Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα

Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα Facebook Twitter
Δεν είναι ποίηση, δεν είναι πρόζα, και σίγουρα δεν είναι δασκάλεμα. Είναι αυτό που λέει ο ίδιος ο ΛΕΞ στο κομμάτι «Graffiti», «ραπ για τον λαό, όχι λαϊκό (ραπ)». Φωτ.: EUROKINISSI
0

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα σαράντα που έκλεισε φέτος ο ΛΕΞ (στους καιρούς αναπτυξιακής καθήλωσης που ζούμε, είναι «τα νέα τριάντα»), είναι όμως αρκετά μεγάλος –μεσήλικας τεχνικά– ώστε να τον έχει αγγίξει κι αυτόν, με κάποιον τρόπο, το σαράκι της νοσταλγίας. Όχι με την έννοια ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος, αλλά ως αναφορά, ως μπούσουλας και ως στίγμα.

«Ήμασταν έφηβοι στα '90s / ρώτησε τον μπαμπά σου / οι μεγαλύτεροι σου παίρνανε και το μπουφάν σου», λέει στο κομμάτι «Η χειρότερη γενιά», στο οποίο κάποια στιγμή ακούγεται σαν δυσοίωνο ιντερλούδιο και η φωνή του Άρη Πορτοσάλτε να σχολιάζει την «ιστορική» (για το πέρασμα της δημοτικότητάς του σε ένα άλλο επίπεδο) συναυλία του ΛΕΞ στη Νέα Σμύρνη το καλοκαίρι του 2022: Γενικότερα, έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα, κυρίες και κύριοι, αν προστρέξω και στο ότι πήγαν τριάντα χιλιάδες νέοι και άκουγαν κάτι αθλίους στίχους ενός υποτιθέμενου καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι χτυπάει το σύστημα...

Η δύναμη του event παρέσυρε πολλούς στην τροχιά του, ειδικά όσους είναι προγραμματισμένοι να αποθεώσουν το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο (και την «αλήθεια») στα λόγια του, σε αντίθεση με τον αριβιστικό ατομικισμό άλλων επιφανών εγχώριων ράπερ.

Ακόμα και το γεγονός ότι έκανε τόσο κόσμο να στηθεί με προσμονή την ίδια ώρα στις οθόνες του, μετρώντας αντίστροφα ως τα μεσάνυχτα μέχρι να γεμίσει τον αέρα η νέα δουλειά του, είχε κάτι από τις εποχές που περίμεναν οι άνθρωποι να δουν όλοι μαζί συγχρόνως το αγαπημένο τους σίριαλ. Ήταν σαν παραμονή πρωτοχρονιάς για τους πιστούς του.

Μόνο που οι «πιστοί» πλέον φαίνονται να ανήκουν σε ένα ευρύτατο φάσμα περιστασιακών ακροατών, όπως φάνηκε από τον κατακλυσμό ενθουσιωδών αναρτήσεων στα social media, από ανθρώπους που θα έβαζε κανείς στοίχημα (και θα το κέρδιζε) ότι στην πραγματικότητα δεν ακούνε ποτέ ή σχεδόν ποτέ το είδος που υπηρετεί ο ΛΕΞ. Η δύναμη του event παρέσυρε πολλούς στην τροχιά του, ειδικά όσους είναι προγραμματισμένοι να αποθεώσουν το κοινωνικοπολιτικό στοιχείο (και την «αλήθεια») στα λόγια του, σε αντίθεση με τον αριβιστικό ατομικισμό άλλων επιφανών εγχώριων ράπερ.

Κάποιοι το ομολογούσαν κιόλας: «Δεν ακούω ραπ, αλλά αυτός είναι ποιητής…κάνει ρίμα αυτά που νιώθουμε», «Καμιά σχέση με τα τραπ σκουπίδια», και ούτω καθεξής. Άλλοι πάλι, οι οποίοι ανήκουν μάλλον στους πιο αυθεντικούς πιστούς, βγήκαν να καταγγείλουν τους «εντεχνοκουλτουριάρηδες» και τους «φασέους» που μαγάρισαν τη σκηνή, με δούρειο ίππο τον ΛΕΞ, τα «εξωτικά» του βιώματα και τις «λούμπεν» ευαισθησίες του.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει εκεί έξω μια ανάγκη για ένα σύγχρονο τραγούδι διαμαρτυρίας, που υπερβαίνει τα όρια και τους κώδικες ενός συγκεκριμένου μουσικού είδους. Γέμισαν τα social media τσιτάτα από τα νέα τραγούδια του ΛΕΞ, ως τεκμήρια αυθεντικής έκφρασης και ως κραυγές στη σιωπή. Αλλά η στεγνή κειμενική ανάλυση δεν είναι το πιο κατάλληλο εργαλείο εξέτασης ενός τραγουδιού, ακόμα και ενός ραπ τραγουδιού. Δεν είναι ποίηση, δεν είναι πρόζα, και σίγουρα δεν είναι δασκάλεμα. Είναι αυτό που λέει ο ίδιος ο ΛΕΞ στο κομμάτι Graffiti, «ραπ για τον λαό, όχι λαϊκό (ραπ)».  

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ