«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς, μωρό μου»: Στην παράσταση του Ηλία Αδάμ που θα ταξιδέψει στη Μαδρίτη

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Οι τέσσερις εξαιρετικοί νεαροί περφόρμερ, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, παραπέμπουν στους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου
0

Τον γνωρίσαμε πέρσι μέσα από την ανατρεπτική όσο και ξεκαρδιστική περφόρμανς «Kivotos Channel» που ανέβασαν με την Εύα Γιαννικοπούλου στο κανάλι της Στέγης στο YouTube.

Φέτος ο Ηλίας Αδάμ ξαναδίνει το «παρών» με μία ακόμα καταιγιστική όσο και «αυθάδη» παράσταση με queer πνεύμα και έντονες αναφορές στα κοινωνικά δίκτυα, την ποπ κουλτούρα και τις προβληματικές της επιθυμίας και του φύλου, μια παράσταση που φιλοδοξεί να διασκεδάσει αλλά και να προβληματίσει, να προκαλέσει ακόμα τον τολμηρό θεατή.

Ο λόγος για το «We are in the army now», που στο πλαίσιο της «Εξωστρέφειας» της Στέγης ετοιμάζεται να ταξιδέψει στη Μαδρίτη (Teatros Del Canal, 27-29/1/22), όπου θα παρουσιαστεί  για πρώτη φορά ζωντανά μετά από αρκετές περιπέτειες: Η πρεμιέρα αρχικά είχε προγραμματιστεί για τον Νοέμβριο του 2020 στη Μικρή Σκηνή στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Future N.O.W., αλλά λόγω της πανδημίας έκανε τελικά μια ψηφιακή «πρώτη» πέρσι τον Απρίλιο του 2021 στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση. 

Πυκνά τα ερεθίσματα και οι αναφορές, πολλά τα «θέλω» και τα «επιθυμώ» της αντισυμβατικής όσο και εικονοκλαστικής αυτής παράστασης, εκείνο όμως που ξεχωρίζει και εντυπώνεται περισσότερο στον θεατή είναι ακριβώς «η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με όλο το άγριο χιούμορ που τη διακατέχει».

«Είμαστε στον καιρό των τεράτων, ανάμεσα σε έναν κόσμο που πεθαίνει και σε έναν άλλον που παλεύει να γεννηθεί», λέει το εμπνευσμένο από τον Αντόνιο Γκράμσι μότο μιας παράστασης που αμφισβητεί καταρχάς την ίδια την έννοια του παραδοσιακού θεάτρου: τα πολυμέσα που χρησιμοποιούνται εδώ δεν είναι επικουρικό συμπλήρωμα αλλά η ίδια η ουσία της, αντικατοπτρίζοντας μια πραγματικότητα όπου ο ψηφιακός κόσμος τείνει να υποκαθιστά ολοένα περισσότερο τον συμβατικό, για το καλύτερο ή το χειρότερο.

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου

Γι’ αυτό και, αντίθετα με το καθιερωμένο πριν από μια παράσταση κάλεσμα στο κοινό για κλειστά κινητά, σε αυτήν εδώ ενθαρρύνεται να τα κρατά ανοικτά, ώστε να παρακολουθεί τα δρώμενα και από εκεί, συμμετέχοντας, αν θέλει, διαδραστικά, με σχόλια και emoji μέσω του λογαριασμού της ArmyandKittens στο Instagram.

Πολυδιάσπαση προσοχής, αγχωτική πολυπραγμοσύνη, διαρκής έκθεση, ανελέητος «βομβαρδισμός» με λέξεις και εικόνες; Μα αυτή δεν είναι η καθημερινότητα των περισσότερων millennials; Η ίδια η υπόθεση του έργου είναι εξάλλου εν μέρει μυθοπλασία, εν μέρει στηριγμένη σε βιώματα των συντελεστών της. 

Οι τέσσερις εξαιρετικοί νεαροί περφόρμερ, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, παραπέμπουν στους Power Rangers, τα Pokemon και την Cardi B. Χειρίζονται μικρόφωνα, μουσικά όργανα, προτζέκτορες, laptops, smartphones, τους αρέσουν η παρενδυσία και οι μεταμφιέσεις, διαθέτουν «πανοπλίες» και «υπερόπλα». Είναι ο «απελευθερωτικός στρατός» που κηρύσσει ένα camp αντάρτικο ενάντια στη βία, τη σεμνοτυφία, την υποκρισία, την ετεροκανονικότητα, την πατριαρχία, τον σεξισμό, την αστυνομοκρατία, τις κοινωνικές ανισότητες, την περιβαλλοντική κρίση, τελικά ενάντια στο ίδιο το κυρίαρχο σύστημα που δεν διστάζει να αποκαλέσει με το όνομά του, γιατί «ένας είναι ο εχθρός, ο καπιταλισμός!», όπως λέει ένα κλασικό πολιτικό σλόγκαν.

Το στρες ως τρόπος ζωής, η διαρκής εργασιακή αλλά και υπαρξιακή ανασφάλεια, το φλερτ μέσω ψηφιακών εφαρμογών που, όσο απελευθερωτικό κι αν είναι, μπορεί ταυτόχρονα να γίνει τοξικό και κακοποιητικό, ο συστημικός, «καθωσπρέπει» ακτιβισμός μπαίνουν επίσης στο στόχαστρό της.

«Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου» Facebook Twitter
Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου

Οι μουσικές, τα κοστούμια, οι ποπ, queer punk και κόμικ αναφορές, οι καυστικοί διάλογοι –ενίοτε και μονόλογοι–, ο διάχυτος ερωτισμός, η ρευστότητα των φύλων, η σωματικότητα των ερμηνειών και οι παράλληλες προβολές που τις πλαισιώνουν δημιουργούν ένα σκηνικό που άλλοτε θυμίζει ξέφρενο πάρτι, άλλοτε διονυσιακό όργιο, άλλοτε ανταπόκριση από ένα φουτουριστικό πολεμικό μέτωπο κι άλλοτε πάλι ψηφιακό παιχνίδι με χαρακτήρες-ολογράμματα σε μια πραγματικότητα virtual και ταυτόχρονα ωμή, χειροπιαστή. 

Πυκνά τα ερεθίσματα και οι αναφορές, πολλά τα «θέλω» και τα «επιθυμώ» της αντισυμβατικής όσο και εικονοκλαστικής αυτής παράστασης, εκείνο όμως που ξεχωρίζει και εντυπώνεται περισσότερο στον θεατή είναι ακριβώς «η συλλογική οργή και ορμή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με όλο το άγριο χιούμορ που τη διακατέχει», όπως αναφέρει και το δελτίο Τύπου, μια οργή που στις «μετρήσεις» των χαρακτηριστικών των αντιπροσωπευτικών της επί σκηνής πρωταγωνιστών φτάνει το 100% και είθε να αποβεί λυτρωτική.

We are in the army now

Κείμενο & Σκηνοθεσία: Ηλίας Αδάμ

Σκηνικά, Κοστούμια & Ψηφιακός Χώρος: Sita Messer

Συνεργασία στο κείμενο και τη δραματουργία: Χρήστος Βρεττός, Χριστίνα Μαυρομμάτη

Συντονισμός δραματουργικών εργαστηρίων: Χρήστος Βρεττός

Πρωτότυπη Μουσική: Gary Salomon

Χορογραφίες: Πάνος Μαλακτός

Σχεδιασμός Φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής

Δημιουργία Video & Animation: Ίρια Βρεττού

Συνεργασία στα σκηνικά και τα κοστούμια: Ηλέκτρα Σταμπούλου

Παίζουν: Στυλιάνα Ιωάννου, Τζέο Πακίτσας, Σοφία Πριόβολου, Kristof στην περιοδεία (Gary Salomon στο αρχικό καστ)

Οργάνωση Παραγωγής: Cultόpια

Τεχνικός συντονιστής περιοδείας: Φοίβος Πετρόπουλος

Χειριστής βίντεο: Alfredo Pechuan

Executive Producer περιοδείας: Γιώργος Κατσώνης

Ηχολήπτης περιοδείας: Γιώργος Χάνος

Υπεύθυνη περιοδείας: Χριστίνα Λιάτα (Υπεύθυνη προγράμματος «Εξωστρέφειας» Στέγης Ιδρύματος Ωνάση)

Ανάθεση & Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Κατάλληλο άνω των 18 ετών

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ