Music from the Dark Ages

Music from the Dark Ages Facebook Twitter
0

Οι Mary and the Boy, μετά το περσινό ομώνυμο άλμπουμ τους που έγινε αποδεκτό με πολύ αντιφατικές κριτικές, επιστρέφουν σε συνεργασία με τον Felizol στην παραγωγή και πολύ διαφορετικοί - τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου. O ζοφερός, τρομακτικός ήχος του πρώτου άλμπουμ τους, που ξένισε τους περισσότερους που είχαν ακούσει το demo τους, είναι παρών στο δεύτερο μέρος και αυτού του δίσκου. Μόνο που αυτήν τη φορά οι σκοτεινές, «αποπνικτικές» μελωδίες του Cock και οι «αιρετικοί» στίχοι («I'm jesus, I'm god, I'm cock, do you wanna suck me?») ακούγονται λιγότερο «αποκρουστικοί» μέσα στο σύνολο των 13 κομματιών που έχουν σαφώς πιο pop κατεύθυνση. Το «εκκλησιαστικό» όργανο στο «Cock» - ένα από τα πιο σπουδαία κομμάτια που έχουν γράψει, συγκλονιστικό μέσα στην απλότητά του- δημιουργεί μια μυσταγωγία που σε υποβάλλει, θυμίζοντας τις καλύτερες στιγμές του Tricky, τότε που μεγαλουργούσε. Με το ίδιο «πνίξιμο» με το «Suffocated Love», ακόμα πιο ακραίο και συναισθηματικά φορτισμένο. Στο «Mama» το πιάνο γίνεται επίτηδες καταραμένο και εμφανίζονται σαμπλαρισμένα «μασήματα» ψηφιακών ήχων στο background, με τον Boy να απαγγέλλει διαβολικούς στίχους και τη Mary να αποκαλύπτει τις δυνατότητες της φωνής της και να την προετοιμάζει για το καταραμένο κρεσέντο του «Death» (ακούγεται σαν Diamanda Galas, κι αυτό από μόνο του μπορεί να είναι κατόρθωμα, παρόλο που το τραγούδι σου δημιουργεί ανατριχίλες). Αγωνία, απόγνωση, ακούγεται ως αντίδραση, μια κραυγή σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Γύρω μας.

Αυτή είναι η μία πλευρά τους. Η άλλη είναι περισσότερο φωτεινή, ρυθμική, πιο new wave και... pop. Ο δίσκος διαθέτει την ποικιλία και την πολυχρωμία που δεν υπήρχε στο περσινό εσωστρεφές και conceptual άλμπουμ τους. Από το «You You You» που επαναλαμβάνουν «I'm talking about you you you, some people always gonna break my heart» πάνω σε έναν ‘80s ρυθμό μπλέκοντας τις φωνές τους, το παρόμοιου ρυθμού «No more bad trips for little Mary με τα synths» που το στολίζουν με μελωδίες, ξορκίζοντας τους δαίμονες με χορό, μέχρι το μανιασμένο «My dance is getting better» που τα ηλεκτρονικά παίρνουν φωτιά και τρελαίνονται. Το «Afraid of the devil» είναι ένα σκοτεινό gospel κομμάτι με τη φωνή του Boy να το κάνει ακόμα πιο μαύρο, θυμίζοντας τις μεθυσμένες μελωδίες του Matt Elliott. Το «Staring» είναι μια μπαλάντα που πλησιάζει το mainstream περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εδώ μέσα, με τη Mary να τραγουδάει «excuse me for being naughty, forgive me for getting scary, I'm rescuing my life and I'm not myself...». Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι το «χορευτικό» «Αre you still dancing can can?», ένα θαυμάσιο new wave κομμάτι που θα μπορούσε να γίνει ραδιοφωνικό χιτ (σε ένα ιδανικό ραδιόφωνο) και το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το «Timemachine», χαλαρό, με μοναδική συνοδεία το πιάνο για άλλη μια φορά. Travel for fun κυριολεκτικά, με έναν εξαιρετικό δεύτερο δίσκο που αποδεικνύει γιατί είναι από τα πιο σημαντικά σχήματα που διαθέτει σήμερα αυτή η πόλη (και όχι μόνο)...

Ο δεύτερος -επίσης- δίσκος του 2L8 (aka Κώστας Βοζίκης) είναι στην ουσία μια ερωτική rock όπερα με τρία βασικά πρόσωπα (Αυτόν, Αυτή και το Στοιχειό) και μια χορωδία «απογοητευμένων ποιητών» να τους συνοδεύει, με τίτλο He & She Angry Enough To Keep Loving In The Dark Ages. Το εγχείρημα είναι δύσκολο, μια «υπερπαραγωγή» που μοιάζει περισσότερο με θεατρική παράσταση, αλλά το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. Δεκαεπτά κομμάτια που αφηγούνται μια ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται στις Σκοτεινές Μέρες και ηχητικά θυμίζουν τις δυο τελευταίες δισκογραφικές δουλειές των Liars. Έντονα κρουστά, έγχορδα, δραματικές μελωδίες με τον K the Clown-2L8 να αφηγείται το στόρι με έντονη θεατρικότητα. Είναι δύσκολο να απομονώσεις κομμάτια ή να ακούσεις το δίσκο αποσπασματικά, λειτουργεί ιδανικά non-stop σαν ένα εφιαλτικό παραμύθι όπου Αυτός ζητάει επίμονα από τη Ζοζεφίνα να τον στραγγαλίσει, καταλήγοντας στο συμπέρασμα των απογοητευμένων ποιητών: «no more poetry, only raw meat»! Σαρκαστικοί στίχοι που στην απίθανη συσκευασία-βιβλίο με το artwork του Αχιλλέα Γκατσόπουλου γίνονται ποίηση που συνοδεύει τις υψηλής αισθητικής εικόνες. Ένας δίσκος που τίποτα δεν είναι τυχαίο, προσεγμένος στην παραμικρή λεπτομέρεια, από έναν μουσικό που συνεχίζει την ανοδική του πορεία και παρουσιάζει ένα από τα πιο καλοδουλεμένα άλμπουμ που μπορώ να θυμηθώ τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι εύκολος, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τον πετύχεις στο «εμπορικό» ραδιόφωνο, είναι φανερό όμως ότι είναι κατάθεση ψυχής και αυτό είναι το μόνο που μετράει. Σημαντικές στιγμές της εγχώριας δισκογραφίας. Το 2008 ήταν η χρονιά που η εναλλακτική σκηνή πήρε την εκδίκησή της, μακάρι να συνεχιστεί και να γιγαντωθεί όλο αυτό που συμβαίνει...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ