Το δικό της μήνυμα με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου έστειλε η πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Με μια φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, στην οποία διακρίνονται βιβλία των Μανώλη Αναγνωστάκη, Τζον Στάινμπεκ, Κικής Δημουλά, Γιάννη Βούλγαρη αλλά και ο «Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, και ένα μήνυμα τιμά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου την Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου.
Το μήνυμα της προέδρου της Δημοκρατίας ξεκινά με μια αναφορά σε ένα από τα αγαπημένα της βιβλία, όπως εξηγεί η ίδια, το «Αδριανού Απομνημονεύματα» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, για να συνεχίσει δίνοντας την δική της «ερμηνεία» στο πώς ορίζεται η λογοτεχνία και η ανάγνωση, αναφέροντας μεταξύ άλλων πως πρόκειται για «μια βαθιά σχέση με τον εαυτό μας και μια σύνδεση με τον εσωτερικό μας κόσμο» και πως συσχετίζουμε τα βιβλία που αγαπήσαμε με στιγμές από τη ζωή μας.
Η κ. Σακελλαροπούλου σχολιάζει επίσης την πολύ δύσκολη περίοδο, λόγω της πανδημίας, με την οποία συμπίπτει η φετινή παγκόσμια ημέρα του βιβλίου, παραθέτοντας ταυτόχρονα τον προβληματισμό της για την κρίση σε ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής και διανομής του βιβλίου.
Ωστόσο δηλώνει αισιόδοξη, καθώς όπως λέει, το βιβλίο «διευρύνει τα όρια του σπιτιού μας, δίνει ρυθμό στον χρόνο και λειτουργεί ως μέσο ελευθερίας», κλείνοντας με την πεποίθηση πως «η θέση του βιβλίου θα διατηρηθεί, ακλόνητη κι ακόμη περισσότερο ενισχυμένη, και μετά την υποχώρηση της πανδημίας»
Ολόκληρο το μήνυμα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου:
Παγκόσμια ημέρα βιβλίου σήμερα και ξεφυλλίζοντας ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, το «Αδριανού Απομνημονεύματα» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, πέφτω πάνω στη φράση: «Αναζήτησα την ελευθερία πιο πολύ από τη δύναμη, και τη δύναμη μόνο γιατί ως ένα σημείο ευνοεί την ελευθερία».
Μέσα σε λίγα λόγια, η συγγραφέας κατορθώνει να αποτυπώσει τον τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας που δεν θέλησε να γίνει θεός γιατί εκτιμούσε απεριόριστα τον άνθρωπο μέσα του, ούτε και Καίσαρας, γιατί θεωρούσε, ως το τέλος, τον εαυτό του «υπάλληλο του Κράτους». Να συλλάβει, καθώς γράφει η ίδια η Γιουρσενάρ, «μια ζωή γνωστή, συμπληρωμένη, καθορισμένη από την Ιστορία» και να μας κάνει κι εμάς συμμετόχους της.
Αυτό δεν είναι η λογοτεχνία; Αυτό δεν είναι η ανάγνωση; Μια βαθιά σχέση με τον εαυτό μας και μια σύνδεση με τον εσωτερικό μας κόσμο. Γινόμαστε πολλοί όταν διαβάζουμε, μετέχουμε με χίλια πρόσωπα στην ανθρώπινη περιπέτεια. Αρχίζουμε να συνομιλούμε με τον συγγραφέα και να κατανοούμε τι σημαίνει ο άλλος, ο διαφορετικός από μας. Και βέβαια συσχετίζουμε τα βιβλία που αγαπήσαμε με στιγμές από τη ζωή μας: ένα ταξίδι με πλοίο, μια πολύωρη αναμονή σ' ένα σταθμό, μια μακρινή παραλία, μια μοναχική βραδιά, γόνιμες κουβέντες με φίλους.
Η φετινή παγκόσμια ημέρα του βιβλίου συμπίπτει με μια πολύ δύσκολη περίοδο για όλο τον κόσμο. Μας λείπουν τα βιβλιοπωλεία, οι δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, οι εκθέσεις βιβλίου, όλοι αυτοί οι συναρπαστικοί χώροι που υποδέχονται και καλλιεργούν τις αναζητήσεις μας. Μας προβληματίζει η κρίση στην οποία έχει περιέλθει ολόκληρη η αλυσίδα παραγωγής και διανομής του βιβλίου. Μας λυπεί η μικρή εμβέλεια των δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών μας, γιατί εν μέσω πανδημίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξαιρετική δίοδο συνάντησης του βιβλίου με τους αναγνώστες του, μέσω του δανεισμού. Μας ανησυχεί η βιωσιμότητα των εκδοτικών επιχειρήσεων, ιδίως των μικρότερων, που συμβάλλουν στη ζωντάνια και την ποικιλομορφία του εκδοτικού τοπίου.
Παρ' όλ' αυτά, είμαι αισιόδοξη. Το βιβλίο, είτε στη φυσική είτε στην ψηφιακή του μορφή, μας κρατά συντροφιά και μας στηρίζει ψυχολογικά στις συνθήκες απομόνωσης που βιώνουμε όλοι μας. Διευρύνει τα όρια του σπιτιού μας, δίνει ρυθμό στον χρόνο. Επιβεβαιώνει τη θέση-κλειδί που κατέχει στη ζωή μας, ως μέσο πολιτισμού, μάθησης και απόλαυσης – με δυο λόγια ως μέσο ελευθερίας. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η θέση θα διατηρηθεί, ακλόνητη κι ακόμη περισσότερο ενισχυμένη, και μετά την υποχώρηση της πανδημίας.
σχόλια