Ο Κωστής Παπαγιώργης γράφει για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τζούμα

Ο Κωστής Παπαγιώργης γράφει για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τζούμα Facebook Twitter
Φωτ.: Σπύρος Στάβερης/ LIFO
0

Στα χρόνια της Χούντας, άτυχη εποχή εξορισμού, πολλοί νέοι ζήτησαν την τύχη τους στα ξένα, δραπετεύοντας από τη χώρα και από τον ντόπιο εαυτό τους. Κάποτε πρέπει να γραφτεί αυτή η ακούσια λαθρομετανάστευση που βρήκε καταφύγιο σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, φορώντας τον αόρατο σκούφο του «πολιτικού αυτοεξόριστου». Ο Τζούμας βέβαια δεν ανήκε ούτε καθ' υποψία στους αντιστασιακούς του εξωτερικού. Πασαλιμανιώτης από γέννα, ορκοπάτης του κοινού ήθους, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη σαν χορευτής και ηθοποιός, κυρίως όμως σαν προικισμένος τυχοθήρας που ήθελε να ασκήσει την κλίση του προς τους ψυχικούς εκτροχιασμούς.

Ό,τι κυνηγάς σε βρίσκει κάποτε, ενίοτε σεπαίρνει και σε σηκώνει. Από την αποναρκωμένη Αθήνα βρέθηκε στη μεγάλη πανδαισία -στο κέντρο του κόσμου όπου ο μύθος κυκλοφορεί στους δρόμους και η διασημότητα είναι συμφιλιωμένη με την καθημερινότητα. Ό,τι ήξερε σαν φήμη -ειδικά από τον κινηματογράφο- εκεί ήταν καθημερινός άρτος και θέαμα. Βγαίνοντας από κάποιο φουαγιέ, πατάει τον διπλανό του και μετά το απαραίτητο «σόρι» συμπληρώνει εις επήκοον της Τζόαν Γούντγουορντ: «Δεν φτάνει που σε πάτησα, είσαι και ο Πολ Νιούμαν». Δεν ξέρουμε αν το συμβάν είναι επινοημένο, αποδίδει πάντως τέλεια την ατμόσφαιρα που περιγράφει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του -δεύτερο στη σειρά- με τίτλο Τελείως αγνωστος (Καστανιώτης). Άσημος μέσα σε υπερδιάσημους, φτερό στον άνεμο μέσα σε κύκλους κατεστημένων αστέρων, ο αφηγητής αναλαμβάνει επίπονο έργο. Πιθανώς χωρίς να το αντιλαμβάνεται.

Όσο κι αν ο ερωτισμός του είναι αμφιρρεπής,έχει υπέροχες σελίδες με καταπληκτικές γυναίκες, τις οποίες μάλιστα περιγράφει με έμφυτη μαεστρία. Συναγελάζεται, συγχρωτίζεται και συγκυλίεται με την ίδια την ομορφιά. Θέλει να λατρέψει και να λατρευτεί ως σώμα. Κι όλα αυτά με ονειρική κομψότητα, με εξωπραγματική φινέτσα, με ποιητικό λούσο και άφατη παραφορά.

Διότι το φλέγον ζήτημα του βιβλίου του, πέρα από τον εκτυφλωτικό αριστοκρατισμό του περίγυρου -καθώς όλα τα θρυλικά ονόματα κυκλοφορούν πλάι του, από την Τζάκι Κένεντι και τη Ράκελ Γουέλς ίσαμε τους Ρόλινγκ Στόουνς και τον Άλβιν Νικολάι -δεν αφορά την εξωτερική ματιά και την ντρογκαρισμένη Νέα Υόρκη, αλλά το δικό του ασχημάτιστο ακόμη φρόνημα. Ο νέος που πασχίζει να συναντηθεί με τον κυοφορούμενο εαυτό του αποτελεί μέγιστο μύθο (της λογοτεχνίας) και ο αφηγητής δεν φείδεται δυνάμεων και δοκιμασιών. Ξέρει τι θέλει; Έχει δοκιμαστεί στο «ένατο κρατούμενο»; Η παραδίδεται στο μυστικισμό της στιγμής και ό,τι ήθελε προκύψει; Το σώμα βέβαια είναι ένας θησαυρός που πρέπει να σπαταληθεί, όπως και ο χρόνος άλλωστε, έτσι έχουμε αειφόρα εκστατικότητα πεντακοσίων σελίδων, ευφορική παράδοση σε κάθε πειρασμό,παραφθορές της λατρείας, ανεξάντλητη κλίση στην μπλαζέ μεταφυσική καθώς τα πάντα παίζονται σε μια πελώρια βιτρίνα όπου όλοι βλέπουν και βλέπονται. Η Νέα Υόρκη δεν είναι πόλη, μάλλον μοιάζει με θρησκευτική αποκάλυψη όπου οι περιφερόμενοι και θεατριζόμενοι κάτοικοι ανακάλυψαν το ελιξίριο της ζωής.

«Στη Νέα Υόρκη έχουν έρθει άνθρωποι για να ζήσουν τη ζωή που φαντάζονται για τον εαυτό τους. Όλοι το αναγνωρίζουν αυτό και το διευκολύνουν, κυρίως με το να μην το κάνουν θέμα. Είναι υπέροχα, παρ' ότι η ευρωπαϊκή μου αισθητική κάποια πράγματα τα βρίσκει κακόγουστα. Μερικές φορές σκέφτομαι: Πώς συμπεριφέρεται έτσι αυτός, πώς ντύνεται έτσι αυτή, δεν είχαν γονείς, κάποια ανατροφή; Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμιά σημασία, γιατί οι άνθρωποι εδώ είναι ο εαυτός τους. Ζούνε έντονα,διασκεδαστικά και συναρπαστικά. Εδώ μαθαίνεις να μιλάς κατευθείαν. Στην Ευρώπη μέχρι να εκφράσουν αυτό που θέλουν -όλο κύκλους και τεθλασμένες,αναδρομές στο παρελθόν, εισαγωγές κι αγιοποίηση- βαριέσαι. Εδώ όχι».

Ο Τζούμας έχει ειδική σχέση με την απορία αν το ρούχο κάνει τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος το ρούχο. Η ποιητική του είναι πριν απ' όλα ενδυματολογική και ρέπει προς την οφθαλμοδουλεία. «Γουστάρω βελούδο και μετάξι κι από κάτω καυτή γύμνια.Υποκριτικό; Άτολμο; Δειλό; Σκασίλα μου». Όσο κι αν ο ερωτισμός του είναι αμφιρρεπής,έχει υπέροχες σελίδες με καταπληκτικές γυναίκες, τις οποίες μάλιστα περιγράφει με έμφυτη μαεστρία. Συναγελάζεται, συγχρωτίζεται και συγκυλίεται με την ίδια την ομορφιά. Θέλει να λατρέψει και να λατρευτεί ως σώμα. Κι όλα αυτά με ονειρική κομψότητα, με εξωπραγματική φινέτσα, με ποιητικό λούσο και άφατη παραφορά. «Νιώθω ελαφρύς, έχω την αίσθηση ότι είμαι λουσμένος σε χρυσαφί φως, το γκρι ριγέ σταυρωτό κοστούμι μου, τα καστόρινα κανελί παπούτσια, το κοντό μαλλί, το καλοξυρισμένο σαγόνι με κάνουν άλλο άνθρωπο». Πάντα η πεμπτουσία της απόλαυσης συναιρείται με την πεμπτουσία της ένδυσης.

Ως εκ τούτου, η παρουσία του Γιώργου Σκούρτη -που έχει πιο κεντραρισμένο εγώ, του αφιερώνει άλλωστε κατά το ήμισυ το βιβλίο- παίζει ρόλο έρματος σε όλη την αφήγηση. Ο ένας μοιάζει με πολύχρωμο μαντήλι στον άνεμο, ο άλλος κουβαλάει πολλή Αθήνα πάνω του και μέσα του, άρα φέρνει στα ίσα την παλάντζα. Ο ένας έχει άσχημα ξεμπερδέματα με το φαίνεσθαι, ο άλλος είναι συμφιλιωμένος με το είναι. Μέσα στην «υπεραγορά ονείρων» που είναι η πόλη, δύσκολα θα βρούμε μια στιγμή θλίψης του αφηγητή. Μόνο όταν η φίλη του μένει έγκυος νιώθει σαν να «κόπηκε το ρεύμα». Επιστροφή την πραγματικότητα; Ώρα για απολογισμούς; Χορευτής δεν έγινε· ηθοποιός ναι, αλλά χωρίς ηγεμονικές φιλοδοξίες. Το μανή, θεκέλ, φάρες, μοίρα όλων μας, ο Τζούμας το αποδίδει με κάποια απολογητική χροιά. «Ούτε σκέψη ότι πρέπει να διακριθώ, να υπερβώ εαυτόν, να λάμψω. Είχα αρχίσει να το βλέπω σαν παθητικό ναρκισσισμό, μου ‘φερνε γέλια η ιδέα ότι κάποιος έχει ανάγκη να αισθάνεται το κέντρο του σύμπαντος και οι άλλοι πρέπει να ανταποκρίνονται θερμά σε αυτή του την παθολογική επιθυμία». Συμπέρασμα: να τη βγάζεις στο φτερό, χωρίς πολλή δουλειά, αυτό είναι το θέμα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρκ Τουέιν, «Οι περιπέτειες του Χακ Φιν»

Το πίσω ράφι / Το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν που έθαψαν οι κριτικοί και το αποθέωσε ο Χέμινγουεϊ

Στις «Περιπέτειες του Χακ Φιν» ο Μαρκ Τουέιν έπλασε τον πιο ελεύθερο ήρωα της αμερικανικής λογοτεχνίας, που αρνήθηκε τους κανόνες της κοινωνίας του και ένωσε την τύχη του με έναν σκλάβο δραπέτη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή χωρίς αυτόν

Βιβλίο / Ο Σάχης του Ιράν και η Αμερική που δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή χωρίς αυτόν

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Βασιλεύς των Βασιλέων», όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Ρεζά Παχλαβί, εστιάζει στις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ που «αποδέχτηκαν πρόθυμα τις φαντασιώσεις του, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τη χώρα του».
THE LIFO TEAM
Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Βιβλίο / Γωγώ Ατζολετάκη: «Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας δεν είναι “ληγμένα προϊόντα”»

Σταρ Ελλάς στα νιάτα της, διακρίθηκε ως ηθοποιός, θιασάρχης, ραδιοφωνική παραγωγός, δοκιμάστηκε επίσης στη συγγραφή έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι τώρα επτά βιβλία μαζί με το πρόσφατο «Η τρίτη άνοιξη» (εκδ. Επίμετρο), που έδωσε και το έναυσμα γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Οι Αθηναίοι / O Δημήτρης Γκιώνης, οι ένδοξες μέρες της «Ελευθεροτυπίας» και το σημερινό μιντιακό σούπερ μάρκετ

Ο 81χρονος δημοσιογράφος και συγγραφέας που για δεκαετίες διηύθηνε τις πολιτιστικές σελίδες της Ελευθεροτυπίας, αφηγείται τη συναρπαστική καριέρα του στη LiFO
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Βιβλίο / Κλαίρη Μιτσοτάκη: «Η αξιοπρέπεια και η φιλία είναι τα θεμέλια της ζωής μας»

Η σπουδαία μεταφράστρια, που έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της δουλειάς της στον Μαρσέλ Προυστ, μας ξεναγεί στον πολύπλοκο κόσμο του και εκφράζει τον θυμό της για την πανταχού παρούσα απάτη της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Βιβλίο / Η αλήθεια για τον «Συνταγματάρχη» Πάρκερ, τον διαβόητο μάνατζερ του Έλβις Πρίσλεϊ

Ένα νέο βιβλίο με τίτλο «Ο Συνταγματάρχης και ο Βασιλιάς» εξερευνά τη συναρπαστική ζωή ενός ακούραστου κομπιναδόρου που προσπαθούσε απεγνωσμένα να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του.
THE LIFO TEAM
Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

Βιβλίο / «Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

«Κάποιες το λάτρεψαν, άλλες το σιχάθηκαν»: Το βιβλίο της Miranda July για την ερωτική περιπλάνηση μιας γυναίκας στη μέση ηλικία που χαρακτηρίστηκε ως «το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα για την περιεμμηνόπαυση», είναι η λογοτεχνική επιτυχία της χρονιάς.
THE LIFO TEAM
Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Βιβλίο / Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Τα πολυσυζητημένα ημερολόγια της Χάισμιθ αποκαλύπτουν κρυφές σκέψεις της συγγραφέως του «Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ», τους άγνωστους έρωτες και την εξάρτησή της από τη γραφή και το αλκοόλ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ