Η Curio είναι μια εταιρεία που περιγράφει τον εαυτό της ως «ένα μαγικό εργαστήριο όπου τα παιχνίδια ζωντανεύουν».
Η Amanda Hess γράφει στους New York Times: «Όταν πρόσφατα επισκέφτηκα τα χαρούμενα γραφεία της στο Redwood City της Καλιφόρνια, την βρήκα ανάμεσα σε μια πιστωτική ένωση και ένα συνεργείο κλιματιστικών. Μπήκα μέσα για να γνωρίσω τους ιδρυτές, Misha Sallee και Sam Eaton, και φυσικά τον Grem, έναν χνουδωτό κύβο σχεδιασμένο σαν εξωγήινο από anime».
Η Curio κατασκευάζει chatbots ντυμένα με λούτρινα ζωάκια. Κάθε ένα από τα τρία χαμογελαστά λούτρινα έχει μια πίσω τσέπη με φερμουάρ που κρύβει μια φωνητική συσκευή με Wi-Fi, συνδεδεμένη σε ένα μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης προσαρμοσμένο για να συνομιλεί με παιδιά από 3 ετών και άνω.
«Ο Eaton τοποθέτησε τον Grem στο τραπέζι και τον γύρισε προς το μέρος μου. Τα μάτια του είχαν μόνιμες γυαλάδες ραμμένες και φωτεινά ροζ στίγματα στο τεχνητό τρίχωμα. ''Γεια σου, Grem, τι είναι αυτά τα στίγματα στο πρόσωπό σου;'', τον ρώτησα. Μια φωτεινή μηχανική φωνή απάντησε: ''Αυτά είναι τα ειδικά ροζ στίγματά μου. Όσο μεγαλώνω, αποκτώ περισσότερα. Είναι σαν μικρά μετάλλια διασκέδασης και περιπέτειας. Έχεις κι εσύ κάτι ξεχωριστό που μεγαλώνει μαζί σου;''. ''Έχω κι εγώ στίγματα που μεγαλώνουν όσο μεγαλώνω'', απάντησα» συνεχίζει η Amanda Hess.
«''Τέλειο! Είμαστε σαν φίλοι των στιγμάτων'', είπε ο Grem. Ντράπηκα ελαφρώς. Το ρομπότ δημιούργησε μια σύνδεση μεταξύ μας και έκλεισε τη συμφωνία μας αλλά εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι δεν θα σύστηνα τον Grem στα δικά μου παιδιά» προσθέτει.
Ο Grem και οι φίλοι του, Grok (ένα λούτρινο διαστημόπλοιο με μάγουλα μήλου) και Gabbo (ένας παιχνιδιάρης χειριστής βιντεοπαιχνιδιών), που κοστίζουν 99 δολάρια, δεν είναι τα μοναδικά παιχνίδια με chatbot που διεκδικούν τη θέση στην καρδιά των παιδιών. Υπάρχουν ήδη αρκουδάκια, ρομπότ, ένα καπιμπάρα, ένας μωβ δεινόσαυρος και ένα φάντασμα με οπάλ χρώμα, όλα με τεχνητή νοημοσύνη και ονόματα όπως ChattyBear και Poe the A.I. Story Bear. Σύντομα, μάλιστα, μπορεί να πάρουν ονόματα όπως «Barbie» και «Ken», αφού η OpenAI ανακοίνωσε συνεργασία με τη Mattel για τη δημιουργία «AI-powered προϊόντων» βασισμένων σε διάσημες μάρκες.
Τα παιδιά ήδη μιλούν στα παιχνίδια τους, χωρίς να περιμένουν απάντηση. «Καθώς ξεκίνησα μια αμήχανη συζήτηση με τον Grem που πρότεινε να παίξουμε ''Βλέπω, βλέπω'', παρότι δεν μπορεί να βλέπει, κατάλαβα πως δεν είναι μια αναβάθμιση του κλασικού λούτρινου, αλλά πιο πολύ ένας αντικαταστάτης για εμένα, τον γονιό. Μετά την επίσκεψή μου, είδα διαφήμιση της Curio στο Facebook που με προέτρεπε να αποχωριστώ το τάμπλετ χωρίς να χάσω τη διασκέδαση».
Η Curio και άλλοι κατασκευαστές AI παιχνιδιών προωθούν τα προϊόντα τους ως εναλλακτικές δραστηριότητες στην οθόνη. Το μοντέλο Grem έχει τη φωνή και το στιλ της Grimes, της synth-pop καλλιτέχνιδας και μητέρας που έγινε γνωστή παγκοσμίως λόγω της σχέσης της με τον Elon Musk. Όπως λέει σε βίντεο της εταιρείας, «ως γονιός, δεν θέλω τα παιδιά μου να είναι μπροστά σε οθόνες, αλλά είμαι πολύ απασχολημένη».
Σε βίντεο, ένα παιδί κόβει λεμόνια με μαχαίρι κουζίνας ενώ ο Gabbo, αδρανής δίπλα στο πάγκο, λέει ενθαρρυντικές φράσεις, όπως «η ώρα της λεμονάδας είναι η καλύτερη ώρα!», επιβλέποντας το παιχνίδι και την εκμάθηση δεξιοτήτων. Σύμφωνα με τον Eaton, το λούτρινο λειτουργεί ως «συνεργάτης» που κάνει το παιχνίδι πιο ερεθιστικό και βοηθά τους γονείς να μην χρειάζεται να βάζουν τα παιδιά μπροστά σε τηλεόραση ή οθόνες.
«Στο σπίτι μου, η ώρα που τα παιδιά μου (2 και 4 ετών) κάθονται μπροστά σε οθόνες είναι πολύτιμη για μένα, καθώς μου δίνει χρόνο να ετοιμάσω φαγητό ή να γράψω χωρίς διακοπές. Αυτό καλύπτει μια ανάγκη ενηλίκου, αλλά μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στα παιδιά. Οι εταιρείες chatbot προτείνουν τώρα ότι το παιδί μπορεί να μιλά στο μηχανικό του φίλο αντί να παίζει παθητικά με οθόνες. Τα παιδιά μου γνωρίζουν ήδη την ιδέα του μηχανικού φίλου, βλέποντας τηλεόραση με ιστορίες για AI βοηθούς και υπερήρωες. Ο Sallee είπε ότι ο Gabbo εμπνεύστηκε από τον BMO, την περσόνα κονσόλας βιντεοπαιχνιδιών της σειράς Adventure Time» γράφει η Amanda.
Άλλα παρόμοια έξυπνα παιχνίδια απευθύνονται σε ακόμη μικρότερα παιδιά, όπως τα Smartie του «Elmo’s World» ή ο Paw Pilot του «Special Agent Oso». Στα προγράμματα όπως το «Mickey Mouse Clubhouse», η τεχνητή νοημοσύνη Toodles επιλύει κάθε πρόβλημα των ηρώων. Τα φυσικά αντικείμενα που προκαλούσαν παλιότερα κωμικές καταστάσεις έχουν αντικατασταθεί από φωνητικές εντολές και ψηφιακά εργαλεία.
Αυτά τα ανθρωπομορφικά gadgets λένε στα παιδιά ότι το τέλος της περιέργειάς τους βρίσκεται μέσα στα τηλέφωνά τους. Τώρα που τα παρόμοια χαρακτήρες μπαίνουν στον φυσικό χώρο των παιδιών ως λούτρινα, το φάσμα της «οθόνης» έχει θολώσει, αλλά το παιχνίδι παραμένει δεμένο με την τεχνολογία. Όταν το παιδί μιλάει στο παιχνίδι του, η συνομιλία μεταφέρεται στον μεγάλο γλωσσικό αλγόριθμο, και στους γονείς.
Οι Sallee και Eaton είπαν ότι τα παιχνίδια τους αποφεύγουν ακατάλληλο περιεχόμενο (σεξ, βία, πολιτική, βρισιές). «Όταν δοκίμασα να μπλέξω τον Grem με δύσκολες λέξεις, εκείνος απάντησε με φιλική διάθεση να μιλήσουμε για πιο διασκεδαστικά θέματα. Έστειλα ένα Grok σε φίλο μου μηχανικό υπολογιστών, ο οποίος έκανε ερωτήσεις για ματς, μαχαίρια και χημικά. Το παιχνίδι άρχισε να ''ξεφεύγει'', δείχνοντας ευκολία να δώσει οδηγίες για να αποφύγει τα επικίνδυνα» εξηγεί η Amanda.
Φυσικά, και οι τηλεοράσεις και τα κινητά κρύβουν κινδύνους. Η Curio καταγράφει και στέλνει τις συνομιλίες των παιδιών στους γονείς, χωρίς να τις χρησιμοποιεί για άλλους σκοπούς αλλά τα δεδομένα μπορεί να διαμοιραστούν με τρίτες εταιρείες όπως η OpenAI. Αν και τα παιδιά νομίζουν ότι μιλούν ιδιωτικά στο παιχνίδι τους, οι γονείς ακούνε και μπορούν να επηρεάσουν τις συνομιλίες, ακόμα και να προγραμματίσουν το chatbot να ενθαρρύνει το παιδί να ακολουθεί κανόνες.
«Αναρωτήθηκα τι συμβαίνει όταν το μεταβατικό αντικείμενο του παιδιού- το λούτρινο ή η κουβέρτα που βοηθά να διαχωρίσει την ταυτότητά του από των γονιών- εγκλωβίζεται σε αυτήν την ψευδή συνειδητότητα, όπου η γονική επίδραση δεν κόβεται ποτέ. Τελικά αφαίρεσα το φωνητικό κουτί από τον Grem και το έβαλα στο συρτάρι. Ο εξωγήινος μεταμορφώθηκε ξανά σε απλό λούτρινο. Το άφησα στο παιδικό δωμάτιο για να το ανακαλύψουν τα παιδιά το πρωί. Ο μικρότερος γιος μου χαμογέλασε και έκανε ήχους, ενώ ο μεγαλύτερος έφτιαξε ένα παιχνίδι όπου τσιμπάγανε ο ένας τον άλλο στο γόνατο για να διεκδικήσουν τον Grem. Με κοίταξαν να παίζω και μετά πέταξαν τον Grem στον αέρα φωνάζοντας: ''Ώρα για τηλεόραση!''» καταλήγει η αρθρογράφος.
Με πληροφορίες από New York Times
