Πώς και τόσες σκηνοθεσίες φέτος; Εγώ μόνο ως τραγουδίστρια σε ήξερα.

Κοίτα, ο περισσότερος κόσμος με έμαθε εξαιτίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Στο χώρο του θεάτρου πάνω κάτω ήταν γνωστός στους ανθρώπους που παρακολουθούν το τι κάνουμε ο Κρατήρας και η ομάδα. Απλά μέχρι τώρα δουλεύαμε στον Κρατήρα. Δεν είχαμε ανοιχτεί εμπορικά. 

Ο Κρατήρας;

Ένα συνεργείο στον Κεραμεικό όπου κάναμε πρόβες. Ανά διαστήματα ανοίγαμε τις πρόβες και έμπαινε κόσμος χωρίς εισιτήριο και μας παρακολουθούσε την ώρα που κάναμε τη δουλειά μας. Πέρσι ανεβάσαμε την Αραβική νύχτα που επαναλήφθηκε φέτος. Δεν κάνω τόσες πολλές σκηνοθεσίες όσες φαίνεται. Η Νύχτα και ο Αίαντας που θα γίνει στο Εθνικό είναι παραστάσεις που είχαν ξεκινήσει και δουλευτεί κάποια στιγμή στον Κρατήρα.

Είναι έντονη η τάση να αναδειχθούν περισσότερο οι νέες ομάδες; Έχουν κουράσει τα ίδια πρόσωπα;

Κοίταξε, έγιναν δύο πολύ σημαντικές κινήσεις στον πολιτισμό στην Ελλάδα. Άλλαξε το Φεστιβάλ Αθηνών. Ανοίχτηκε πολύ σε πειραματικά σχήματα και σε νέους ανθρώπους, αφού κατάλαβαν πια ότι ένα φεστιβάλ πρέπει να είναι ανοιχτό σε αυτούς. Μετά άλλαξε η διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου και ο χώρος άνοιξε πραγματικά. Αυτές οι δύο κεφαλές που άλλαξαν οδήγησαν και το τοπίο σε αλλαγή. 

Πιστεύεις στην ομάδα;

Μόνο στην ομάδα. Μόνος του κανένας δεν έφτασε κάπου. Όλοι μόνοι μας είμαστε, το θέμα είναι να επικοινωνήσουμε. Τον Κρατήρα τον κάναμε το 2000 άνθρωποι που ο καθένας είχε τη δική του πορεία. Φτιάξαμε έναν χώρο που εκεί πέρα ήμασταν όλοι ίδιοι. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε έναν πολυχώρο για να βγάλουμε λεφτά, πετύχαμε αυτά που πετύχαμε. Συνεννοούμασταν γιατί ήταν η βάση κοινή.

Δεν θα 'θελες να συνεργαστείς και με μεγαλύτερα ονόματα;

Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που καταλαβαινόμαστε. Δεν πιστεύω στα μεγάλα σχέδια, όπως το να σκηνοθετήσω έναν μεγάλο θίασο στην Επίδαυρο. Αν δεν είναι καλοί άνθρωποι, δεν με ενδιαφέρει.  

Το κοινό ανταποκρίνεται; Έχει νέο κόσμο το θέατρο;

Βλέπω πολύ νέο κόσμο και βλέπω κόσμο κυρίως νέο στα μυαλά. Το κοινό δεν ήταν ποτέ διαφορετικό απ' ό,τι είναι τώρα. Το θέμα είναι να αγαπάς το θέατρο. Αν υπάρχουν καλές παραστάσεις, γεμίζουν τα θέατρα. Το ελληνικό κοινό είναι ακόμα στη φάση της εκπαίδευσης. Είμαι πολύ αισιόδοξη, όμως. Προχθές πήγε μια γνωστή μου στην παράσταση που κάνουμε στο Πορεία, που αφορά διάφορα θέματα που υπάρχουν στην κοινωνία. Από το trafficking μέχρι τη σχέση με τα ζώα. Αφού την είδε, μου είπε: «Κοίταξε να δεις, τα βλέπουμε στην τηλεόραση και δεν τα πιστεύουμε. Είδες τελικά που ισχύουν». Δηλαδή ότι το είδε στο θέατρο γι' αυτήν σήμαινε ότι είναι έγκυρο. Άρα το θέατρο αποκτά μια εγκυρότητα για τον κόσμο. Για να παίζεται εκεί, σημαίνει ότι είναι αλήθεια.

Βλέπεις όμως ότι μέσα στην εποχή της τηλεόρασης, εσύ τα πας καλά;

Είναι πού στοχεύεις. Εμείς θα παίξουμε και για δέκα ανθρώπους, θα παίξουμε και για εκατό. Το καλό με το κακό πάνε παράλληλα. Πάντα υπάρχει κοινό και για τα δύο. Δεν θα εξαφανιστούν ποτέ οι μικρές ομάδες, όπως έγινε με τα πολυκαταστήματα και τις βιοτεχνίες. Υπάρχει το κοινό που πάει και στα δύο. 

Τώρα που έχετε μπει στα «συμβατικά» θέατρα, προτιμάς ακόμα το εναλλακτικό;

Θα θέλαμε το εναλλακτικό να μπει και στα συμβατικά θέατρα. Το θέμα είναι να φτιαχτούν στους χώρους τους θεατρικούς μικροί «κρατήρες». Να νιώθει ο κόσμος ότι πηγαίνει σε ένα χώρο όπου υπάρχουν άνθρωποι αγαπημένοι που φροντίζουν γι' αυτούς. Να αισθάνεται την παρέα, τη συντροφιά. Στο Εθνικό ο Αίαντας θα παρουσιαστεί ως work in progress.

Σου αρέσουν τα τρικ αυτά;

Δεν είναι αυτό. Δεν πάω να κάνω ένα τέχνασμα για να κάνουμε τον κόσμο δικό μας από την αρχή. Έτσι λειτουργούσαμε πάντα. Αυτοί έρχονται σε έναν χώρο που είναι δικός μας. Για σήμερα είναι φιλοξενούμενοί μας. Δεν είμαι υπέρ του interactive με το κοινό. Του «άντε να πιάσουμε κουβέντα». Ξέρω ότι στην ομάδα μου δεν υπάρχει μαλάκας, αλλά δεν το ξέρω για το κοινό. Είμαι επιφυλακτική πάντα με το κοινό και γι' αυτό δεν παίζουμε και για το κοινό. 

Τι project είναι ακριβώς αυτό το Κουμπάρα;

Είναι τραγούδια που αρέσουν σε μένα και την παρέα μου να τα λέμε. Παρέα που είναι ο άντρας μου, ο κουμπάρος μου, ένας σχεδόν κουμπάρος μου και ο κολλητός μου. Κάναμε μια περιοδεία, είδαμε ότι αφορούσε πολύ κόσμο. Δεν είναι μόνο ο Τσιτσάνης και τα χορευτικά. Αρέσει στον κόσμο ο Κουρτ Βάιλ, ο Χατζιδάκις, ο Λάγιος και άλλοι.

Τώρα που οι δρόμοι με τον Παπακωνσταντίνου και τον πολύ κόσμο χώρισαν, αισθάνεσαι πιο απελευθερωμένη;

Δεν νιώθω ότι τώρα ήρθε η ώρα να ανοίξω και εγώ τα φτερά μου γιατί ό,τι έκανα πριν τον Θανάση, το κάνω και τώρα, μετά τον Θανάση. Ο Παπακωνσταντίνου με άκουσε και με είδε και μου είπε να συνεργαστούμε. Δεν πήγα εγώ να του δώσω ένα demo. Έμαθα πάρα πολλά πράγματα τότε και, το κυριότερο, δεν ένιωθα να περιορίζομαι. Παράλληλα, όμως, δούλευα και με τα άλλα παιδιά και έτσι το εξισορροπούσα. Το ότι έφυγα από τον Θανάση έχει κάνει πολύ καλό σε αυτό που έκανα με τα παιδιά. Ο κόσμος που με εκτιμούσε πριν έρχεται έτσι και για μας. 

Σου αρέσει αυτό το μπέρδεμα των σχημάτων που γίνεται; Όπως πάμε πιθανότατα θα δούμε μαζί τον Αγγελάκα με την Πρωτοψάλτη.

Αυτό είναι πολύ ωραίο ανέκδοτο. Θα το πω στον Αγγελάκα. Κοίτα, και το κοινό και οι άνθρωποι περιμένουν να βρούνε την έκπληξη. Ας μην είμαστε αυστηροί. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές και λέω, τι διάολο, αν αλλάζεις κάθε φορά στο τέλος τι θα μείνει; Μπορεί κάτι να γίνει. Οι άνθρωποι που νιώθουν ότι είναι συγγενείς θέλουν να βρεθούνε. Ο Θανάσης αγαπούσε από παλιά τον Σαββόπουλο και το είχε καημό. Ότι υπάρχουν τα κόλπα των μάνατζερ, υπάρχουν. Με ποιον να βάλουμε αυτόν, ποιος παίζει καλή «μπάλα» φέτος;

Εσύ παίζεις σε αυτό το παιχνίδι;

Όχι δεν παίζω, καθόλου. 

Σου βγήκε σε καλό.

Σε πάρα πολύ καλό. Όσοι έχουνε μάνατζερ έχουν παράπονα. Εγώ δεν έχω παράπονα, άρα ούτε και μάνατζερ.

Περνάς καλά στην πόλη αυτή;

Μου αρέσει μόνο η Αθήνα από την Ελλάδα. Μου αρέσει που δεν βλέπω κανέναν γνωστό. Την έχω διαχωρίσει όμως από τους Αθηναίους. Είναι πολύ αγενείς, είναι μουρτζούφληδες, μπορεί κι εγώ μέσα σε αυτούς. Έχω αισθανθεί πολύ άσχημα με τους ανθρώπους, από το πώς με κοιτάνε μέχρι το τι ακούω να λένε. Μου τη σπάει να πάω να κάτσω σε μια ταβέρνα και να ακούω βλακείες στο διπλανό τραπέζι. Η πόλη, από την άλλη, μου αρέσει πάρα πολύ. Τρώω στην Αθηνά στη Δαμάρεως, στο Δίπορτο στη Βαρβάκειο, πίνω καφέ στη Στάνη στην Ομόνοια. Μου αρέσουν τα πακιστανικά, τα ινδικά, τα κινέζικα. 

Με την πολιτική ασχολείσαι;

Προσπαθώ να κάνω όσα πιο πολλά μπορώ μέσα από το θέατρο και το τραγούδι γι' αυτή την κατάσταση που ζούμε. Το θέατρο και οι συναυλίες δεν μπορούν παρά να είναι πολιτικές. Δεν πάει άλλο. Πρέπει να βρούμε πόσοι είμαστε που ακόμα πιστεύουμε σε κάτι. Μετριέσαι και λίγο με τον κόσμο. Πόσοι είμαστε; Δύο, τρεις ή μήπως χίλιοι δεκατρείς;