστά ρεφρέν επιβίωσης - I will survive, άλλοι τσιτάρουν Τ.Σ.Ελιοτ και οι πιο ευφάνταστοι φτιάχνουν τα δικά τους υπουργικά συμβούλια από σελέμπριτι και ποδοσφαιριστές. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ξαφνικά κάτι συνέβη και σε μια πόλη καθαρά αδιάφορη για το τι συνέβαινε στο Κοινοβούλιο, η πολιτική αποκτά ξαφνικά ενδιαφέρον: στο λεωφορείο μια κοπέλα ομολογεί στη διπλανή της ότι έκανε εκστρατεία υπέρ του Κόρμπιν γιατί υποσχέθηκε να καταργήσει τα ήδη ανεβασμένα πανεπιστημιακά δίδακτρα ενώ στις παμπ δεν ξεχνάνε να τσουγκρίζουν τις μπύρες τους στην υγειά της πρωθυπουργού: όχι γιατί τα κατάφερε αλλά γιατί, όπως λένε, έπρεπε να προσπαθήσει πολύ για να πετύχει ένα τόσο κακό αποτέλεσμα. "Theresa Dis-may" ήταν ο τίτλος της συντηρητικής Sun που δεν μπορούσε να μην εκφράσει τη βαθιά της απογοήτευση για τα ποσοστά, όπως αντίστοιχα φάνηκαν να κάνουν και οι υπόλοιπες συντηρητικές εφημερίδες. Σε μια χώρα που ο λόγος της τιμής παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο απ'οτιδήποτε άλλο-μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα οι εκλογές πραγματοποιούνταν χωρίς καν επίδειξη ταυτότητας-οι ακυρωμένες υποσχέσεις της πρωθυπουργού, δεν μπορούν παρά να συνιστούν ολέθριο σφάλμα. Είχε υποσχεθεί να παραιτηθεί αν τα exit polls έβγαιναν αληθινά και μέσα σε λίγες ώρες έσπευδε να συνεργαστεί με ένα κόμμα που εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά- "ο χαμένος βασιλιάς" όπως το αποκάλεσαν. Για τους ανοιχτούς όμως στην ελευθερία του λόγου Εγγλέζους οι φανατικοί εκπρόσωποι του κόμματος της Βορείου Ιρλανδίας, που έχουν ταχθεί ξεκάθαρα κατά των αμβλώσεων και έχουν κηρύξει πόλεμο στους γκέι, φαντάζουν με αποτρόπαιο πολιτικό έγκλημα. Πριν από λίγο καιρό οι εκπρόσωποι του είχαν σπεύσει να συγχαρούν τον Τραμπ για τις ρατσιστικές δηλώσεις και φυσικά υποστήριξαν την απόφαση του να αποχωρήσει από τη Συμφωνία για το περιβάλλον. Η Μέι, όμως, δηλώνει αρκετά κοντά στη σκέψη τους, περισσότερο από τους φιλελεύθερους, τραβώντας την ούτως ή άλλως σκληροπυρηνική της πολιτική στα άκρα. Τόλμησε μάλιστα να κρατήσει αποστάσεις από το πιο ψύχραιμο κομμάτι των Τόρις καθιστώντας σαφή, ενδεχομένως, στο κοινό μια τάση που καμία σχέση με το μοντέρνο, ανεκτικό και πολυπολιτισμικό προφίλ των Βρετανών που ζουν στις μεγάλες πόλεις. Απέναντι στην ομοφοβία πάντως των μελλοντικών συνεργατών της Μέι, το Λονδίνο γιορτάζει με κάθε τρόπο το επικείμενο Gay Pride διοργανώνοντας μια σειρά από εκδηλώσεις, συζητήσεις και εκθέσεις όπως η μεγάλη έκθεση για την gay κουλτούρα που είναι ανοιχτή στο κοινό στην καρδιά της Βρετανικής Βιβλιοθήκης. Πολλές φορές, πραγματικά, αναρωτιέμαι γιατί δεν βλέπουμε ανάλογες εκθέσεις στην Αθήνα ή έστω γιατί δεν έχουμε αντίστοιχες συζητήσεις στα Πανεπιστήμια-σήμερα, Σάββατο μεγάλο συνέδριο αφιερωμένο στη Queer Theory διοργανώνεται στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το Λονδίνο εξάλλου ποτέ δεν έστρεψε την πλάτη στα θέματα ταυτότητας και ήταν πάντα η πόλη που αγαπούσε το διαφορετικό ήδη από τις αξέχαστες Swinging εποχές του: τώρα, παρότι το Κάμντεν, το Πορτομπέλο ή το Νότινγκ Χιλ έχουν περάσει σε άλλες φάσεις, οι νέοι επιστρέφουν στο προσκήνιο και καθώς φαίνεται και στις εκλογές. Η snowflake γενιά, όπως την αποκαλούν παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και εκδικείται αλλάζοντας τα αποτελέσματα. "Μήπως θα πρέπει να μιλάμε για επιστροφή της νεολαίας στην πολιτική;" αναρωτιόνταν οι δημοσιογράφοι στις πρωινές εκπομπές δίνοντας το στίγμα μιας πολύ ενδιαφέρουσας κουβέντας για την ολική επαναφορά των νέων στη δημόσια κονίστρα. "Μπορεί να ντύνονται προβλέψιμα και να είναι πολύ απασχολημένοι με τις νέες γεύσεις για να δοκιμάσουν την πολιτική" γράφει η Evening Standard αλλά οι millennials ξέρουν να φυλάνε την απάντηση για το τέλος. Επιπλέον έχουν και χιούμορ: σε αντίθεση με προηγούμενες γενιές δεν παίρνουν πολύ τον εαυτό τους στα σοβαρά αλλά ξέρουν, όπως έγραφε χαρακτηριστικά η Γκάρντιαν "να δείχνουν τα δόντια τους όταν χρειάζεται". Τουλάχιστον οι συζητήσεις στα βιετναμέζικα εστιατόρια-που είναι η νέα μόδα στο Λονδίνο-έχουν ανάψει για τα καλά και κάτι άλλο, άγνωστο αλλά ενδιαφέρον, έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στο πάντοτε νεανικό Λονδίνο.

H Mέι είχε υποσχεθεί να παραιτηθεί αν τα exit polls έβγαιναν αληθινά και μέσα σε λίγες ώρες έσπευδε να συνεργαστεί με ένα κόμμα που εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά- "ο χαμένος βασιλιάς" όπως το αποκάλεσαν.