Ήταν τα 6α γενέθλια του Sheldon και η Mary Cruz Lema συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να τον αποχωριστεί.
Καθώς η οικονομική κρίση της Βενεζουέλας είχε ενταθεί, αυτή και ο σύζυγός της αγωνιζόταν να εξασφαλίσουν τροφή για το Σνάουτσερ τους.
Οι μισθοί τους έφταναν τα 10 δολάρια το μήνα, ποσό ελάχιστο για να καλύψουν τα γεύματα των δύο παιδιών τους και τα δικά τους.
Την τελευταία φορά που ο Sheldon είχε πάει σε γιατρό ήταν τον περασμένο Νοέμβριο. Μέχρι τον Ιανουάριο, ο προϋπολογισμός τους ήταν τόσο μικρός που η Lema σταμάτησε να αγοράζει σαμπουάν για τον σκύλο και άρχισε να περιορίζει τα γεύματά του σε ένα την ημέρα.
Μέχρι τον Ιούνιο, η διατροφή του αποτελούνταν μόνο από μερικά λαχανικά και αποφάγια που περίσσευαν από το τραπέζι της οικογένειας. Ο Sheldon είχε χάσει κάθε ίχνος ζωηράδας, ήταν ληθαργικός και η ζωή του κινδύνευε.
Με βαριά καρδιά, η Lema αποφάσισε πως ήταν ή ώρα να εγκαταλείψει το κατοικίδιο της οικογένειας, κάνοντας αυτό που όλο όλο και περισσότεροι στη Βενεζουέλα επιλέγουν.
Για τη Lema, το αντίο στο σκύλο της, ήταν μια από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής της. Όταν συνοδευόμενη από τα δύο παιδιά της, έδωσε τον σκύλο σε μια ομάδας βοήθειας για ζώα όλοι ξέσπασαν σε δάκρυα.Το αγόρι της το οποίο έχει διαγνωσθεί με αυτισμό ήταν πολύ ταραγμένο. Καθώς απομακρύνονταν, χτυπούσε το παράθυρο του αυτοκινήτου, φωνάζοντας για το κατοικίδιο ζώο του. «Μας λείπει κάθε μέρα», λέει η νεαρή γυναίκα που προσπαθεί να αποδεχτεί πως δεν είχε άλλη επιλογή
Αν η ζωή στη Βενεζουέλα έχει γίνει σκληρή για τους ανθρώπους, μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο χειρότερη είναι η κατάσταση για τα κατοικίδια ζώα.
Με τον πληθωρισμό να αυξάνεται εκρηκτικά, η τροφή για σκύλους και η κτηνιατρική φροντίδα έχουν φτάσει σε ύψη ακατάλληλα για εκατομμύρια ανθρώπους. Για παράδειγμα, ένα κιλό τροφής για σκύλους κοστίζει σχεδόν το αντίστοιχο του μισθού τριών εβδομάδων για έναν εργαζόμενο με ελάχιστη αμοιβή.
O πληθυσμός εγκαταλελειμμένων σκύλων στους δρόμους και σε υποβαθμισμένα καταφύγια αυξάνεται δραματικά στη χώρα.
Αν και δεν υπάρχουν επίσημα εθνικά στοιχεία για το φαινόμενο, αξιωματούχοι από οκτώ καταφύγια στην πρωτεύουσα, το Καράκας, δήλωσαν ότι κατέγραφαν 50% αύξηση στον αριθμό των κατοικίδιων ζώων στις εγκαταστάσεις τους φέτος. Ταυτόχρονα, οι υιοθεσίες για κατοικίδια είναι πια ελάχιστες.
«Οι άνθρωποι αναγκάζονται να επιλέξουν τις προτεραιότητές τους και τα σκυλιά δεν είναι μέσα σε αυτές», δήλωσε η Esmeralda Larrosa, ιδιοκτήτρια του Kauna Animal Foundation, ενός καταφυγίου του Καράκας. Η ομάδα της αγωνίζεται τώρα να ταΐσει 125 σκυλιά ενώ 15 επιπλέον έφθασαν τις δύο προηγούμενες εβδομάδες. «Η άνοδος στην εγκατάλειψη που βλέπουμε είναι απλά τρελή».
Σε ένα άλλο καταφύγιο αναφέρουν επίσης πως η κατάσταση είναι τραγική και πως δεν υπάρχουν χρήματα για τροφή ενώ κανείς δεν έρχεται πια για να πάρει σκύλο.
Στα καταφύγια αναγκάστηκαν να σταματήσουν τους περισσότερους εμβολιασμούς και τις ιατρικές θεραπείες για τα ζώα. Και τα νέα ζώα φθάνουν σε ολοένα και χειρότερη κατάσταση, υποσιτισμένα και ταλαιπωρημένα, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ της Washington Post.
Κάποια πεθαίνουν μέσα σε λίγες μέρες ενώ κάποια καταφύγια εξετάζουν την έσχατη λύση της μαζικής ευθανασίας.
Mια μαρτυρία στον Independent αυτό το καλοκαίρι, μετέφερε την ακόμη πιο δραματική εικόνα στους δρόμους. Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφεται πως στη Βενεζουέλα έχουν υπάρξει άνθρωποι που έφαγαν σκύλους ή γάτες, αλλά δεν παύει ποτέ να είναι σοκαριστική μια τέτοια αφήγηση.
Ένας πολίτης που μετανάστευσε αναφέρει ότι ο πατέρας του, ο οποίος παρέμεινε στη χώρα, σημείωσε πρόσφατα: «Δεν βλέπουμε πλέον γάτες ή σκύλους στους δρόμους».
Αυτό θα μπορούσε να είναι ανοικτό σε ερμηνεία καθώς πολλά ζώα έχουν πεθάνει λόγω έλλειψης τροφής αλλά και επειδή πιστεύεται ότι οι άνθρωποι λιμοκτονούν και απελπισμένοι, αναγκάζονται να φάνε τα κατοικίδιά τους.
σχόλια