Mετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε συνταγματικό το Μνημόνιο, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι προαναγγέλλουν την προσφυγή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά αυτής της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Πανεπιστημιακοί και νομικοί θεωρούν ότι η επιχειρηματολογία που επικαλέστηκαν οι σύμβουλοι Επικρατείας στις πέντε μαραθώνιες διασκέψεις κεκλεισμένων των θυρών που πραγματοποίησαν για να απορρίψουν, σχεδόν ομόφωνα, τις προσφυγές κατά του Μνημονίου δεν ισχύει.
Σε ανακοίνωση του, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών τονίζει: "Με την επιφύλαξη της δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ - ελπίζουμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της σοβαρότητας και του επείγοντος του θέματος - ο Δ.Σ.Α έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα».
Η δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας αναμένεται το Σεπτέμβριο.
Η ανακοίνωση του Δ.ΣΑ:
«Ο ΔΣΑ, όπως είναι γνωστό, ηγήθηκε επιστημονικά μιας νομικής προσπάθειας υπεράσπισης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών που θίγονται, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας για την προστασία αυτών, υπό το φως του Συντάγματος και των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συμβάσεων.
Στις 29.7.2010 ο ΔΣΑ κατέθεσε από κοινού με άλλους επιστημονικούς φορείς, ενώσεις και πολίτες αίτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ακύρωση ορισμένων αποφάσεων και πράξεων εκτελεστικών του Μνημονίου. Η υπόθεση συζητήθηκε στις 23.11.2010 ενώπιον της μείζονος Ολομέλειας.
Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, το ΣτΕ φέρεται να έχει απορρίψει την επίμαχη αίτηση και τους δικαστές να «εκτιμούν», μεταξύ άλλων, ότι το Μνημόνιο ήταν τάχα αναγκαίο για την αποφυγή της χρεωκοπίας της χώρας καθώς και ότι το δικαίωμα στην περιουσία των θιγόμενων, δηλαδή στους μισθούς και στις συντάξεις τους, περιορίζεται νομίμως καθώς διατηρούνται τάχα σε «βιώσιμα επίπεδα». Έτσι φαίνεται, ότι το ΣτΕ χωρίς συνταγματική μεταβολή, μετέστη σε συνταγματικό δικαστήριο.
Με την επιφύλαξη της δημοσίευσης της απόφασης του ΣτΕ - ελπίζουμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα λόγω της σοβαρότητας και του επείγοντος του θέματος - ο Δ.Σ.Α έχει αποφασίσει να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα.
Ο ΔΣΑ τέλος εκφράζει:
1.τη ΛΥΠΗ του για την απαράδεκτη διαρροή της απόφασης της διάσκεψης της μείζονος Ολομέλειας την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση του Μνημονίου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή,
2. τη ΛΥΠΗ του για την ποιότητα που έχει λάβει η δημοκρατία στη χώρα, μετά τα παραπάνω φαινόμενα και
3.την ΕΛΠΙΔΑ του ότι το περιεχόμενο της απόφασης δεν έχει αποδοθεί σωστά από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες.»
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
Νομικός δεν είμαι, αλλά μια κάποια μικρή τριβή με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς έχω....και μάλλον πυροτέχνημα μου φαίνεται.
Να εξηγηθώ:
ι) απ’ότι ξέρω αρμοδιότητα του ΕΔΑΔ είναι να εξετάζει το αν το εν λόγω συμβαλλόμενο κράτος τηρεί την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ), όχι το ίδιο του το Σύνταγμα - το λέει το ίδιο το όνομα του (ΕΔΑΔ!). Εάν το εν λόγω Σύνταγμα παραβιάζει την ΕΣΑΔ, έχουμε ένα θέμα. Δεν είναι όμως αυτή η επιχειρηματολογία του ΔΣΑ.
ιι) Ακριβώς επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο, κάθε δικαστήριο μπορεί να ερμηνεύσει εάν μια διάταξη / διαδικασία είναι συνταγματική ή όχι. Όταν το τελευταίο πρωτοδικείο μπορεί να κρίνει πχ αν μια υπουργική απόφαση είναι αντισυνταγματική ή όχι (όπως και έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν), θα ήταν κάπως παράδοξο το μόνο όργανο που να μην μπορεί να "μεταστεί σε Συνταγματικό Δικαστήριο" να είναι το ΣτΕ. τότε γιατί προσέφυγαν σε αυτό;
ιιι) Ας δεχθούμε ότι όλα αυτά δεν ισχύουν, και ότι όντως το ΕΔΑΔ είναι αρμόδιο. Για όσους ξέρουν λιγάκι την γενικότερη κατάσταση, στην ΕΣΑΔ έχουν προσχωρήσει όλα τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά όχι η ίδια η ΕΕ μια και πριν την Συνθήκη της Λισαβώνας δεν είχε ρητά νομική προσωπικότητα. Αυτό έχει λυθεί, οπότε και επίκειται η προσχώρηση της ΕΕ...μόλις λυθούν προβλήματα δικαϊκής τάξης του τύπου του πως να καθορίσουμε την ακριβή δικαιοδοσία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Λουξεμβούργο) έναντι του ΕΣΑΔ (Στρασβούργο), ειδεμή ασφάλεια δικαίου γιοκ. Έλα όμως που τυχόν απόφαση του ΕΔΑΔ στην ιστορία αυτή θα σήμαινε, παράλληλα προς τα άνωθεν, ότι σε αυτή τη συγκυρία το ΕΔΑΔ κρίνει εαυτόν αρμόδιο για να εξετάσει μια πράξη (έστω και μέσα από την μετεγγραφή της σε εσωτερικό ελληνικό δίκαιο) που προέρχεται από κοινοτικές (ΕΕ) διαδικασίες. Κομματάκι χλωμό μου φαίνεται.
iv) Έστω ότι όλα αυτά πάλι δεν ισχύουν. Αν δεν κάνω λάθος, για να βγεί απόφαση από το ΕΔΑΔ θέλουμε 1,5 - 2 χρονάκια στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ως τότε, φοβάμαι ότι θα έχουν έρθει και παρέλθει πολλά μνημόνια....και αυτό, τουλάχιστον, το ξέρει πολύ καλά ο ΔΣΑ
(αλλιώς, είναι πραγματικά ανησυχητικά τα πράγματα!)
γλυτώσαμε τα χειρότερα
ο ΔΣΑ τι να πει, τραβηγμένο ακούγεται να προσφύγει στο ΕΔΑΔ, μάλλον αναρμόδιο ακούγεται, αλλά σε 1,5 με 2 χρόνια ποιος θα τα θυμάται όλα αυτά τα νομικά όταν τα πραγματικά γεγονότα θα τα έχουν ξεπεράσει