Τα αδιέξοδα του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας

Τα αδιέξοδα του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας Facebook Twitter
Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 κυριαρχεί στο Ισραήλ και τη Γάζα η διπλή, δηλαδή και από τις δύο πλευρές, άρνηση του όποιου συμβιβασμού με τον «άλλης φυλής» «εχθρό» στα εδάφη των «δικών μας» αρχαίων προγόνων. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΕΟΓΡΑΦΙΑ
του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, την επομένη της 7ης Οκτωβρίου 2023, εκπρόσωποι της κυβέρνησης του Ισραήλ κατήγγειλαν με αγανάκτηση τη Νοτιοαφρικανική Ένωση ότι έγινε το πιο ακραία ρατσιστικό κράτος στον κόσμο. Η καταγγελία αφορούσε προσφυγή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης που ενέκρινε το Νοτιοαφρικανικό Κοινοβούλιο για την έκδοση εντάλματος σύλληψης ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου ως υπεύθυνος για γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα. Η προσφυγή εγκρίθηκε με ισχυρή πλειοψηφία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (περίπου τα τρία πέμπτα του συνόλου των 350 βουλευτών), ενώ ο πρόεδρος της νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης και πρόεδρος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου, Σίριλ Ραμαφόζα, ονόμασε «έγκλημα πολέμου» την «παράνομη χρήση βίας» από το Ισραήλ κατά αμάχων και ισοδύναμο με «γενοκτονία» τον αποκλεισμό του «πληθυσμού της Γάζας από τρόφιμα, φάρμακα, πόσιμο νερό και καύσιμα».

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, που άρχισε η επίθεση ένοπλων Παλαιστινίων υπό την ηγεσία της Χαμάς σε ισραηλινά εδάφη, και την επομένη η αντεπίθεση με συνεχείς βομβαρδισμούς από την ισραηλινή αεροπορία και αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, πολλαπλασιάζονται σχεδόν καθημερινά οι φωνές που καταγγέλλουν το Ισραήλ· πλέον πολλές φτωχές και «νότιες» περιοχές του κόσμου αδιαφορούν πλήρως για τα θύματα στα κιμπούτς και την αναγνώριση των τρομοκρατών ως των εκδικητών που αποκαθιστούν τη δικαιοσύνη.

Η προσφυγή εγκρίθηκε με ισχυρή πλειοψηφία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (περίπου τα τρία πέμπτα του συνόλου των 350 βουλευτών), ενώ ο πρόεδρος της νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης και πρόεδρος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου.

Με άλλα λόγια, βρίσκεται σε αδιέξοδο το παρόν και το μέλλον όλων των συμβαλλομένων. Κυριαρχεί η απειλή καταστροφών προς όλες τις πλευρές, ένα μαύρο σκοτάδι που αρχίζει από τον παλαιστινιακό πληθυσμό της περιοχής και πάει έως την ύπαρξη του ισραηλινού κράτους. Πρόκειται για ένα βάραθρο που χάσκει μεταξύ αλληλένδετων καταστροφών και της όλο και πιο ισχνής πιθανότητας πια να γίνουν κάποτε και από τις δύο πλευρές οι «οδυνηροί συμβιβασμοί, οι αναγκαίοι» για να ξαναβρεθεί στον σημερινό λαβύρινθο ο μίτος του διαλόγου «περί συνύπαρξης δύο κρατών».

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023 κυριαρχεί στο Ισραήλ και τη Γάζα η διπλή, δηλαδή και από τις δύο πλευρές, άρνηση του όποιου συμβιβασμού με τον «άλλης φυλής» «εχθρό» στα εδάφη των «δικών μας» αρχαίων προγόνων. Αυτή η στάση σημαίνει επιβίωση που στηρίζεται στην εξαφάνιση του άλλου, «είτε εμείς, είτε οι άλλοι». Όμως, υπάρχει η ιστορία του Ολοκαυτώματος, η σφαγή των Εβραίων από τους ναζιστές, που έχει δείξει ότι η εξαφάνιση ενός λαού από το πρόσωπο της γης είναι αδύνατο να επιτευχθεί. Πρόκειται για ακραία δολοφονική πολιτική της οποίας ο «τελικός» «στόχος» (οι ναζί την είχαν ονομάσει «τελική λύση») είναι ιστορικά σίγουρο ότι θα αποτύχει.

Όσο κυριαρχεί η φανατική εκδοχή της επιβίωσης διά την εξαφάνισης του άλλου, επικρατεί η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε ανώτερες και κατώτερες ομάδες βάσει του χρώματος του δέρματος και του DNA. Δηλαδή κυριαρχεί στο Ισραήλ και στα παλαιστινιακά εδάφη ο βαθιά εσωτερικευμένος ρατσισμός της αποικιοκρατικής ιεραρχίας φυλών και χρωμάτων που έχει αφήσει έντονο στίγμα, κάνοντας την παρουσία του λευκού ανθρώπου ανεπιθύμητη, όπως διέβλεψε η Ναντίν Γκόρντιμερ με σχεδόν προφητική ευαισθησία που, μεταξύ άλλων, της αναγνωρίζουν ο Έντουαρντ Σαΐντ και ο Πολ Γκιλρόι. Η «αντάρτισσα της φαντασίας» με το πολυβραβευμένο λογοτεχνικό έργο και το ακτιβιστικό έργο ενάντια στον «διαχωρισμό των φυλών» αναρωτήθηκε «πού χωράνε οι λευκοί στην αυριανή Νέα Αφρική;», για να απαντήσει η ίδια «πουθενά», γιατί ακόμα και οι πιο εκδυτικισμένοι Αφρικανοί κλίνουν προς τη «συναισθηματική ιδέα» του να υπάρξουν τουλάχιστον μία ή δύο γενιές που δεν θα βιώσουν τον οδυνηρό αποκλεισμό λόγω χρώματος, παρά τις ικανότητες και την ανωτερότητά τους· να ζήσουν για μια ή δυο γενιές με τους λευκούς και τις λοιπές μειονότητες στο περιθώριο, μακριά από τα αστικά κέντρα, τις θέσεις εξουσίας, τα πανεπιστήμια, τις τέχνες… Δηλαδή ο ρατσισμός της αποικιοκρατίας θριαμβεύει έχοντας αντιστρέψει την αξιολόγηση: από λευκός έχει γίνει μαύρος.

Εντυπωσιακή λεπτομέρεια, που ίσως επιτρέπει το ερμηνευτικό άλμα της αναφοράς στην Γκόρντιμερ: αυτή η σκέψη διατυπώνεται σε εποχή σκληρού απαρτχάιντ, πολλά χρόνια πριν από την καθεστωτική αλλαγή που έφερε το 1994 τον Νέλσον Μαντέλα στην προεδρία.

«Εμείς», έγραφε, εννοώντας όσους και όσες της γενιάς της «ανήκουμε στην Αφρική γνωρίζαμε από την αρχή ότι δεν επρόκειτο να γίνουμε αποδεκτοί στη Νέα Αφρική, όπως δεν καταφέραμε να γίνουμε στην παλιά (…) Αν ποτέ μας αποδεχτούν, θα είναι μετά από γενιές ζηλότυπης ανεξαρτησίας», όπου ο μαύρος ρατσισμός θα κυριαρχεί πάνω στον λευκό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ