Παρότι η ισχύς τους μειώνεται, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι η ισχυρότερη δύναμη στο διεθνές σύστημα, αναφέρει στο Lifo Politics o καθηγητής Στρατηγικής, Αθανάσιος Πλατιάς. «Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έλεγχε το 50% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ τώρα ελέγχει το 25%». Η πτώση αυτή είναι πιο έντονη, εξηγεί, γιατί για πρώτη φορά, λόγω της ανόδου της Κίνας, έχει συστημικό ανταγωνιστή. Καθώς αυξάνεται η ισχύς της Κίνας, το διεθνές σύστημα, από μονοπολικό που ήταν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, «μπορούμε τώρα να πούμε ότι είναι διπολικό, με την έννοια ότι υπάρχουν δύο μεγάλες δυνάμεις». Στην ερώτηση αν μπορούμε να μιλάμε για έναν νέο ψυχρό πόλεμο, απαντά ότι μπορούμε να μιλήσουμε για έναν δεύτερο ψυχρό πόλεμο, ο οποίος όμως διαφέρει κατά πολύ από τον πρώτο.

 

Ο κύριος ωφελημένος από τον πόλεμο στην Ουκρανία, σύμφωνα με τον κ. Πλατιά, είναι η Κίνα και ο κύριος χαμένος είναι η Ευρώπη. Θεωρεί ότι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε μια χρυσή ευκαιρία να έρθει η Ρωσία πιο κοντά στην Ευρώπη.

 

Επισημαίνει, επίσης, ότι τα χρόνια που είναι ο Ερντογάν στην εξουσία, η Τουρκία παρουσιάζει μέσο όρο οικονομικής ανάπτυξης 5,4%. «Που σημαίνει ότι η ισχύς της έχει πάει 250% πιο πάνω. Ταυτόχρονα, το ίδιο διάστημα η Ελλάδα έχασε το 30% της ισχύος της στα δέκα χρόνια της οικονομικής κρίσης. […] Αυτό άλλαξε την οικονομική ισορροπία δυνάμεων, με ό,τι σημαίνει αυτό και για τη στρατιωτική ισορροπία δυνάμεων, γιατί όταν δεν έχεις ισχυρή οικονομία, δεν μπορείς να έχεις ισχυρή άμυνα».

 

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου; «Έχουμε κατάρρευση του Διεθνούς Δικαίου και της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων, οι ΗΠΑ στρέφονται προς την ανατολή, η Ε.Ε. δεν έχει βρει τον βηματισμό της ή προσπαθεί να τον βρει με λάθος τρόπο και δημιουργεί μια ευκαιρία στην Τουρκία να εισέλθει ως δούρειος ίππος στα ευρωπαϊκά μέσω της αμυντικής συνεργασίας» αναφέρει. Δεν συμφωνεί με όσους θεωρούν την Ευρώπη ανίσχυρη.

 

«Η Ελλάδα μπορούσε να έχει μια πιο ισόρροπη στρατηγική, διάλεξε να ακολουθήσει μια τυφλή φιλοδυτική και αντιρωσική στρατηγική, οπότε δεν μπορούσε να παίξει διαμεσολαβητικό ρόλο. Η Τουρκία διαφοροποιήθηκε. Έπαιξε αυτόν τον ρόλο και τον έπαιξε επιτυχημένα». εκτιμά ο κ. Πλατιάς. Το ίδιο, όπως λέει, ισχύει και για τη σχέση μας με τη Μέση Ανατολή.

 

Το κεντρικό ζήτημα της χώρας αυτήν τη στιγμή είναι να δημιουργήσει ισχύ και να μην περιμένει από τρίτους να της λύσουν τα προβλήματα, αναφέρει, υποστηρίζοντας ότι όλα πρέπει να ξεκινήσουν από την οικονομική ανάκαμψη.

 

Αν υπάρχει ένα πρόβλημα αυτήν τη στιγμή στην εξωτερική πολιτική, όπως τονίζει, δεν είναι οι αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας, αλλά η ισχύς της χώρας, η οποία έχει απομειωθεί, ειδικά σε σχέση με τον στρατηγικό της αντίπαλο. Οπότε το κύριο ζήτημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι να χτιστεί ισχύς, οικονομική, στρατιωτική και αναζήτηση συμμάχων.