To άλμπουμ σας δεν έχει σχέση με τα live σας ή με το demo. Γιατί κάνατε ένα τόσο δύσκολο δίσκο;
Κατά πρώτον, αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε διαρκώς σε μια δημιουργική κατάσταση. Το να παίρναμε τρία κομμάτια του demo συν-πλην τρία και να τα ψιλογυαλίζαμε θα ήταν μια βαρετή διαδικασία.

Είχαν παλιώσει τα κομμάτια του demo, θεωρείς ότι είχαν κάνει τον κύκλο τους;
Κάποια από αυτά τα παίζουμε αλλαγμένα, κάποια άλλα βαριόμαστε να τα παίζουμε. Στο δίσκο βάλαμε τα τελευταία κομμάτια που είχαμε γράψει, τα πιο πρόσφατα, οπότε και τα πιο προχωρημένα με μια έννοια - όσον αφορά την πορεία. Ήταν λίγο σαν να διαλέγεις χρώματα για να βάψεις. Βλέπεις 30 γκρι και πας σ' αυτό που σου λέει μέσα σου ότι είναι το καλύτερο. Κάπως έτσι τα επιλέξαμε. Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ήταν να κάνουμε ποπ, αλλά με τη μορφή που είναι ποπ εικόνα η επίθεση στους δίδυμους πύργους, όχι με την έννοια που είναι ποπ η Τάμτα. Θέλαμε κάτι που να μη λειτουργεί τόσο εύκολα «βάλε το τρίτο ή το πέμπτο κομμάτι», βάλτο σε μπαρ, σε πάρτι ή στο ραδιόφωνο. Θέλαμε να επιστρέψει αυτό που γινόταν παλιότερα, όταν μικρός καθόμουν κι άκουγα ένα δίσκο, να τον βάζεις και να τον ακούς και να έχει μια λογική, να τον ακούς ολόκληρο. Να είναι τέτοιος, ώστε αν τον βάλει ένα παιδί να παίξει, να έρθει η μαμά του μέσα και να του πει "τι ακούς, παιδάκι μου!"».

Αυτή η προσδοκία που είχε δημιουργηθεί για την πρώτη κυκλοφορία σάς έκανε καλό ή κακό τελικά;
Όπως λέει κι ο Lou Reed, «επειδή αυτοί που ακούν αυτό που κάνεις θέλουν να μείνουν στάσιμοι, δεν σημαίνει ότι κι εσύ πρέπει να μείνεις πίσω».

Για πες μου μερικά πράγματα για το δίσκο, τι σημαίνει για σένα;
Ο δίσκος ξεκινάει με τη Mary ως Παναγία και ως μαύρη μαμή που γεννάει ένα μωρό. Το πρώτο κομμάτι είναι η διαδικασία της γέννας. Γεννάει ένα κορίτσι-Ιησού και πίσω από το κορίτσι ακούγεται ένας αντρικός δαίμονας - όλος ο ρυθμός στο δίσκο είναι ρυθμός μαστιγώματος. Με το που γεννιέται, υπάρχει ο θάνατος που μιλάει με ακατάληπτα λόγια, ανάποδα. Μετά ακούγονται τα πρώτα λόγια του κοριτσιού-Ιησού, «I am a cock, do you wanna suck me? Είμαι αυτός που θέλετε να ρουφήξετε από μένα, I am Jesus, I Am God, I am blood, do you wanna suck me?». Ακολουθεί το Mama που μιλάει για τον Ιησού, σχολιάζοντας ότι πρώτη φορά τον έβαλαν δίπλα σε έναν κλέφτη. Είναι σαν να δίνω εντολές -σαν φωνή Θεού- που στην ουσία είναι οδηγίες χρήσης. Το necrophilia που ακούγεται αναφέρεται σε όλη αυτήν τη ρετρό κατάσταση, που στην πραγματικότητα είναι ο φόβος για να πάει ο άλλος μπροστά, έχει μια εμμονή με το παλιό που συνεχώς ανακυκλώνεται. Το Black Terror αναφέρεται στη βία, στο φόνο, υπάρχει ένας άντρας που σκοτώνει. Μετά είναι η προσευχή, «κράτα με ασφαλή από τα πάντα γύρω μου» και το Jesus που αφορά τη θρησκεία. Όχι την αίσθηση του πιστεύω, αλλά με τη λογική που όλοι τη βλέπουν σαν το πηγάδι των ευχών, και όπου απλά θα πάνε να πάρουν κάτι, ποτέ να δώσουν. Ειρωνεύεται τα πάντα που αφορούν τη θρησκεία σαν lifestyle παπάδων, με συνοδεία gospel. Ακολουθεί η ρεαλιστική προσέγγιση του καθημερινού, στο fuck me, το κορίτσι-Ιησούς που θέλει απλά να πάει να γαμηθεί ένα βράδυ, «φοράω αυτά τα ρούχα, fuck me, I'm beautiful tonight» και τελειώνει με το κορίτσι να λέει τι βλέπει γύρω του, bloody hell! Μετά, γίνεται μια παύση και εμφανιζόμαστε η Μαίρη κι εγώ, όχι σαν ρόλοι, στο μοναδικό κομμάτι όπως τα παλιά μας, σαν τρόπος αντίληψης, το μοναδικό που τραγουδάμε μαζί: «δεν ξέρετε πού έχουμε βρεθεί μέσα μας»...