Η ARCA, το καλλιτεχνικό alter ego της Alejandra Ghersi, είναι μια από τις πιο ριζοσπαστικές φιγούρες της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής και το πιο περιζήτητο live act σε όλα τα φεστιβάλ του κόσμου. Στην Ελλάδα και στην Αθήνα έρχεται κάπως καθυστερημένα, αλλά στην καλύτερή της φάση εδώ και καιρό, και είναι μια από τις πιο πολυαναμενόμενες εμφανίσεις της φετινής χρονιάς. Θα παίξει στο θέατρο του Λυκαβηττού το Σάββατο 31 Μαΐου.
Είναι περιζήτητη επειδή η μουσική της βρίσκεται στις παρυφές της πρωτοπορίας. Συγκεκριμένα, το στυλ της χαρακτηρίζεται από απότομες αλλαγές ρυθμού, glitch παρεμβολές, μεταλλικούς ήχους και αφηρημένα φωνητικά – ένα ηχητικό τοπίο που φλερτάρει περισσότερο με την αποδόμηση και την ολική καταστροφή. Δεν είναι για όλους, είναι η αλήθεια, όπως συμβαίνει συχνά με τέτοιους καλλιτέχνες, αλλά έχει βρει ένα πιστό νεανικό κοινό που την ακολουθεί σε κάθε της βήμα, κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα. Γενικά, σε όλες της τις εκφάνσεις, η δουλειά της αποτελεί μια συνεχή εξερεύνηση των ορίων της ταυτότητας, του φύλου, της τεχνολογίας και του ήχου.
Η Arca είναι μια πολυμεσική δημιουργός που δεν περιορίζεται στη μουσική –αν και αυτός είναι ο βασικός άξονάς της–, αν σκεφτεί κανείς την αισθητική της όλα αυτά τα χρόνια: από τα εξωφρενικά βίντεο ή τα εξώφυλλα των δίσκων της μέχρι τις εντυπωσιακές cyberpunk εμφανίσεις της στη σκηνή με μηχανικά πόδια και χέρια.
Το συνολικό έργο της, πέρα από έντονα πειραματικό, προτιμά τη ρευστότητα, καθώς αψηφά κάθε είδους κατηγοριοποιήσεις. Δεν υποτάσσεται σε κανέναν εύκολο ρυθμό ή τάση και βγάζει κυρίως μια αίσθηση αστείρευτης περιέργειας και αχόρταγης επιθυμίας για καθετί καινούργιο και απόκοσμο. Ταυτόχρονα, είναι βαθιά σωματικό και βίαιο, γεμάτο συμβολισμούς για το φύλο, πάντα σε σχέση με την τεχνολογία.
Arca - Sola (Official Music Video)
Πρόκειται για μια πολυμεσική δημιουργό που δεν περιορίζεται στη μουσική –αν και αυτός είναι ο βασικός άξονάς της–, αν σκεφτεί κανείς την αισθητική της όλα αυτά τα χρόνια: από τα εξωφρενικά βίντεο ή τα εξώφυλλα των δίσκων της μέχρι τις εντυπωσιακές cyberpunk εμφανίσεις της στη σκηνή με μηχανικά πόδια και χέρια. Οι συναυλίες της μοιάζουν περισσότερο με καλλιτεχνικές περφόρμανς, σαν να βλέπεις να εξελίσσεται μπροστά σου μια εικόνα από βιντεοπαιχνίδι –που τόσο λατρεύει– ή κάποιο mecha άνιμε. Ακόμα και στις πιο ήρεμες στιγμές της, όπως το πρόσφατο «Sola».
Η Arca γεννήθηκε ως Alejandro Ghersi το 1989 στο Καράκας από πατέρα τραπεζίτη. Έζησε για λίγα χρόνια σε μια μικρή κωμόπολη στην Αμερική μαζί με την οικογένειά της πριν ξαναγυρίσει στη Βενεζουέλα σε ηλικία 9 ετών.
Στην αρχή υπέγραφε τη μουσική της ως Nuuro και έκανε dream pop με μέτρια απήχηση στη γενέτειρά της, πριν ασχοληθεί με την ηλεκτρονική μουσική. Κυκλοφόρησε το πρώτο της EP ως Arca το 2012 με τίτλο «Baron Libre». Ακολούθησαν άλλα δυο EP, τα «Stretch 1» και «Stretch 2». Ήταν το δεύτερο που τράβηξε την προσοχή του Kanye West και την έβαλε να συμμετάσχει στην παραγωγή και στη σύνθεση πέντε κομματιών από το «Yeezus» (2013). Αργότερα ήρθαν στην πορεία της άλλα σπουδαία ονόματα, όπως η FKA Twigs, η Rosalia και η Bjork, ένα από τα είδωλά της καθώς μεγάλωνε – άλλοι καλλιτέχνες που την έχουν επηρεάσει είναι ο Aphex Twin, ο Squarepusher και η Wendy Carlos.
Με την Björk ανέπτυξε μια μακροχρόνια φιλία που ξεκίνησε από τη συνεργασία τους στο άλμπουμ «Vulnicura» (2015) της Björk, όπου έκανε την παραγωγή σε επτά κομμάτια, ενώ βοήθησε στη σύνθεση σε δύο από αυτά. Στη συνέχεια ήταν συμπαραγωγός και στο «Utopia» (2017), ενώ ξανασυναντήθηκαν στο κομμάτι «Afterwards» από το άλμπουμ «Kick I» της Arca.
Έχει κυκλοφορήσει συνολικά οχτώ επίσημα άλμπουμ. Στο ντεμπούτο της, «Xen» (2014), δημιούργησε ένα ανδρόγυνο ηχητικό σύμπαν όπου πρωταγωνιστούσε ένας εύθραυστος διάλογος μεταξύ αρρενωπότητας και θηλυκότητας. Στο «Mutant» (2015) ακούγεται έντονα χαοτική και συναισθηματική, ενώ στον αμέσως επόμενο δίσκο της, με τίτλο το όνομά της, «Arca» (2017), άρχισε να χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τη φωνή της και να τραγουδάει στα ισπανικά μετά από προτροπή της Bjork.
Με τη σειρά «Kick» (2020-2021), ένα σύγχρονο «Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», παρουσίασε ίσως το πιο φιλόδοξο ηχητικό της έργο μέχρι σήμερα. Σε πέντε διαδοχικά άλμπουμ μεταμορφωνόταν τόσο σε ντίβα όσο και σε cyborg. Ένα αρκετά δύσκολο και στριφνό ορισμένες στιγμές έργο, επιχειρούσε να επαναπροσδιορίσει την ποπ αλλά κυρίως τη χορευτική μουσική μέσα από το πειραγμένο ρεγκετόν και τις glitch παραμορφώσεις. Το κλαμπ ήταν πάντοτε γι’ αυτήν ο πιο ασφαλής χώρος, εκεί που αισθανόταν απόλυτα ελεύθερη, το σπίτι της. Αυτό το glitch, η τεχνική δυσλειτουργία ή το «σφάλμα», όπως μεταφράζεται, είναι ουσιώδες στους ήχους της αλλά και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή.
Arca - Prada/ Rakata
Το 2018 η Arca έκανε coming out ως nonbinary και το 2020 ως Λατίνα τρανς γυναίκα. Σήμερα κατοικεί μεταξύ Λονδίνου και Βαρκελώνης. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της σχολίασε: «Υπάρχει κάτι ανοιχτό και απροσδιόριστο στην έννοια της τρανς ταυτότητας – ακριβώς επειδή όλοι, με κάποιον τρόπο, βρισκόμαστε σε μετάβαση. Πρώτα και κύρια, περνάμε/μεταβαίνουμε μέσα από διάφορα στάδια της ζωής, από αυτό που ονομάζουμε γέννηση ως αυτό που ονομάζουμε θάνατο. Μπορεί κανείς να αποφεύγει να παίρνει αποφάσεις, να αποφεύγει να τοποθετείται, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που αναπόφευκτα συμβαίνει στο σώμα με το πέρασμα του χρόνου: η μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη. Όπως κι αν θέλει κανείς να το ονομάσει –είτε το αντιλαμβάνεται ως συνείδηση, ως κάτι που παραμένει ή διαχέεται, είτε αλλάζει σε κάποια μορφή που ίσως κατανοούμε, ίσως όχι–, η μετάβαση δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη. Και αυτό το πιστεύω με όλη μου την καρδιά».
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την συναυλία της Arca εδώ.
