Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε;

Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε; Facebook Twitter
Είναι πολύ πιο εύκολο να σοκαριζόμαστε με τέτοια παιχνίδια ή με το ότι οι άντρες φτιάχνουν AI «κοπέλες» για να τις διαλύουν απ’ το να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας.
0


ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΔΙΛΗΜΜΑ.
Να μάθω ή να μη μάθω; Θέλω να έρχομαι σε επαφή με τη φρίκη και να σας ενημερώνω ή μήπως εσείς κι εγώ περνάμε καλύτερα με θέματα πιο χαριτωμένα και πιο ανεβαστικά; 

Στην παρούσα πολιτική συγκυρία, πιστεύω ότι συμφέρον όλων μας είναι να βάλουμε κάτω τα φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα και να κατανοήσουμε ότι τα φρικώδη δεν είναι φρικώδη αλλά πολιτική και οικονομία. Σήμερα θα μιλήσουμε για βιασμούς, αλλά δεν είναι οι βιασμοί ακριβώς το θέμα, το θέμα είναι ότι ο μισογυνισμός είναι ταυτότητα, περηφάνια και ουδόλως νιώθει την ανάγκη να κρυφτεί. Ο μισογυνισμός είναι trendy. Trendy όπως το clean girl aesthetic, οι μπαλαρίνες και τα midcentury έπιπλα. Κι ακριβώς επειδή είναι trendy, είναι και ανάλαφρος, παιγνιώδης και κοινωνικά ενταγμένος, όπως το να είσαι Ολυμπιακός και το να γουστάρεις τις μηχανές BMW

Πριν από κάποιες εβδομάδες, κυκλοφόρησε ένα βιντεοπαιχνίδι με τίτλο «No Mercy». Ο σκοπός του παιχνιδιού ήταν ο χρήστης να «αποκτήσει» όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες, συγγενείς και μη. Ο παίκτης ενθαρρύνεται στο σύμπαν του παιχνιδιού να εκβιάσει, να βασανίσει, να διαλύσει τις γυναίκες με τον πιο αποδοτικό τρόπο μέχρι να τις «σπάσει» και τελικά να τις βιάσει. Έγινε ένας μικρός χαμός και το παιχνίδι κατέβηκε από την πλατφόρμα Steam. Πριν κατέβει, είχε προλάβει να χαρακτηριστεί «fan favourite» από τις gaming κοινότητες που αναζητούν αιμομικτικά βιντεοπαιχνίδια – γιατί προφανώς υπάρχουν τέτοιες κοινότητες και είναι επαρκώς ενεργές για να έχουν αγαπημένα και μη. 

Ζούμε σ’ έναν κόσμο απόλυτης ιδεολογικής ασυνέπειας. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στο Pornhub ανεβαίνουν αληθινοί βιασμοί και δεν κουνιέται φύλλο, ένα βιντεοπαιχνίδι γίνεται cancel επειδή δείχνει αυτό που μπορεί κανείς να βρει εύκολα σε δωρεάν σάιτ στο ίντερνετ και στην πραγματική ζωή. 

Δεν φαντάζεστε πώς πλημμύρισε το inbox μου στο Facebook όταν η είδηση έγινε viral. «To είδες; Θα γράψεις γι’ αυτό;», «Πρέπει να γράψεις γι’ αυτό χθες». Και η αλήθεια είναι ότι ήθελα να γράψω γι’ αυτό, αλλά να γράψω τι; Ότι πρώτη φορά έγινε; Δεν είναι καν ανήκουστο, άσχετα απ’ το αν θεωρήθηκε, διεθνώς, αξιοπρόσεχτο. Το 2019 είχε δημοσιευτεί το αντίστοιχης θεματολογίας «Rape Day». Το 2006 είχαμε το «RapeLay», ένα βιντεοπαχνίδι με θέμα το stalking, την παρενόχληση, τον βιασμό και τον εξαναγκασμό σε εγκυμοσύνη. 

Είναι πολύ δύσκολο να κρίνει κανείς ένα βιντεοπαιχνίδι δίχως η συζήτηση να φτάσει στον πυρήνα του ζητήματος, που είναι η σεξουαλικοποίηση της βίας κατά των γυναικών. Αν η βία, ο εξευτελισμός και το «σπάσιμο» είναι αποδεκτές φαντασιώσεις και δεν κρίνουμε τι έχει ο καθένας στο κεφάλι του, προσωπικά δυσκολεύομαι να τραβήξω γραμμή μεταξύ σκέψης και καλλιτεχνικής απόδοσης. Μπορεί ο νόμος να καλύπτει τα περί νομιμότητας ή μη, όσον αφορά τη δημιουργία και τη διάχυση καλλιτεχνικού περιεχομένου που απεικονίζει παράνομες πράξεις –είτε πρόκειται για παιδεραστία είτε για βιασμό είτε για κτηνοβασία–, αλλά όταν μιλάμε για την καθημερινή ζωή και όχι για υποθέσεις που φτάνουν στο δικαστήριο, εμείς πώς καλυπτόμαστε και πώς αξιολογούμε; 

Στα πολύ πρακτικά, είναι βάσιμο να ισχυριστούμε ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ μισογυνιστικών πράξεων και μισογυνιστικών «απασχολήσεων», όπως είναι το να παίζει κανείς τέτοια βιντεοπαιχνίδια, να διαβάζει αυτής της θεματολογίας κόμικς, να απασχολείται με τέτοια επιτραπέζια; Για παράδειγμα, είναι αυτό ένα βιντεοπαιχνίδι που θα έβρισκαν ενδιαφέρον οι 70.000 χρήστες του chat στο Telegram που μοιράζονταν συμβουλές για το πώς να βιάσεις την αδελφή σου και τη μάνα σου όταν κοιμούνται ή αντάλλαζαν βίντεο με γυναίκες συγγενείς τους ενώ ντύνονταν και έκαναν μπάνιο;

Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε; Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από το παιχνίδι «No Mercy».

Ξέρετε, συνήθως, όταν μια γυναίκα θέλει να πει «δεν μου αρέσει που γίνεται το τάδε γιατί με προσβάλλει», «υποχρεούται» να βάλει δίπλα και μια έρευνα. «Δεν μου αρέσει που το αγόρι μου βλέπει βίαιες τσόντες γιατί η τάδε έρευνα δείχνει ότι οι άντρες που το κάνουν μπορεί να είναι πιο βίαιοι στην πραγματικότητα και ανησυχώ» ή «δεν μου αρέσει που ο φίλος μου παίζει παιχνίδια όπου βιάζει παιδιά γιατί η τάδε έρευνα δείχνει ότι αν βιάζεις παιδιά σε παιχνίδια μπορεί να είσαι παιδόφιλος». 

Θα ήθελα να σκεφτούμε την πιθανότητα να απορρίπτουμε κάτι επειδή δεν μας ταιριάζει. Και εκεί να μπαίνει τελεία. Γιατί αν δεν μπει εκεί η τελεία, αρχίζει η αφήγηση του «μπερδεύεις τη φαντασία με την πραγματικότητα, η βίαιη σκέψη δεν σημαίνει βίαιη πράξη». Κι αυτό είναι αλήθεια, αλλά στην πραγματική ζωή, όταν η υπόθεση Πελικό σού λέει ότι ο άντρας σου μπορεί να σε βιάζει στον ύπνο σου επί δεκαετίες και να μην έχεις ιδέα, όταν γνωρίζεις ότι στο διαδίκτυο υπάρχουν κοινότητες απολύτως φυσιολογικών αντρών που ανταλλάσσουν ιδέες και στρατηγικές «σπασίματος γυναικών» και ταυτόχρονα τρεντάρει η απαγόρευση της έκτρωσης στην αληθινή, πραγματική ζωή, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δημοφιλία της άποψης πως αυτό που πραγματικά θέλουν οι γυναίκες είναι πέντε παιδιά και μια ακριβή κουζίνα, τι είναι εκείνο που σε διαβεβαιώνει ότι η φαντασία δεν είναι απλώς εισαγωγή στην πραγματικότητα; 

Ζούμε σ’ έναν κόσμο απόλυτης ιδεολογικής ασυνέπειας. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στο Pornhub ανεβαίνουν αληθινοί βιασμοί και δεν κουνιέται φύλλο, ένα βιντεοπαιχνίδι γίνεται cancel επειδή δείχνει αυτό που μπορεί κανείς να βρει εύκολα σε δωρεάν σάιτ στο ίντερνετ και στην πραγματική ζωή. 

Καταλαβαίνω ότι είναι ανακουφιστικό να εξαφανίζεται ένα συγκεκριμένο δημιούργημα που ενθαρρύνει την έμφυλη βία, αλλά αυτήν τη στιγμή η καλλιέργεια της πεποίθησης ότι «οι γυναίκες κατά βάθος θέλουν βία και υποταγή» συμβαίνει παντού. Και επειδή συμβαίνει παντού, είναι τόσο δύσκολο να το παρατηρεί κανείς· πόση ενέργεια να έχεις μέσα στη μέρα; Είναι πολύ πιο εύκολο να σοκαριζόμαστε με τέτοια παιχνίδια ή με το ότι οι άντρες φτιάχνουν AI «κοπέλες» για να τις διαλύουν απ’ το να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Είναι γενικά πιο βολικό να καταδικάζουμε ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα της κουλτούρας μας από το να εκφράζουμε ενστάσεις για τις κανονικοποιημένες πεποιθήσεις που μαθηματικά θα μας οδηγήσουν σε αυτό. 

Ξέρετε τι σημαίνει «υπερβολική»; Σημαίνει «για να σχολιάσεις κάτι πρέπει να πάθεις κακό εσύ ή κάποια άλλη. Αν σχολιάσεις πολύ νωρίς, προβλέποντας ένα αποτέλεσμα, σε ακυρώνουμε». Το «υπερβολική» είναι η κατηγορία της πατριαρχίας προς τις Κασσάνδρες με επαρκή ικανότητα στην αναγνώριση μοτίβων. Το «υπερβολική» είναι και μια επιταγή: «Σου δίνω το δικαίωμα να χαρακτηρίζεις το δέντρο, αλλά μην τολμήσεις να κάνεις λόγο για το δάσος». Επιτρέπουμε την αντίδραση αλλά έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα με την πρόληψη. Γι’ αυτό, ναι, ας αντιδράσουμε στις απεικονίσεις έμφυλης βίας σε πνευματικά δημιουργήματα, αλλά μην τυχόν και μιλήσουμε για κουλτούρα βιασμού σε 12χρονα κορίτσια γιατί θα τα κάνουμε να φοβούνται τους άντρες. Μα τι άλλο να φοβηθεί κανείς;

Θέλω να κλείσω με μια διαβεβαίωση: ως γυναίκες, είναι εντάξει να έχουμε πρόβλημα με το είδος του περιεχομένου που καταναλώνει κάποιος που είναι κοντά μας. Είναι εντάξει, σε περίπτωση που ο αδελφός μας, ο ξάδελφός μας, ο πατέρας μας ή ο γκόμενός μας καταναλώνει περιεχόμενο που σχετίζεται με τη βλάβη του φύλου μας, να θέλουμε απόσταση ή διακοπή της σχέσης. Δεν πειράζει αν αδικήσουμε κανέναν. Δεν πειράζει αν βάλουμε πρώτο τον εαυτό μας και το ένστικτό μας. Δεν οφείλουμε δικαιοσύνη, οι δικαστές πληρώνονται και έχουν μονιμότητα για να κρίνουν με αντικειμενικότητα. Δεν είναι ηθική μας υποχρέωση να μην «παρεξηγήσουμε». 

Παρά το ότι όλα δείχνουν το αντίθετο, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να δικαιολογούμε μέχρι να πάθουμε. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μη δέχεσαι ποτέ το “όχι” ως απάντηση»: Αποτροπιασμός για το video game που βάζει τον παίκτη στη θέση του βιαστή

Διεθνή / «Μη δέχεσαι ποτέ το “όχι” ως απάντηση»: Αποτροπιασμός για το video game που βάζει τον παίκτη στη θέση του βιαστή

Το «No Mercy» δίνει στους παίκτες τον έλεγχο ενός χαρακτήρα που βιάζει, βασανίζει και σκοτώνει γυναίκες, ανάμεσά τους και συγγενικά πρόσωπα, παρουσιάζοντας τις ενέργειες αυτές ως «τιμωρία»
LIFO NEWSROOM
Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για τον εθισμό στο gaming

Υγεία & Σώμα / Πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για τον εθισμό στο gaming

Ενώ το «Gaming Disorder» έχει πλέον αναγνωριστεί επίσημα από τον ΠΟΥ ως ψυχική διαταραχή, η πανδημία δυσχεραίνει κάθε διαδικτυακό εθισμό, πόσο μάλλον τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια. Ένας πρώην εθισμένος παίκτης και δύο ψυχίατροι καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Οπτική Γωνία / Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, αγνοώντας τις επικρίσεις που δέχεται, καθώς δεν θέλει να διαταράξει τη «στρατηγική σχέση» και τα μεγάλα επιχειρηματικά deals.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
To μίσος για τους άλλους…

Οπτική Γωνία / To μίσος για τους άλλους

Για τους περισσότερους η αλήθεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Eίδαν κάπου μια εικόνα που εξυπηρετεί το προσωπικό τους αφήγημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται με συναισθηματικούς όρους, όπου κυριαρχεί το μίσος, κι αυτό τους αρκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ