H Willow Smith και η αναβίωση του ποπ-πανκ

H Willow Smith και η αναβίωση του ποπ-πανκ Facebook Twitter
Φωτο: Kevin Mazur/Getty Images for Savage X Fenty Show Vol. 2 Presented by Amazon Prime Video
0

Σίγουρα, κανείς δεν περίμενε ότι το 2021 το ποπ-πανκ θα ερχόταν πάλι στο προσκήνιο. Κι όμως, νεαροί μουσικοί όπως η Olivia Rodrigo και ο Lil Nas X φαίνεται ότι το τιμούν, κυριαρχώντας μάλιστα στα τσαρτ. Μέχρι και ο Machine Gun Kelly παράτησε το ραπ και το γύρισε στο συγκεκριμένο μουσικό είδος με το περσινό του άλμπουμ «Tickets to my downfall».

Για όσους δεν θυμούνται το ποπ-πανκ, ήταν το μουσικό είδος που μεσουρανούσε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές των ’00s. Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι, ακόμα και από τη δεκαετία του ’70, όποιο συγκρότημα έπαιζε πανκ και φλέρταρε με την ποπ, π.χ. οι Buzzcocks, ήταν αυτομάτως ποπ-πανκ. 

Για να μην τα μπερδεύουμε όμως, εδώ αναφερόμαστε στη φουρνιά σχημάτων που βγήκαν αμέσως μετά ή την ίδια περίοδο με το γκραντζ. Γκρουπ όπως οι Green Day, Blink 182, οι Sum 41, ακόμη και οι My Chemical Romance, που έπαιζαν μια πιο fun, ανάλαφρη εκδοχή του πανκ, ραδιοφωνική και εντελώς mainstream από κάποιο σημείο κι έπειτα και αφορούσαν περισσότερο την Αμερική. Όχι ότι δεν ακούγαμε πολύ καλά άλμπουμ, αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο 2005 και το «American Idiot» των Green Day για να αποκτήσει μια μορφή σοβαρού πολιτικού σχολιασμού. 

Από κει αντλεί η ποπ-πανκ σκηνή της GenZ που, αν εξαιρέσεις τον MGK, είναι, ως επί το πλείστον, γυναικεία και εντελώς queer. Σύμφωνα με την «Guardian», είναι γεμάτο κορίτσια που δεν είχαν καν γεννηθεί τότε ή ήταν πολύ μικρά για να προλάβουν τη σκηνή. Μεγάλωσαν όμως με τις ταινίες της Disney και του Nickelodeon, σταρ όπως η Lindsay Lohan, η Miley Cyrus και η Hilary Duff, που εκθείαζαν μια μορφή ροκ αλτερνατίβας, και με τη μουσική της Avril Lavigne, που εμφανίζεται ως η κυριότερη μουσική τους επιρροή. H τελευταία κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ της «Let Go» το 2002. 

Μια σειρά από «τίμια» τραγούδια που μιλούν για το άγχος και τα «ψεύτικα» άτομα που την περιτριγυρίζουν λόγω της φήμης της, τίγκα στους ενδυναμωτικούς στίχους του στυλ «I’ll just love me instead». Υπάρχει μια αμηχανία σε σχέση με το πώς να το αντιμετωπίσεις και, παρά την αρνητική προδιάθεση, δεν ακούγεται τόσο κακό με την πρώτη ακρόαση. 

Επιπλέον, δεν είναι τόσο λευκό. Σε αυτό συνέβαλε η εμφάνιση του ΜeΤoo, αποκαθηλώνοντας αρκετούς πρωταγωνιστές της προηγούμενης γενιάς. Επίσης, εμπλουτίζεται με το στοιχείο της συναισθηματικής ωριμότητας που έλειπε από τα παλιότερα συγκροτήματα, τα οποία τραγουδούσαν για μια πιο κοινότοπη καθημερινότητα. Αυτή η αναβίωση φαίνεται να συμβαίνει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, και στην Αμερική και στη Βρετανία. 

willy-smith
To «Lately I feel everything», είναι το τέταρτο στη σειρά άλμπουμ της Willow Smith. 

Στο επίκεντρο θα έλεγε κανείς ότι βρίσκεται η τελευταία δουλειά της 20χρονης Willow Smith. To «Lately I feel everything», το τέταρτο στη σειρά άλμπουμ της πατάει ολόκληρο πάνω σε ποπ-πανκ και ροκ φόρμες. Έρχεται σε αντίθεση με τους Rodrigo και Lil Nas X που απλά περιλάμβαναν τέτοιας αισθητικής κομμάτια στα άλμπουμ τους. Αν και κυκλοφόρησε στα τέλη του Αυγούστου, δεν πήγε ψηλά στα τσαρτ. Είναι ένας δίσκος, όμως, που συζητιέται ακόμα και όχι απαραίτητα επειδή ανήκει μία από τις ελάχιστες μαύρες δημιουργούς που ασχολούνται με ένα κατεξοχήν λευκό είδος μουσικής. 

Είναι μια αρκετά περίεργη κυκλοφορία επειδή δεν έχει γίνει ακριβώς με σκοπό να πουλήσει, κι ας έχει βγει από μια μεγάλη πολυεθνική και μία από τις ανερχόμενες σταρ της εποχής, δεδομένου ότι περιέχει κομμάτια που δεν ακούς στο mainstream αμερικανικό ραδιόφωνο πια.

Μια σειρά από «τίμια» τραγούδια που μιλούν για το άγχος και τα «ψεύτικα» άτομα που την περιτριγυρίζουν λόγω της φήμης της, τίγκα στους ενδυναμωτικούς στίχους του στυλ «I’ll just love me instead». Υπάρχει μια αμηχανία σε σχέση με το πώς να το αντιμετωπίσεις και, παρά την αρνητική προδιάθεση, δεν ακούγεται τόσο κακό με την πρώτη ακρόαση. 

«Η Willow Smith αποτελεί ένα παράδοξο στη μουσική», έγραψαν στους «New York Times», «και όχι μόνο λόγω της καταγωγή της». Οι επιλογές της είναι αυτές που ξαφνιάζουν. Ή μήπως όχι; Παιδί ενός από τα διασημότερα και ισχυρότερα ζευγάρια στο Χόλιγουντ, του Will Smith και της Jada Pinkett Smith, έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Jaden Smith.

Φαίνεται ότι ακολουθεί τα χνάρια της μητέρας όταν πρωτοξεκινούσε την καριέρα της, που σχημάτισε τη μέταλ μπάντα Wicked Wisdom το 2002. Η Willow δεν προτίμησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στην ηθοποιία, όπως ο αδελφός της, που πρωταγωνίστησε σε μια σειρά από ταινίες μαζί με τον πατέρα του. Η Willow από τα δέκα της έβγαζε τραγούδια, ενώ στα δεκαπέντε της κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, το «Ardipithecus», αποκλειστικά με δικές της συνθέσεις που φλέρταραν με την ψυχεδελική σόουλ. 

WILLOW, Avril Lavigne - G R O W ft. Travis Barker

Στο καινούργιο της άλμπουμ έχει βάλει το χέρι του στην παραγωγή ο Travis Barker των Blink-182 που τελευταία ακούγεται περισσότερο για τη σχέση του με την Kourtney Kardashian παρά για οτιδήποτε σχετικό με τη μουσική, ενώ συμμετέχει και η Avril Lavigne.

Πάντως, η πιο αρνητική κριτική που έχει δεχτεί η Smith, που πρόσφατα αποκάλυψε στο τηλεοπτικό talk show της μητέρας της «Red Table Talk» ότι είναι polyamorous, είναι πως το «Lately I feel everything» παραείναι αισιόδοξο άλμπουμ. Δεν γίνεται να μη σκεφτεί κανείς ότι εφόσον έχει τόσο διάσημους γονείς και τόσα λεφτά, έχει την άνεση να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς καμιά ιδιαίτερη δυσκολία, όπως θα συνέβαινε π.χ. σε ένα απλό μαύρο κορίτσι που έχει γεννηθεί στα προάστια του Λονδίνου και της αρέσει η πανκ μουσική. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι καθόλου αμελητέο αυτό που κάνει.  

Πρόκειται για μια φάση που περνάει; Θα δείξει. Είναι απλώς μια μόδα όλο αυτό το νέο-πανκ κίνημα; Και πάλι, θα δείξει…   

WILLOW - Lipstick (Official Visual)



 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ