New Entry: Μέδουσες

New Entry: Μέδουσες Facebook Twitter
UNDERWATER DANCEHALL ''Τραγουδάμε με λατρεία την Αγία Αλητεία...''
0

Λίγο μετά τις συστάσεις αστειεύονται και γελούν συγκρατημένα. Δηλώνουν «θεσπέσιες και ταυτόχρονα αποκρουστικές». Σαν τις αληθινές μέδουσες. Αν δεν τις έχει δει ποτέ πάνω στη σκηνή, σου είναι μάλλον αδύνατο να δεχτείς ότι αυτά τα τρία κορίτσια από την Κομοτηνή είναι από τα πιο αυθεντικά σχήματα που διαθέτει αυτή τη στιγμή η ελληνική hip hop σκηνή. Για την ακρίβεια, το μόνο γυναικείο σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Αυτό το γεγονός από μόνο του θα μπορούσε να τις κάνει περιζήτητες σε παραγωγούς και δισκογραφικές γιατί το hip hop είναι ένα είδος που έχει μπει για τα καλά στην εγχώρια δισκογραφία, έχει φανατικό κοινό και «πουλάει». Αρκετά καλά μάλιστα. Αν κρίνει όμως κανείς από τα εκατοντάδες σχόλια που έχουν αφήσει στα βίντεό τους στο YouTube, μάλλον το αντρικό κοινό τις αντιμετωπίζει με έναν ανεξήγητο ρατσισμό, αφήνοντας σχόλια που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ιδιαιτέρως σκληρά και βάναυσα. Δεν είναι μόνο τα σεξιστικά αστεία που σε κάνουν έξαλλο, είναι και η καχυποψία με την οποία τις αντιμετωπίζουν όσοι δεν έχουν καν ασχοληθεί μαζί τους. «Μας πληγώνουν, ούτε καν μας έχουν δει κι απειλούν να μας πετάξουν ντομάτες και γιαούρτια» λένε φανερά ενοχλημένες.

Παρασκευή βράδυ, έχει μόλις τελειώσει το εξαιρετικό live τους (το οποίο μαγνητοσκοπήθηκε για την κρατική τηλεόραση) και ξαφνικά βρίσκονται εν μέσω συνεντεύξεων και μιας δημοσιότητας που τις ξαφνιάζει. Η Deppy (Δέσποινα), Eeerie (Ειρήνη) και Adiallakti (Όλγα) είναι αδελφές με καταγωγή από τον Πόντο, που μεγάλωσαν στην Κομοτηνή. Είναι 21, 22 και 18 αντίστοιχα, φοιτήτριες και οι τρεις τους. Η Δέσποινα σπουδάζει οδοντοτεχνίτης και οι άλλες δύο Διοίκηση Επιχειρήσεων. «Οι γονείς μας είναι περήφανοι για μας και μας υποστηρίζουν τρελά, κι ας παραπονιούνται καμιά φορά για το μαλλί μας και τα φαρδιά παντελόνια» λέει η Ειρήνη, εξηγώντας το λόγο που αποχώρησαν από το X-Factor στον ημιτελικό: «Δεν προσδοκούσαμε τίποτα, ούτε και υπήρχε λόγος να πάμε, δηλώσαμε συμμετοχή απλά για την πλάκα μας κι επειδή επέμεναν οι συγγενείς μας. Οι κριτές δεν πρόλαβαν να δουν αυτό που μπορούμε να κάνουμε. Πρέπει να σου πω ότι αυτό που βγαίνει στο γυαλί δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, όλοι παίζουν ένα ρόλο. Μπροστά στην κάμερα σου μιλάνε με το χειρότερο τρόπο και πίσω απ' αυτή σε αντιμετωπίζουν φιλικά και σε χαιρετάνε. Όλα γίνονται για την τηλεθέαση. Γι' αυτό σηκώθηκε κι έφυγε η Deppy κι αναγκαστήκαμε ν' αποχωρήσουμε. Αυτό που μας ενόχλησε περισσότερο είναι τα λόγια που ακούστηκαν, ότι βάζουν το χέρι τους στη φωτιά πως αποκλείεται να κάνουμε καριέρα. Δεν μπορεί να βλέπεις τρία κορίτσια που προσπαθούν να κάνουν κάτι δικό τους και να το λες αυτό». Τρία κορίτσια που -πρέπει να σημειωθεί- κάνουν ρίμες την καθημερινότητά τους και γράφουν στίχους αυστηρά προσωπικούς. Ακόμα και τα κομμάτια τους που γράφτηκαν όταν ξεκίνησαν το 2000, όταν ήταν 12 και 13 χρονών, με στίχους που ακούγονται σήμερα αφελείς, είχαν έναν «τσαμπουκά» και έλεγαν αλήθειες που δεν ακούς συχνά στην ελληνική ποπ. Η Ειρήνη ραπάρει τους στίχους του «χιτ» τους «Ό,τι και να πω» και μου εξηγεί το στόρι που κρύβεται πίσω τους: το είχα γράψει για ένα περιστατικό στο σχολείο που με σημάδεψε» λέει. «Ήταν 25 Μαρτίου και ως άριστη μαθήτρια έπρεπε να πάρω τη σημαία. Την 28ηΟκτωβρίου έκαναν δήθεν κλήρωση και την έχασα, αυτήν τη φορά δεν μου την έδιναν λόγω εμφάνισης. Υποσχέθηκα να πάω όπως πρέπει, αλλά μάλλον ήταν άλλος ο λόγος. Τη μέρα της παρέλασης φόρεσα κι εγώ το φαρδύ μου παντελόνι, το καπελάκι μου ανάποδα, πήρα μια σημαία και πήγα πίσω απ' την παρέλαση κι έστελνα φιλάκια στους επίσημους! Την επόμενη μέρα με έστειλαν με αλλαγή περιβάλλοντος στην Ξάνθη για απρεπή συμπεριφορά. Μπορεί να αναγκαζόμουν να ξυπνήσω στις 5.30 κάθε πρωί, αλλά δεν κατάφεραν να με τσαλακώσουν». Οι Μέδουσες ετοιμάζονται να βουτήξουν στα βαθιά, ξεφεύγοντας από το underground που κινούνταν αναγκαστικά μέχρι σήμερα. «Δεν έχουμε συγκεκριμένα σχέδια», λένε, «περιμένουμε, κι ό,τι έρθει. Θέλεις να μάθεις γιατί μας λένε "Μέδουσες"; Επειδή μας άρεσε που αφήνουν σημάδια χωρίς να σ' ακουμπήσουν. Όπως εμείς»...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

 Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Μουσική / Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Παρά την ακύρωση της πρώτης βραδιάς λόγω έντονης κακοκαιρίας, το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας επέστρεψε δυναμικά, με τριήμερο ζωντανών εμφανίσεων, γεμάτο ενέργεια, συγκίνηση και αυθεντικές στιγμές κάτω από τα δέντρα του Αλωνιού.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ