Ένα ρέκβιεμ για τον Puff Daddy

Ένα ρέκβιεμ για τον Puff Daddy Facebook Twitter
Ο Puff Daddy μας φαινόταν τότε σαν ένας μαύρος άντρας απόλυτα ελεύθερος, σε μια εποχή αυξανόμενων ευκαιριών.
0


ΤΟ «BLACK COOL» είναι μια από τις μεγαλύτερες καινοτομίες που εισήγαγε η Αμερική στον κόσμο, μαζί με το μπάσκετ, τα μπλουτζίν και το διαδίκτυο. Συνδυάζει διάφορες μορφές και φόρμες –μουσική, αθλητισμό, μόδα, ομιλία, τρόπους κίνησης στο χώρο– σε μια εντελώς ξεχωριστή αισθητική με παγκόσμια απήχηση. Υπάρχουν γαλλικοί οίκοι μόδας που έχουν προσκυνήσει τη γοητεία φιγούρων που πρωτοεμφανίστηκαν στο Χάρλεμ, Ιάπωνες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να παίζουν δίσκους τζαζ στη Σιμπούγια του Τόκιο, και μεγαλοπρεπείς τοιχογραφίες του Tupac Shakur σε μέρη τόσο μακρινά μεταξύ τους όσο το Σίδνεϊ και η Σιέρα Λεόνε.

Ο Σον Κομπς, ο διασυρμένος μεγιστάνας της δισκογραφίας, σίγουρα δεν εφηύρε το Black cool. Αλλά όπως ο Μάιλς Ντέιβις, ο Μοχάμεντ Άλι και ο Μάικλ Τζόρνταν πριν από αυτόν –και όπως ο Jay-Z, ο Kanye West και πολλοί άλλοι που ακολούθησαν– υπήρξε για μια χρονική στιγμή ο πιο ισχυρός πρεσβευτής του.

Αυτή η στιγμή συνέπεσε με την εφηβεία πολλών από εμάς, γι' αυτό και η αποκάλυψη των εξωφρενικών πράξεων του Combs  –της αχρειότητας με την οποία μόλυνε όλα όσα είχε κερδίσει– μας άφησε με ένα αίσθημα προδοσίας. Όταν ήμασταν πιο ευάλωτοι, μας έμαθε τι να επιδιώκουμε και μας έδωσε ένα πρότυπο για το πώς να συμπεριφερόμαστε και να πετυχαίνουμε. Παρακολουθώντας τον μύθο του να συντρίβεται στη μέση ηλικία μας, κάτι μέσα μας σπάει. Η ενέργεια και η αυτοπεποίθηση που εισήγαγε στα παιδικά μας όνειρα έχουν μετατραπεί σε κάτι σάπιο. Στην ακμή του, όμως, ο Puffy μετέδιδε μια αίσθηση νεανικής φιλοδοξίας την οποία λαχταρούσαμε. Πριν κλείσει τα 25, είχε ιδρύσει τη δική του εταιρεία –που σύντομα θα γινόταν αυτοκρατορία– η οποία έμοιαζε να καθορίζει την κουλτούρα, και ήξερε ακριβώς πώς να αξιοποιήσει την αυξανόμενη περιουσία του σε κοινωνικό κεφάλαιο.

Ο Puffy δεν προσποιούταν ότι η μανιακή δουλειά που απαιτούσε η επίτευξη των στόχων του ήταν κάτι το μυστικό ή το χαρισματικό. Όταν έκλεινε μια συμφωνία εκατομμυρίων δολαρίων, έκλεινε το τηλέφωνο με δύναμη και ούρλιαζε.

Περισσότερο από την επιτυχία του, μας εντυπωσίαζαν δύο ιδιότητες που μας φαίνονταν πρωτοποριακές. Η πρώτη ήταν ο κόπος που έδειχνε στο έργο του, στοιχείο το οποίο, αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, ενίσχυε την αίσθηση του «cool». Ο Puffy δεν προσποιούταν ότι η μανιακή δουλειά που απαιτούσε η επίτευξη των στόχων του ήταν κάτι το μυστικό ή το χαρισματικό. Όταν έκλεινε μια συμφωνία εκατομμυρίων δολαρίων, έκλεινε το τηλέφωνο με δύναμη και ούρλιαζε. (Χρόνια αργότερα, θα γινόταν ένας από τους πρώτους influencers της κουλτούρας του «hustle» στο Twitter.) Μας έδειξε ότι η επιτυχία και η ευρωστία δεν ήταν κάτι το έμφυτο, αλλά ότι η πολυτέλεια και η εργασία ήταν συνδεδεμένες. Η δεύτερη ιδιότητα ήταν η ικανότητά του να κάνει τους Μαύρους και την Μαύρη κουλτούρα –ακόμη και την πιο ασυμβίβαστη, ακόμα κι αυτή που ήταν συνδεδεμένη με την κουλτούρα του δρόμου– να νιώθουν σαν στο σπίτι τους σε μέρη που προηγουμένως ήταν ανεπιθύμητοι.

Ο Puff Daddy μας φαινόταν τότε σαν ένας μαύρος άντρας απόλυτα ελεύθερος, σε μια εποχή αυξανόμενων ευκαιριών. Από τη μία πλευρά, ήταν το αντίδοτο στην ψυχοφθόρα διαδικασία της κοινωνικής και επαγγελματικής ανόδου που τόσο φοβόμασταν – πτυχία, δουλειές σε γραφεία, λογαριασμοί. Από την άλλη πλευρά, έμοιαζε να έχει αφομοιωθεί ιδανικά στην καλή ζωή όπως την πρόβαλλε η mainstream κουλτούρα, στην οποία λαχταρούσαμε απεγνωσμένα να έχουμε πρόσβαση. Αυτό τον έκανε να διαφέρει δραματικά από τους συνομηλίκους του. Ο Tupac και ο Biggie ήταν αμφιλεγόμενοι και συγκρουσιακοί, κοίτα όμως πού τους οδήγησε αυτό. Άλλοι «μεγιστάνες» του ραπ, όπως ο Master P και ο Brian «Baby» Williams, ήταν πλούσιοι αλλά γκετοποιημένοι. Ο Puffy, αντίθετα, φαινόταν να προσφέρει μια ιδανική λύση στο πρόβλημα του συνδυασμού επιτυχίας και αυθεντικότητας που προσπαθούσαμε να λύσουμε.

Ωστόσο, υποφέραμε από μια μορφή μυωπίας. Και δεν ήμασταν οι μόνοι. Η γενιά μετά από εμάς εναπόθεσε την πίστη της στον Kanye West, του οποίου η πιο πρόσφατη συμβολή στην κουλτούρα είναι ένα τραγούδι με τίτλο «Heil Hitler». Τα πρότυπα είναι σαν τις εποχές. Η μία χάνεται ανεπιστρεπτί μέσα στην επόμενη, αλλά για μια στιγμή μπορεί να αποκαλύψουν δυνατότητες που διαρκούν και τις ξεπερνούν.

Με στοιχεία από The Atlantic

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαντόνα: «Είμαι σκληρή, φιλόδοξη και ξέρω ακριβώς τι θέλω. Αν αυτό με κάνει σκύλα, δεν πειράζει»

Χρόνια Πολλά Μαντόνα! / «Είμαι σκληρή, φιλόδοξη και ξέρω τι θέλω. Αν αυτό με κάνει σκύλα, δεν πειράζει»

Pop icon, μίλησε για το woman empowerment πριν υπάρξει καν ο όρος, gay icon, fashion icon, η απόλυτη σταρ, η πιο πετυχημένη γυναίκα μουσικός όλων των εποχών, όπως και να τη χαρακτηρίσει κανείς, είναι μία και μοναδική και ήρθε για να αλλάξει τα πάντα.
M. HULOT
«Love to love you baby»: Αυτό είναι το τραγούδι που γέννησε τη Disco

Μουσική / «Love to love you baby»: Το τραγούδι των 23 οργασμών που γέννησε τη Disco

Με 23 οργασμούς και τη βοήθεια του μάγου Τζόρτζιο Μορόντερ, η Ντόνα Σάμερ, μισό αιώνα πριν, εγκαινίασε επίσημα, με το επικό και ατελείωτα ερωτικό «Love to love you baby», την ντίσκο μουσική, ένα είδος που πολεμήθηκε λυσσαλέα λίγα χρόνια μετά την επέλασή του και κρατάει γερά μέχρι σήμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
 Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Μουσική / Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Παρά την ακύρωση της πρώτης βραδιάς λόγω έντονης κακοκαιρίας, το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας επέστρεψε δυναμικά, με τριήμερο ζωντανών εμφανίσεων, γεμάτο ενέργεια, συγκίνηση και αυθεντικές στιγμές κάτω από τα δέντρα του Αλωνιού.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ