Η εγκληματική πρακτική -που κάποτε πλασάρεται και σαν ακραίος ακτιβισμός- της δηλητηρίασης ποτών, τροφίμων και φαρμάκων δεν είναι κάτι νέο στη ζωή των σύγχρονων κοινωνιών και των επιχειρηματικών κολοσσών.
Η πρόσφατη υπόθεση με τις βελόνες σε φρούτα ακολουθεί προς τα πίσω μια μακρά διαδρομή σκανδάλων και εγκληματικών ενεργειών, που πρακτικά εισήγε το λεγόμενο crisis management στη ζωή και τη λειτουργία πολυεθνικών εταιρειών.
Αν κάποιος αναζητήσει την απαρχή αυτών των σκανδάλων θα βρεθεί πίσω στο φθινόπωρο του 1982, όταν στις ΗΠΑ ένα δημοφιλές παυσίπονο -το Tylenol- έγινε η αιτία θανάτου 7 ανθρώπων και δηλητηρίασης εκατοντάδων.
Μετά από έρευνες που στοίχισαν εκατομμύρια στην εταιρεία παραγωγής του αναλγητικού -που η επιτυχία του ήταν ότι εχορηγείτο χωρίς ιατρική συνταγή- διαπιστώθηκε ότι χάπια αμέτρητων παρτίδων είχαν δηλητηριαστεί με κυάνιο.
Παρά το γεγονός ότι αποσύρθηκαν όλες οι παρτίδες από την αγορά, παρά τις έρευνες των αρχών -συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας- οι δράστες δεν συνελήφθησαν ποτέ.
Όπως εξηγεί ο Alan Hilburg, πρώην εκτελεστικός διευθυντής του Τμήματος Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων της εταιρίας «ο κόσμος θα θυμόταν πάντα τον τρόπο με τον οποίο διαχειριστήκαμε την κρίση, όχι ότι απλώς ανακαλέσαμε το προϊόν».
Η θεωρία του αποδείχθηκε όχι απλώς σωστή, αλλά το πρώτο μάθημα στη διαχείριση κρίσεων μεγάλων εταιρειών που καλούνται να υπερασπιστούν την αξιοπιστία τους σε περιβάλλον ασύμμετρης απειλής...
