Wolfgang Kοeppen
Περιστέρια στη χλόη
Μτφρ. Βασίλης Τσαλής, εκδ. Κριτική, 320 σελίδες
«Αεροπλάνα πετούσαν πάνω από την πόλη, πουλιά προάγγελοι δεινών. Ο θόρυβος των κινητήρων ήταν βροντή, ήταν χαλάζι, ήταν θύελλα. Θύελλα, χαλάζι και βροντή, νύχτα-μέρα, προσγείωση και απογείωση, ασκήσεις θανάτου, ένας υπόκωφος ήχος, μια δόνηση, η ανάμνηση των ερειπίων. Οι κοιλιές των αεροπλάνων ήταν ακόμη άδειες από βόμβες. Οι οιωνοσκόποι χαμογελούσαν. Κανείς δεν ύψωνε το βλέμμα του στον ουρανό». Ένα επίτευγμα! Ένα βιβλίο που θα συζητηθεί πολύ!
Sarah Bakewell
Στο καφέ των υπαρξιστών. Ελευθερία, ύπαρξη και κοκτέιλ βερίκοκο
Μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Αλεξάνδρεια, 436 σελίδες
«Οι θεσμοί, των οποίων το κύρος αμφισβήτησε ο Σαρτρ, πέρασαν στην αντεπίθεση. Η Καθολική Εκκλησία ενέταξε όλα τα έργα του Σαρτρ στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων (Index Librorum Prohibitorum) το 1948, από τον μεγάλο φιλοσοφικό του τόμο Το Είναι και το Μηδέν μέχρι τα μυθιστορήματα, τα θεατρικά και τα δοκίμιά του. Φοβήθηκαν, ορθώς, ότι όσα έλεγε για την ελευθερία μπορεί να έκαναν τους ανθρώπους να αμφισβητήσουν την πίστη τους. Η ακόμα πιο προκλητική πραγματεία της Μποβουάρ, Το δεύτερο φύλο, προστέθηκε επίσης στη λίστα. Η δυσαρέσκεια των πολιτικά συντηρητικών κύκλων απέναντι στον υπαρξισμό ήταν μάλλον αναμενόμενη~ έκπληξη προκαλεί, όμως, το μίσος των μαρξιστών». Ένα πολύτιμο πόνημα, γραμμένο με μυθιστορηματική ματιά, για τον υπαρξισμό και τα ανοίγματά του στην ελευθερία του ανθρώπου.
Stéphane Osmont
Ανεξέλεγκτα στοιχεία
Μτφρ. Αριάδνη Μοσχονά, εκδ. Πόλις, 450 σελίδες
«Κοιτάζοντας τις αφίσες που ήταν κολλημένες στους τοίχους, εξασκούμασταν με τον αδελφό μου στο να αναγνωρίζουμε τα είδωλά μας. Εκείνος είχε αδυναμία στον Προυντόν και στον Μπακούνιν, εγώ στον Μαρξ και στον Λένιν. Κανένας απ' τους δυο μας όμως δεν συμπαθούσε τον Μάο. Πόσο μάλλον τον Στάλιν~ ήταν θέμα διαίσθησης». Συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη γενιά, και μάλιστα την προέφηβη πιτσιρικαρία της γενιάς του Μάη του 1968. Το διαβάζεις και (ξανα)βλέπεις τις ταινίες του Ολιβιέ Ασαγιάς, του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, και του Φιλίπ Γκαρέλ για το ίδιο εξεγερσιακό γλέντι.
Θανάσης Χατζόπουλος
Φιλί της ζωής
Εκδόσεις Κίχλη, 40 σελίδες
«Παιδιά της πιο λαμπρής λιακάδας/ Μέσα στο καταχείμωνο/ Το κρύο της να τσούζει/ Κι ο ήλιος της όπως σκληρό ποτό, αψέντι/ Να μας θερμαίνει σαν μια υπόγεια φωτιά/ Που ενώ κινείται απ' έξω/ Μέσα στα σπλάχνα γεύεται το κύμα της/ Και κυματίζει και τραντάζεται και τρίζει/ Κραταιώνοντας του σώματος/ Την πιο πικρή πυρά/ Ιδίοις αναλώμασιν// Παιδιά της πιο λαμπρής λιακάδας/ Ελπίδες με όνειρα, καλέσματα από γητειές/ Σ' ετούτο τον κυματισμό». Πυκνή, ώριμη, στοχαστική αλλά και σάρκινη, χθόνια, ερωτική ποίηση του Χατζόπουλου, σε κομψότατη έκδοση που την κοσμεί το θαυμάσιο εικαστικό έργο «Νυχτερινή Καμπύλη» του εκλεκτού Χρήστου Μποκόρου.
Νικόλας Κάλας
Υπερρεαλισμός και η δημιουργία της Ιστορίας
Μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Άγρα, 143
«Ποιο είδος ποίησης θα εξυπηρετούσε καλύτερα τις κρυφές ανάγκες όσων θέλουν να δημιουργήσουν ιστορία; Αν η Ιστορία στις κορυφαίες στιγμές της είναι η πιο ποιητική απ' όλες τις επιστήμες, η Ποίηση στις πιο βαθιές στιγμές της είναι η πιο απόκρυφη απ' όλες τις ιστορίες». Δώδεκα αιχμηρά δοκίμια του σπουδαίου ακραιφνούς υπερρεαλιστή Νικόλα Κάλα. Ανάμεσα σε αυτά: «Μύθος και ουτοπία», «Ο υπερρεαλισμός και το υπαρξιστικό ιντερλούδιο», «Η περιπέτεια του Υπερρεαλισμού», «Ο Βίττγκενσταϊν και ο Υπερρεαλισμός».
Mathias Énard
Πυξίδα
μτφρ. Σοφία Διονυσοπούλου, εκδ. Στερέωμα, 465 σελίδες
«Βγήκα από το καφέ και συνέχισα τον παριζιάνικο περίπατό μου. Σβαρνίζοντας τα πόδια στα φύλλα που είχαν πέσει στην αποβάθρα του Σηκουάνα, αναμασούσα για ώρα τους πραγματικούς λόγους που με είχαν σπρώξει να χάσω τον χρόνο μου μ' αυτόν τον τρόπο, σε μια υποστήριξη διατριβής και στο ποτό που ακολούθησε και, τώρα πια, διακρίνω μέσα στην άλω του Παρισιού, που αγκαλιάζει τα φιλικά μπράτσα των γεφυριών ξεκολλώντας τα από την ομίχλη, διακρίνω τη στιγμή μιας τροχιάς, μιας περιπλάνησης, που ο στόχος και το νόημά τους θα φανούν ίσως εκ των υστέρων». Πολύ φιλόδοξο και ενδιαφέρον μυθιστόρημα, βραβευμένο με Goncourt το 2015, «νυχτερινό, μαυλιστικό και μελωδικό, που σφύζει από πολυμάθεια και γλυκόπικρο χιούμορ».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
