Και μέσα σ’ όλα, μας έπιασε κι η άνοιξη

άνοιξη Facebook Twitter
Παρά τους αμείλικτους δείκτες της πανδημίας, μια ιδέα ανοιξιάτικης ευφορίας πλανάται στον αέρα. Φωτ.: Eurokinissi
0



ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ η απόκοσμη υφή των ημερών που σέρνονται η μία μέσα στην άλλη όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας, η προηγούμενη εβδομάδα όμως, που σημαδεύτηκε από την κορύφωση των τελετουργικών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από το ’21, έμοιαζε λίγο παραπάνω από τις προηγούμενες σαν όνειρο μέσα σε όνειρο –  ή σαν ταινία μέσα σε ταινία, που θα έλεγαν οι σινεφίλ. 

 

Και τι δεν είχε η «επετειακή» επικαιρότητα… Από την υπόθεση της «διεθνούς φήμης σοπράνο» που τραγούδησε φάλτσα, όπως λένε (ειλικρινά δεν έχω άποψη και μάλλον τη λυπήθηκα μετά από τέτοια ανελέητη κατακραυγή) τον εθνικό ύμνο μέχρι το βάναυσα στοιχειωτικό επετειακό άσμα της Μόνικα που «δίχασε το κοινό». Κι από τα διάφορα πληκτικά περί του πρωτοκόλλου του επίσημου δείπνου με τους εκλεκτούς εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων (ο Κάρολος, η Μαρίνα και ο κοντός, ουσιαστικά) μέχρι τους έφιππους φουστεναλάδες στη Γλυφάδα και τη στρατιωτική παρέλαση με τους οδοκαθαριστές να μαζεύουν στα μετόπισθεν τις ακαθαρσίες των αλόγων που είχαν επιστρατευτεί για το vintage της περίστασης.

 

Ό,τι έγινε, έγινε, αξέχαστο δεν θα μείνει (ούτε θετικά ούτε αρνητικά), μιας τέτοιας μορφής τελετουργικό θα περίμενε κανείς από τη σύμπραξη πολιτείας και Γιάννας Αγγελοπούλου, ενώ είναι βέβαιο ότι και με άλλη κυβέρνηση το ίδιο έργο θα βλέπαμε, με ελάχιστες παραλλαγές.

Το πιο περίεργο ίσως παράπλευρο event της ιστορικής επετείου ήταν αυτό το χειραγωγικό κοινωνικό πείραμα των σουπερμάρκετ Μασούτη με τις αιφνιδιαστικές ανακρούσεις του εθνικού ύμνου την ώρα που ο ατυχής καταναλωτής επιδιδόταν ανέμελα στο μοναδικό «φυσικό» shopping που του έχει απομείνει, ανάμεσα στους πάγκους με τα λαχανικά και τα φρούτα και τα ράφια με τα διάφορα προϊόντα που μοιάζουν πιο ελκυστικά και χρήσιμα από ποτέ. Θυμήθηκα τη μάνα μου, που έλεγε ότι κατά την καθημερινή ανάκρουση του εθνικού ύμνου στο δημοτικό τραγουδούσαν χαμηλόφωνα μεταξύ τους τα παιδάκια «και σαν πρώτα, φάε καρότα, σέλινο και μαϊντανό», ή κάτι τέτοιο. Όχι από ασέβεια ή πρόωρο εθνομηδενισμό (η μαμά μου είναι αρκούντως εθνικόφρων), αλλά απλώς επειδή ήταν παιδάκια.

Γενικά πάντως θα λέγαμε ότι ήταν συνολικά μια μάλλον σεμνή και διακριτική τελετή, προφανώς λόγω και των συνθηκών, η οποία μάλιστα χαρακτηρίστηκε κι από τον υποβαθμισμένο ρόλο της Εκκλησίας στην επετειακή αφήγηση, γεγονός που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της Αρχιεπισκοπής.

Ό,τι έγινε, έγινε, αξέχαστο δεν θα μείνει (ούτε θετικά ούτε αρνητικά), μιας τέτοιας μορφής τελετουργικό θα περίμενε κανείς από τη σύμπραξη πολιτείας και Γιάννας Αγγελοπούλου, ενώ είναι βέβαιο ότι και με άλλη κυβέρνηση το ίδιο έργο θα βλέπαμε, με ελάχιστες παραλλαγές. Το αντίστοιχο bicentennial του 1976 στις ΗΠΑ ελάχιστοι το θυμούνται, ακόμα λιγότεροι το μνημονεύουν. 

Αν μη τι άλλο, πάντως, με αφορμή τα «200», όλο και κάτι παραπάνω μάθαμε, όλο και εντρυφήσαμε λίγο πιο βαθιά στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Αμέσως μετά όμως κατέφτασε το Σαββατοκύριακο που μας βρήκε να τρέχουμε με το 6 πίσω από τον καιρό που γλύκανε κι από τη μέρα που μεγάλωσε, στα πάρκα στις πλατείες και στις παραλίες, ζαλισμένοι από αυτό το μοναδικό «φως που υπάρχει στην άνοιξη… όταν σβήνει ο Μάρτης», που έλεγε κι η Έμιλι Ντίκινσον.

Παρά τους αμείλικτους δείκτες της πανδημίας, μια ιδέα ανοιξιάτικης ευφορίας πλανάται στον αέρα. Έχει γίνει ανέκδοτο προ πολλού η φράση «οι δύο επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες», αλλά εδώ που φτάσαμε είναι σίγουρο ότι το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το επόμενο «οχυρό» (Πρωτομαγιά – Πάσχα) θα είναι πολλαπλώς καθοριστικό.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κιτς ή μπανάλ πατριωτισμός;

Κοινοί Τόποι / Κιτς ή μπανάλ πατριωτισμός;

Το ενδιαφέρον για την ενδυμασία της κ. Αγγελοπούλου, με τα καυστικά ή επαινετικά σχόλια που κέντρισε, ανέδειξε έμμεσα το ζήτημα του πώς βιώνουμε και πώς επιτελούμε σήμερα, καθημερινά ή επετειακά, τον ρόλο του Έλληνα και της Ελληνίδας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΜΒΑΚΑΣ
Ας μην ξεχνάμε την Αϊτή- το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21

Ηχητικά Άρθρα / Ας μην ξεχνάμε την Αϊτή- το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21

Όπως κι αν το δει κανείς- συμβολικά, επικοινωνιακά, ανθρωπιστικά- το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις εορτασμού για τα 200 χρόνια αγνοήθηκε η περίπτωση της μακρινής και μαρτυρικής Αϊτής, μερικά χρόνια μετά την ανακήρυξη της δικής της εθνικής ανεξαρτησίας, είναι σημαντική παράλειψη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Daily / Η αλεπού στο παζάρι κι ο «Γατόπαρδος» στο Netflix  

Έξι δεκαετίες μετά από την κλασική ταινία του Βισκόντι, το ιταλικό έπος του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα αναβιώνει στο Netflix, σε μια άρτια και πολυτελή σειρά έξι επεισοδίων, λουσμένη στο σικελικό φως 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ