Ο μεγαλύτερος γιος του εκλιπόντος ηγέτη της επανάστασης της Κούβας και πρώην προέδρου της χώρας Φιντέλ Κάστρο, ο Φιντέλ Κάστρο Ντίας-Μπαλάρτ, αυτοκτόνησε την Πέμπτη σε ηλικία 68 ετών, παρά την πολύμηνη θεραπεία του για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης από την οποία έπασχε.

 

Ο γιος του Κάστρο, γνωστός ως «Φιντελίτο», επειδή έμοιαζε πολύ εμφανισιακά με τον πατέρα του, είχε αρχικά νοσηλευτεί σε κλινική για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, είχε λάβει εξιτήριο και η θεραπεία του συνεχιζόταν εκτός νοσοκομείου.

 

«Ο Ντίας-Μπαλάρτ, ο οποίος παρακολουθείτο από μια ομάδα γιατρών για αρκετούς μήνες εξαιτίας της κατάστασης βαθιάς κατάθλιψης στην οποία βρισκόταν, αυτοκτόνησε (την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου) το πρωί», ανέφερε ο κουβανικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Cubadebate.

 

Ο Φιντελίτο γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1949, κατά τη διάρκεια του σύντομου γάμου του πατέρα του με τη Μίρτα Ντίας-Μπαλάρτ, κόρη κουβανού πολιτικού, πριν ο δικηγόρος μετατραπεί στον επαναστάτη που θα ανέτρεπε τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα και θα άρχιζε να οικοδομεί ένα σοσιαλιστικό κράτος στο κατώφλι των ΗΠΑ εν μέσω του ψυχρού πολέμου.

 

Μετά το διαζύγιο του ζευγαριού το 1955, η μάχη για την κηδεμονία του παιδιού έγινε κάτι σαν σίριαλ γεμάτο ανατροπές, πριν τελικά επικρατήσει ο ηγέτης της Κούβας.

 

Η μητέρα του εξορίστηκε μετά την επικράτηση της επανάστασης το 1959. Ως ακόμα και σήμερα, μέλη της οικογένειας Ντίας-Μπαλάρτ συγκαταλέγονται στους πιο σκληρούς αντικαστρικούς της εξόριστης αντιπολίτευσης με έδρα το Μαϊάμι, στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

 

Ο Φιντέλ Κάστρο απεβίωσε την 26η Νοεμβρίου 2016, σε ηλικία 90 ετών.

 

Πυρηνικός επιστήμονας με σπουδές στην άλλοτε Σοβιετική Ένωση, ο Κάστρο Ντίας-Μπαλάρτ εργαζόταν ως επιστημονικός σύμβουλος του Συμβουλίου του Κράτους και ήταν αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών της Κούβας ως τον θάνατό του.

 

Από το 1980 ως το 1992, ήταν επικεφαλής του εθνικού πυρηνικού προγράμματος της Κούβας και η αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια για την κατασκευή ενός πυρηνικού ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού στο μεγαλύτερο νησί της Καραϊβικής.

 

Η Αβάνα αποφάσισε να βάλει στο συρτάρι το σχέδιο αυτό το 1992, εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης μετά την κατάρρευση των εμπορικών συναλλαγών και της βοήθειας από το άλλοτε σοβιετικό μπλοκ. Έκτοτε, ο Κάστρο Ντίας-Μπαλάρτ δεν απασχόλησε ποτέ ιδιαίτερα την κοινή γνώμη.