Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Για τα κρασιά που θα βάλουμε στο τραπέζι στο δείπνο μετά την Ανάσταση, τις «ακρότητες» του Πάσχα και τα γαστρονομικά απομεινάρια των ημερών που ακολουθούν ας αυτοσχεδιάσουμε ως καλλιτέχνες της free jazz, χωρίς περιορισμούς και συμβιβασμούς. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η ελληνική κουζίνα έχει αστείρευτο πλούτο σε συστατικά, με την αρωματική και γευστική πολυπλοκότητα που προκύπτουν από αυτά να την κάνουν τόσο θελκτική όσο και δημοφιλή. Κι αν η πρόσκληση σ’ ένα τραπέζι ορίζει συγκεκριμένα πιάτα, τότε, θεωρητικά, τα κρασιά που θα συνοδεύσουν το γεύμα είναι προβλέψιμα. Κατά τα άλλα, ο συνδυασμός εδεσμάτων και κρασιών είναι σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες, που μόνο άγχος προσθέτει. Για τα κρασιά που θα βάλουμε στο τραπέζι στο δείπνο μετά την Ανάσταση, τις «ακρότητες» του Πάσχα και τα γαστρονομικά απομεινάρια των ημερών που ακολουθούν ας αυτοσχεδιάσουμε ως καλλιτέχνες της free jazz, χωρίς περιορισμούς και συμβιβασμούς. Η στιγμή μετράει και όχι το πρωτόκολλο. Τι χρώμα κρασί θα πιούμε, αν θα έχει οξύτητα και τανίνες μικρή σημασία έχει. Αρκεί να ανταμώσουμε με τους αγαπημένους μας, να τσουγκρίσουμε και να χαρούμε μετά την κάθαρση της Μεγάλης Εβδομάδας.

Προτείνουμε πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο που έχουν ενδιαφέρον και αξίζει να δοκιμάσετε.

2330 ΡΕΤΣΙΝΑ

Νεμέα, Κορινθία 
Κτήμα Νικολάου / Σαββατιανό-Ροδίτης / 2022

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ρετσίνα είναι τύπος κρασιού που φέρει τον χαρακτηρισμό «οίνος ονομασίας κατά παράδοση». Δεν υπάρχει γεωγραφικός περιορισμός στη προέλευσή της, με τις περισσότερες να παράγονται από τις δημοφιλείς λευκές ποικιλίες Σαββατιανό και Ροδίτης. Στην αρχαιότητα η χρήση του ρετσινιού αρχικά περιοριζόταν στο σφράγισμα και στη στεγανοποίηση των αμφορέων. Με το πέρασμα του χρόνου, επινόησαν τον εμπλουτισμό ως συστατικό συντήρησης, προσδίδοντας ταυτόχρονα το χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση. Η οικογένεια Νικολάου ακολουθεί μια αμπελουργική παράδοση που ξεκίνησε στην καρδιά της Νεμέας το 1936. Η βιολογική ρετσίνα τους πήρε το όνομα της από τον αστεροειδή «2330 Ρετσίνα» που ανακαλύφθηκε το 1979 από τον αστρονόμο Paul Wild, λάτρη της Πελοποννήσου!

ΠΑΡΟΣ AMPHORA

Πάρος, Kυκλάδες
Οινοποιείο Μωραΐτη / Μονεμβασιά / 2022

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Από την εποχή του κυκλαδικού πολιτισμού (3η χιλιετία π.Χ.) και αδιάλειπτα έως τις μέρες μας η αμπελοκαλλιέργεια και η παραγωγή κρασιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Πάρο. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτή η παράδοση χιλιάδων ετών απειλείται από την ανεξέλεγκτη δόμηση και ραγδαία τουριστική εκμετάλλευση. Η λευκή ποικιλία Μονεμβασιά έχει την πρωτοκαθεδρία στο νησί και η βιολογική, single vineyard πρόταση του Θοδωρή Μωραΐτη, με ζύμωση και παραμονή με τα στέμφυλα για 6 μήνες σε πήλινο αμφορέα, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον: άφθονα αρώματα ώριμων πυρηνόκαρπων, με γήινες νότες, φρεσκάδα και νεύρο στο στόμα, και στοιχεία αλατότητας κατά την επίγευση.

ΕΚΑΤΟ

Μαντίνεια, Αρκαδία
Οινοποιείο Τρουπή / Μοσχοφίλερο / 2022

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Το οροπέδιο της Μαντίνειας βρίσκεται στην καρδιά της ορεινής Αρκαδίας. Κατά την αρχαϊκή περίοδο, η ομώνυμη πόλη άκμασε και είχε σημαντικό ρόλο στα δρώμενα της εποχής, σύμφωνα με τον Παυσανία. Στις μέρες μας, στο οροπέδιο με το ψυχρό κλίμα πρωταγωνιστεί η γκριζωπή ποικιλία αμπέλου Μοσχοφίλερο (αναγνωρίστηκε το 1971 ως Ονομασία Ανωτέρας Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητας), καλύπτοντας το 85% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Εκτός από κρυστάλλινα λευκά, δίνει υπέροχα αφρώδη και ροζέ κρασιά. Η οικογένεια Τρουπή προτείνει ένα ήπιας οινοποίησης, περιορισμένης κυκλοφορίας ροζέ που «αναστατώνει». Εκατό ημέρες είναι ο χρόνος που αφήνουν τα στέμφυλα να έρθουν σε επαφή με τον μούστο για να παραχθεί αυτό το βαθύχρωμο ροζέ από την γκριζωπή ποικιλία Μοσχοφίλερο. Αρώματα τριαντάφυλλου και τζίντζερ, γενναιόδωρη γεύση λουκουμιού, κερασιού και λεμονανθών. Τονισμένη οξύτητα και επίμονη επίγευση.

ΛΗΜΝΙΩΝΑ VINIFERA

Δίστομο, Βοιωτία
Οινοποιείο Vinifera / Λημνιώνα / 2019

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Η Λημνιώνα, με προέλευση από τη Θεσσαλία, είναι από τις ανερχόμενες ελληνικές ερυθρές ποικιλίες που κερδίζουν ολοένα περισσότερους φίλους χάρη στον κομψό και ευγενικό χαρακτήρα της που είναι ιδανικός για κατανάλωση και τους ζεστούς μήνες. Η δημοτικότητά της την έχει κάνει να καλλιεργείται σε άλλα οινοπέδια, εκτός Θεσσαλίας, δίνοντας θαυμάσια αποτελέσματα. Μια τέτοια περίπτωση είναι η πρόταση των αδελφών Κωστελέτου από το Δίστομο Βοιωτίας, που έχουν ιδιόκτητα, βιολογικά πιστοποιημένα αμπέλια. Αρώματα μαύρων φρούτων, βανίλιας και σοκολάτας, στόμα πλούσιο, με ώριμα δαμάσκηνα, καπνό, κακάο, γλυκά μπαχαρικά, τονισμένη οξύτητα και επίγευση με νότες μοσχοκάρυδου.

Ενθουσιάζει όσους αγαπούν τα ερυθρά με σώμα και συμπύκνωση. Αν, πάλι, το ξεχάσετε μερικά χρόνια στην κάβα σας, πιθανότατα θα δώσει μεγαλύτερη συγκίνηση όταν ανοιχτεί.

ΔΡΥΑΔΕΣ

Ζίτσα, Ιωάννινα
Κτήμα Γκλίναβος / Βλάχικο - Μπεκάρι - Cabernet Sauvignon - Merlot  / 2015

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Στην ανεξάντλητη ελληνική μυθολογία οι Δρυάδες ήταν νύμφες των δασών, οι οποίες ζούσαν κάτω από τα δένδρα. Αθάνατες, συχνά συνόδευαν Ολύμπιους θεούς στις εξορμήσεις τους, με πικάντικες ιστορίες να ακολουθούν. Ο οραματιστής Λευτέρης Γκλίναβος σπούδασε οινολογία στο Bordeaux τη δεκαετία του ’60 και επέστρεψε στον τόπο του για να αναδείξει τον φυσικό πλούτο της Ζίτσας.

«Δρυάδες» ονόμασε το εμβληματικό ερυθρό κρασί του οινοποιείου, παντρεύοντας αρμονικά τις τοπικές ποικιλίες Βλάχικο και Μπεκάρι με τις κοσμοπολίτικες Cabernet Sauvignon και Merlot. Με παλαίωση σε γαλλικά δρύινα βαρέλια για σχεδόν δύο χρόνια και ξεκούραση στη φιάλη για τουλάχιστον έναν χρόνο πριν από την κυκλοφορία τους, οι Δρυάδες είναι γενναιόδωρες σε μύτη και στόμα, με τα φρούτα του δάσους και τα γλυκά μπαχαρικά να κυριαρχούν, νότες καπνού και βρεγμένων φύλλων να ακολουθούν. Στιβαρό, αλλά όχι αθάνατο σαν τις νύμφες, έχει υπέροχη εξέλιξη και, παρότι εσοδείας 2015, είναι ακόμη νέο.

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΑΤΥΡΟΥ

Κονιάκο Δωρίδος, Φωκίδα 
Οινοποιείο Μπαλατσούρα / Κοσμάς 

Πέντε κρασιά κι ένα τσίπουρο, για να τσουγκρίσουμε το Πάσχα Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Τα Βαρδούσια είναι επιβλητικά βουνά με απόκρημνες κορυφές και αποτελούν τη νοτιότερη άκρη της οροσειράς της Πίνδου. Ανάμεσα σε δύο χαράδρες, σε υψόμετρο 850 μέτρων, βρίσκεται το χωριό Κονιάκο Δωρίδος με μόλις 30 κατοίκους. Στον απομονωμένο αυτόν τόπο ο Γιώργος Μπαλατσούρας αγωνίζεται να αναβιώσει ξεχασμένες τοπικές ποικιλίες αμπέλου, συχνά κάτω από ακραίες συνθήκες. Ως παιδί θυμάται στο χωριό κάθε αρχή φθινοπώρου να συζητάνε πότε θα μαζέψουν τα «κοσμάδια» για να φτιάξουν οι οικογένειες το κρασί και το τσίπουρο. Το 1997, βασιζόμενος στον αμπελουργικό άτλαντα του Χαράλαμπου Κοτίνη, ξεκίνησε στο υπουργείο Γεωργίας διαδικασίες αναγνώρισης της ερυθρής ποικιλίας Κοσμάς (κοσμάδι ή κοσμάδια στη διάλεκτο της Ρούμελης) και πλέον είναι συνιστώμενη. Ο Γιώργος παρουσίασε πρόσφατα ένα βιολογικό, διπλής απόσταξης τσίπουρο, στο οποίο προστίθεται συμπυκνωμένο γλεύκος σταφυλιών και ωριμάζει για 12 μήνες σε ανοξείδωτες δεξαμενές. Ο αλκοολικός βαθμός του είναι 38, έχει χρώμα ανοιχτής πορφύρας, αρωματική πολυπλοκότητα και γεύση που ξαφνιάζει ευχάριστα.

Καλή Ανάσταση!

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Από πότε τρεντάρει το ελληνικό κρασί στο Λονδίνο;

Γεύση / Από πότε τρεντάρει το ελληνικό κρασί στο Λονδίνο;

Εστιατόρια στη Βρετανία εμπλουτίζουν τις λίστες τους με ελληνικές ποικιλίες, κάβες και σούπερ μάρκετ τα βάζουν στα ράφια τους. Γι’ αυτό πριν από μερικές μέρες 44 οινοποιεία που έπιασαν αυτή την τάση άνοιξαν και παρουσίασαν τα κρασιά τους στο Λονδίνο - και όλο αυτό είχε επιτυχία.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Γουσταύος Κλάους στη χώρα του κρασιού: Μια γοητευτική βιογραφία του Βαυαρού εμπόρου

Βιβλίο / Γουσταύος Κλάους: Το γοητευτικό στόρι του ανθρώπου που έβαλε την Ελλάδα στον παγκόσμιο οινικό χάρτη

Το βιβλίο «Γκούτλαντ, ο Γουσταύος Κλάους και η χώρα του κρασιού» του Νίκου Μπακουνάκη είναι μια θαυμάσια μυθιστορηματική αφήγηση της ιστορίας του Βαυαρού εμπόρου που ήρθε στην Πάτρα στα μέσα του 19ου αιώνα και δημιούργησε την Οινοποιία Αχαΐα.
M. HULOT
Διονυσιακά δρώμενα στην κοιλάδα του Λίγηρα

Γεύση / Διονυσιακά δρώμενα στην κοιλάδα του Λίγηρα

Εντυπώσεις και συμπεράσματα από τις φετινές εκθέσεις κρασιών του Λίγηρα, όπου, με επίκεντρο τη γαλλική πόλη Angers, επισκέπτες από όλο τον κόσμο δίνουν ραντεβού κάθε χρόνο για να δοκιμάσουν και να γιορτάσουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΜΑΝΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM