Και τα δύο αδέλφια είναι θρυλικές μορφές του ελληνικού χιπ χοπ, με συμμετοχές σε σχήματα που έγραψαν την ιστορία του, αλλά και σόλο καριέρες που είναι σημεία αναφοράς για τη νέα γενιά ράπερ. Ο DJ Alx, πρώην μέλος των Terror X Crew, ιδρυτής της ΗΧΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ και της 33 1/3 Entertainment και κορυφαίος παραγωγός αλλά και σκηνοθέτης της πλειονότητας των χιπ χοπ βιντεοκλίπ των ’90s, και ο Taki Tsan, Τυμβωρύχος, Λυτρωτής, ή Παιδί Θαύμα, ή Μεγάλος Άνθρωπος, σόλο καλλιτέχνης αλλά και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Ζωντανοί Νεκροί (ΖΝ), του σχήματος Τιγρέ Σποράκια και των Λεγεώνα, ράπερ, μουσικός παραγωγός, σκιτσογράφος, ηθοποιός και tattoo artist ειδικευμένος στην ιαπωνική δερματοστιξία, είναι alive and kicking, πιο δυναμικοί από ποτέ.
Στο υπόγειο στούντιο που μας υποδέχονται στο Μαρούσι αποκαλύπτουν ότι έχουν πολλά στα σκαριά, κάνουν σχέδια άμεσα και μακροπρόθεσμα και προχωρούν σε αποκαλύψεις για το μέλλον του Taki Tsan Show, που έρχεται σύντομα στο YouTube για δεύτερη σεζόν. Έχουν περάσει δεκαεπτά χρόνια από την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε με τον Taki Tsan για τη LiFO. Τότε ο γιος του ο Νίκος ήταν μικρό παιδάκι, και τώρα είναι φοιτητής και ράπερ κι ακολουθεί τη δική του πορεία, ενώ κι ο Τάκης ετοιμάζεται για νέα καριέρα.
«Εδώ είναι τα κοντρόλ στούντιο», λέει, ξεναγώντας μας στον νέο χώρο, που «είναι φτιαγμένος για να φιλοξενήσει πόντκαστ, ηχογραφήσεις (από ράπερ μέχρι και μπάντα με όργανα), παραγωγή βίντεο, μίξη ήχου και μοντάζ, για indoor παραγωγές αλλά και για άλλους». Και ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν καριέρες που μετρούν περισσότερα από 30 χρόνια, παρότι, μιλώντας μαζί τους, καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν χάσει ούτε ίχνος από τον ενθουσιασμό που είχαν όταν ξεκινούσαν. Στις 26 του μήνα, Παρασκευή βράδυ, τα δύο αδέλφια συναντιούνται στην σκηνή του ΠΛΥΦΑ, στο τρίτο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ, για να αποδείξουν ότι μερικοί άνθρωποι δεν γερνάνε ποτέ και ότι με τα χρόνια απλώς μεγαλώνει ο μύθος τους…
«Πιστεύω πως, όταν ένα παιδί ξεκινάει να κάνει ραπ, στην πραγματικότητα έχει στο μυαλό του το χρήμα. Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά περίμενα να βγάλω από αυτό λεφτά. Τον πρώτο προσωπικό δίσκο μου τον είπα "Ρίμα για Χρήμα", γιατί από το ’97 που ξεκίνησα θέλαμε όλοι να βγάλουμε λεφτά από το ραπ».
— Έχετε γεννηθεί και οι δύο στην Αμερική;
DJ Alx. Ναι. Οι γονείς μας παντρεύτηκαν στο Ντιτρόιτ, γεννήθηκα εγώ το 1975, μετά πήγε η μάνα μου στο Σαν Ντιέγκο όπου έμενε ο αδελφός του πατέρα μου, της άρεσε, και μετακομίσαμε οικογενειακώς εκεί, επειδή ήταν πιο καλοκαιρινά και η εγκληματικότητα ήταν μικρότερη. Η αδελφή μας γεννήθηκε εκεί το 1978 και μετά ο Τάκης, το ’79.
— Αν δεν είχατε γεννηθεί στην Αμερική, θα είχατε ίδια πορεία στο χιπ χοπ;
DJ Alx. Όχι. Ο βασικότερος λόγος που ασχολήθηκα εγώ ήταν επειδή είχα εκτεθεί σε αυτό το format-ιδίωμα στην Αμερική, όπως μπορούσε να το πει τότε κάποιος, όπου στην Γ΄ δημοτικού είδα πρώτη φορά break dance. Στο τέλος της χρονιάς έκαναν επιδείξεις κι ένα παιδί της Στ΄, Αφροαμερικανός, έκανε breakdance και, φαντάσου, ήταν τόσο φρέσκο στη Δυτική Ακτή το 1983, που η δασκάλα τού είχε πει ότι κάνει tap dance τύπου Φρεντ Αστέρ! Μπορεί στη Νέα Υόρκη και στη Φιλαδέλφεια να ήταν ήδη γνωστό το χιπ χοπ, αλλά δεν ήταν ακόμα στο Σαν Ντιέγκο. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, το χιπ χοπ μου θύμιζε τη ζωή μου στην Αμερική, ίσως και να ήταν νοσταλγία, αλλά το χιπ χοπ που έδειχνε το MTV μου ήταν οικείο. Ήμασταν και outsider στο σχολείο μας, γιατί δεν είχαμε επαφή με την ντόπια κουλτούρα, μας αποκαλούσαν και «Αμερικανάκια», οπότε όταν βρήκα έναν ήχο που ήταν κάπως η ταυτότητά μου, κόλλησα. Το χιπ χοπ που άκουσα εδώ ήταν ένα νήμα που με ένωνε με τη χώρα όπου γεννήθηκα.
ΤΗΕ TAKI TSAN SHOW | EP. 01 - ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ SHOW
— Εσύ, Τάκη, ξεκίνησες λόγω του αδελφού σου;
Taki Tsan. Ξεκίνησα δίπλα στον Βαλάντη. Ο καθένας είχε τους φίλους και τις παρέες του, αλλά έβλεπα τον Βαλάντη και άρχισα να ραπάρω. Από εκείνη την εποχή μού έχουν μείνει πολύ έντονα ευρωπαϊκά ονόματα όπως Snap!, Technotronic, KLF, που είχαν μέσα και το ραπ. Άκουγα και Public Enemy, MC Hammer και Vanilla Ice, ήταν η φάση όμως που το ραπ έμπαινε και σε house κομμάτια. Ο Βαλάντης, εκτός από το ότι είχε δει αυτήν τη φάση και τον τράβαγε και μας άρεσε σαν μουσική, ήταν και computer freak από μικρό παιδάκι. Είχε υπολογιστές και όσο περνούσαν τα χρόνια βρήκε στο computer αυτό που αγαπάει από τη χιπ χοπ φάση, κι έτσι έγινε ο Ηχοκράτορας.
DJ Alx. Έτυχε και έπεσα σε software τότε του Amiga 500 και μπορούσα να λουπάρω πράγματα.
Taki Tsan. Εκτός από computer freak, ο Βαλάντης ήταν και freak με τα ηλεκτρονικά. Έψαχνε να πάρει κάτι πλακέτες και πυκνωτές για να φτιάξει πομπούς FM που έπιαναν μέχρι το διπλανό σουπερμάρκετ, έβρισκες τότε τα εξαρτήματα σε περιοδικά, και πήγε σε αυτό το μαγαζί που δούλευε ο Μέντζελος από τα Ημισκούμπρια. Πριν από τα Ημισκούμπρια.
DJ Alx. Πριν καν κάνει ραπ. Ήξερα ότι είναι ο πωλητής μου στο κατάστημα ηλεκτρονικών.
Taki Tsan. Μια μέρα ο Βαλάντης φορούσε ένα καπέλο που έγραφε «rap» και μπλούζα Public Enemy, και ο Δημήτρης τον ρωτάει «ακούς ραπ;» και του ανακοινώνει ότι έχει πειρατική εκπομπή με ραπ, μέχρι τότε τα μόνα άτομα που ξέραμε σε αυτήν τη φάση ήμασταν εμείς οι δύο και ο φίλος μας ο Παντελής. Άντε να ήμασταν 13 άτομα σε όλη την Αθήνα. Ο Βαλάντης μάθαινε τότε να παίζει και ντραμς γιατί ο πατέρας του καλύτερου φίλου του είχε προβάδικο και του έκανε μαθήματα. Μέσα από την εκπομπή του Μιτζέλου, ο Αρτέμης έβαλε αγγελία ότι ζητάνε ντράμερ, γιατί κι αυτός δεν ήξερε πώς γίνεται η μουσική παραγωγή, και πήγε ο Βαλάντης ως ντράμερ για τους Terror X Crew.
DJ Alx. Είπα ότι ξέρω να παίζω λίγο ντραμς, αλλά η φάση είναι με το sampler και με τις λούπες. Ο Αρτέμης δεν ήξερε τι είναι αυτό, νόμιζε ότι οι χιπ χοπ δίσκοι έχουν ντραμς και ακούγονται έτσι.
— Η μουσική που κάνατε δεν είχε προηγούμενο στην Ελλάδα, ήσουν 15 χρονών, χωρίς τις αναφορές που έχει ένα σημερινό παιδί και τις ευκολίες. Πώς έκανες ήχο;
DJ Alx. Με το Amiga που είχα τότε, το software, κι όσα ήξερα από τα ηλεκτρονικά. Τότε ήταν πολύ ντέμο η φάση, χρησιμοποιούσα ό,τι εξαρτήματα μπορεί να βρει ένα 15χρονο παιδί σε ένα νοικοκυριό, από ηχεία και ενισχυτές, και με αυτά προσπαθούσα να κάνω ήχο. Είχα ανακαλύψει το cruise fader και έκανα κάτι που ήταν πολύ «καμενιά», πήγαινα τον διακόπτη από τη μια μεριά στην άλλη και σκράτσαρα. Όταν είχα πάρει το πρώτο μου πικάπ, δεν ήξερα πού πουλάνε τους μείκτες για DJ που έβλεπα στα βιντεοκλίπ, οπότε σκέφτηκα το εξής: ο ενισχυτής που είχαμε τότε, το στερεοφωνικό, είχε ένα μακρόστενο βύσμα left-right, στη μέση άκουγες από τα δύο ηχεία, αριστερά από το ένα και δεξιά από το άλλο, οπότε αντί για το left είχα τη μία πηγή, το right από την άλλη, κι είχα τα ηχεία δίπλα, το ένα για το instrumental και το άλλο για το scratch.
Δεν είχα κανέναν να μου δείξει, κι η αλήθεια είναι πως όταν γνώρισα τον Αρτέμη του είχα πάει ντέμο με λουπίτσες που πέρναγα απ’ το κομπιούτερ, και μια μέρα που είχε έρθει στο σπίτι με τον Κώστα Κωστάκο, τον Πρύτανη αργότερα στα Ημισκούμπρια, μου εξήγησε δυο-τρία πράγματα που ήξερε, κι έτσι έμαθα να σαμπλάρω. Ήταν εφτά χρόνια μεγαλύτερος ο Πρύτανης, κι ήξερε για μπάσο, ντραμς και ηχάκια, αλλά δεν ήξερε πώς φτιάχνονται. Όταν ήμουν πολύ μικρός, έξι-εφτά χρονών, στην Αμερική ακόμα, με είχαν πάει οι γονείς μου σε έναν δάσκαλο να μάθω πιάνο. Οι γονείς μου ήταν άσχετοι από μουσική, δεν ήξεραν ότι υπάρχουν σχολές, τεχνικές, και με πήγαν σε έναν που εφάρμοζε τη μέθοδο Σουζούκι, στην οποία δεν παίζεις ένα κομμάτι νότα-νότα αλλά με ρυθμικές παραλλαγές. Δεν μας μάθαινε το κομμάτι, αλλά πώς να παίζουμε ρυθμικά, που σημαίνει ότι το κομμάτι το μαθαίναμε με το αυτί, το αποστηθίζαμε και το παίζαμε.
Αργότερα αυτός μετακόμισε και η μάνα μου με έγραψε σε μια ηλικιωμένη δασκάλα δυο στενά απ’ το σπίτι μου. Δεν είχα μάθει νότες αλλά στην αρχή μπορούσα να την κοροϊδέψω, γιατί όταν έπαιζε ένα κομμάτι μού ήταν πιο εύκολο να θυμάμαι τι είχε παίξει, παρά να διαβάσω τις νότες. Η μάνα μου της είχε πει ότι είχα κάνει ήδη δύο χρόνια πιάνο, οπότε όταν έπαιζε το κομμάτι πρόσεχα να το παίζω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και μάλιστα γύριζα και τις σελίδες εκεί που τις γύριζε και εκείνη. Σε κάποια φάση τα κομμάτια έγιναν πολύ περίπλοκα και δεν μπορούσα να τα αποστηθίσω, κι εκεί που ήμουν καλός μαθητής, ξαφνικά, μια μέρα δεν ήξερα να διαβάσω νότες και σταμάτησα. Μου έμειναν όμως το αυτί και ο ρυθμός, εξού και ντράμερ και DJ, εξού και η χιπ χοπ παραγωγή.
— Εσύ, Τάκη, τι αναφορές είχες όταν ξεκίναγες να ραπάρεις; Είχες διαφορετικό φλόου από των άλλων Ελλήνων ράπερ, αμερικάνικο.
Taki Tsan. Τα αμερικάνικα άκουγα και μ’ αρέσανε, αλλά στην ελληνική φόρμα του ραπ είχα επηρεαστεί από τα πρώτα κομμάτια του Δημήτρη Μεντζέλου. Άκουγα όμως πολύ Wu-Tang Clan, Cypress Hill, όλα τα κλασικά που άκουγαν όλοι τότε, Ice T, Ice Cube, ό,τι θεωρούσα πως είναι dope. Κι ακόμα λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο, ό,τι μ’ αρέσει κι είναι dope το ακούω, αλλά γενικά δεν κάθομαι να ψάξω να ακούσω πολλή μουσική.
— Γυρίσατε και οι δύο στην Αμερική στην εφηβεία σας;
DJ Alx. Και οι δύο. Και για να δούμε τον πατέρα μας, και για να κάνουμε κάτι εκεί.
Taki Tsan. Πήγαμε, αλλά γυρίσαμε. Δεν ήθελα να μείνω στην Αμερική, μου φάνηκε ότι ήταν πολύ σκληρό μέρος για να ζήσεις.
DJ Alx. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Εδώ είχα αφήσει το συγκρότημά μου, τους Terror X Crew (είχαμε ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο του 1992) κι είχα δύο επιλογές: είτε να πάω σε σχολή στην Αμερική για να αποκτήσω κάποια skills ηχοληπτικά, σε βιντεοκλίπ κ.λπ. είτε να γυρίσω στο γκρουπ, γιατί είχα μια πλατφόρμα για να επιδείξω τις ικανότητές μου και να ξεκινήσω κάτι σε έναν παρθένο χώρο. Εδώ θα ήμουν μια σταγόνα σε ένα κουταλάκι του γλυκού, ενώ στην Αμερική θα ήμουν μια σταγόνα στον ωκεανό. Στην Αθήνα επέστρεψα το καλοκαίρι του ’94.
Taki Tsan. Εγώ γύρισα τον Ιούλιο του ’95.
— Τι είχατε στο μυαλό σας όταν ξεκινούσατε να κάνετε χιπ χοπ; Σας ενδιέφερε να μπορέσετε να βιοποριστείτε από αυτό;
DJ Alx. Tην απόδραση είχαμε στο μυαλό μας. Όταν έχεις μια καθημερινότητα προβληματική, όπως στη δική μου περίπτωση, ψάχνεις την απόδραση. Ψάχνεις αυτό το καινούργιο, το novelty που λέμε, αυτό που θα το κοιτάξεις με δέος για να ξεχάσεις ό,τι άλλο παίζει από πίσω στην καθημερινότητά σου. Και αποσκοπείς πάντα στο καλύτερο, που μεταφράζεται και σε λεφτά. Όταν κάποιος έχει πέραση, θα τον εκμεταλλευτεί κάποια εταιρεία και από μια στιγμή και ύστερα γίνεται εμπορικός. Το θέμα είναι τι θα κάνει σήμερα ένας πιτσιρικάς δημιουργικά για να ξεφύγει, που δεν το κάνει για το ραπ αλλά για τα χρήματα. Εμείς φτιάξαμε μια κουλτούρα από την αρχή.
Taki Tsan. Πιστεύω πως, όταν ένα παιδί ξεκινάει να κάνει ραπ, στην πραγματικότητα έχει στο μυαλό του το χρήμα. Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά περίμενα να βγάλω από αυτό λεφτά. Τον πρώτο προσωπικό δίσκο μου τον είπα «Ρίμα για Χρήμα», γιατί από το ’97 που ξεκίνησα θέλαμε όλοι να βγάλουμε λεφτά από το ραπ. Το 1999 ήταν ταμπού να πεις ότι θέλεις να βγάλεις λεφτά, διότι μέχρι τότε υποτίθεται ότι δεν το έκανες για τα λεφτά, το έκανες για τη φάση, για την αναρχία. Τους μπήκα στο μάτι, ότι «εγώ το κάνω για το χρήμα, τι θέλετε εσείς;». Κι έκανα και πιο ωραίο ραπ απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν το σημαντικότερο, ότι είναι το πολύ γαμάτο ραπ, που δεν το φτάσανε για πολύ καιρό, φίλε, κι ακόμα δεν το έχουν φτάσει... Κι όταν όλοι μιλάνε για κοινωνικά θέματα, το να σπάσεις το ταμπού και να μιλήσεις για τα χρήματα είναι επαναστατικό, γιατί όλοι αποφεύγουν να το πούνε.
DJ Alx. O λόγος που δεν έχω βγάλει λεφτά ακόμα από το ραπ είναι επειδή όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω προδώσει το γούστο μου. Ο τρόπος που σκέφτομαι να κάνω ένα κομμάτι είναι ο ίδιος όπως παλιά. Για όσο κόσμο έχω φτιάξει κομμάτια, τα έχω βγάλει αφού πρώτα είπα «αυτό είναι».
Taki Tsan. Αυτό που κάνουμε εμείς έχει ακριβώς τον ίδιο κόσμο που είχε και τότε, αυτοί που ξεκινάνε τώρα δεν κάνουν αυτό που κάναμε εμείς, έρχεται από κάπου αλλού. Είναι μια άλλη μηχανή, που έχει πολύ περισσότερο κόσμο και έχει βαφτιστεί κι αυτό ραπ. Τότε προσπαθούσαμε να διεισδύσουμε και να φτιάξουμε μια κουλτούρα η οποία δεν έχει πέραση πια, αρέσει σε λίγους, είναι γούστο λίγων, αυτών που γουστάρουν πραγματικά το χιπ χοπ.
DJ Alx. Τότε και το αμερικάνικο ραπ δεν έλεγε «τα λεφτά», μιλούσε για τα προβλήματα μιας κοινωνίας, που μπορεί να ήταν μακριά από τη δική μας, αλλά επειδή εγώ είχα τους κώδικες και είχα δει τι γίνεται, μπορούσα να το καταλάβω, οπότε αναγκαστικά οι στίχοι ήταν τέτοιου περιεχομένου. Όταν η Αμερική βλέπει καινούργιες τάσεις, θέλει να μάθει πώς είναι, για να ξαναπακετάρει το παλιό και να το δώσει κάπως αλλιώς. Και το μελετάει για να το κάνει αυτό. Στο repackaging το περιεχόμενο μπορεί να είναι ό,τι επιθυμούν να προωθήσουν οι δυνατοί, αυτοί που έχουν τα λεφτά. Οπότε φεύγει η αναφορά στην κοινωνία, στον διπλανό μας, το θετικό μήνυμα, και βγάζεις οκτώ στα δέκα τραγούδια που λένε για λεφτά. Κι είναι θέμα στατιστικής το να προωθηθούν αυτά τα τραγούδια. Αν δεν είχε γίνει αυτό από την Αμερική, δηλαδή η τροπή που πήρε το ραπ από ένα σημείο και μετά, ίσως τα πράγματα σήμερα να ήταν λίγο διαφορετικά.
— Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ένα παιδί την κουλτούρα του χιπ χοπ σήμερα; Το χιπ χοπ είχε κάποια elements που έχουν χαθεί πλέον, εκτός από τον ήχο και το ραπ.
Taki Tsan. Υπάρχει το γκράφιτι.
— Ξέρεις πολλούς πιτσιρικάδες σήμερα που κάνουν τραπ και έχουν σχέση και με το γκράφιτι;
Taki Tsan. Το τραπ είναι άλλο πράγμα. Είναι συγκεκριμένες φάσεις που δεν κολλάνε με τα υπόλοιπα. Μην πας πολύ μακριά, παίζουν χωρίς DJ και πικάπ.
DJ Alx. Στα street elements του χιπ χοπ που ξέραμε εμείς ήταν λίγο ο DJ, λίγο ραπ, λίγο να φτιάχνεις μουσική, breakdance, γκράφιτι...
Taki Tsan. Τώρα δεν χορεύει κανείς.
DJ Alx. Τώρα είναι λίγο το drug dealing, κάνα μπουκέτο, κάνα ξύλο, κάνα μαχαίρι που βγάζουν, είναι αυτά τα street elements. Είναι απίστευτο, ρε φίλε, έχει χαλάσει η φάση πολύ. Αλλά νομίζω περισσότερο είναι λίγο ώσμωση, ο αγνός ράπερ έγινε λίγο χούλιγκαν, οπαδικός, κι ο χουλιγκανο-οπαδικός πλέον ακούει ραπ. Τραπ, δηλαδή.
Taki Tsan. Αυτός ο κόσμος λοιπόν που ήρθε μέσα στη φάση και ακούει ραπ την έχει χαλάσει τη φάση, γιατί αυτοί είναι τέτοιοι τύποι, που λέει ο Βαλάντης. Αυτό που κάνουμε εμείς είναι κάτι άλλο, είναι ραπ χιπ χοπ, αυτοί κάνουν τραπ, ντριλ και τέτοια, αυτά είναι άλλα πράγματα, έχουν άλλο κόσμο, πολύ κόσμο, αλλά αυτοί που ακούνε την καλή μουσική είναι λίγοι και εκλεκτοί. Και ξέρουν από ραπ. Έχει γίνει ένας αχταρμάς και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το lifestyle τους από αυτό της πίστας. Αν το δούμε κοινωνικά, όταν άρχισαν οι οικογένειες να διαλύονται, άρχισαν και τα παιδιά να μην έχουν τόση επιτήρηση, κι έτσι άρχισαν να χαλάνε. Έχει πέσει και αδιαφορία από τους γονείς. Αν ο πατέρας δεν υπάρχει ποτέ στο σπίτι, αν η μάνα είναι συνέχεια εκτός σπιτιού γιατί κάνει δυο και τρεις δουλειές και προσπαθεί κι αυτή να ζήσει ό,τι της έχει απομείνει από τη ζωή της, ποιος θα το διαπαιδαγωγήσει το παιδί; Αυτό το παιδί θα φορέσει τη φόρμα του την κολλητή, το καπελάκι, το μαύρο μπλουζάκι και το τσαντάκι χιαστί κι είναι έτοιμο. Βγαίνει στον κόσμο και κανείς δεν ξέρει τι πιστεύει αυτό το παιδί μέσα του ότι είναι σωστό να κάνει. Αυτό το παιδάκι τα δίνει όλα εκείνη τη στιγμή, θέλει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τον εαυτό του, πρέπει να παλέψει, κάτι να κάνει, αλλά δεν ξέρει ποιο είναι το σωστό. Γιατί οι περισσότεροι γονείς έχουν εξαφανιστεί και τα παιδιά δεν έχουν από κανέναν υποστήριξη. Εγώ μπορώ να πω με περηφάνια ότι είμαι καλός γονιός. Κι είναι πολύ σημαντικό να τους έχεις και τους δύο γονείς εκεί όταν τους χρειαστείς, κι ας μην είναι μαζί... Αυτή είναι η κοινωνία που έχει μπει στον χώρο μας.
DJ Alx. Ποιος τα μεγαλώνει τα παιδιά; Οι ειδήσεις; Τα κανάλια; Τα μίντια; Το TikTok; Υπάρχει ένας μηχανισμός που αναλαμβάνει να διαπαιδαγωγήσει, εν αγνοία των γονιών, κι αυτός επιβάλλει γούστο.
Taki Tsan. Και γενικά τα παιδιά έχουν πολύ θυμό μέσα τους. Kαι τον συσσωρεύουν. Δεν μπορείς να τα ελέγξεις τα παιδιά, αλλά μπορείς να τα έχεις διαπαιδαγωγήσει για να έχουν φίλτρα και εφόδια.
— Μου κάνει εντύπωση, πάντως, που σε μεγάλο ποσοστό τα παιδιά αυτά έχουν σταματήσει να αντιμετωπίζουν το σχολείο σαν όχημα για μια καλύτερη ζωή. Είναι αρκετοί οι νέοι ράπερ που δεν το έχουν τελειώσει. Ή δεν έχουν σκοπό να σπουδάσουν τίποτα.
Taki Tsan. Πιστεύω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν δίκιο που δεν θέλουν να το τελειώσουν το σχολείο, αλλά δεν μπορούν να κάνουν μεγάλα πράγματα χωρίς αυτό. Μπορεί να έχουν ήδη σχέδια και να θεωρούν ότι το σχολείο θα τα καθυστερήσει. Εγώ το σχολείο δεν το έβγαλα γιατί ήξερα ότι θα ασχοληθώ με το ραπ.
— Στο Taki Tsan Show όμως λες ότι θα ήθελες να το είχες τελειώσει γιατί δεν είχες καμία γνώση εκτός από αυτό που κάνεις.
Taki Tsan. Θα ήθελα να το είχα βγάλει, και είχα τον χρόνο να κάνω και ραπ και όλα, τότε όμως θεωρούσα πως με καθυστερεί το σχολείο. Δεν ήταν ένα περιβάλλον όπου μου άρεσε να βρίσκομαι, η ενέργεια δεν ήταν καλή, τους καθηγητές και τα υπόλοιπα παιδιά τούς έβλεπα απ’ έξω. Ήταν άλλο πράγμα από αυτό που ήμουν εγώ, μέχρι και το μωσαϊκό στο πάτωμα μου γαμούσε την ψυχολογία. Ίσως τα περισσότερα παιδιά να νιώθουν έτσι όταν πάνε στο σχολείο, ειδικά στις πρώτες τάξεις.
DJ Alx. Το σχολείο που έζησα εδώ ήταν ποντικοφύλακες και ποντίκια.
THE TAKI TSAN SHOW | EP.05 - ΜΕ ΤΟ ΔΙΣΚΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;
— Τάκη, αν δεν είχες το tattoo, θα μπορούσες να ζήσεις από το ραπ;
Taki Tsan. Όχι. Γιατί το tattoo ήταν ένα safe place για να μπορώ να το κρατάω αληθινό. Kαι μ’ άρεσε να κάνω tattoo, πραγματικά το tattoo με έκλεψε απ’ το ραπ.
— Στο πρώτο επεισόδιο του Taki Tsan Show, σε ρωτάει ένα παιδί «tattoo ή ραπ;» και απαντάς «tattoo», αβίαστα.
Taki Tsan. Το λέω και τώρα. Tattoo, γιατί το tattoo μιλάει μια παγκόσμια γλώσσα, υπάρχουν tattoo που φαίνονται με το φως του φεγγαριού, ακριβώς όπως είναι, να δεις tribal από κάτι φυλές...
— Είναι πιο εύκολο να ζήσεις από το ραπ σήμερα απ’ ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες;
Taki Tsan. Αυτό θα το μάθω φέτος, που θέλω να κάνω λιγότερο tattoo και περισσότερο ραπ αυτήν τη φορά. Δοκιμάζω κι άλλα πράγματα: ήδη ξεκίνησα και γράφω stand up comedy, έπαιξα σε μια σειρά, το ψάχνω και για ηθοποιός, θέλω να γίνω σκηνοθέτης.
— Το Taki Tsan Show γιατί το κάνατε;
Taki Tsan. Θέλαμε να κάνουμε μια ταινία, κι επειδή δεν έβγαινε η ταινία, ήταν αδύνατο, σκέφτηκα ότι θα ήταν cool αν αντί για ταινία γινόταν μια σειρά, τύπου reality. Φάση MTV «The Real World» και τέτοια, και βγήκε τελικά σαν «Οικογενειακές Ιστορίες», επειδή βάλαμε ως εκφωνητή τον Λευτέρη ο οποίος παλιά ήταν όντως εκφωνητής στις «Οικογενειακές Ιστορίες». Αλλά με το δράμα της δουλειάς, όχι το δράμα το προσωπικό. Το Taki Tsan Show κανονικά θα έπρεπε να λέγεται «επαγγελματικές ιστορίες», γιατί δείχνει όλες μου τις δουλειές, τι κάνω. Είναι μια «ραπουνόπερα». Πώς λέμε σαπουνόπερα; Στη δεύτερη σεζόν γίνεται και κάπως πιο οικογενειακό, εκτός από επαγγελματικό, γιατί ο Νίκος παίζει στο σίριαλ κανονικά. Πιστεύω ότι με το show και με το μπάσιμό μου στο stand up ανοίγει ο δρόμος επιτέλους για τις ταινίες. Είμαι μια φιγούρα τελικά που δεν ανήκει στο ραπ, ούτε στο ρεμπέτικο, ούτε στο tattoo. Πιστεύω ότι πάω για ηθοποιός τελικά. Έπαιξα και σε μια μίνι σειρά που λέγεται «Μια τρίχορδη ιστορία» την οποία έχει γράψει ο Κωνσταντίνος Μπαλαμπανίδης. Είναι πέντε επεισόδια, θα παιχτεί τον Δεκέμβριο, αλλά δεν ξέρω σε ποιο κανάλι. Μάλλον σε κάποια πλατφόρμα. Έκανα και ένα πέρασμα σε μια ταινία...
— Στην πρώτη σεζόν αποχωρεί ο DJ Alx και μένει στον αέρα το «Ρίμα Για Χρήμα 3», θα το δούμε να ολοκληρώνεται;
Taki Tsan. Η δεύτερη σεζόν έρχεται αλλά ακόμα το σόου κινδυνεύει, γιατί στο cliff hanger του τελευταίου επεισοδίου ο Βαλάντης λέει ότι δεν θα κάνει συμμετοχή στον δίσκο, όμως το πρόβλημα της σειράς δεν είναι ο δίσκος, είναι αν θα συνεχιστεί το Taki Tsan Show. Ο Θωμάς θέλει να το σταματήσει.
— Ακούς ποτέ παλιά τραγούδια σου και λες «τι μαλακίες έχω πει»;
Taki Tsan. Ποτέ δεν το έχω πει αυτό για τραγούδι μου. Ακόμα και για τα χειρότερά μου τραγούδια. Τα θέλω να είναι έτσι όπως είναι εκεί, αυτό που είναι. Συμφωνώ με αυτά που λένε και πάντα σεβόμουν τον ρυθμό. Κάθε κομμάτι που έχεις κυκλοφορήσει σημαίνει ότι έχει μια σφραγίδα γνησιότητας, ένα «official», ότι σε αυτό δίνουμε άδεια να μπει. Δεν αποκηρύσσω τίποτα.
— Είσαι πατέρας τριών παιδιών. Όταν γράφεις ένα κομμάτι, γίνεσαι καθόλου διδακτικός απέναντι στα παιδιά σου με τους στίχους σου;
Taki Tsan. Είναι διαφορετική η δικιά μου φάση με τα δικά μου παιδιά, γιατί κι ο γιος μου είναι ράπερ και σπουδάζει και στο Πολυτεχνείο. Είναι τρομερή φυσιογνωμία ο Νίκος, από αυτόν μαθαίνω πράγματα. Προσπαθώ να τους δείχνω με τη στάση μου πως κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και πως καμία φορά καταλαβαίνω και πράγματα που νομίζουν ότι δεν καταλαβαίνω.
— Στο «Fitness» όμως είσαι διδακτικός, είναι σαν να το έχεις γράψει για τα παιδιά σου.
Taki Tsan. Για μένα το έγραψα, όταν έκανα δίαιτα, για να το ακούω εγώ. Ήθελα να διακωμωδήσω το fitness, διότι, για να το κάνω αυτό, «θα πρέπει να κόψω κάπνισμα, να κόψω αλκοόλ, να κόψω τέλος πάντων ό,τι με στέλνει γκολ / μόνο λαχανικά, όλα στον ατμό, άσε τον καφέ, φέρε μόνο νερό». Είναι σαν το manual για να είσαι fit, να κοιμάσαι νωρίς, να μην τρως τηγανητά, να μην τρως τίποτα από περίπτερο, να μην καπνίζεις, μόνο νερό, υγιεινή ζωή, γυμναστήριο. «Το γυμναστήριο είναι τόπος να γουστάρεις και από το σούπερ μόνο τα σωστά να πάρεις» (γελάει). Έχω κομμάτια στα οποία παίζω πολλούς ρόλους, είμαι και κλόουν μες στη φάση, έχω έναν χαρακτήρα Taki Tsan που είμαι κλόουν, που θα κάνει την τρολιά. Έχω γράψει το «Είμαι ο Κεν», έχω γράψει τη «Σούζη», έχω γράψει το «Fitness», το οποίο δεν έχει βγει ακόμα. Δεν θα μπει στο «Ρίμα για Χρήμα 3», θα μπει όμως στο soundtrack της σειράς που θα βγει κάτι μήνες μετά το άλμπουμ. «Μου ζητάνε συναυλίες, μου ζητάνε τα σόους, θέλουνε να ακούσουνε του Τάκη τα flows, μα εγώ θέλω απλά να παίξω τον μπαγλαμά μου, να δω τη σειρά μου, με τα δημητριακά μου...».
— Γράφεις και ρεμπέτικα;
Taki Tsan. Nαι, έχω γράψει 50 τραγούδια, και παραπάνω. Σε μερικά έχει βοηθήσει και ο γιος μου. Έχει γράψει τη μουσική, ή τη συνέχεια της μουσικής...
— Πόσων χρονών είναι ο Νίκος;
Taki Tsan. Είκοσι ενός. Είναι πολύ αφοσιωμένος σε αυτά που κάνει, γιατί σπουδάζει παράλληλα. Ο γιος μου ασχολείται με τη μουσική, με το ραπ, αλλά παράλληλα έχει και τη σχολή του.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το Αγοραφοβικό Φεστιβάλ εδώ.
