Δάφνη: Ένα queer παραμύθι για την αποδοχή και την αγάπη

Δάφνη: Ένα queer παραμύθι για την αποδοχή και την αγάπη Facebook Twitter
Η Δάφνη είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση για τον τρόπο με τον οποίο ζητάμε να μας αγαπήσουν. Φωτ.: Σοφοκλής Μπιμπής
0

Έχουμε φτάσει στο θέατρο ΕΛΕΡ της οδού Φρυνίχου για την παράσταση «Δάφνη» της Rafaella Marcus, ένα αστικό θρίλερ που πραγματεύεται, με χιούμορ και ευαισθησία, τον δύσκολο και μοναχικό δρόμο της αποδοχής του εαυτού, ένα queer παραμύθι που αφηγούνται η Λίλα Μπακλέση και η Άρτεμις Γρύμπλα.

Θα ήθελα να μιλήσω λίγο για το ίδιο το θέατρο, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση η καθαριότητά του – κανονικά δεν θα έπρεπε, έπρεπε να είναι αυτονόητο. Από το φουαγέ μέχρι τις τουαλέτες, η σκηνή, τα καθίσματα και η αίθουσα, όλα λάμπουν. Είναι σημαντικό για τον θεατή να υπάρχει ένα φουαγέ και να μην περιμένει στον δρόμο, να μη διασχίζει βρόμικους διαδρόμους και να μη βρίσκεται σε ασκούπιστες αίθουσες. Να κάθεται σε καθίσματα που δεν είναι ξεχαρβαλωμένα. Είναι κι αυτό, όσο και αν το υποτιμούμε, ένα στοιχείο που συμβάλλει στη θεατρική εμπειρία και στη συγκέντρωση που απαιτεί μια παράσταση. Κα είναι κάτι που από πολλά θέατρα της Αθήνας λείπει.

Η ρευστότητα των φύλων ήταν μια ακαταμάχητη πρόκληση, η ίδια που υπάρχει στην εποχή μας, σε άλλο επίπεδο όμως. Τώρα καλούμαστε να σεβαστούμε, όντες πολύ πιο έτοιμοι και ώριμοι, την επιθυμία κάποιου ατόμου να διερευνήσει τη ρευστότητα, τη σεξουαλικότητα, τη θηλυκότητα ή την αμφιφυλοφιλία του, χωρίς προκαταλήψεις. 

Ας πάμε στο εσωτερικό τώρα. Σε ένα ντοκιμαντέρ για τη βρετανική μουσική σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του '60 οι ομιλητές τονίζουν ότι η στερεοτυπική αντίληψη των φύλων που υπήρχε τότε δέχτηκε ένα σοβαρό «χτύπημα» από τη μουσική και τους μουσικούς που έσπασαν κάθε ενδυματολογικό κώδικα, χωρίς να ρωτήσουν καν: «Επιτρέπεται; Μπορώ να το κάνω αυτό;».

Δάφνη: Ένα queer παραμύθι για την αποδοχή και την αγάπη Facebook Twitter
Το έργο είναι ένας κορμός όμορφος και πολύπλοκος, ποιητικός και αστείος, και τα κλαδιά του φτάνουν σ' εμάς, ζωντανά και γεμάτα χυμούς. Φωτ.: Σοφοκλής Μπιμπής

Η ρευστότητα των φύλων ήταν μια ακαταμάχητη πρόκληση, η ίδια που υπάρχει στην εποχή μας, σε άλλο επίπεδο όμως. Τώρα καλούμαστε να σεβαστούμε, όντες πολύ πιο έτοιμοι και ώριμοι, την επιθυμία κάποιου ατόμου να διερευνήσει τη ρευστότητα, τη σεξουαλικότητα, τη θηλυκότητα ή την αμφιφυλοφιλία του, χωρίς προκαταλήψεις. Ωστόσο το να δίνεις όνομα στη σεξουαλικότητά σου έμοιαζε, και μοιάζει, τρομακτικό.

Η συγγραφέας του έργου Rafaella Marcus έκανε το ντεμπούτο της με αυτό το έργο στο Fringe Festival του Εδιμβούργου, αποσπώντας τα βραβείο Summerhall Lustrum Award 2022, και στο Soho Theatre στο Λονδίνο, κερδίζοντας το SoHo Playhouse Medal of Excellence 2022.

Πολύ χαλαρά η ιστορία συνδέεται με τον μύθο του Απόλλωνα και της Δάφνης που δίνει και το όνομα στην ελληνική παράσταση. Η αλληγορική μεταμόρφωση της ηρωίδας της Marcus έρχεται μέσα από μια σειρά γεγονότων που έχει τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου θρίλερ. Οι δυο γυναίκες στη σκηνή έχουν γυναικεία χαρακτηριστικά και μιλούν για την κοινή τους ιστορία. Λίγο μετά ξεχνάς τι φορούν, ξεχνάς το φύλο τους και τον σεξουαλική τους προσανατολισμό. Στην κουζίνα ενός άχρωμου λοφτ, σαν τα εκατομμύρια πανομοιότυπα που σηκώνονται στις πόλεις σε όλον τον κόσμο, διαδραματίζεται μια ιστορία που έρχεται από το δάσος των μεταμορφώσεων του Οβίδιου. Ένα άτομο με δύναμη κυνηγά ένα άτομο με λίγη έως καθόλου κι εκείνο βρίσκει διαφυγή στη μεταμόρφωση.

Αυτό συμβαίνει σήμερα, πέρα από τα φύλα και τη σεξουαλικότητα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα διάχυτης βίας, σαδικής ικανοποίησης που αντλεί κανείς από τον τρόμο και την ταπείνωση του άλλου. Συμβαίνει ως επίδειξη δύναμης, ως σύμπτωμα της πατριαρχίας, της εκπαίδευσης, της άγνοιας. Και υιοθετείται άκριτα από υπερβολικά μεγάλο κομμάτι πληθυσμού. Είναι οι νέοι αγροίκοι, οι κυνηγοί των πόλεων.

Δάφνη: Ένα queer παραμύθι για την αποδοχή και την αγάπη Facebook Twitter
Η ρευστότητα των φύλων ήταν μια ακαταμάχητη πρόκληση, η ίδια που υπάρχει στην εποχή μας, σε άλλο επίπεδο όμως. Φωτ.: Σοφοκλής Μπιμπής

Η Δάφνη είναι μια αμφιφυλόφιλη γυναίκα που δουλεύει σε μια φιλανθρωπική οργάνωση. Το one night stand με έναν άντρα που συναντά σε επαγγελματική εκδήλωση θα μετατραπεί σε εφιάλτη όταν αποκαλυφθεί ότι είναι ο αδελφός μιας γυναίκας που ερωτεύεται λίγο καιρό αργότερα. Το πρόβλημα της σχέσης ξεκινά από ένα μικρό ψέμα ή μάλλον από την απόκρυψη μέρους της αλήθειας. Η Δάφνη δεν αποκαλύπτει την αμφιφυλοφιλία της γιατί η φίλη της δεν βγαίνει με κορίτσια που «δεν μπορούν να αποφασίσουν». 

Η απόφαση να σιωπήσει σχετικά με την αληθινή σεξουαλική της ταυτότητα την οδηγεί σε έναν εφιάλτη και σε μια εκρηκτική αντιπαράθεση με τον «κυνηγό» της. Είναι μια ιστορία που δεν έχει να κάνει με τα φύλα αλλά με το θάρρος. Οι δυο γυναίκες αφηγούνται με λεπτότητα και πάθος όσα έχουν συμβεί, χωρίς δραματικές υπερβολές και εντάσεις. Θα μπορούσαν να έχουν συμβεί όλα με διαφορετικό τρόπο, αν ξέραμε ότι οι άλλοι θα μας αποδεχτούν.

Ο ετεροκανονικός κόσμος είναι η πιο σκληρή αρένα επιβίωσης. Τα μυστικά, ακόμα και τα ασήμαντα, μας μεταμορφώνουν, ο φόβος μάς κατακλύζει, όλα αποκτούν τρομακτικές διαστάσεις και καταλαμβάνουν όλον τον χώρο, στερώντας μας το οξυγόνο.

Δάφνη: Ένα queer παραμύθι για την αποδοχή και την αγάπη Facebook Twitter
Η αλληγορική μεταμόρφωση της ηρωίδας της Μarcus έρχεται μέσα από μια σειρά γεγονότων με χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου θρίλερ. Φωτ.: Σοφοκλής Μπιμπής

Η Δάφνη είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση που μιλάει για τον τρόπο με τον οποίο ζητάμε να μας αγαπήσουν. Μια παράσταση που μπορεί να συμφιλιώσει κάποιον με την ενοχή του και να τον αφήσει ελεύθερο να ανθήσει, να αγαπηθεί με όλο του το φως και την αλήθεια. Σε μια κοινωνία που πιέζει τα όρια των ρόλων μας ποτέ δεν σκεφτόμαστε ότι υπάρχει χώρος να μας αγαπήσουν για όλα όσα δεν είναι αυτονόητα. 

Η ιστορία έχει χιούμορ και είναι ο καλύτερος σύντροφος στον μοναχικό δρόμο της αποδοχής του εαυτού μας. Όσο το σιωπηλό ψέμα ριζώνει στο υποσυνείδητο και την ψυχή η ζωή μας θα είναι ανυπόφορη. Αλλά μπορούμε να αποφασίσουμε και αλλιώς. Το έργο είναι ένας κορμός όμορφος και πολύπλοκος, ποιητικός και αστείος και τα κλαδιά του φτάνουν σ' εμάς ζωντανά και γεμάτα χυμούς. Μια θεατρική βραδιά που σας προετοιμάζει και σας κεντρίζει για μεγάλες συζητήσεις μετά την παράσταση.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται στην Πάτρα, στο Θέατρο ACT, στις 5, 6 και 7 Απριλίου.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ