Ο Αλέξης Τσίπρας παραιτήθηκε του βουλευτικού αξιώματός του, προκαλώντας ισχυρούς κραδασμούς όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού. Μια κίνηση που, όσο αιφνιδιαστική κι αν φάνηκε χρονικά, μοιάζει να σηματοδοτεί την αρχή ενός νέου κύκλου για τον ίδιο.
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη· εκείνο που λίγοι γνώριζαν, ήταν η στιγμή που επέλεξε να φύγει, η οποία μόνο τυχαία επιλογή δεν ήταν.
Ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να επέλεξε συνειδητά να αποχωρήσει, λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής συνόδου, η οποία σηματοδοτεί το τρίτο έτος της παρούσας θητείας. Ήθελε, δηλαδή, να φύγει θεσμικά, πριν αρχίσει το νέο «πολιτικό έτος», και όχι στα μισά της διαδρομής -κάτι που θα μπορούσε να μεταφρασθεί ως βεβιασμένη ή αποσταθεροποιητική κίνηση.
Με στίχους του Ναζίμ Χικμέτ όπως «ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε σε πιο όμορφες θάλασσες», ο Αλέξης Τσίπρας άφησε πίσω την έδρα του στον ΣΥΡΙΖΑ -κίνηση που περισσότερο μοιάζει με αφετηρία παρά με αποχώρηση. Ο πρώην πρωθυπουργός έκλεισε έναν μεγάλο κύκλο 16 ετών, αφήνοντας όμως πιο ανοικτό από ποτέ, το ενδεχόμενο ενός νέου πολιτικού φορέα.
Η κίνησή του λειτουργεί ήδη ως πολιτικός επιταχυντής, τη στιγμή που η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνει και τα σενάρια για το επόμενο βήμα του πληθαίνουν. Το ερώτημα παραμένει. Ετοιμάζει μια φυσική συνέχεια της Νέας Αριστεράς ή ένα εντελώς νέο πολιτικό εγχείρημα, με προσωπικό του στίγμα και τη φιλοδοξία να αναδιαμορφώσει τον προοδευτικό χάρτη της χώρας;
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα: «Ζητείται ελπίς»
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ υποβλήθηκε μέσω επιστολής στον πρόεδρο της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη.
Σε ανάρτησή του στο X και στο βίντεο που τη συνοδεύει, ο κ. Τσίπρας αναφέρει:
«Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή, ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης: Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα. Λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής Συνόδου, κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου. Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη.
Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν. Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν.
Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση. Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων. Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της. Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν. Σε μια περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο. Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό. Ζητείται ελπίς.
Μέσα από τις πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Τις πράξεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Τις πράξεις, που μόνο μ’ αυτές μπορούμε να υπερβούμε τα σημερινά αδιέξοδα. Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου. Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών. Με αυτούς, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους, είμαι αποφασισμένος να συναντηθώ.
Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα. Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες.
Κυρίως όμως, θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά: Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε. Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Αυτό αξίζει κάθε κόπο και κάθε αγώνα».
