Για την Μπέτυ Μπαζιάνα, το σύμφωνο συμβίωσης, τα παιδιά τους και πώς πήρε την απόφαση για το δημοψήφισμα μίλησε μεταξύ άλλων ο Αλέξης Τσίπρας στον Νίκο Χατζηνικολάου.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε εκτενώς για τη σύντροφο του, Μπέττυ Μπαζιάνα, αναφέρθηκε στη γνωριμία τους πριν από 29 χρόνια στο Λύκειο και την περιέγραψε ως έναν δυνατό άνθρωπο, για να σημειώσει ότι πέρα απ' την αγάπη υπάρχει και μια αμοιβαία εκτίμηση και θαυμασμός, ότι συζητούν πολύ, ότι δεν θέλει να του επιβληθεί όμως παράλληλα είναι αυστηρός κριτής και πως αυτό τον βοηθάει, δημιουργώντας του καλύτερα φίλτρα.

 

«Έχω την αίσθηση ότι η Μπαζιάνα πρέπει να ήταν ερωτευμένη μαζί μου πολύ πριν εγώ την εντοπίσω», ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που με την Μπέτυ Μπαζιάνα μετρούν 29 χρόνια κοινής πορείας. Όπως είπε, κάποια στιγμή στην Γ' Γυμνασίου εκείνη τον «εντόπισε» να παίζει βόλεϊ σε μία παιδική χαρά αλλά ο ίδιος αποφάσισε να της ζητήσει να βγουν για πρώτη φορά ραντεβού αργότερα, όταν πια πήγαιναν στο Λύκειο.

 

 

Σχετικά με τους λόγους που αποφάσισαν να μην παντρευτούν με θρησκευτικό ή με πολιτικό γάμο, αλλά να υπογράψουν σύμφωνο συμβίωσης, ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως για τη δική τους σχέση δεν θεωρεί ότι είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα ο γάμος, «διότι ήμασταν πολλά χρόνια μαζί».

 

Αποδέχτηκαν και αποφάσισαν, υπογράμμισε ο κ. Τσίπρας, πως η σχέση τους είναι «σύμβαση ψυχής» και το σύμφωνο συμβίωσης τους ταίριαζε, όπως είπε, και ήταν απαραίτητο ώστε να τους διασφαλίσει έναντι απρόβλεπτων γεγονότων.

 

Στο ερώτημα πώς κατάφερε να είναι φίλος με τον Αρχιεπίσκοπο παρότι ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που ορκίστηκε με πολιτικό όρκο και δεν έχει κάνει ούτε θρησκευτικό ούτε πολιτικό γάμο, είπε μεταξύ άλλων ότι πιστεύει στη δύναμη που έχει η πίστη των ανθρώπων και ότι σέβεται και τη θρησκεία και τους θρησκευόμενους και την Εκκλησία και την ορθοδοξία.

 

«Πρέπει να σας ξαφνιάζει ότι κάποιοι που δείχνουν ότι είναι καλοί χριστιανοί και από πίσω κάνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που ορίζει η θρησκεία», σχολίασε, σημειώνοντας πως η σχέση του με τον Αρχιεπίσκοπο «είναι αληθινή και τον εκτιμά πάρα πολύ» και πως «έχει κι εκείνος θετικά αισθήματα για εμένα, που βασίζονται στην ειλικρίνεια και στην κοινή αντίληψη ότι οι σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους πρέπει να προχωρήσουν σε ριζοσπαστκές μεταρρυθμίσεις μέσα απ' τον διάλογο».

 

 

Ο «ρόλος» του γιου του στην απόφαση για το δημοψήφισμα

 

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε εκτενώς και για την περίοδο του δημοψηφίσματος και τον «αναγκαστικό συμβιβασμό», που «μας προσγείωσε σε μια πραγματικότητα δύσκολη αλλά όχι αδιέξοδη, γιατί βγήκαμε από την κρίση, τελειώσαμε τα μνημόνια». 

 

Μιλώντας σε προσωπικό τόνο για το πώς κατέληξε στην απόφαση για δημοψήφισμα, ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι την πήρε το βράδυ προς το ξημέρωμα της 26η Ιουνίου -ημέρα των γενεθλίων του γιου του, Ορφέα -, όταν συνειδητοποίησε εκείνο το βράδυ, μετά από μια πολύωρη διαπραγμάτευση, ότι είχαν επικρατήσει «οι ακραίοι» της άλλης πλευράς και το μόνο που έδιναν ήταν «μια εξευτελιστική προοπτική».

 

«Δεν κοιμήθηκα το βράδυ, την πήρα την απόφαση το πρωί», είπε, προσθέτοντας ότι έγινε κυβερνητική σύσκεψη στις Βρυξέλλες και επέστρεψαν το βράδυ στην Αθήνα για να συνεδριάσει το υπουργικό συμβούλιο.

 

Ανέφερε ότι είχε ξεκινήσει η συνεδρίαση, δεν υπήρχαν κινητά μέσα στην αίθουσα και η σύντροφός του, Μπέτυ, είχε έρθει στο Μαξίμου, χτύπησε την πόρτα στην αίθουσα της συνεδρίασης και απευθυνόμενη στον ίδιο σχημάτισε τον αριθμό τρία με τα δάκτυλα της, εννοώντας ότι ήταν τα τρίτα γενέθλια του παιδιού τους.

 

«Το συνειδητοποίησα μετά όταν είχε αφήσει πάνω στο γραφείο μου τρία κεράκια. Μετά συνειδητοποίησα ότι όταν βρίσκεται κανείς στην πιο δύσκολη στιγμή της ευθύνης πρέπει να βάζει ως προτεραιότητα και το προσωπικό στοιχείο», είπε ο κ. Τσίπρας.

 

Τα παιδικά χρόνια

 

Ο Αλέξης Τσίπρας ρωτήθηκε και μίλησε επίσης για τα παιδικά του χρόνια, ως το τρίτο παιδί μιας μεσαίας οικογένειας στους Αμπελόκηπους και τα πρώτα βήματα στην πολιτική, από τις καταλήψεις ως πρόεδρος του 15μελούς στο γυμνάσιο στα 14 χρόνια του και την ένταξη του τότε στην ΚΝΕ.

 

Το μικρόβιο της πολιτικής μπήκε στο αίμα του όταν ήταν πολύ μικρός, «με την έννοια ενός ονείρου ή της προσπάθειας που έκανα ως μικρό παιδί να φτάσω τα βήματα του αδερφού και της αδερφής μου που ήταν μεγαλύτεροι», είπε.

 

Πρόσθεσε ότι «ξεκοκάλιζε» την εφημερίδα που έφερνε στο σπίτι ο πατέρας του- τα ΝΕΑ και μετά και την Ελευθεροτυπία.