Το απονενοημένο εγχείρημα του Πούτιν και η Ελλάδα (ξανά) στη σωστή μεριά της ιστορίας

Το απονενοημένο εγχείρημα του Πούτιν και η Ελλάδα (ξανά) στη σωστή μεριά της ιστορίας Facebook Twitter
Στο τέλος αυτής της ιστορίας το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει ο Πούτιν είναι αν αυτά που θα κερδίσει μετά την εισβολή στην Ουκρανία θα είναι πολύ περισσότερα από όσα θα κέρδιζε εξαρχής με διαπραγματεύσεις.
0

Η EΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ κατά της Ουκρανίας στερείται και ηθικής βάσης αλλά και λογικής. Δεν έγινε για να προστατεύσει τους ρωσόφωνους πληθυσμούς. Αν συνέβαινε αυτό, οι επιχειρήσεις θα περιορίζονταν στις συγκεκριμένες επαρχίες και οι όποιες διεθνείς αντιδράσεις θα ήταν μικρότερες, όπως είχε συμβεί με την προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Η επίθεση έγινε για να καταστήσει την Ουκρανία υποτελή χώρα με έναν τρόπο μάλιστα που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα. 

Στο τέλος αυτής της ιστορίας το βασικό ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει ο Πούτιν είναι αν αυτά που θα κερδίσει μετά την εισβολή στην Ουκρανία θα είναι πολύ περισσότερα από όσα θα κέρδιζε εξαρχής με διαπραγματεύσεις – έστω και υπό την (επίσης καταδικαστέα) απειλή βίας. 

Πιθανότατα, μετά τη λήξη αυτής της τραγικής περιπέτειας, η Ρωσία θα κερδίσει την «ουδετερότητα» της Ουκρανίας και θα έχει επιβάλει ένα ιδιαίτερο καθεστώς στις ανατολικές επαρχίες. Αυτά όμως θα τα κέρδιζε ούτως ή άλλως. Η Δύση τα είχε σχεδόν αποδεχτεί, εξού και οι διαβεβαιώσεις ότι δεν τίθεται ζήτημα ένταξης της Ουκρανίας σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. 

Η ρητορική του Πούτιν, οι εικόνες του πολέμου, η σθεναρή στάση των Ουκρανών, αλλά και η συντονισμένη διπλωματική και επικοινωνιακή επίθεση της Δύσης έχουν διαμορφώσει ένα απολύτως αρνητικό κλίμα για τη Ρωσία.

Με την επίθεση στην Ουκρανία ο Πούτιν από αντιπαθής, πλην όμως υπολογίσιμος παράγοντας της διεθνούς σκηνής, γίνεται πλέον πόλος αντισυσπείρωσης. Η ρωσική οικονομία και οι Ρώσοι πολίτες θα υποστούν το κόστος των κυρώσεων, ενώ η διεθνής απομόνωση θα πλήξει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα.

Αν δεν είχε γίνει η εισβολή, οι Δυτικοί που θα έλεγαν «δεν θα μπούμε σε περιπέτειες για την Ουκρανία, ας κοιτάμε τη δουλειά μας», θα ήταν πολύ περισσότεροι από όσους θα το πουν σήμερα. 

Ο Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, προ εισβολής, είχε ισχυρό πλεονέκτημα επειδή κινείται ασύμμετρα και με αποφασιστικότητα και επειδή η Δύση δεν θα ρίσκαρε να πάνε τα πράγματα στα άκρα καθώς οι κυβερνήσεις της και οι κοινωνίες της δεν ήθελαν να καταβάλουν το οικονομικό και κοινωνικό κόστος μιας μεγάλης κρίσης.

Τώρα αυτό συμβαίνει χωρίς να αποτελεί δική της επιλογή, αλλά απόφαση του Πούτιν. Γεγονός που λύνει τα χέρια των δυτικών κυβερνήσεων ώστε να λάβουν σκληρότερα μέτρα κατά της Ρωσίας με πολύ μικρότερες εσωτερικές αντιδράσεις. 

Η ρητορική του Πούτιν, οι εικόνες του πολέμου, η σθεναρή στάση των Ουκρανών, αλλά και η συντονισμένη διπλωματική και επικοινωνιακή επίθεση της Δύσης έχουν διαμορφώσει ένα απολύτως αρνητικό κλίμα για τη Ρωσία. Ακόμα και η «5η φάλαγγα» του Πούτιν στην Ε.Ε. (Ουγγαρία, διάφοροι πρώην και νυν πολιτικάντηδες κ.λπ.) καταδίκασε την επίθεση. Η Τουρκία, με τις στενές σχέσεις με τη Ρωσία, το ίδιο. Πολιτικοί που εκλιπαρούσαν για μια φωτογραφία μαζί του και μνημονεύαν τα ηγετικά του χαρακτηριστικά πλέον έχουν λουφάξει. Τα παγκόσμια δίκτυα προπαγάνδας της Ρωσίας, ιδίως στο διαδίκτυο, πλέον δεν θα κάνουν τη δουλίτσα τους απαρατήρητα, αλλά θα είναι στοχοποιημένα.

Μια χώρα όπως η Ρωσία –όσο ισχυρή και αν είναι γεωπολιτικά– δεν είναι εύκολο να βγει κερδισμένη από μια μακροχρόνια σύγκρουση με την (εξοργισμένη πλέον) Δύση, η οποία μετά το σοκ της εισβολής ίσως αποδειχθεί λιγότερο «παρηκμασμένη» και λιγότερο «μαλθακή» από όσο πιστεύουν οι αντίπαλοι της (εσωτερικοί και εξωτερικοί).

Για όλους τους παραπάνω λόγους –για να θυμηθούμε τη γνωστή ρήση που αποδίδεται είτε στον Ταλεϋράνδο είτε στον Φουσέ– η επίθεση του Πούτιν μοιάζει να «είναι χειρότερη από έγκλημα, είναι λάθος».

Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της εισβολής και συντάχθηκε πλήρως με το δυτικό στρατόπεδο. Και ορθώς. 

Πέραν του ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διαφοροποιήσεων στο ιδιαίτερα πολωτικό κλίμα που διαμορφώνεται, αυτό επιτάσσει η ηθική, αλλά κυρίως αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντά μας.

Η Ελλάδα δεν είναι αναθεωρητική δύναμη. Η επίθεση του Πούτιν είναι η πιο ωμή αναθεωρητική πρωτοβουλία της σύγχρονης εποχής. Αν δεν καταδικαστεί απόλυτα και εμφατικά, αν δεν αποτύχει, τότε θα ανοίξει η όρεξη και σε άλλους αναθεωρητές και αυτό δεν είναι καλό για εμάς. Αν, αντιθέτως, ο πουτινικός τραμπουκισμός αποδειχθεί μπούμεραγκ, οι «ταραξίες» της δικής μας γειτονιάς θα το σκεφτούν πολύ περισσότερο για να επιχειρήσουν τα ίδια. 

Επίσης, η κρίση αυτή ίσως λειτουργήσει ως «καμπανάκι» για τη Δύση. Ως καταλύτης για να ενισχύσει περαιτέρω τους αμυντικούς και διπλωματικούς δεσμούς της, να επιταχύνει τη διαδικασία ενεργειακής απεξάρτησής της, να θυμηθεί ότι είναι ένωση συμφερόντων αλλά και χώρος επικράτησης κοινών αξιών.

Όλα αυτά μπορούν να αποδειχθούν θετικά για την Ελλάδα, η οποία, παρά τις ιδιομορφίες της, είναι πλήρως συνδεδεμένη με τη Δύση. Η ισχυροποιήση της Δύσης, ως ενιαίας πολιτικής και αξιακής οντότητας, είναι και προς το δικό μας όφελος.

Η Ελλάδα μεγάλωσε, δυνάμωσε, έγινε η πιο προηγμένη χώρα της περιοχής της, επειδή σε κρίσιμες στιγμές πήρε σωστές αποφάσεις και βρέθηκε στη σωστή μεριά της ιστορίας. Αυτό κάνει και τώρα. 






 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς επηρεάζουν την αυτοκινητοβιομηχανία οι κυρώσεις στη Ρωσία

Αυτοκίνητο / Πώς επηρεάζουν την αυτοκινητοβιομηχανία οι κυρώσεις στη Ρωσία

Η εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία και οι συνεπακόλουθες κυρώσεις από τους Δυτικούς φρενάρουν τη λειτουργία μεγάλων μονάδων παραγωγής οχημάτων ευρωπαϊκών και ασιατικών αυτοκινητοβιομηχανιών στη Ρωσία.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΙΤΣΙΝΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Ρεπορτάζ / Ποιοι θα πληρώσουν τις απάτες του ΟΠΕΚΕΠΕ

Η κυβέρνηση ομολόγησε την αποτυχία της στην αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους, οι κανονικοί αγρότες όμως, που δεν συμμετείχαν στις απάτες, είναι αυτοί που κυρίως θα πληρώσουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
CHECK Κρήτη: καμιά δομή-χιλιάδες πρόσφυγες

Ρεπορτάζ / Κρήτη: Kαμiα δομή - χιλιάδες πρόσφυγες

Αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών βρίσκεται η Κρήτη. Και ενώ η συχνότητα και ο αριθμός των αφίξεων έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχει δημιουργήσει καμία οργανωμένη δομή υποδοχής στο νησί για τους ανθρώπους αυτούς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ