Από τον Λάβκραφτ στον Μπράιαν Ινο

Από τον Λάβκραφτ στον Μπράϊαν Ινο Facebook Twitter
«Τα πειραματικά έργα τέχνης συχνά μας προκαλούν μια αίσθηση του αλλόκοτου», γράφει. Αυτή η αίσθηση έχει σχέση με το καινούργιο. Το αλλόκοτο μας προειδοποιεί ότι οι έννοιες και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε μέχρι τώρα για να δούμε την τέχνη είναι απαρχαιωμένα.
0

ΤΟ ΑΛΛΟΚΟΤΟ (WEIRD) είναι μια αίσθηση που προκαλείται εκεί όπου συναντιούνται δύο ή περισσότεροι κόσμοι οι οποίοι είναι ασύνδετοι, που «δεν ανήκουν μαζί». Το απόκοσμο (eerie) είναι μια αίσθηση που δημιουργείται είτε όταν υπάρχει κάτι εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχει τίποτα είτε όταν δεν υπάρχει τίποτα εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει κάτι.

Ο Μαρκ Φίσερ διερευνά αυτές τις δύο αισθήσεις/καταστάσεις μέσα από πολιτιστικά παραδείγματα ή καλλιτεχνικά έργα από τον χώρο της λογοτεχνίας, της μουσικής, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Μολονότι όλα τα έργα που παρουσιάζει βρίσκονται στον χώρο της μεταφυσικής, του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας, μας λέει ‒και το αποδεικνύει‒ ότι το αλλόκοτο και το απόκοσμο δεν είναι απαραίτητο να σχετίζονται πάντα με τη δυσφορία και τον τρόμο. «Τα πειραματικά έργα τέχνης συχνά μας προκαλούν μια αίσθηση του αλλόκοτου», γράφει. Αυτή η αίσθηση έχει σχέση με το καινούργιο. Το αλλόκοτο μας προειδοποιεί ότι οι έννοιες και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε μέχρι τώρα για να δούμε την τέχνη είναι απαρχαιωμένα.

Τα βιβλία του μας ανοίγουν δρόμους για να δούμε νέες πραγματικότητες, να σχεδιάσουμε νέες διαδρομές, χρησιμοποιώντας ως υλικό στοχασμού παραδείγματα από την τέχνη και την ποπ κουλτούρα.

Αυτή η συνάντηση, λοιπόν, με το αλλόκοτο έργο τέχνης, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, δεν παύει να μας δημιουργεί την ευχαρίστηση μιας νέας γνώσης. Το απόκοσμο, που μπορεί να προκαλείται από τα σαστισμένα μάτια ενός ανθρώπου με αμνησία, από το αν βρεθούμε σ’ ένα ερημωμένο και εγκαταλελειμμένο χωριό ή μέσα σ’ έναν κύκλο μεγαλίθων (στο Στόουνχετζ ή στον Βόλακα της Τήνου), μας βοηθάει να αποδράσουμε από την καθημερινότητα, από αυτό που θεωρείται πραγματικότητα. Έτσι ερμηνεύεται η παράξενη έλξη που ασκεί το απόκοσμο στους ανθρώπους.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Μαρκ Φίσερ, Το αλλόκοτο και το απόκοσμο, Μτφρ.: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου, Εκδόσεις Αντίποδες

Το βιβλίο του Φίσερ εκδόθηκε στη Βρετανία το 2017, λίγο μετά την αυτοκτονία του συγγραφέα, που έπασχε από κατάθλιψη. Ο Μαρκ Φίσερ, που είχε γεννηθεί το 1968, δεν κατόρθωσε τελικά στον προσωπικό του βίο να βρει τον εναλλακτικό τρόπο, που πάντα τον έψαχνε στα βιβλία του και στη δράση του, και μια νέα (πολιτική) αυτοπεποίθηση που θα τον κρατούσε στη ζωή. Παρ’ όλα αυτά, τα βιβλία του μας ανοίγουν δρόμους για να δούμε νέες πραγματικότητες, να σχεδιάσουμε νέες διαδρομές, χρησιμοποιώντας ως υλικό στοχασμού παραδείγματα από την τέχνη και την ποπ κουλτούρα.

Παιδί της εργατικής τάξης, ο Μαρκ Φίσερ κατόρθωσε να ξεπεράσει τα στεγανά της ιεραρχημένης βρετανικής κοινωνίας και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς πολιτικής φιλοσοφίας και πολιτισμικής κριτικής, πατώντας πάνω στον Φρόιντ, στον Λακάν, στον Αλτουσέρ, στον Ντεριντά, στον Ζιλ Ντελέζ, στον Γκουαταρί, στον Ζίζεκ. Γράφοντας για μουσική, ταινίες, ποδόσφαιρο και τη σχέση τους με την πολιτική, παρήγαγε έναν συστηματικό ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο που σήμερα, έξι χρόνια μετά την αυτοκτονία του, τον διατηρεί στην πρώτη γραμμή των στοχαστών. Ίσως σήμερα περισσότερο επιδραστικό.

Πριν από το Αλλόκοτο και το απόκοσμο, το βιβλίο που τον έκανε ευρύτερα γνωστό ήταν το Καπιταλιστικός Ρεαλισμός: Υπάρχει εναλλακτική;, που είχε κυκλοφορήσει το 2009 στα αγγλικά, δηλαδή στην αρχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης, και στα ελληνικά το 2015 (εκδόσεις futura). Σ’ αυτό το βιβλίο ο Φίσερ λέει ότι η σύγχρονη κουλτούρα έχει σταματήσει να φαντάζεται εναλλακτικές προοπτικές έναντι του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και ότι η παγιωμένη άποψη πως όλες οι αλλαγές πρέπει να γίνονται εντός του συστήματος δεν εμφανίζει καμία ρωγμή. Αυτή η πραγματικότητα οδηγεί σε έναν «καταθλιπτικό ευδαιμονισμό», σε ένα depressive hedonia, όπως έγραφε. Πάντως, το βιβλίο του Το αλλόκοτο και το απόκοσμο μας βοηθάει να δημιουργήσουμε ρωγμές, να κινηθούμε πέρα από την κοινή λογική, με τη βοήθεια όχι mega-θεωριών αλλά με τα παραδείγματα της τέχνης.

Στην περιοχή του αλλόκοτου ο Μαρκ Φίσερ εξετάζει βιβλία και κείμενα του Λάβκραφτ, του Χ.Τζ. Γουέλς, του Τιμ Πάουερς και του Φίλιπ Ντικ. Εξετάζει επίσης τη μουσική του ποστ-πανκ συγκροτήματος The Fall αλλά και ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ και του Ντέιβιντ Λιντς. Μάλιστα συνεξετάζει, στο ίδιο κείμενο, τον Φασμπίντερ με τον Φίλιπ Ντικ για να δείξει το αλλόκοτο της προσομοίωσης, του κατασκευασμένου ρεαλισμού ή του ότι είμαστε αυτό που μας θεωρούν οι άλλοι.

Στην περιοχή του απόκοσμου ο Φίσερ εξετάζει κείμενα της Δάφνης ντι Μοριέ και του Κρίστοφερ Πριστ, του Μ.Π. Τζέιμς, του Άλαν Γκάρνερ, της Μάργκαρετ Άτγουντ, της Τζόαν Λίντσεϊ, μουσική του Μπράιαν Ίνο, ταινίες του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, του Αντρέι Ταρκόφσκι, του Κρίστοφερ Νόλαν, του Τζόναθαν Γκλέιζερ και τηλεοπτικά σενάρια του Νάιτζελ Νιλ.

To αλλόκοτο προκύπτει από τις αλλαγές στη δομή του χρόνου και την παραμόρφωσή του από τα ταξίδια στον χρόνο, από το γκροτέσκο, από τη σχέση του ονείρου με την πραγματικότητα. Το απόκοσμο προκύπτει από την επιρροή οντοτήτων ή αντικειμένων που δεν θα έπρεπε να έχουν αναστοχαστική ικανότητα, από τα κενά μνήμης, από ερημικά τοπία, από φαντάσματα, από εξωγήινα ίχνη, από γεωλογικές ανωμαλίες κ.ά.

Η μετάφραση του Αλέξανδρου Παπαγεωργίου είναι εξαιρετική και στηρίζεται στη γνώση του για το αντικείμενο αλλά και για τον συγγραφέα. Στο επίμετρο του βιβλίου φανερώνει αυτή την αυτοβιογραφική σχέση του με τον Μαρκ Φίσερ. Γράφει, δείχνοντας την καταγωγή αυτής της σχέσης: «Αγάπησα τον Φίσερ πρώτα ως μπλόγκερ και έπειτα ως συγγραφέα. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, αγάπησα τον Φίσερ μέσα από την ιδιαίτερη συγγραφική πρακτική που συνιστά το μπλόγκινγκ». Ο Παπαγεωργίου αναφέρεται στο μπλογκ k-punk που ο Φίσερ άρχισε να γράφει ανώνυμα το 2003 και γρήγορα εξελίχθηκε σε μέσο για την πολιτισμική κριτική στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα.

Για την ελληνική έκδοση έχει γράψει έναν εξαιρετικό πρόλογο ο συγγραφέας και φωτογράφος Ματ Κούχουν, επίγονος του Φίσερ και από τους ανθρώπους που συντηρούν και διατηρούν σήμερα το έργο του.

*Βιβλία που παρουσιάζει και αναλύει ο Μαρκ Φίσερ και έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

Χ.Β. Λάβκραφτ

Το κάλεσμα του Κθούλου
εκδόσεις Δώμα

Στα βουνά της τρέλας
εκδόσεις Οξύ

Η σκιά πέρα από το χρόνο
εκδόσεις Αίολος

Χ.Τζ. Γουέλς

Η μηχανή του χρόνου
(όπου περιλαμβάνεται «Η πόρτα στον τοίχο)

εκδόσεις Αρχέτυπο

Φίλιπ Κ. Ντικ

Ασύνδετος χρόνος
εκδόσεις PARSEC

Δάφνη ντι Μοριέ

Έρχεται κακοκαιρία
(αγγλικός τίτλος Don’t look now and other stories)

εκδόσεις Μελάνι

Μ.Ρ. Τζέιμς

Ιστορίες φαντασμάτων ενός αρχαιοδίφη
(όπου περιλαμβάνεται η ιστορία «Αρκεί να σφυρίξεις και θα ’ρθω σε σένα, παλικάρι μου»)

εκδόσεις Ars Nocturna

Μάργκαρετ Άτγουντ

Όρυξ και Κρέικ
εκδόσεις Ψυχογιός

Ανάδυση
εκδόσεις Εστία

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Το πίσω ράφι/ Έλενα Χουζούρη «Δυο φορές αθώα»

Το Πίσω Ράφι / Έλενα Χουζούρη: «Δεν ξεχάσαμε απλώς την ταυτότητά μας, την κλοτσήσαμε»

Στο μυθιστόρημά της «Δυο φορές αθώα» η συγγραφέας θέτει το ερώτημα «τι σημαίνει πια πατρίδα», επικεντρώνοντας στην αίσθηση του ξεριζωμού και της ισορροπίας ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η Θεσσαλονίκη πριν

Βιβλίο / «ΣΑΛΟΝΙΚΗ»: Ένα σπουδαίο βιβλίο για τη Θεσσαλονίκη

Το πρωτότυπο βιβλίο του Γιάννη Καρλόπουλου παρουσιάζει μέσα από 333 καρτ ποστάλ του εικοστού αιώνα –αποτυπώματα επικοινωνίας– την εξέλιξη της φωτογραφίας και της τυπογραφίας από το 1912 μέχρι τα τέλη των ’80s.
M. HULOT
Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Βιβλίο / Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Μια νέα βιογραφία αναζητεί τα ίχνη του Έλληνα φιλοσόφου: κάτι ανάμεσα σε άστεγο και αλήτη, δηλητηριώδη κωμικό και performance artist, επιδείκνυε την περιφρόνησή του για τις συμβάσεις της αστικής τάξης της αρχαίας Αθήνας.
THE LIFO TEAM
Η πρώτη αγάπη: Ένας τόπος όπου ζεις πραγματικά

Βιβλίο / Αρρώστια είναι ν’ αγαπάς, αρρώστια που σε λιώνει*

«Ανοίξτε, ουρανοί»: Το queer μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Βρετανοϊρλανδού ποιητή Σον Χιούιτ αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην πεζογραφία, προσφέροντας μια πιστή, ποιητική και βαθιά συγκινητική απεικόνιση του πρώτου έρωτα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Βιβλίο / Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Μια συζήτηση με τη Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου Νικολαΐδου για την ταινία που αδικήθηκε στην εποχή της, αλλά σήμερα προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον, και για την «επιστροφή» της μέσα από ένα βιβλίο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Βιβλίο / Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Το πρώτο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα Ντόμινικ Αμερένα, με τίτλο «Τα θέλω όλα», που πήρε διθυραμβικές κριτικές, κυκλοφορεί στα ελληνικά. Βασικό του θέμα είναι πόσο μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος για να καταφέρεις τους στόχους σου.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

Βιβλίο / Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

«Ένας δρόμος που μοιάζει με κοίτη ποταμού και παρασύρει τους πάντες χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις», όπως γράφουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Οδός Πανεπιστημίου (19ος-20ός αιώνας) - Ιστορία και ιστορίες», Θανάσης Γιοχάλας και Ζωή Βαΐου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM
Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Βιβλίο / Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους στη χώρα, που υπήρξε προνομιακός συνομιλητής του Παπαγιώργη και του Λορεντζάτου. Το τελευταίο του βιβλίο «Το πνεύμα και το τέρας» συνιστά μια ανανέωση του δοκιμιακού λόγου στην Ελλάδα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Για τον Ομάρ Καγιάμ

Ποίηση / «Πίνε, και μη θαρρείς κουτέ, και συ πως είσαι κάτι»: Τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1131 ο μεγάλος Ιρανός ποιητής που έγραψε αριστουργηματικά ποιήματα για τη ματαιότητα των πραγμάτων, τη μεγαλοσύνη της στιγμής και το νόμο του εφήμερου.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ