Κουράστηκα!

Αυτοί οι μηνες της ζωής μου δεν είναι οι καλύτεροι που περνάω. Πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με τις κρίσεις πανικού το οποίο δεν ηταν καθόλου fun. Και το χειρότερο ειναι οτι συμβαίνουν όλο και πιο συχνά το οποίο οδηγεί το σώμα μου σε μια κατάρρευση. Οι λόγοι πολλοι αλλα επικεντρωθώ σε αυτους που με φρικάρουν περισσοτερο. Εχω τελειώσει μια σχολη για να κανω το χρέος μου σαν παιδί. Τελείωσα πολυτεχνείο μηχανικός. Το επάγγελμα για μένα είναι τελείως αδιάφορο απλά με έστειλαν εκει για να εκπληρώσω το όνειρο των γονιών μου να μπω στο δημόσιο. Δεν ηθελα να βγάλω άδεια ασκησης επαγγλεμτος αλλα ύστερα από 2 χρονιά που πηρα το πτυχιο μου, με πιέσεις την έβγαλα. Τωρα είναι το στάδιο οπου θα κάνουν τα χαρτιά μου για να με στείλουν στο πιο μακρινό κατσικοχωρι. Δεν το θελω! Αλήθεια! Κλείνω φετος 10 χρονια στην Θεσσαλονίκη οπου εχω τον κύκλο μου και το αγορι μου που συγκατοίκουμε. Με προκαλεί φρενίτιδα η ιδεα ότι θα πρέπει να τα αφησω ολα αυτα πίσω για να παω 2 χρονια σε ενα χωριό και να είμαι αποκλεισμένη εκεί. Αμα φύγω θα πρέπει να χωρίσω κιόλας απο μια σχέση που είμαστε αγαπημένοι μετα απο χρόνια και περνάμε τελεια καθημερινά. Και εδω έρχεται η επιλογή αγάπη ή λεφτά. Από την μία σκέφτομαι ότι αν παω θα λύσω το πρόβλημα το οικονομικό και των ενσυμων αλλα τι να το κανω αμα ειναι να είμαι μόνη μου? Και αμα μείνω κουτσά στραβά θα την βγάζω οικονομικα αλλα δεν θα είμαι μόνη μου. Η ζωή μου πότε δεν μου έδωσε την επιλογή να εχω αυτα που θέλω. Παντα έπρεπε να αφήνω κατι πίσω το οποιο λενκουρασε και άρχισα να το απεχθάνομαι. Μου σπάει το ηθικό και δεν εχω δύναμη να πολεμισω αλλο.

Rocker

18.9.2025 | 10:59

Είδες πόσο κακό είναι να διαχωρίζεις το "πρέπει" από το "θέλω" ;
Όλη σου τη ζωή, συνήθιζες να κάνεις αυτά που ήθελαν οι άλλοι και καταπίεζες τα δικά σου "θέλω".
Το αποτέλεσμα ; Σου βγήκε ψυχοσωματικά.
"Η ζωή μου ποτέ δε μου έδωσε την επιλογή να έχω αυτά που θέλω"...
Λάθος. Σου έδωσε και σου εξακολουθεί να σου δίνει επιλογές η ζωή, εσύ τις αφήνεις πίσω να αγκομαχούνε... και μου φαίνεται λογικό αυτό, αν δεν ήξερες ούτε εσύ τί ακριβώς θέλεις...
Και γράφεις τώρα εδώ περιμένοντας να σου πούμε εμείς τί να θελήσεις ;
Εγώ στη θέση σου θα διάλεγα την αγάπη έστω με λιγότερα λεφτά, και θα καθόμουν εκεί που είμαι. Εσύ, δεν ξέρω τί θα κάνεις...
Κάτι τελευταίο : Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω όλους εσάς που καταφέρνετε να σπουδάσετε και να τελειώνετε σχολές, πανεπιστήμια, πολυτεχνεία και γενικά να φέρνετε τον ουρανό στη γη, μόνο και μόνο για να μας λέτε μετά πόσο αδιάφορο σας είναι το αντικείμενο που τόσα χρόνια φάγατε και χαραμίσατε για να το σπουδάσετε... πραγματικά απορώ !

| Μόνιμος σύνδεσμος

Thodoris95

18.9.2025 | 10:13

Ανακεφαλαίωση: ξόδεψες 2 χρόνια από την ζωή σου για μία δουλειά που δεν σου αρέσει καν, αποφάσισαν άλλοι που θα πας να μείνεις, πρέπει να μπεις σε ένα δίλημμα (σχέση ή λεφτά -το οποίο δεν είναι σίγουρο βέβαια, οι μισοί φοιτητές στα πανεπιστήμια σε καφέ και μπαρ και σεζόν εργάζονται, μη νομίζεις πως υπάρχει στην Ελλάδα του 2025 εργασία που είναι 100% δεδομένο πως θα σε απορροφήσει η αγορά εργασίας, εκτός αν είσαι μέσα στους 100 καλύτερους στην τάδε ειδικότητα της χώρας ή έχεις πολύ καλές γνωριμίες) , πρέπει να αφήσεις πίσω μία πόλη που επί 10 χρόνια την έκανες "σπίτι" σου και γειτονιά σου και έχεις τον κύκλο σου. Υπάρχουν κρίσεις πανικού που παθαίνουμε μόνοι μας (ψυχολογικά τα αίτια) και υπάρχουν και αυτές που μας τις προκαλούν οι συσσωρευμένη πίεση-άγχος που άλλοι μας ασκούν. Το πρόβλημα ξεκάθαρα δεν ξεκινάει από εσένα, απλά εσύ το μεταφράζεις ως τέτοιο. Γράφεις: "Εχω τελειώσει μια σχολη για να κανω το χρέος μου σαν παιδί" , "χρέος" , από μόνη της αυτή η λέξη κρύβει πολλά. Και λίγο πιο κάτω: "Το επάγγελμα για μένα είναι τελείως αδιάφορο απλά με έστειλαν εκει για να εκπληρώσω το όνειρο των γονιών μου να μπω στο δημόσιο". Άρα σπούδασες ουσιαστικά για αυτούς, όχι για εσένα. Οι γονείς σου σε χειραγωγούν και είναι αυταρχικοί απέναντί σου, είναι αυταόδεικτο από την εξομολόγηση. Το θέμα είναι, γιατί τους το επιτρέπεις; Αν δεν θέλεις να σπουδάσεις κάτι ή να εργαστείς κάπου ή να φύγεις από μία πόλη που τόσα χρόνια μένεις, πες τους πως δεν θέλεις, τόσο απλό. Οι κρίσεις πανικού προκύπτουν από την τεράστια πάλη μεταξύ του υποσυνείδητου εαυτού σου που δεν θέλει να του λένε τι να κάνει και του παιδιού που τόσα χρόνια συνήθισε να πειθαρχεί σε κάθε καπρίτσιο και επιθυμία των γονιών του. Πλέον είσαι ενήλικη, όχι το παιδάκι τους, και δεν χρειάζεται να λες σε όλα "ναι".

| Μόνιμος σύνδεσμος